Profile
Blog
Photos
Videos
9,10,11,12,13,14,15,16,17,18,19,20-12:
Maandag 9 december was het tijd om de Coromandel weer te verlaten en door te rijden naar Rotorua. Oke, even jullie bijbrengen wat Rotorua is. Dit is een Maori plaatsje in het midden van het Noordereiland, wat vooral bekend staat om haar vulkanisch landschap, thermische gebieden en een rotte eieren lucht (door de sulfaat). Dit moesten we dus gaan uitchecken. Het was een lang stuk rijden maar uiteindelijk zijn we op een mooi plekje geëindigd aan een meer waar we wild konden kamperen. Het was een autodagje dus maar het was weer een mooie tocht.
Ohja, dat had ik er nog niet bijverteld.. We konden alleen wild kamperen op dat plekje als we weer voor 8 uur 's ochtends de volgende dag weg zouden zijn. Een wekker hadden we allebei niet nodig omdat we beide slecht hadden geslapen. Het bed in de camper zorgt voor onrustige nachten en rugpijn. We waren dus al vroeg in de weer! We hadden ook een leuk programma. We zouden de vulkanische gebieden net buiten Rotorua gaan verkennen. We zijn dus al vroeg de camper ingestapt en eerst boodschappen gaan doen (om 8 uur 's ochtends!). Daarna zijn we naar een soort Primark, wat hier de Warehouse heet, gereden. We hebben een simpel schuimmatje gekocht in de hoop dat het slapen beter zal gaan. Vervolgens zijn we doorgereden naar Wai-O-Tapu Thermal Wonderland. Dit was absoluut een hoogte punt van onze tijd in Nieuw-Zeeland. Dit is een thermisch gebied met meren, geisers, modderpoelen etc. Denk maar niet dat we hier hebben gezwommen want alles is rond de 100 graden! We hebben een gif groen meer gezien, een water spuitende geiser, gekleurde meren en nog veel meer. Het was echt heel erg mooi. Vervolgens zijn we doorgereden naar een camping waar we wél konden zwemmen in heerlijke natuurlijke baden. Jaja, ik heb David zelfs zover gekregen!
De volgende ochtend zijn we nog een keer lekker gaan wakker worden in de warme baden maar daarna moesten we toch echt weer de road hitten. We zijn naar Taupo gereden. Taupo ligt iets ten zuiden van Rotorua en heeft een enorm meer en een national park. We waren allebei brak van het reizen en het nog steeds slechte slapen dus hadden we besloten om weinig te doen. Wat ook nog meetelde was dat het weer best wel was omgeslagen. De eerste twee weken waren we onwijs verwend aan de kust met prachtig weer maar hier in het binnenland was het bewolkt en regenachtig. David wilde hier graag parachutespringen maar met zoveel bewolking en weinig zicht is daar weinig aan. Dus staat dat nog op de planning voor het Zuidereiland. Ook wilden we de beroemde Tangariro Alpine Crossing doen. Dit is een wandeling van 20km over de Mt Tangariro in het national park van taupo. Maar 20 km in de wolken lopen, zou zonde zijn van de prachtige uitzichten die we normaal zouden zien. Uiteindelijk hebben we een heel mooi plekje gevonden bij Taupo Lake waar we de hele dag hebben geyahtzeed.
De volgende dag zijn we toch naar de Tangariro Alpine Crossing Info Center gegaan. We wilden toch weten waar we aan toe zouden zijn. Hier werd er ons verteld dat het weer heel snel kan veranderen en dat het niet echt leuk is met slecht weer. Het kwam er op neer dat we ongeveer moesten gokken wat het weer zou doen. Niet erg ideaal dus want we wilden niet wachten op nog een paar dagen regen. We hadden maar meteen besloten om onze tijd goed te besteden. We zijn in de camper gestapt en twee uur laten zaten we op een camping bij de Waitamo Caves. De weg daar naartoe mag ik absoluut niet vergeten te noemen. Het vulkanische landschap was zo mooi groen en er waren talloze smalle heuveltjes met schapen en koeien. GEWELDIG!
Vrijdag werden we rustig wakker en hebben we een tocht door de Waitamo Caves geboekt. Waarom zijn dit nou bijzondere grotten? Allereerst, het zijn er over de 300 honderd in een klein gebied. De grootste is 15 kilometer lang en het einde was nog niet bereikt. Ook zijn hier de zogenaamde Glow Worms. Dit zijn geen wormen maar kleine larven die in totaal 11 maanden leven. Ze hebben een bijzonder leven. Ze beginnen als kleine eitjes die na drie weken uitgroeien tot de larven. De larven nestelen zich op vochtige plekken bijvoorbeeld in een grot. Om voedsel te kunnen krijgen hangen ze plakkerige draden op waar andere insecten in blijven plakken zodat ze die op kunnen eten. Die insecten worden gelokt door het blauw-groene licht dat de larven geven aan hun kont. Hoe hongerig ze zijn, hoe meer licht ze geven. De periode als larf duurt ongeveer 9 maanden. Vervolgens groeien ze tot een Pupe (cocon). Dit duurt ongeveer 2 weken. Ze plakken zichzelf als het ware aan de muur. Na de Pupe periode groeien ze tot een Adult Fly. Ze zien er dan uit als een soort grote mug. Nu komt het merkwaardigste gedeelte. Ze hebben namelijk geen mond en geen verteringssysteem. Dit betekent dat ze niet langer dan drie dagen kunnen leven. En wat doe je in 3 dagen? Jep, naaien... De mannetjes zoeken zo snel mogelijk een vrouwtje op voor de reproductie. En bepaald monogaam zijn ze niet want ze moeten zo snel mogelijk zoveel mogelijk vrouwtjes bevruchten. De vrouwtjes leggen dan tussen de 30-50 eitjes. En dan gaan, zowel de mannetjes als de vrouwtjes, dood. En dan is het cirkeltje weer rond. Geinig hè?!
We zijn gaan tuben in de grotten, hebben honderden Glow Worms gezien, zijn van watervallen gesprongen en hebben het koud gehad. Het was echt een geslaagde tocht. Het was echter nog maar drie uur in de middag. We besloten om niet meer terug te gaan naar taupo voor de wandeling omdat we een grote kans hadden dat het nog slecht weer was. We zijn daarom in de camper gestapt en naar New Plymouth gereden, of eigenlijk net een klein plaatsje buiten New Plymouth. Dit was een echt surfers dorpje met een prachtige camping aan de zee. Wat een zonsondergang hebben we gezien.. En natuurlijk hebben we weer de hele avond yahtzee gespeeld.
De volgende dag besloten we om te gaan wandelen bij Mt taranaki. Mt Taranaki is een vulkaan aan de westkust. Rondom de vulkaan is er veel platteland en dat maakt Mt Taranaki een verschijning. Althans dat staat er in de lonely planet. Toen wij er waren zagen we niets meer dan wolken. Ach ja, met slecht weer moeten we ons ook vermaken. We hadden een leuk wandelboekje gekregen van de eigenaresse van de camping. We hadden een wandeling uitgezocht hoog op de berg. We zijn naar de startplaats gereden en zijn de route gaan volgen. Het was een groot succes! Het landschap was zo mooi ook al liepen we midden in de wolken. We hebben een waterval beklommen en zijn riviertjes overgestoken. We liepen midden in het bos maar het leek net een tropisch regenwoud. Uiteindelijk hebben we bijna 3 uur gewandeld. Na de wandeling besloten we om alvast een stuk te rijden richting wellington. Anders moesten we de volgende dag 400 km rijden en dat zagen we niet zitten. Uiteindelijk zijn we om 9 uur 's avonds geëindigd bij een plaatsje boven wellington genaamd Foxton. We hebben onderweg nog een prachtige zonsondergang gezien! In Foxton hebben we met 3 andere campers op een grasveldje geslapen.
Het is alweer zondag! We hebben een regeldag gehad. We zijn 's ochtends in de auto gestapt en naar wellington gereden voor de Ferry die we wilden nemen op dinsdag. De goedkoopste plek was om 2.30 's nachts dus deze hebben we genomen. We waren allebei gaar van het reizen en slechte slapen dus zijn we naar een camping gereden net boven wellington. Hier konden we lekker chillen, spelletjes spelen en douchen. Het weer was prachtig! 's Avonds hadden we nog een unpleasant surprise. We wilden ons ventilatieraam op het dak (zie de foto van de camper) open doen maar dit ging niet. Aapje David is op het dak geklommen en het raam bleek afgebroken te zijn omdat alles helemaal was doorgeroest. Great! De volgende dag moesten we dit dus gaan regelen...
Maandag stond Wellington bekijken op de planning. We hebben 's ochtends ontbeten en tijdens het ontbijt zakte David door de kampeerstoel. Ik gierde natuurlijk van het lachen terwijl de stoel over de hele camping vloog. We hebben Lucky Rentals maar opgebeld om de schade te melden. Gelukkig zijn we volledig verzekerd. Maar goed, het dak moest gemaakt worden. We zijn naar een garage gereden die Lucky Rentals had doorgegeven. Hier konden ze het gelukkig fixen terwijl wij de stad konden bekijken. We zijn door de stad gelopen naar een cable car die je boven op een heuvel brengt. Hier is een museum, café en botanic garden. We hebben door de botanic gardens gelopen en lekker gechillt in de zon want er was geen wolkje aan de hemel. We hadden hier een prachtig uitzicht over de hele stad. Aan het eind van de middag hebben we de camper weer opgehaald. Alles was gelukkig gemaakt! We moesten natuurlijk de nacht doorhalen omdat we de Ferry moesten pakken naar het Zuidereiland toe. We hebben boodschappen gedaan en zijn vervolgens doorgereden naar Mt Victoria. Dit uitzicht over de stad was nog beter! Wat hebben we genoten van het avond zonnetje. We hebben lekker gepicknickt en spelletjes gespeeld en zijn toen nog even een tukkie gaan doen. Over de nacht zal ik niet te veel uitweiden want het was zwaar.. Ik heb nog een vette hap gegeten om half 5 's nachts omdat m'n lichaam dacht dat ik aan het stappen was (vervolgens een heel bakje ketchup over mezelf heen gegooid). We werden super melig en daarna mega moe.
Dag Noordereiland, je was geweldig.
Inmiddels was het dus dinsdagochtend om 5 uur 's nachts. We waren officieel 3 weken weg! David besloot om alvast een stuk te gaan rijden omdat ik van de moeheid niet meer na kon denken. We hebben de zon op zien opkomen bij Marlborough Sounds, wat echt prachtig was. Alles zag er zo rustig en vredig uit. We hebben de camper neergezet bij een baaitje en zijn eindelijk lekker geslapen. We werden alweer om half 11 de camper uitgebrand door de zon. We hebben lekker gechillt en gezwommen. Aan het eind van de middag zijn we naar Nelson gereden. Dit is een stadje in de marlborough sounds. Hier hebben we een kopje koffie gedronken en even rond gelopen. Een klein maar fijn stadje. We hebben geslapen bij een aftandse camping buiten Nelson maar met een geweldige douche.
Woensdag zijn we weer teruggegaan naar Nelson omdat David graag naar de kapper wilde om z'n haar bij te laten scheren. I know, ijdeltuit. We hebben hier koffiegedronken bij Starbucks en even geïnternet. Het was alweer tijd om door te gaan naar het volgende plaatsje, namelijk Motueka. Dit is de gateway naar het Abel Tasman National Park. David wilde hier namelijk skydiven. Helaas, was het weer helemaal omgeslagen dus dat wordt volgende week waarschijnlijk gedaan. Met slecht weer is er weinig te doen dus zijn we naar een hippie dorpje gereden genaamd Takaka. Takaka is vol met rasta's, katoenen baggy broeken en hippies. Tijd voor een relaxte tijd dus. We hebben de Te Waikoropupu Springs opgezocht wat net buiten Takaka ligt. Het weer klaarde op dus we konden lekker rustig ernaar toe wandelen. We vonden hier een meertje waar het water uit de grond komt. Hierdoor is het water kristalhelder. Het heeft een zichtbaarheid van 65 meter! Door de regenval loopt dit meer uit tot een rivier. Het was echt heel mooi! We hebben 's avonds bij de Springs geslapen zodat als we in de camper zaten we het water nog steeds hoorden. Mooi leven dit :).
In het Abel Tasman National Park wilden we veel doen. Naast skydiven wilden we ook kajakken. We vonden uit dat we dit goed konden doen bij de Golden Bay. We zijn hier naar een kajakbedrijf gegaan en alvast de kajaks onder voorbehoud (ivm het weer) gehuurd voor de volgende dag. De rest van de middag hebben we door gebracht bij Cape Farewell en Wharariki beach. Ondanks het mistige weer was het beide erg bijzonder. Om naar Cape Farewell te komen moet je door privateland en dus langs een hoop schapen en koeien. Jep, we hebben meerdere malen een gesprek met ze proberen aan te knopen maar ons geboehoe en gebehhe schoot niet erg op. Cape Farewell is op een topje van een klif en je kijkt uit op een mega grot. We zagen voor het eerst zeehonden! Daarna zijn we doorgelopen naar Wharariki beach. Dit was ongeveer een half uur lopen naar de zee. We moesten over gigantische duinen heen. Het was heel gaaf. Op het strand zijn er meerdere kliffen waar grotten in zitten. Het is ook een paradijs voor zeehonden. We hebben ze kunnen aanschouwen op 10 meter afstand en we hebben ook baby'tjes gezien. Als klapper op de vuurpijl kwamen we ook nog een pinguïn tegen! Het was echt gaaf. Aan het eind van de middag zijn we terug naar Takaka gereden en een camping opgezocht.
Altijd als wij wat leuks willen doen, in dit geval kajakken, is het slecht weer. We zijn om 9 uur 's ochtends naar het bedrijf gereden en daar kregen we te horen dat het weer te slecht was om het water op te gaan. Dus dan maar een alternatieve activiteit zoeken. Het alternatief was een grot bezoeken genaamd Rawhiti Cave. Het was redelijk dichtbij en we moesten aan de voet van een berg parkeren. We hadden geen idee wat we moesten verwachten. Op een bord stond dat het 2,3 km lopen was naar de grot. Toen we de wandeling begonnen, leek dat geen probleem. Na 700 meter door het bos en al een droogstaande rivier te hebben overgestoken ging het pad opeens omhoog. Bedenk: afgrond aan je linkerhand, berg aan je rechterhand en je loopt op een super glad modderpad van 40 cm. Naar boven is geen probleem want het is gewoon klimmen met handen en voeten. Het was een flinke tocht en de zweetdruppels stonden op ons voorhoofd. But it was all worth it! De grot was angstaanjagend, prachtig en indrukwekkend. Wat een hoop stalagmieten en stalagtieten! Hier zijn echter bijzondere stalagmieten en stalagtieten want de planten zijn in de stenen gegroeid. Doordat planten altijd naar het zonlicht groeien, vormen de stalagmieten en stalagtieten met de planten mee dus allemaal naar een kant. Dit geeft bijzondere verschijningen! Nadat we even van de grot hebben genoten, was het tijd voor de weg terug. Dit was spannend. We moesten de stijle, gladde tocht ook weer naar beneden. We zijn half skiënd, op handen en voeten en aan bomen hangend naar beneden gegaan. We waren heel blij dat we de tocht hadden gedaan maar misschien hadden we de volgende keer wat minder schijt moeten hebben aan de lonely planet waarin stond dat het met nat weer nogal gevaarlijk was. Ach ja, dat maakt het ook wel weer bijzonder.
- comments
Hans Hoi Dé èn Èr ! Gaaf verhaal, Roos ! Met veel plezier en een lach hier en daar gelezen. Mooie avonturen beleven jullie zo samen: ben al een beetje jaloers daarop ! Maar: Ès èn ik slapen op een heerlijk bed, jullie bed ! Veel plezier verder toegewenst ! :-)
Gijs Wat geniet ik van jullie verhalen!! Misschien is de regen er wel zodat jullie nl iets minder ontwennen;)