Profile
Blog
Photos
Videos
Cafayate, 3 december 2010
Vandaag is mijn reis ook begonnen. Na bijna drie weken somberen, mokken en met 115 kilo en een halve kies achter Fabian aansjokken is het wel genoeg. Dit wordt de reis van Fabian, we gaan van plek naar plek, van werelddeel naar werelddeel, het is zijn droom, en ik doe gewoon mee op z'n Fabian's. Dus van dag naar dag, niets of niet veel organiseren, en vooral de kleine dingen zien. Zoals bomen die bloeien, kinderen zonder dak boven hun hoofd, oude vrouwtjes broodjes met ham geven als ze honger hebben, en bloemen kopen voor de aardige
receptioniste omdat ze ons zo goed helpt. Die dingen doen dus die ik wel registreer maar nooit zelf bedenk. Zucht. We zijn denk ik wel een goed duo. Dat moeten we dan ook maar de komende nog zeventien weken zijn. Moet gewoon stoppen met na- en doordenken, en meer in het nu leven. Gelukkig, meneer, dat zijn zij die in het nu leven. Las dat onderzoek paar weken terug en bedacht, een waarheid als een koe. Nu nog leren in het nu te leven.
Afgelopen dagen waren het stokoude bergen die indruk maakten, in vele kleuren (metalen), en vormen (erosie), toppen en dalen. En heet. Heel heet. Cactussen gezien en aangeraakt van twee drie keer formaat Luc. Ze bestaan dus die Lucky Luck stripcactussen. Geen boeven gezien, wel veel indiaan(tjes). Biddend in de op drie na oudste kerk in Argentinië, zittend en coca kauwend (dat doet iedereen hier, en het stinkt naar wiet) voor het pompeuze onafhankelijkheidsmonument uit 1823. Veel Jezussen en anderen van hout in glazen kisten met gouden lendendoekjes, erg grappig. 2000 jaar oude Inca ruïnes bezocht, in de jaren 50 nagebouwd, en met afzichtelijk grotesk monument voor de ontdekkers in het centrum. Dat zal vroeger wel een offerplaats voor de zonnegoden zijn geweest. Toch knap van die Spanjaarden dat ze en indianen tot slaaf maakten voor de mijnen in Peru (kort en stevig, de afrikanen lang en groot redden het niet, dan maar naar de buurlanden) en de vrouwen en kinderen bekeerden tot het christendom. Vreemd ook als je er over nadenkt.
Indrukwekkend de autorit naar de zoutvlaktes. Rijdend door de bergen, door slingerende rivierbeddingen, en coca kauwende indiaan als chauffeur. Onderweg nog twee Nederlandse zestigers ontmoet die op de enorme vlakte stonden met huurauto met ontplofte motor. Ze mochten mee met een andere auto. Kaarten en anwbboekje in de ene trillende hand, koffer in de andere.
Hostal in fraai Salta was een ervaring op zich. Heb ooit met Bennie onder een apenkooi geslapen, dit komt in de buurt. Uitgewoond, wel schoon op kakkerlakken in keuken na (er zijn altijd kakkerlakken is mijn stelling, alleen soms zie je ze), zompig en benauwd. Slapeloze eerste nacht gehad nadat ik al woelend de contactdoos van de muur sloeg en blauwe flitslichtjes zag die mee pulseerden met de ventilator. Hoe zat het ook al weer met de trappen naar buiten hier? Maar de andere plekken waren ruim en licht en geen klachten. En we vermijden zo de onoverkomelijke grijze golf en getut van reisgezelschappen. Plus ik kan na deze ervaringen niet meer zeggen dat
Fabian een snob is die alleen maar driesterren of meer wil slapen. Jaloersmakend is dat hij overal en in elk bed meteen in slaap valt.
De straten hier in het noorden van Argentinië zijn erg schoon. Vuilniszakjes worden aan palen opgehangen of op z'n Amerikaans in manden op palen gezet. Het is hier behoorlijk aangenaam, wel veel protestoptochten. Gisteren kantoormensen vandaag schoonmakers. Het is overal crisis. En al is al het lokale hier niet duur, de maandinkomens zullen ook niet hoog zijn.
IJs is hier erg lekker. Net wijnijs gegeten. Morgen de wijngaarden en -huizen bezoeken. Mijn kies heeft ook niks laten horen van zich zelf vandaag. Net als ik met vakantie gegaan. (Luc)
- comments