Profile
Blog
Photos
Videos
Cordoba, 9 december 2010
Met Fabian onderweg betekent altijd een bezoek aan een botanische tuin en een bezoek aan de markt. Weinig tuinen hier in Argentinië, markten des te meer. De Noordermarkt in Cordoba is een flinke koele hal uit de jaren dertig. Fabian loopt een meter of vier voor me, en ik zie regelmatig monden openvallen en marktkooplui-jongens die elkaar aanstoten. Fabian heeft blote voeten gestoken in hippe sandalen, lange dunne benen (net zo lang als de mijne) dan een krap zwart kort broekje en een net te strak wit poloshirt, zonnebril, en om het geheel compleet te maken een hoedje (hipperdehip) op zijn hoofd. Jaja, een hele bezienswaardigheid. En meneer heeft zelf niks in de gaten. Meneer is op zoek naar fruit, want meneer nadert de veertig (Fabian wordt 37op vier januari) en dan is een ander dieet heel belangrijk, meer vezels van groenten en fruit. Anders word je te dik. Zegt de ultraslanke Javaan uit Suriname, en vervolgt meteen, jij bent uiteraard een loser. Ik knik bevestigend en denk, inderdaad na je veertigste wordt veel anders. Voordat je het weet ben je vijftig en ben je tien jaar verder met een te slanke jongeman die je iedere nacht als een soort klamppaal beschouwt. Over nachten gesproken, Fabian slaapt werkelijk overal als een blok. Het is ongeëvenaard. Nachtrit in bus, meneer krult zich in de grote stoel, trekt het raamgordijn dicht en slaapt. Lawaaiige kamer in een hostal, meneer draait zich om klampt zich vast en valt in slaap. Over leven in het nu gesproken.Over het nu gesproken, zo vertelde Fabian gisteren in de bus over het naderende hostal dat het nummer vier was op de ranking van een of andere site. Aan de taxichauffeur kon Fabian nog net de naam geven, maar adres, nee maar, vergeten. In het boek? Nee. Even bellen dan maar met her reisbureau, en ja hoor binnen de minuut was de chauffeur met adres onderweg. Adres vergeten, welnee niet eens opgeschreven. Jaloersmakend.
Zelf slaap ik korter en veel halfwaakslaap. Soort van gecontroleerde dromen. Denk je dan. De in Buenos Aires geboekte hostals brengen me terug naar studentzijn in Tilburg. En dan vooral het kraakpand waar ik veel was. Koestraat. Oude pastorie. Thuis van liefde 1. Het had ook een hostal kunnen zijn, of de hostals hier kraakpanden. We komen zo op plaatsen waar we anders nooit naar binnen hadden gedurfd of waren gegaan. Kleine deurtjes in drukke straten, met daarachter complete complexen van vreemde kamers, met gangetjes, dakterrassen en keukens. Onze kamers variëren van oh nee tot prima. Deze hier in Cordoba heeft naast het grote bed ook nog een stapelbed (dat ligt uiteraard binnen een uur vol met spullen) en een badkamer bijna zo groot als onze vorige kamer. Alle hostals zien er smerig uit, maar zijn brandschoon. Dat kon ik van dat kraakpand in Tilburg niet zeggen. Dat was groot en smerig. Wel aardige alternatieve mensen. Hier ook, maar niet zo alternatief. Meer reizigers van alle leeftijden die zich van plek naar plek verplaatsen en vooral veel rondhangen in de hostals zelf. En daar is ook een reden voor, het is extreem heet buiten. Eigenlijk zijn alleen de avonden goed te doen.
Nadat we de markt zijn afgestruind, en vooral de anatomische verschillen hebben bestudeerd tussen de naakten (big, geit en lam) hangend aan haken en nog licht bloed druipend op de smetteloze tegelvloer, daarna de vitrines met orgaanvlees bewonderend, en na nog drie rondjes rondlopen toch maar weer naar buiten de hitte in. Nog een uurtje langs de rivier gelopen en weer terug naar de markt. Vis gegeten. Want daar was het allemaal om begonnen. Vandaag vis eten in dit vleesland was het plan. Het was ok. Het gezelschap links en rechts leuker dan de vis. Vanavond weer gewoon vlees. Gisteren was het vooral groente. Met dank aan de herinneringen aan het vegetarische kraakpand.
Morgenavond met de bus naar Mendoza.Eens kijken of er vanavond, net als voorgaande dagen, weer ergens gedemonstreerd wordt. Ook dat doet denken aan de jaren tachtig. (Luc)
- comments