Profile
Blog
Photos
Videos
Maandag de vuile kleren van Uluru gewassen. Dus we zaten er weer schoon bij.
Inmiddels is het donderdagmiddag 5 uur. Woensdag vertrokken we om half 9 met goed gevulde dagrugzakjes en Cas zijn visgerei richting Mountain Field. Na een uur een koffiestop in Westerway bij the possum shed. 3 huisvrouwen die heerlijke taarten bakken. De carrot cake, niet te overtreffen. Daar zit Flossy, een platypus in de Tyenna, maar wij hebben hem niet gespot. Toen Cas bij de rivier afgezet en ons gemeld bij de parkoffice.
Het waaide hard en voor de middag werd sneeuw voorspeld, dus we kozen een wandeling boven, die opdeelbaar was. We reden met de auto 15 km. naar boven over een onverharde weg: Dobsonroad naar Lake Dobson. Prachtig gewandeld, zeer harde wind, boven de boomgrens besloten we toch in de begroeiing te blijven. Grote yuca's en varens op stam. We namen de route naar Platypus Lake. Dalend over gladde natte stenen. Bij het meer aten we onze heerlijke boterhammen met groenteomelet. Het regende, we klauterden terug omhoog en daalden met de auto af en besloten terug te rijden naar de parkoffice 15.15 uur. Halverwege Dobsonroad eerst een flinke tak over de weg en toen ... een ravage. Een talltree (eucalyptus) zeker 60 meter lang en een diameter van 1,5 meter was omgewaaid en had 4 bomen meegesleept in haar val. De windkracht was 130 km. per uur geweest, zo bleek achteraf. We konden niet verder. We wisten dat er nog een auto boven was met een visser. Alleen ik had bereik (dankjewel Ben). We waarschuwden de parkoffice. Tegen half 5 kwam de ranger naar boven, de visser was hem al tegemoet gelopen. Hij meldde dat het zeker tot 9 uur 's avonds zou duren en vroeg, wat wij wilden. Hij wilde ons beneden naar het Parkhotel brengen. We moesten toen wel over al die gigantische natte stammen klimmen. Hij had, zoals wij telefonisch gevraagd hadden Cas gevonden en geïnformeerd. Cas stond op sokken op een handdoek voor de parkoffice (schoenen vergeten). Hij was door een ranger naar het café bij het hotel gebracht: at least you have a beer, a meal and a bed. Er liggen meer bomen op de weg. Om half 7 waren we allemaal in het café, met een niet al te beste naam. Wegwerkers dronken er hun pilsje. De eigenaresse had geen klanten in het hotel en kookte dan niet. De autosleutels werden ons terug gebracht, die avond lukte het niet de bomen van de weg te krijgen. Er moest groter materieel uit Hobart komen. Toen we bleven overnachten werd er toch gekookt. Er waren 2 T bone steaks, 2 schnitzels of lasagna. 2 T bonesteaks met zijn vieren kon niet, ze kookte niet voor 2. Het Engels van de bezoekers van het café was nauwelijks te verstaan. Er brandde een houtkachel.
De t bones waren zeker 3 ons per stuk, heel klein bakje sla en patat. Daarna werden ons de kamers getoond. Ouderwets, Engelse bloemetjes, in de lounge grote houtblokken in de kachel, Cas zijn schoenen stonden te stomen. We sliepen vroeg en sloten weddenschappen af hoe laat we donderdag weer thuis zouden zijn. Na een lange nacht en een Engels ontbijt in de hout gestookte lounge liepen we naar de parkoffice en vroegen naar Brandon. Hij kwam na een uur en vertelde dat de verwachting was, dat we om drie uur de auto konden halen. Er konden vandaag geen wandelaars naar boven, dat stond zelfs in de Mercury. Wij hebben vanochtend het Russels Falls/Horseshoe/Talltree circuit gewandeld. Gigantische watervallen, grote varens op stam, vele mossen. En last but not least: we zagen een levende wallaby.
Bij de parkoffice terug om 14.00 uur hoorden we dat onze auto op de parkeerplaats stond. Terug via de possum shed in Westerwey (weer liet Flossy zich niet zien), waar we heerlijk lunchten naar Hobart.
We hopen nog op een plakje hout van onze boom.
Een film die in dit hotel en deze streek is opgenomen: The Hunter.
- comments
Rina Er zijn avonturen en avonturen. Sinds jullie van huis zijn zo'n beetje alles gehad. Ale soorten weer . Tja, winter en storm, even afzien maar wel avontuurlijk. Voor je gevoel waarschijnlijk al maanden van huis. Zo leuk om alles te volgen en om mee te genieten.