Profile
Blog
Photos
Videos
Shalom chaverim,
Ja ja, we spreken vloeiend Hebreeuws tegenwoordig. Dit hebben we te danken aan onze nieuwe huisgenoten. We hebben eindelijk ons eigen stekje gevonden en wonen samen met Roberto (Israeliër die nog wat struikelt over zijn Engels en die alles graag spik en span heeft), Andy (Schot die ons altijd trakteert op chocolade koekjes en die heel graag samen met ons naar vrouwenfilmkes kijkt, niet dus), nen Ier (van wie we de naam niet verstaan) en Tony (aka Schralen Barry, we verdenken hem ervan stiekem een lid te zijn van de familie Flodder) en eigenlijk ook nog Liron (beste vriend van Roberto en deel van het meubilair). Een bont gezelschap dus.
We wonen op een half uurtje van het centrum van Melbourne en hebben de zee praktisch in de achtertuin. Helaas is het veel te koud om te surfen, zwemmen, zonnebaden, snorkelen,... maar als de zon écht schijnt, kan een boekje lezen aan het strand nog net. Onze kamer/bungalow ligt temidden van de Joodse wijk (we voelen ons soms een beetje in Antwerpen), inclusief scholen met security (er moet maar eens een verdwaalde terrorist komen), kosher eten dat trouwens stinkend duur is, mottige pijpenkrullen en seutige vrouwen met lelijke kleren.
Het jobzoeken dan. Dit is nog een ander paar mouwen. Ons eerste sollicitatiegesprek is er eentje om in te kaderen. We gingen binnen met het gedacht dat we gingen solliciteren voor een job als sandwichmaker en kwamen buiten met een ticket voor de tweede sollicitatieronde als autobandenverkoper. Wat ging er mis? Wel, blijkbaar hadden we voor zoveel verschillende jobs gesolliciteerd dat we ons een beetje vergist hadden. Daar ging onze eerste indruk! Onze charmes hebben ons toch naar de volgende ronde gebracht, waar we na beraad feestelijk voor bedankt hebben. Op naar de volgende! Callcentres, Mc Donalds, Salesjobkes, interimkantoren, ... moesten eraan geloven voor we wijselijk besloten om over te schakelen naar horeca. Na een dag alle bars, café's, restaurants en winkels af te schuimen hadden we alledrie een job, Sigrid zelfs twee. Helaas is er sindsdien het één en het ander veranderd.
Laten we beginnen bij Lotte die ondertussen vrijwillig werkloos is. Ze had een job als waitress in een chic restaurant waar het vaste cliënteel bestaat uit mensen die een iets te hoge dunk van zichzelf hebben. Helaas waren de collega's nog erger. Nieuwelingen werden niet echt met open armen ontvangen en werden geacht het verschil te kunnen zien tussen een 'skinny latte with soya milk' en een 'flat white strong decaf with normal milk'. Ja, niet dus hé! Geen normale koffie met of zonder melk, maar 100 verschillende soorten waar je dus geen verschil in kunt zien. Na een de derde uitbarsting van de niet zo vriendelijke (lees verschikkelijke, stomme, lelijke) Chinees achter de bar, besloot Lotte om de eer aan zichzelf te houden en de Chinees en het restaurant vaarwel te zeggen. Of nee, Sigrid heeft de goede vriendin gespeeld en gebeld naar de baas dat Lotte niet meer zou terugkomen. Waarvoor dank Sigrid. En vanaf nu haten we collectief alle Chinezen, in het bijzonder diegene die achter de bar staan (ja we weten dat dat erg veel mensen zijn!).
Over naar sister Jones 2 met een job in restaurant 'Uffizi' en een job in een kebabzaak 'Prince of Egypt'. De euforie na het scoren van twee jobs werd al snel bekoeld. Met de vanaf nu legendarische woorden 'it's just not working' mocht Sigrid haar biezen pakken in Uffizi. Haar misstap (hou u vast er volgt wereldschokkend nieuws) betrof het fout doorsnijden van een muffin! Onder de motto's 'beter eentje dan geentje' en 'geld is geld' slijt ze dus nu haar dagen als waitress bij mr kebab. Helaas zijn daar geen klanten wat maakt dat de belangrijkste taak inhoudt jezelf bezig te houden.
Het succesverhaal van Eva spaarden we voor het laatst (al heeft ze daar een iets andere mening over). Heden ten dage is Eva een buurvrouw van Ahmed uit Mr Kebab, ook wel serveuse in een Italiaans restaurant (een smakeloze versie van de Manifesto). Eva werkt er ongeveer 30h per week en talks money (danku Lau). Haar baas geeft net iets te veel commentaar en maakt zelf de meeste fouten, wat het werk niet altijd even aangenaam maakt. Wederom geld is geld!
Naast al het harde werk (ahum) nemen we ook de tijd om Melbourne City te verkennen. Toffe gallerijen, musea, restaurantjes, klerenwinkels, parken, stranden, tweedehands boekenwinkeltjes... zoveel om te zien, doen, eten, kopen! We weten waarvoor we werken!
Tot slot nog wat weetjes!
- Op zaterdag mag je niet in de problemen raken hier. De joden zullen je alleszins niet helpen! Er wordt niet met de auto gereden, geen licht aangestoken, niet gewerkt. Tenzij je in levensgevaar bent moet je op hen niet rekenen.
- Koffie maken is hier verheven tot de nieuwste kunstvorm. Er zijn wel 25 verschillende soorten koffie (de tas wordt telkens tot 1/4e gevuld met koffie en voor de rest aangelengd met perfect gestoomde/opgeklopte/... melk). Op Sigrids oude werk hadden ze zelfs een 'ish'-knop, zodat klanten een weak'ish' koffie konden bestellen, al dan niet hot, very hot of bloody hot. Melk kan skinny, soy, regular zijn, of zelf meegebracht worden. (hallooo! het gaat hier om koffie, geen godendrankje of zo)
- Op de tram kunnen we een speciaal kastensysteem ontwaren. Vooraan nemen de schrale Barry's plaats, al dan niet vergezeld van een stinkende alcoholadem. Dicht bij de uitgangen vinden we de oma's en opa's met een wandelstok. Ook de tramchauffeurs zijn hier van een ander kaliber. Naast de tram besturen, onderhouden ze ook een entertainende functie. Schooljongens met skateboard worden vriendelijk verzocht zich vooraan te melden, toeristen worden ingelicht over belangrijke bezienswaardigheden, reizigers worden ingelicht wanneer een stop is afgelast en wanneer er een nieuw warenhuis opent.
- Nieuwste aanvulling voor ons afkortingen-woordenboekje. Thank you is veel te lang, tha is dus veel gebruikelijker in de horeca. Lazy Aussies!
- Sigrid en Eva weten nu willens nillens alles (ja ALLES) over voetbal. Messi, Kuyt, Torres en co zijn geen onbekenden meer. We kijken al uit naar de kwartfinales op ons zwart wit schermpje met veel ruis (that's a lie). Alleen Lotte en Eva kijken er oprecht naar uit.
- Tony had vorige week zijn eerste date in 7 jaar. Via internet heeft hij een kaarsenmeisje ontmoet. Daarmee heeft hij zijn familie Flodder vervolledigd en lopen er hier nu dus ook twee kinders rond. Ja, echt zielig om zo hun wintervakantie te moeten doorbrengen. We wensen Tony en co desalniettemin veel succes met de gezinsuitbreiding en hopen dat hij niet al te snel verhuist omdat we nog niet al zijn vrouwenfilms hebben gezien (een lichte vorm van opportunisme is ons niet vreemd).
- Onze nationaliteit en leeftijd worden nooit geraden. We zien eruit als 17- tot 20-jarigen en zouden zo uit Canada, Servië, Amerika, Duitsland, Frankrijk of waarom ook niet Nederland kunnen komen!
- Australische winters zijn niet om mee te lachen. Terwijl jullie met een hittegolf zitten, trekken wij nog een extra fleece aan. Wij zijn momenteel al blij met 15° en zon, ja onze standaarden zijn verlaagd.
- We kijken heel erg uit naar onze eerste lading bezoekers! Tot gauw Els en Pieter!!!
Lehitraot
Eef, Sig en Lot (ja wij kunnen namen ook afkorten)
- comments
Nele Klinkt ondanks het weer en de rottige situaties met de job toch nog geweldig. Hou de moed erin! Jullie kunnen het en ik geniet van jullie verhalen daar in het verre down under ;) Stiekem met bangelijk weer maar ja je kan niet alles hebben hé, hehehe! xxx
Dorien super grapppig verhaal!!!! Er verscheen meermaals van lichte glimlach tot schaterlach op mijn gezicht! Geniet er nog van en tot volgend jaar lieverds! Ik volg jullie blog.....
Bogaerts Monique Hey Sigrid, Terwijl ik hier nog de laatste minuten in mijn erg heet winkeltje sta, heb ik het toffe verhaal gelezen. Leuk om jullie zo te kunnen volgen en me er een beetje een voorstelling bij te maken! Hier is't inderdaad van eerst heel koud tot nu een 2-tal weken heel warm! Ons zwembad is al goed gebruikt met de nodige party's! Ik wens je nog veel plezier en veel succes met de jobjes verder uit te zoeken en tot horens!! Dikke kussen, T Monique
Taan Super! ben echt wel benieuwd naar Australië! nog een paar weekjes en dan... Aussie here we come jeeej :) ... Voor degene die Manifesto niet kennen: http://www.ristorantemanifesto.be ;-) merci sisters Jones ;)
francine Hallo Sigrid en co, Het is echt heel tof om dit allemaal te lezen. Misschien een jobke bij de plaatselijke krant zoeken?? Moet wel lukken denk ik. Bompa is verhuisd naar zijn nieuw appartement Sigrid. Met zicht op een prachtige vijver onder zijn app. Moet er niks voor onderhouden....heeft er alleen plezier van! Goed hé! Ik hoop dat hij daar nog vele jaren gelukkig ag zijn. Want hij zit daar heel mooi. Nog vele lieve groetjes uit het stikhete thuisland. Dikke kus, francine