Profile
Blog
Photos
Videos
Vervolg Vietnam
Dalat
Dalat is een iets koeler stadje vanwege de ligging in de bergen
(Central Highlands) met veel mooie gekleurde bloemen. Dat koele was wel
even welkom en zo gebruiken we onze jas nog eens die we al de hele
tijd meesjouwen.
We hebben een scooter tour van een dag gedaan door de bergen met Rot
en zijn zus. Rot werkt in het guesthouse dat naast ons guesthouse zit.
Hij vertelde over de tour en wist ons enthousiast te krijgen. En hij
had gelijk, het was een super ervaring die we niet hadden willen
missen! Wij zaten lekker achterop de scooter waardoor wij onderweg van
het uitzicht konden genieten. We stopten op een aantal plekken. De
eerste was de markt waar Rot allemaal soorten Vietnamese hapjes liet
zien die wij konden proeven. De meesten erg lekker terwijl dat
er op het eerste gezicht niet zo uit ziet. Daarna bezochten we de
krekelfarm, waar ze deze insecten kweken. Uiteraard volgde een
proeverij. Es heeft zich er niet aan gewaagd, maar Esther wel. Het was best lekker met wat chilisaus erbij en knapperig. Het idee
blijft wel vies. Verder zijn we gestopt bij een koffieplantage, een
mooi uitzichtpunt, een waterval, hebben we lippenstift van een vrucht opgedaan (van deze vrucht wordt curry gemaakt), bij een fabriekje waar ze zijde maken,
bij de mushroomfarm geweest en door rijstvelden gereden. Het
allerleukste was het bezoek aan de locals in het dorp waar Rot woonde tot zijn 10e. Rot functioneerde als tolk. We gingen op bezoek
bij zes vrouwen: drie zussen, de moeder en twee tantes. Wat een
grappige vrouwtjes! Rot liet ons de hele tijd dingen zeggen in hun
taal en de vrouwen in het Engels. Niet altijd even aardige dingen maar dat hadden wij of de vrouwen niet door tot
hij na elke keer vertelde wat wij gezegd hadden. En die vrouwtjes hem
maar meppen! Sommige verhalen die ze vertelden waren echt bizar, bijvoorbeeld
hoe ze aan een man komen (door te bieden met dieren en eten, vaak trouwen ze als ze tussen de 10-16 jaar zijn) en
hoe een kind geboren wordt (dat doet de vrouw allemaal zelf waarna zij en de baby
zeven dagen niet gezien mogen worden). Een van de vrouwen is 35 en
heeft al acht kinderen. Een andere vrouw heeft tien kinderen, waarvan al drie zijn overleden. De zorg is daar mininaal. Op
een gegeven moment kwamen ze aanzetten met een goedje dat zij bij de
rijst eten. Wij mochten proeven en vonden het best lekker, totdat wij
achteraf te horen kregen dat er een muis doorheen gestampt was, bah!
Daar was een vrouw die vegetarier is helemaal niet blij mee! Bij Rot's
ouderlijk huis hebben we allemaal soorten fruit geproefd uit de tuin.
Rot's zus vertelde over de Vietnamese gewoontes en leefstijlen terwijl
wij van het fruit genoten. Ze vertelde dat de Vietnamesen (eigenlijk
meerdere aziaten) ons heel mooi vinden om onze grote neus, blanke huid
en vooral vanwege onze froggy eyes. Omdat wij net zulke grote ogen
hebben als een kikker! Het laatste hapje uit de fruitschaal was een
bruin goedje met cocos, ingepakt in een bananenblad. Volgens haar was
het Vietnamese chocolade. Het smaakte best prima. Achteraf vertelde ze
dat het wezelpoep(!) was. Wel gekookt, gegrild en nog een keer gekookt
maar gadverdamme! We geloofden het eerst niet omdat zij de hele dag al
grapjes aan het maken was, maar helaas, dit was geen grap.
We hebben veel geleerd over Vietnamese gewoontes, veel rare dingen
geproefd en de locals leren kennen. De manier waarop Rot en zijn zus
deze dag hebben geleid is super!
In Dalat zelf zijn we rond het meer gelopen en ook op het meer
geweest, met de kippenwaterfiets! Na onze wandeling zijn we naar the
crazy house gegaan. Het doet een beetje aan als de stijl van Gaudi.
Allemaal rare gangetjes en trappetjes in de vorm van dieren en bomen en
soms verdwaalde je. Het had ook veel weg van Alice in wonderland, met
alle onwerkelijke dingen die je daar ziet. Heel leuk!
Tijd voor de volgende bestemming, de hoofdstad!
Ho Chi Minh City (vroeger: Saigon)
Wat een chaos is het verkeer hier! Zo hebben we het nooit gezien!
Super veel scooters en tussendoor ook taxi's, auto's en tourbussen. We
hadden al gelezen dat je met oversteken beter langzaam dan snel kan
zijn omdat ze je beter kunnen ontwijken als je langzaam loopt, ze
rijden namelijk toch wel door! De regel hier is, hoe groter je bent
met je voertuig hoe eerder je voorrang krijgt. Dus wij als voetgangers
hebben niets te zeggen in het verkeer. Baan voor baan staken we
over met gevaar voor eigen leven! Kennen jullie het spelletje waarbij
je een kikker veilig naar de overkant van een snelweg moet brengen?
Dat speelden wij elke dag in levende wijze waarbij wij de kikkers zijn!
De voornaamste rede van het bezoek aan deze stad was de geschiedenis
met de Vietnam oorlog in het bijzonder. Een kleine geschiedenisles:
Vietnam was tijdens deze oorlog (1969-1975) opgedeeld in noord en zuid
Vietnam waarbij het noorden communistisch was en het zuiden niet.
Amerika hielp het zuiden. De Vietcong (guerillastrijders uit het
noorden) drongen het zuiden binnen via Laos en verscholen zich voor de
Amerikanen in kilometers lange tunnels onder de grond. Soms zaten ze
daar maanden lang in tunnels van amper een halve meter doorsnee.
We hebben twee musea bezocht. Een over de oorlog zelf en de ander over
de Vietnamese samenlevening en hoe de oorlog daar een rol in speelt.
Het eerste museum maakte de meeste indruk op ons vanwege de vele
foto's en vanwege het feit dat er nog steeds slachtoffers zijn van de
napalm bommen die de Amerikanen op Vietnam gooiden. Agent orange is
het giftige spul dat ze in de bommen verwerkten. Hele landschappen
werden hierdoor verwoest en mensen gingen eraan dood (ook al werden ze
niet geraakt door de bom). Het land is er nog steeds op een aantal
plekken mee besmet dus als je daar voedsel van eet kan je nog steeds
vergroeiingen of andere ziektes krijgen. Mensen krijgen ook eerder zieke kinderen doordat ze agent orange binnenkregen.
Na deze informatie tot ons te hebben genomen, was het tijd om een
bezoek te brengen aan de tunnels waar de vietcong zich verborgen
hield. Het is zo bizar hoe klein die tunnels zijn en hoe ze daar zo
lang konden zitten. We hebben zelf ook veertig meter door een tunnel
'gelopen' die ze voor toeristen groter hadden gemaakt. Het is er
donker, benauwend en je wordt er bijna spontaan claustrofobisch van.
Wat een ervaring.
In Ho Chi Minh heb je ook jongeren die op straat hangen maar om heel
andere reden dan bij ons in NL. Ze hangen in hun vrije tijd in het
park rond om toeristen aan te spreken en ze te vragen of ze hen meer
Engels willen leren. Zo ook bij ons! Ze kwamen om ons heen zitten met
hun schriftjes en stelden vragen. Er kwamen steeds meer jongeren bij ons zitten.
Goed om te zien dat ze zo graag hun Engels willen verbeteren en daar
zo hun best voor doen!
Na 2,5 week Vietnam is het tijd voor: CAMBODJA!!!
Vietnam in het kort: lekker maar ook raar eten, mooie groene natuur,
scooters, froggy eyes en een indrukwekkende geschiedenis.
Cambodja
Phnom Phen
Meteen weer een hoofdstad maar dit keer van Cambodja.
Deze stad is een stuk rustiger en overzichtelijker merkten we bij
aankomst. Daarom dachten we zelf naar een hostel te kunnen lopen,
maar daar was mr Curly (een tuktukdriver) het niet mee eens. Samen met
Evan, die we in de bus leerde kennen, begonnen we te lopen
gevolgd door mr Curly. Uiteindelijk zijn we ingestapt voor een (voor
hem) veel te lage prijs. Ons gezelschap beviel mr Curly zo goed, dat
hij ons uitnodigde om een biertje met hem te drinken. Al snel
kwamen daar ook hapjes bij, waaronder een gegrilde kikker. Best lekker
en je eet het gewoon hetzelfde als een kippenpoot alleen heb je een
hele kikker in de hand:).
De dagen die volgden hebben we naast de standaardbezienswaardigheden
(the Royal Palace, shopping mall en de russische markt) ook hier ons
in de tragische geschiedenis verdiept. Allereerst gingen we naar toul
sleng. Dit was een school die onder het bewind van Pol Pot is
omgevormd tot gevangenis. De gebouwen staan nog steeds midden in de
stad. Destijds was Phnom Phen een spookstad. Iedereen moest werken op
het platteland en zorgen dat o.a. de rijstoogst werd verhoogd. In de
gebouwen hangen foto's van gevangenen die vaak als laatste bestemming
de killing fields hadden, daarnaast zijn er getuigenissen te lezen van
de 7 overlevenden. Gevangenen waren vooral hoger opgeleiden, mensen
waarvan de Khmer Rouge dacht dat ze een gevaar vormden voor het
bewind van Pol Pot (ook simpelweg mensen met een bril omdat ze er slim
uitzagen). De omstandigheden in de gevangenis waren verschrikkelijk:
ze dwongen gevangenen bekentenissen af te leggen van dingen die zij
niet gedaan hadden. Werkten ze niet mee dan werden ze net zo lang
gemarteld tot ze het wel deden. Als gevangenen geen bekentenissen meer
konden bedenken dan was dat het einde voor hen. Ook wij zijn de
laatste bestemming van de gevangenen gaan bekijken. Samen met een
Nederlandse audio-set hebben we een rondje gelopen. De meest
gruwelijke verhalen kreeg je te horen. Zo werden bijvoorbeeld baby's
doodgeslagen tegen een boom. Kogels gebruikten zij niet omdat dat te duur was. Zij gebruikten bijlen en
hamers daarvoor in de plaats. Echt verschrikkelijk allemaal. Het idee
dat dit allemaal, op die mooie rustige plek, zo kort geleden is
gebeurd, blijft onwerkelijk.
Pursat
Na een bezoek aan twee grotere steden, gingen we voor de afwisseling
naar het kleine dorpje Pursat. In het dorpje zelf is vrij weinig te
zien en te beleven, maar wij hadden twee activiteiten gepland in de
omgeving. Voor beiden hadden we een tuktuk nodig. Gelukkig waren daar
ook Sander en Eva (uit nl) om deze mee te delen (dat is natuurlijk
goedkoper en gezellig!). Na wat onderhandelen vertrokken we naar een floating
village. Werkelijk alles drijft op het water: een school,
telefoonwinkel, benzinestation, huizen, maar helaas ook dode rotte
vissen. Jullie begrijpen wel dat de geur die daar hangt ondraaglijk
is. Na het verbannen van de lucht uit ons geheugen, zijn we
afgezet bij het station van de bamboe trein (een houten platform op
wielen met een motor). Uiteindelijk vertrokken we voor een ritje
tussen de locals, waarvan sommige de zonnebrand wel erg interessant
vonden.
De natuur is hier anders dan in Vietnam, maar prachtig!
Grote groene vlaktes met groepjes bomen (vele soorten) met in de verte
bergen. Daar konden wij mooi van genieten tijdens de rit.
Siem Reap
Een leuk maar toeristisch stadje vanwege het nabijgelegen Angkor Wat.
Een groot gebied waar allemaal tempels, vertrekken en tombes verspreid
liggen. 's Avonds hebben we de zonsondergang vanaf een tempel gekeken
en de volgende dag de zonsopkomst bij een andere. Wat een mooi
uitzicht:). Je kunt tickets kopen voor een dag, drie dagen of een week. Wij hebben dat eerste gedaan want na een hele dag
tempels kijken en beklimmen heb je er toch wel een beetje genoeg van.
Maar mooi was het zeker! We hebben de laatste dag in Siem Reap en
Cambodja een chilldag ingelast waar we zeker aan toe waren na alle
indrukwekkende bezienswaardigheden en de geschiedenis. Op de laatste
avond maakten we kennis met een ladyboy, wat zijn die heerlijk
overdreven! Daarna waren we helemaal klaar voor Zuid-Thailand!
Cambodja in het kort: weer een indrukwekkende geschiedenis, kikkers,
vriendelijke mensen, ladyboys, tempels en bamboe-treinen.
Zuid-Thailand
We konden Bangkok niet ontwijken op onze weg naar Kanchanaburi (er
gingen geen rechtstreekse bussen) dus bleven we een nachtje. Toch ook
leuk om even ergens te zijn waar je het al kent. Veel meer dan eten en
slapen hebben we daar niet gedaan omdat we de volgende ochtend al
vertrokken.
Kanchanaburi
Bij aankomst kwamen we bij toeval Eva en Sander weer tegen. 's Avonds
hebben we gezellig gegeten met zijn vieren! Kanchanaburi staat vooral
bekend om de brug over de rivier: bridge over the river Kwai
(misschien kennen jullie ook wel de gelijknamige film). Tijdens de 2e
WO werden gevangenen (o.a. Nederlanders, Australiers en Amerikanen)
hier aan het werk gezet door de Japanners om een spoorlijn te bouwen
naar Birma. Zij moesten veel te hard werken en er was veel te weinig
eten, waardoor veel mensen stierven. The Hellfire Pass is een gedeelte
van de spoorlijn die open is gesteld voor bezoekers en waar een museum
bij is gebouwd. De naam is te wijten aan het feit dat gevangenen 's
nachts moesten doorwerken met enkel het licht van kampvuurtjes.
Genoeg geschiedenis, op naar de stranden!
Ko Phi Phi
Wat een mooi eiland! We wisten dat Eva en Sander ook deze kant op
zouden gaan en uiteraard kwamen we ze weer tegen bij een guesthouse!
De dagen erna zijn we weer met hun opgetrokken en dat was gezellig! De eerste dag zat het weer niet echt mee en kregen we een
heerlijke tropische regenbui met hard onweer over ons heen. Wat eerst
een straat was, was nu een beek. Het water kwam tot je knieen!
Uiteindelijk toen we drijfnat bij het guesthouse aankwamen, hebben we
vanaf ons balkon genoten van de mensen die doorweekt voorbij kwamen
(dat mag als het je zelf ook is overkomen!). De volgende dag gingen we
naar een heel mooi bounty strand om te snorkelen, met supermooie
vissen, koraal en schelpen in alle kleuren van de regenboog. Wat is
die onderzeewereld geweldig daar! Wel jammer dat Sander met al zijn
duik en snorkel ervaring in een zee-egel greep.
De laatste dag gingen we mee met een snorkeltrip, omdat we nog niet
genoeg hadden van de mooie vissen. Onder andere gingen we naar het
eiland waar the beach (met Leonardo DiCaprio) is opgenomen. We hebben tijdens het snorkelen een Nemo vis gespot! (clown fish).
We besloten toch naar Ko Phangan te gaan, doordat we meer tijd over
hadden dan we in eerste instantie dachten.
Ko Phangan
Dit eiland is meestal erg rustig, maar met de half- en fullmoonparty's
overspoelen feestende toeristen het eiland. Samen met Sander, Eva en
Deense vrienden van hun hebben we twee leuke avonden gehad. Op de
fullmoonparty is het de bedoeling om elkaar onder te verfen.
Aan het einde van de avond zaten we allemaal ook helemaal onder.
Gelukkig hadden we 's middags speciaal nieuwe shirtjes gekocht, zodat
onze eigen kleren niet onder de verf kwamen.
Het leukste, grappigste en mooiste moment was toen de zon opkwam en
iedereen op het strand stond te dansen of ze net begonnen zijn. Wij
waren immiddels kapot en toe aan ons bed.
Doordat het vaak bewolkt was hebben we verder vrij weinig strand
gezien. Na een dagje uitrusten met een filmdagje bij het hostel waren
we weer de oude en klaar voor een nieuwe bestemming in een nieuw land:
Georgetown in Maleisie!! Daarover horen jullie de volgende keer meer!
- comments
Es en Esther We dachten we kiezen een keer voor een andere lay-out ;)!
Jenny Geweldig om dit weer te lezen. Ik miste jullie al. Mooie ervaringen, vooral die lekkere hapjes, brrr. Knap hoor om te proeven Esther, ik zou het ook niet gedaan hebben Es. Nou nog heel veel plezier deze laatste weken. De tijd gaat best snel om. Lieve groetjes van Jenny
Angeline Heerlijk om het uitgebreide verhaal te lezen. De mailtjes blijven toch wat kort om een goede indruk te krijgen. Es, Ik heb de blog al geprint en neem hem mee naar oma morgen, dan blijft ze ook op de hoogte van jullie belevenissen. Meiden geniet in de Cameron Highlands. Vele groeten en een kus. Angeline
Hub & Ine Fantastische en vermakelijke verhalen over jullie ervaringen. En wat een reistempo; elke dag weer de verleiding van een nieuwe bezienswaardigheid. En het eten van (bijna) alles dat heeft bewogen ..... of zelfs dat niet.... We genieten een beetje mee, Groetjes, Hub en Ine
Leonie Jeetje meiden, als ik het zo lees vliegt de tijd en vliegen jullie ook echt van hot naar her...gaaf hoor al die bezienswaardigheden en historische achtergronden. Nog eventjes en jullie moeten alweer terug! Nou geniet er nog maar even goed van!! :-) groeten, Leonie
Betty van Vulpen Hoi beide Esthers, tjonge wat hebben jullie al veel gezien. En wat schrijven jullie er leuk over, zo samen met de foto's krijgen we echt een mee- reisgevoel. Nog veel plezier! Groetjes Betty en Rijk
Hub & Ine Zaterdag 19 mei is het hier in Zeist dus: Er is er een jarig hoera hoera, dat kun je wel zien dat is ZIJ!!! Dat vinden we allen zo prettig ja ja en daarom zingen we blij: ze leve lang, ze leve lang, ze leve laaang, ze leve lang, ze leve lang, ze leve lang! Hiep hiep hiep: HOERA!!! Gefeliciteerd Esther! Hub & Ine