Eindelijk terug redelijk internet hier in Peru, bij deze dus een nieuw tekstje:

Nog een paar dagen in Sucré blijven plakken (en een paar oude bekenden van in Argentinië terug tegengekomen) tot alle wegblokkades opgelost waren en er terug stevig kon worden doorgereden op de Boliviaanse aardeweggeskes.

Volgende stop was Cochabamba. Rond een uur of 5 ´s morgens aangekomen en meteen kennisgemaakt met de fake politie die mijn papieren wilden zien en me wilden meepakken met een taxi naar het "politiestation" (omdat ik enkel een kopietje van mijn paspoort te voorschijn wilde halen). Gelukkig was ik nog net helder genoeg om daar niet op in te gaan, en na een redelijk heftige conversatie ben ik van hen kunnen weglopen.
Gelukkig maar, want blijkbaar worden er geregeld toeristen voor een paar dagen gekidnapt door zulke "politiemannen", om hun rekeningen te plunderen en hun waardevolle spulen te ontvreemden.

Voor de rest geen kwaad woord over Cochabamba, het stadje waar de grootste Jezusfiguur ter wereld over waakt (waar je zelfs IN kunt klimmen!). Cochabamba huist ook de grootste overdekte markt van Zuid-Amerika en is gezegend met het mildste klimaat van Bolivië.

Na een paar gezellige dagen, in gezelschap van 2 Engelsen en 4 studentes uit Santa Cruz uiteindelijk toch de bus op geraakt naar La Paz: een nachtelijke busrit met bij tijden lichtelijk apocalyptische beelden van kilometers pampas die in lichtelaaie stonden (om de grond achteraf te kunnen bewerken).

Leuk om in La Paz terug een paar dagen door te brengen met Deborah en Nir(van in Argentinië). Samen wat gekuierd door de vele marktstraatjes, waar zowat alles wordt verkocht, van lama-foetussen tot spaarlampen.
Ook een paar leuke dagen doorgebracht in het "Adventure Brew Hostel", hostelletje annex micro-brouwerij... op mijn lijf geschreven dus.
De baas/brouwer bood me zelfs een jobke aan in de brouwerij/bar in ruil voor kost en inwoon, maar veel tijd had ik niet meer over om tot in Pisco te geraken, waar ik had afgesproken met Isabelle.

Ik reis momenteel dus samen met Isa. Op onze weg lagen al de ruïnes van het ooit charmente, maar nu in puin liggende Pisco (aardbeving vorig jaar), de wijngaarden en Pisco-stokerijen in Ica, de mysterieuze Nazca-lijnen (de vlucht met het kleine Cessnake boven de lijnen was echt geweldig), het koloniaal stadje Arequipa (met het mooiste en kleurrijkste klooster ooit gezien), een 2-daagse trek in de Colca-canyon (mét condors, alpaca´s en een heuse oase) en nu dus Puno, aan het Titicacameer (op zoek naar de ingrediënten voor een "Space cake break at the Titicaca lake").

Peru is weer wat anders, maar ook weer nét niet. De vilten hoedjes van de Boliviaanse vrouwtjes zijn hier ingeruild voor gehaakte modelletjes, het paceña-bier voor cusqueña en de bolivianos voor soles.
Er lopen hier wel weer wat meer toeristen rond - opvallend veel Belgen en Fransen trouwens - en alles is hier een tikje duurder, maar het Zuid-Amerikaanse sfeertje hangt hier evengoed, al lijken de Peruanen iets meer vertrouwd met dollars en euros (en proberen ze ons zoveel mogelijk georganiseerde tours aan te smeren).

Ik laat het niet aan mijn hart komen, en zoek zo meteen het laatste beetje zonlicht op aan het "hoogst gelegen bevaarbare meer ter wereld" (al is die titel een beetje omstreden).

Besos,

erik