Profile
Blog
Photos
Videos
Mexico City, 27 december 2010.
Vier agenten/agentjes staan om de achterbak van de glimmende kleurrijke politieauto. Zwaailichten aan, die staan meestal altijd aan. Valt op. De heren koken op een gaststelletje en eten wat uit zakjes, ze hebben het erg naar hun zin. Wij zitten in een busje en komen net terug van de piramides. Fabian vond het prachtig. Ik was vooral bezig mijn energie zo te verdelen dat ik zonder naar adem te snakken en te hard kloppend hart de top zou halen. En weer terug. Het busje zet ons af vlakbij ons hotel/thuis en we lopen naar binnen. Op elke hoek van elke straat en elke kruising staan minimaal vier agenten hier in het oude centrum. Dat zijn er dus heel veel, want de straten zijn erg lang en kennen veel kruisingen. Er is om de 150 meter ongeveer een dwarsstraat. De gids van vandaag vertelde dat de agenten er sinds drie jaar staan. De nieuwe burgemeester heeft de binnenstad letterlijk schoongeveegd, zodat er bijna geen straatverkopers meer zijn, de boel wordt schoongehouden en iedereen zich weer veilig voelt.
In Suriname is amper kleine criminaliteit zei Fabian gisteren, geen zakkenrollen enzo. Wel idioten die met een pistool overvallen doen. Vandaag in de Telegraaf het bericht dat er een NL toerist is doodgeschoten door zo'n idioot toen hij een gestolen tasje wilde terugpakken. Niet doen dus. En jammer voor toerisme in Suriname, want het is echt een heel mooi land, en heb me er zelf nooit onveilig gevoeld.
Vannacht vertrekken we. Fabian vindt het niet zo erg. Hij is klaar met de smog. Z'n neus bloedt iedere ochtend (die van mij ook, maar goed alles went op termijn toch). ik wil hier nog eens terugkomen. Mij fascineert dit land wel. aan de ene kant zo modern aan de andere kant zo diep conservatief. We waren gisteren op het plein waar jaarlijks 20 miljoen (!) dat is maar 5 miljoen minder dan bezoekers aan het Vaticaan, gelovigen komen omdeze heilige vrouw te aanbidden, al dan niet op de knieen: Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe (Spaans: Nuestra Señora de Guadalupe), kortweg de Maagd van Guadalupe (Spaans: Virgen de Guadalupe), is de beschermheilige van Mexico, en sinds 1945 van heel Latijns-Amerika. De viering van Nuestra Señora de Guadalupe vindt in Latijns-Amerika plaats op 12 december.
Het was een ongelooflijk spektakel met veel indiaantjes in klederdracht want deze mevrouw is ook nog eens de oppergod van de vroegere goden van de indianen. Dat doen die katholieken toch wel erg slim. Je neemt de moeder van Jezus laat die ergens verschijnen en meteen is het de oppergod van hele volkstammen die daarna makkelijk overstappen naar jouw religie. De enorme mensenmassa op het plein en in de twee grote kerken kon er geen genoeg van krijgen. In dit geval gaat het om een lullig schilderijtje met gouden lijst. Om het te zien moet je op een rolband gaan staan, dan word je er lang geleid. Buiten onder een witte partytent zit een priester achter een tafeltje met een emmer water en een kwast. Hij zegent wie gezegend wil worden. Ik begrijp ineens waarom de vorig lachende paus die je hier overal ziet in beelden groot en klein maar liefst vijf keer naar Mexico is gekomen. God bestaat hier echt.
Op kerstavond hebben we bij toeval twee keer het einde van een kerstmis meegemaakt. Eerst in de parochiekerk, die kerk is optisch onderdeel van de grote kathedraal op het grote plein, maar het ziet er allemaal wat normaler uit. We werden door het gezang naar binnen gelokt, en zagen veel beweging op en rond het altaar. Na verloop van tijd liep de priester met iets in zijn handen en geflankeerd door een mevrouw van het koor dat behoorlijk aanzwol door de kerk naar, jawel, de kerststal, en vleide daar het kinderke jezus in de kribbe. En toen werd het licht. De lampen gingen groots aan. Het was een mooi moment. Daarna veel zegeningen. We gingen meteen naar de kathedraal of daar het licht al gezien was, dat bleek niet zo te zijn, dus zijn we gaan rondlopen en ergens wat gaan eten. Tegen elf uur kwamen we terug en zagen op straat al mensen met kleine jezusjes lopen soms in een kribbe. Binnen bleek het helemaal een ware samenkomst te zijn van honderden jezusjes in kribbetjes. Jonge mensen, kinderen, ouderen velen liepen er mee rond of zaten er mee in een kerkbank. Zo'n dienst is hier lekker rommelig. Je mag zitten maar ook lopen in de brede paden. Deze dienst werd opgenomen door de tv en we zagen een heuse priester met een grote muts. Een echte kardinaal. Dus hiërarchisch een Paushartslag van God vandaan. Heel interesssant. Ben helemaal naar voren gelopen en zag dat er rond het altaar vier mannen in het zwart stonden met oortjes. Ze hielden alles in de gaten. Verderop in de kathedraal stonden er nog meer. Achter het altaar, onzichtbaar voor de massa voor het altaar, stonden heren in pakken met sterren en strepen, wel een stuk of tien. Net alsof de leger en politietop zich ter plekke achter het gezag van God schaarden. Ze hadden geen klein kinderke jezus bij zich. Na paar minuten pakte de cardinaal het kind van deze kerk tilde het boven het hoofd en liep de massa in, met de zwarte mannen ernaast. en veel zegeningen uiteraard. En huilende mensen die ook hun kribbes met kinderen optilden. Uiteindelijk passeerde de man mij op een meter afstand en wierp hij een kwast met water in mijn gezicht. Kijk hier is geloven nog een feest. Of ze maken er een feest van.
De nieuwe burgemeester heeft voor het volk ook een gratis ijsbaan aangelegd op het grote plein (niemand heeft hier meer ijs gezien in werkelijkheid dan er in zijn glas zit) en vier stranden gemaakt op plekken ergens in de stad. Verder zijn er jongens die elkaar zoenen in de metro, zegt Fabian. En dat doet niemand meer in Amsterdam. Het is maar dat iedereen het weet.
Voordat we gaan vertrekken gaat Fabian nog een keer proberen panda's te kijken in de dierentuin. Ik neem mijn ebook mee, en onderga het aangenaam. Nu collega's klanten en werk niet intensief meereizen is er ineens veel tijd om na te denken. Ook over vroeger, gaat helemaal vanzelf. Erg leuk. Studietijd komt terug. In geen twintig jaar over nagedacht. Volgens Fabian word ik gewoon net als Dre. Zelf hoop ik vooralsnog op ruimte die zich vanzelf vult. Meer daarover vanuit ik hoop ook aangenaam San Fransisco. Eens kijken of de jongens elkaar daar nog op straat durven te zoenen.(Luc)
- comments