Inmiddels zitten we in Nieuw Zeeland, en voelt Australie alweer ver weg. Het is bijzonder om te ervaren hoe makkelijk en snel je 'systeem' zich aanpast aan een nieuwe omgeving en hoe snel je je ergens thuis kunt voelen.
We zyn 3 nachten by een nicht van Yvonne geweest en hebben daar een ware familiereunie gehad tijdens de 'the afternoon tea' (dit was op 1 april). Yvonne's nicht, Karen, ontving ons heel hartelijk op Auckland Airport (31 maart) en heeft ons kennis laten maken met typisch NZ eten en drinken. Zo zijn we de zondagavond uit eten geweest bij de Thai ;).
Het voelt goed om hier te zijn en we kijken uit naar al het moois wat Nieuw Zeeland te bieden heeft.

In Auckland zyn we naar de 'One tree hill' geweest, met een mooi 360gr uitzicht over heel Auckland. Ook zyn we met de bus naar het centrum gegaan voor wat sightseeing om toeristisch bezig te gaan. Hierby horen ook winkeltjes en we kwamen in een kelder terrecht vol onzin en troep uit China. Zelfs een scheermes met extra lang handvat (opzich niet vreemd) met een plaatje erby van een vrouw die haar rug scheert, wel vreemd! We hebben een bezoek gebracht aan het kantoor van onze busreis want er waren wat problemen met de opstap plaats. Uiteindelyk hebben we een goed reisschema kunnen maken en geregeld dat we 1 plaats verder konden opstappen! Karen was zo lief om ons daarheen te brengen en een dag vry te nemen!
In de avond gingen we mee naar een Quiz in de bar waar ze wekelijks heen gaat. Helaas gingen er ook wat vragen over Europa waar we geen antwoord op wisten. Dit hebben we goed gemaakt met de medische vragen waar we veel goed van hadden! Ook zagen we daar haar dochter waar we gezellig mee gesproken hebben.

Woensdag 3 April zyn we met Karen op een korte road trip geweest. Ze liet ons onderweg naar Hot Water Beach van alles zien. Zo zyn we by een vlindertuin geweest en hebben we na een lange wandeling de Cathedral Cove gezien. We genoten van het mooie landschap!!
's Avonds bracht ze ons na een gezellig etentje terug naar de camping. By deze camping pikt de bus ons op dus konden we nog 1 nacht in ons vertrouwde tentje slapen. We zyn er van overtuigd dat slapen in de buitenlucht goed voor je is! Helaas lekt de tent wel maar dat mocht de pret niet drukken.

Donerdagochtend pakten we voor de laatste keer onze tent in. Aangezien het in NZ veel kouder is, denken we niet dat we nog gaan kamperen. We zochten de bus op en werden verwelkomt door de guide met : Ghoe Ghaat Ghet? Onderweg kregen we veel informatie over de omgeving en boekten we onszelf via Dylan, de guide, alvast in voor een aantal hostels voor de eerste dagen.
De eerste stop die we hadden was by een oude goudmijn waar we een rondje gelopen hebben. Waarschijnlijk had nog niet iedereen ontbeten dus nam iemand een pak melk, pak cornflakes en een schaaltje mee om dit tijdens het lopen op te eten. Na deze stop zijn we naar Waitomo gereden. In de bus waren wat formulieren rond gegaan voor activiteiten en er was een onderdeel om in een band door de grot te gaan en glowworms te zien. 'Black water rafting' .. Dit leek ons wel wat!
We werden s middags opgepikt bij het hostel en gingen in een bus met zeiknatte binnenkant op pad. Aangekomen kregen we een wetsuite aan, wetsuit-sokken en witte enkel laarsjes, charmant! Na een groepsfoto sprongen we weer als marsmannetjes in het busje opweg naar de grot. Hier aangekomen lagen de zwembanden voor het drijven door de grot, 'tubing' al klaar. Om een goede maat te vinden moest je met het achterwerk door het gat en als hy bleef zitten met de handen los, zat hy goed. Eenmaal klaar kregen we uitleg hoe we van de rotsen moesten springen, excuse me?! Dat stond niet in de beschrijving van 'tubing'! Lopen en drijven is heel wat anders dan achteruit van rotsen springen. 1 voor 1 moesten we van vlonder achteruit het water in springen. Zo gezegd zo gedaan, we worden nog echte avonturiers! Het was best leuk en we bleven zelfs drijven na de sprong :)
Eenmaal in de grot aangekomen liepen we een route waarby het water soms tot de enkels stond en 2 meter verder tot je heup. Het werd af en toe echt smal en laag, waardoor je je in alle bochten moest wringen om door te kunnen lopen. Strompelend met hoofdlamp en zwemband om de arm liepen we braaf in een ry achter elkaar aan. Degene voor ons zei niet altijd dat het dieper werd dus we lagen een paar keer onderuit door de stenen die ineens dieper lagen. Klaar om de eerste sprong te maken. De rots was vry smal waardoor het achteruit lopen niet makkelijk werd gemaakt! One-Two-Three-Jump en hoppa daar gingen we! De klap op het water van de band galmde by iedereen nogal dus het klonk erger dan we dachten. Wauw we doen dit zomaar weer,wat een avontuur!
Na nog meer lopen en achteruit springen moesten we in een rij inhaken met de benen onder de oksel van degene voor je. Hoofdlamp uit en omhoog kijken waar het krioelde van de glow worms (Net zoals de glow in de dark sterren op je plafond).
We hebben een heel eind als treintje gevaren door de grot in het ijskoude water. Heel cool om te zien en om dit te doen! Natijd stond de warme douche voor ons klaar en kregen we warme soep wat echt nodig was.

In de avond kwamen we in de keuken om nog wat eten te maken en 1 groepje uit de bus zat daar gezellig met elkaar. Thuis ruimen ze waarschijnlijk ook niet veel op dus het was 1 bende! De gesprekken gaan over het doen van een zwangerschapstest de vorige dag tot het meedoen aan een wet t-shirt wedstrijd omdat je geld nodig hebt....
We sliepen met 2 andere meisjes op de kamer, weer eens wat anders dan slapen in de tent.

5 April begonnen we de dag met een wandeling in het Ruakuri Reserve. Lopend door het bos met een riviertje, langs een waterval en een klein stukje door een grot.
We reden daarna naar Rotorua, wat bekend staat om de geisers. Aangekomen roken we dit direct, wat te beschrijven is als: rotte ei geur.... In de bus zagen we by de meisjes naast ons in een boekje een mooi plaatje van Wai-O-Tapu thermal wonderland. We besloten hier gezamelijk heen te gaan want het zag er prachtig uit! We hadden net mazzel met het boeken van een tour want deze vertrok over 5 minuten vanaf het hostel. Een vriendelijke vrouw haalde ons op en leerde ons wat van de Maori taal.
De eerste stop plek waren de 'mud-pools'. Dit modderige bad zat boven een warmwaterbron waardoor het vol met bubbels zat. Het modder sprong daarby omhoog wat voor mooie fotos zorgde, maar de geur wennen we nog niet echt aan.
Toen was het tijd om naar het thermaal wonderland te gaan. Dit gebied zit vol met kleine uitgebarste kraters, warm en koud water bronnen, modderpoelen en kieren waar stoom uit de grond komt. We liepen een wandelroute en kwamen langs gekke natuurverschijnselen waar we van versteld stonden. Felle kleuren in het water, steen wat verkleurd is door de thermaalbronnen en stoom wat overal vandaan komt. Door de wind worden we vaak vergast door de rotte eieren geur, maar we vermaken ons geel goed met al het moois! Op sommige plekken is het water tot boven de 300graden. De mineralen nemen dit water op en daardoor komt die heerlijke geur vry.
Toen we dachten dat we bij de uitgang waren kregen we nog een waterbron te zien met gifgroen water, wauw!! We zijn blij dat we dit plaatje zagen in het boek en hierheen zijn gegaan, we hadden het niet willen missen.

Zaterdagochtend reden we met de bus een klein stukje naar 'Te puia' Een thermaalgebied waar een van de grootste geisers van het Noordereiland is. De gids van het park vertelde allerlei dingen over de Maori cultuur en hoe tegenwoordig lessen worden gegeven in weven en kunst, om de cultuur in stand te houden. We liepen door het park, waar we regelmatig stoomwolken uit de grond zagen komen. Heel apart. Onderweg kwamen we een 'boiling pot' tegen. Een grote krater met kokend heet water uit de grond komt. De guide had een rieten mandje mee en kookte eieren in de boiling pot. Het schijnt dat hier vroeger ook groente e.d in gekookt is. De eieren smaakten trouwens prima:)
We liepen door naar de grote geiser en net toen we er 5minuutjes waren spoot het water eruit. Dit doet deze geiser 1 keer in het uur, dus we hadden het goed getimed dat we daar waren. Het water kan tot 39 m de lucht in gaan. Een heel bijzonder natuurverschijnsel! Het water ging vrij snel op in rook omdat het buiten vrij koud was en het water uiteraard kokend heet.

Weer terug in de bus ging er een formulier rond voor de activiteiten in Taupo. Het papier kwam onder onze neus en skydiven was een optie... 'Zullen we dat doen?' 'Ja dat zou heel tof zijn' 'Durven we dit?' .... JA! (euhmm ja?!) en daar stond onze naam op het papier. We werden al wat zenuwachtig van dit gekke idee maar door de berichtgeving dat de wind vrij hard was mochten we er niet teveel vanuit gaan.
Voordat we naar Taupo gingen reden we naar de Huka Falls. Een waterval wat uitkomt in een smal kanaal waar het water als een malle doorheen stroomt. Ook weer zo'n natuurverschijnsel wat gevormd is door een aardbeving.

Aangekomen in Taupo kregen we te horen dat we om 14.30 werden opgehaald voor de skydive. Tot die tijd zijn we ongveer 20keer naar de wc geweest en hebben we elkaar 30 keer gezegd gaan we dit echt doen?!
Om half 3 zaterdagmiddag werden we opgehaald een limousine reed voor en met 4 andere van de bus reden we weg. Onderweg zagen we al wat parachutes in de lucht en vulden we een papier in waarin we akkoord gingen met de voorwaarden. De wind was wat minder geworden dus het ging door.
We kregen eerst wat instructie dvds te zien en toen begon het lange wachten. Er waren nog 2 groepen voor ons. We zagen veel mensen met een big smile terug komen, helemaal overdonderd van de sprong.
Onze naam kwam op het bord voor de 'next load' en we kregen een tuigje en zwemvest omgebonden. Zwemvest? Ja, we springen boven het Taupo meer dus mocht er wat fout gaan blijven we in ieder geval drijven. Alle gespen werden aangetrokken en onze buddy kwam naar ons toe om alles nog even te checken. Brenda's buddy deed dit vlak voor we het vliegtuig ingingen, wat een beetje laat was. Alles was gecheckt en we konden het knalroze vliegtuigje instappen.
Tijdens de vlucht die een kwartiertje duurde knepen we elkaar even extra in de hand. Zeiden we nog even dat we van elkaar hielden (stel je voor dat we ter pletter vallen).Het voelde niet echt als vliegen misschien omdat we achterste voren zaten. Het uitzicht was nu al mooi!!
Het luik van het vliegtuig opende zich en de ijskoude wind kwam ons tegemoet, -11 moest het zijn. Floep daar ging de eerste het vliegtuig uit.... Whaaaaaa! Als tweede ging Yvonne waarna Brenda volgde. Het gevoel van de vrije val is niet te beschrijven, de wind vliegt om je heen, ademhalen gaat lastig en het is helemaal awesome!! Op de kop-draaiend in de rondte, hoe vet!! Hoeveel lawaai er in je oren komt bij de vrije val...zo stil is het als de parachute uitgaat. Genieten van de omgeving waarbij de buddy schreeuwt: welcome in my office!! Dit is een geweldig kantoor! De buddys zullen wel gedacht hebben jullie schreeuwen bij de vrije val dus doen wij dat nu in jullie oor. We kunnen ver kijken hoe mooi alles is van het meer en de vulkanen erbij.
Als we weer op de grond staan vliegen we elkaar in de armen. 'We did it dudieeee' (en we leven nog)! Overdonderd van alles kunnen we niet geloven dat we net uit een vliegtuig gesprongen zijn....
We moeten even op onze dvd en fotos wachten dus hebben we even de tijd om bij te komen. Ondertussen kunnen we de dvds alvast zien en beleven we het weer helemaal opnieuw. Beide hebben we wel wat last van ons hoofd en onze oren zitten wat dicht. We worden door de limo weer terug gebracht naar het hostel waar we er nog steeds helemaal van overdonderd zijn, whoehoeeee!!

De tweede dag in Taupo hebben we het wat rustiger aan gedaan. Even een extra broek gekocht en een dunne jas aangezien het steeds kouder wordt hoe zuidelijker we gaan. Rondgekeken bij de winkels en het grote meer. In de avond hebben we aardappels met broccoli gegeten om wat aan het Nederlandse gevoel te werken :)

De volgende ochtend gingen we verder met de bus op weg naar Rivervally. Voor we daar waren hebben we een wandeling gedaan door het vulkanisch gebied. Via een uitkijkpunt hadden we uitzicht op 'Mount Doom'. De filmlocatie van lord of the rings! De zoektocht naar de ring hebben we opgegeven toen we oog in oog met smeagel stonden, my precious!

De slaapplek van maandag op dinsdag was in Rivervally. Een mooie valei met riviertjes en een kleine waterval. Hier konden we kiezen om by de lodge te eten of primitief zelf te koken. Laten we eens hier eten ipv pasta-rijst of iets anders klaar te maken. Maar goed dat we de keus hadden gemaakt, want er stond een hele grote maaltijd voor ons klaar. Vlees-groente-salade, heerlijk! Met de andere mensen van de groep eten we zoveel we kunnen want eten laten staan is zonde ;) een gezellige avond!
Er worden fanatieke spelletjes gedaan om zonder de grond te raken onder een brede tafel rond te gaan. De eerste de dit lukt krijgt een biertje en kortingsbon voor een activiteit. Na vele pogingen lukt dit 1 van de jongens. Ze verzinnen hier heel wat in een uitgestorven plek, zonder netwerk-internet en schaars warm water. In de ochtend was het dan ook vrij koud om te douchen. Niet vanwege het schaarse warme water maar omdat we buiten stonden te douchen. Brrrrrrrr!! De douches waren voor kleine mensen gemaakt want we staken met ons hoofd boven de zij schotten uit. Hallo buurvrouw :)

In de middag zijn we doorgereden naar Wellington waar we om 18.00 aankwamen. We konden voor 2 dollar in het hostel eten dus dit hebben we samen met 2 meiden van de bus gedaan. 's Avonds hebben we nog met 2 andere meiden afgesproken en hebben we een gezellige avond gehad.

Deze ochtend ging de wekker om 5.45 omdat we met een ferry naar het zuidereiland varen, we hebben er zin in!

Dikke liefs Bren en Yvon!
We missen jullie, tot snel!