He lieve allemaal,

Het is wel weer tijd voor een update!
Tijd vliegt hier enorm hard. Zo veel dingen nog te doen in relatief korte tijd. Gelukkig zijn de dingen geregeld om echt ook naar Australië te kunnen gaan! Mijn visum is goed gekeurd en ik mag dus legaal een jaar verblijven in Ozz :). De planning is wel lichtelijk aangepast. Ik ga na mijn 7 maanden werk samen met mijn nichtje Inge drie of vier weekjes door Australië reizen en daarna vliegen we samen terug. Dus dat zal eind februari of begin maart zijn. Dit brengt voor mij een hoop rust, want het vooruitzicht om heel stoer te zeggen: "Ik blijf een jaar en ik zie wel" maakte mij heel onrustig. Natuurlijk is het hebben van een eind datum ook fijn voor de mensen die thuis blijven.

Voor de poezenkindjes heb ik ook een liefdevol huisje gevonden waar ze, for the time being kunnen wonen en dat was toch echt wel een pak van mijn hart! Toch vind ik het ook heel moeilijk. Het zijn natuurlijk echt 'mijn kindjes' en de wetenschap dat ze 5 april al ergens anders gaan wonen is nu een behoorlijk bittere pil. Dus ik knuffel ze nu maar extra!

Met de verhuizing van de poezenkindjes komt ook mijn verhuizing in beeld. Vanaf 12 april ga ik voor een tijdje logeren bij Anne, mijn grote liefde. Het is een fijne gedachte dat ik nog heel even met hem wat tijd kan doorbrengen voor ik vertrek, al zou er niet zo veel veranderen aan de situatie nu, want hij is doordeweeks niet thuis vanwege zijn werk.
Er zijn al een behoorlijk aantal meubels verkocht en dat is natuurlijk wel erg fijn. Neemt niet weg dat het soms voelt alsof mijn spulletjes zichzelf stiekem voortplanten in mn lades en dat er ineens tien keer meer zooi tevoorschijn komt dan dat ik wist dat ik had! Hahah

Mijn werkzame dagen bij het Elfenbosch vliegen ook voorbij. Ik neem op 17 april afscheid van de ouders en kinderen (omdat daarna de voorjaarsvakantie begint) en mijn laatste contractdag is op 30 april. Ik word momenteel dus een beetje geleefd door mijn overvolle planning, maar ik hoop toch in de maand mei wat rust te kunnen pakken om uitgerust naar Sydney te vertrekken.

Mijn emoties vliegen in ieder geval momenteel alle kanten op. De kleine dingen in het leven krijgen ineens zo veel meer betekenis. Dingen die ik eerst als vanzelfsprekend zag, kunnen mijn nu compleet overspoelen met een gevoel van liefde en geluk. Een knuffel van een kind op het werk, een mailtje met daarin de werkplanning van Anne, de poezenkindjes die tegen me aan komen liggen als ik op de bank zit of in bed lig, een appje van iemand uit mijn omgeving... Maar ook de praktische zaken als het hebben van een eigen huisje, de vrijheid om te doen en laten wat je wilt, sommige spulletjes waar ik afscheid van moet gaan nemen, het is zo vreemd wat zo'n avontuur in het vooruitzicht kan teweeg brengen. Ik had wel verwacht dat het wat extra emoties zou losmaken, maar dat het zo heftig zou kunnen zijn, had ik even niet aan zien komen! Natuurlijk is het de ene dag erger dan de ander, maar ik denk dat jullie dat wel begrijpen
Door al deze emoties te voelen, merk ik wel dat dit echt een avontuur gaat worden waar ik zo ontzettend veel sterker uit ga komen. Dus met mijn hoofd omhoog en mijn borst vooruit bikkel ik nog even door!

liefs, Dorine