Profile
Blog
Photos
Videos
10 t/m 17 -1:
Zaterdag was weer een off dag. We merkten dat het heftige reizen in NZ veel energie heeft gekost en dat we nu flink bij aan het tanken zijn maar daardoor de hele tijd moe en hangerig zijn. We hebben lekker spelletjes gedaan, gegeten en geskyped met mama.
De volgende dag hebben we ook rustig aan gedaan, een route voor Myanmar uitgestippeld en de laatste dingen opgezocht. Ook hebben we nog lekker rondgestruind bij Kao San en nog armbandjes gekocht. Weer een relaxte dag!
Oké, maandag was het weer tijd om wat te gaan doen want we moesten eindelijk het visum voor Vietnam ophalen. We hebben eerst nog even in Kao San geluncht. Vervolgens zijn we met de taxi, die ons eerst naar de hele verkeerde plek stuurde naar de ambassade gegaan. Hier kregen we redelijk snel het visum en wat waren we blij! We hadden een hotel geboekt bij het vliegveld omdat we de volgende dag vroeg zouden vertrekken richting Mandalay. Dus hebben we een een taxi gepakt met eindelijk een aardige taxi-chauffeur. Hij heeft ons veel verteld over Thailand. Wij vroegen waarom er zoveel mensen op de grond sliepen bij Kao San Road, of ze belasting betaalden en nog veel meer. Dit soort taxi-chauffeurs zijn echt zeer zeldzaam in Bangkok. Eenmaal aangekomen bij het hotel hebben we gegeten bij het restaurantje van het hotel. Dat was aan een soort slootje maar ze hadden het helemaal versierd met lampjes en kaarsjes. Heel leuk dus! Het hotel werd gerund door een Thaise familie dus het is een soort luxe homestay. We hadden dus goedkoop en heerlijk gegeten en de familie was super aardig! Ik heb nog even geskyped met m'n zussie en toen zijn we gaan slapen.
Rise and shine! De taxi stond om 7 uur 's ochtends klaar om ons 5 km verder naar het vliegveld te brengen. We hebben er eindelijk een uur over gedaan door het verkeer maar dat hadden we al ingecalculeerd. Alles op het vliegveld verliep vlekkeloos en even later zaten we in het vliegtuig naar Mandalay. 2 uur later stapten we uit in een hele andere wereld. Alles was super simpel en klein. Toen ik naar de wc ging kreeg ik zelfs een wc aangewezen en daarna een zeepje in mn handen gedrukt. Ik moest daar dan wel weer 1 dollar voor neerleggen maar dat doe ik graag voor ze. Anyway, we kwamen vlekkeloos door de douane en hebben onze tassen gevonden. Toen begon het grote verhaal: geld... In Myanmar betalen ze met US dollars en Myanmar kyat. De dollars kan je alleen maar gebruiken als ze helemaal nieuw zijn. Er mag dus geen vouwtje of krasje in staan. We liepen het vliegveld af en werden letterlijk aangevallen door alle mannetjes die ons een taxi aan wilden smeren. We moesten echter nog pinnen en geld wisselen. We werden er helemaal gestoord van want ze waren ons letterlijk aan het volgen alsof we honing aan ons reet hadden. Ondertussen deed mijn pinpas het niet omdat ING niet wilt samen werken met Myanmar maar die van david gelukkig wel. Een taxi pakken was dus makkelijk en we zijn via een kaarsrechte weg naar Mandalay gebracht. Mandalay is de tweede grootste stad van Myanmar en staat vol met tempels. David en ik waren in de taxi stil omdat we nog moesten omschakelen van het ontwikkelde Bangkok naar het absoluut primitieve Myanmar. Denk aan ezel en wagen, slapen in mini hutjes en geen elektriciteit op het platteland. Ik moest zo aan Koh Sdach (dit is een super primitief eiland in Cambodja zonder toeristen. Hier heb ik vrijwilligerswerk gedaan vorig jaar) denken. Eenmaal in het hotel was de kamer prima. We zijn de middag bijgekomen van de omschakeling.
's Avonds besloten we op pad te gaan om te eten. De hotelmanager had ons een restaurantje aangeraden en ons de route vaag aangewezen. De straten in Mandalay vormen een groot dolhof dus al gauw hadden we geen idee waar we waren. Onderweg keken alle locals naar ons alsof ze nog nooit een blanke gezien hadden. Iedereen zei 'hello' en wij waren hier zeer verbaasd over. We zaten namelijk nog steeds een beetje in de Bangkok flow waar ze boos kijken naar toeristen. Ook hadden we onderweg een aantal karretjes gezien met eten dus we besloten terug te lopen. Halverwege kwamen we een zijstraatje tegen met een eetkarretje. We besloten het maar te proberen. We hebben met handen en voeten gecommuniceerd en zij hebben ons een hele hoop eten voorgeschoteld. We moesten bij ze blijven eten dus we zaten werkelijk verrukkelijk te eten aan hun eetkamertafel in hun huis! Het meisje kon een beetje engels dus we hebben daar een beetje mee kunnen praten en zij heeft ons een beetje Burmees geleerd. David heeft nog een traditionele rok gekregen. Ja, alle mannen lopen hier in rokken ;). Met een hele volle buik en een grote glimlach zijn we naar het hotel gegaan. Wat een enorm bijzondere eerste dag!
Dag 2 in Myanmar begon met een rustige ochtend. In het begin van de middag hebben we een scooter gehuurd bij het hotel en zijn we gaan rond toeren in Mandalay. We zijn langs het paleis gereden of althans de muren van het paleis. Het verhaal erachter is dat Mandalay oorspronkelijk binnen de muren bestond. Toen kwamen de Engelsen en hebben ze de hele stad verbouwd, daarna is het plat gebombardeerd tijdens WW2 en nu zit een groot deel van het leger verstopt tussen de bomen daar. Mandalay is ondertussen maar buiten de muren gaan herbouwen en uitbreiden. Als toerist mag je naar binnen maar dan maar naar 1 plek in het midden anders word je doodgeschoten.. Wij besloten om er langs te rijden en het van de buitenkant te aanschouwen. We zijn ook naar Mandalay Hill gegaan. We hebben de 1729 traptreden beklommen tot aan het hoogste puntje. Het uitzicht was prachtig. We hebben de enorme muren van het paleis gezien en we konden dus ook in het vierkant kijken. Het enige wat we zagen waren bomen haha. Mandalay bestaat bijna alleen maar uit laagbouw dus we zagen alle gouden puntjes van de pagodes overal bovenuit steken. De weg naar beneden ging natuurlijk tienkeer sneller en vervolgens zijn we weer op de scooter gestapt. We zijn met een geplande omweg naar het hotel gereden. De locals lachten zich natuurlijk rot om twee toeristen op een scooter in het bizarre verkeer te zien rijden. Eenmaal terug in het hotel hebben we even gechillt en een ballonvaart over Bagan geregeld! 's Avonds wilden we weer bij dezelfde familie gaan eten maar we wisten niet helemaal meer waar het was dus zijn we ergens anders gestrand. We hebben niet zo lekker gegeten. David merkte dat 's nachts omdat hij de hele nacht op de wc heeft gezeten.
De volgende dag was het ook oorlog in mijn buik maar we besloten toch weer met de scooter op pad te gaan. We zijn eerst naar een pagode van teak gereden. De tempel stond op houten palen en had een donkere kleur. Hierdoor zag het er een soort spooky uit. Het dak en de muren zaten helemaal vol met ingegraveerde tekeningen. Het bijzondere aan deze pagode was dat er helemaal geen andere toeristen waren en dat alles super stil was. De pagode was erg toe aan een goede onderhoudsbeurt maar daar is niet genoeg geld voor dus hebben david en ik nog gedoneerd.
Vervolgens gingen we naar een andere tempel die heel erg bekend is door het Buddha beeld dat daar staat. Men zegt namelijk dat het beeld meer dan 2000 jaar oud is en dat het bladgoud dat er op zit inmiddels 6-inch dik is. Elke dag om 4 uur 's ochtends wordt ceremonieel z'n gezicht gewassen. Nou toen wij er waren zagen we dat ook want het glom enorm. Na wat rond gelopen te hebben zijn we doorgereden richting Amarapura. Hier staat 's werelds langste teak brug. We zijn eerst mega verkeerd gereden en over Myanmar's nieuwste brug gereden wat ook leuk was. Maar de teak brug was in de middle of nowhere en na even zoeken vonden we het. Het was inderdaad heel lang, hoog en mega gammel. We hebben er nog even overheen gelopen en we moesten echt uitkijken waar we liepen want er misten planken of ze zaten los. Vervolgens heb ik chauffeur David terug naar ons hotel genavigeerd. 's Avonds zijn we toch op zoek gegaan naar onze favoriete familie om te eten en we vonden ze! Het eten was weer heerlijk en even vergaten we onze buikpijn. Toen het meisje die een beetje engels sprak een woord niet wist, ging ze haar engels docent opbellen. Ze heeft niet zomaar een engels docent want het is een monnik. 10 minuten later stond hij voor ons neus. We waren super verbaasd en voelden ons enorm vereerd. We hebben 2 uur lang z'n oren van z'n kop gevraagd over het boeddhisme, de politiek (ja, een gevoelig onderwerp hier), het leven van een monnik en nog veel meer. Het was echt heel bijzonder. Na 2 uur besloot ik David maar bij die man weg te trekken want we zaten nog steeds bij de familie thuis. Dat heeft natuurlijk nog een half uur geduurd en toen zijn we naar het hotel gelopen. Wat een dag!
's Nachts heb ik de hele tijd op de wc gezeten en de volgende dag ging het alleen maar slechter. Met David ging het gelukkig al beter. Ik was zo slap dat ik bijna de hele dag in bed heb gelegen. Het komt door het eten of door de malariapillen. Gelukkig is David verslaafd aan een spelletje op z'n telefoon dus hij heeft zichzelf de hele dag vermaakt en ondertussen voor mij gezorgd. 's Avonds besloten we om ergens om de hoek te eten omdat ik het niet aandurfde om verder dan 50 meter van m'n wc te zijn verwijderd. David heeft heel lekker gegeten en ik heb een paar happen droge rijst gegeten wat er gelukkig ook goed in ging. In dit eettentje stond er een Aziatische film op dus het zat stamp vol want dan komt heel de straat tv kijken. Het was nog een spannende film ook dus wij hebben ook een stukje meegekeken ook al verstonden we er niks van. Na het eten ben ik weer m'n bed ingedoken en David heeft nog z'n spelletje gespeeld.
Wakey wakey! De wekker ging om 5 uur 's ochtends omdat we de boot moesten nemen naar Bagan. Gelukkig ging mijn buik al iets beter. Op de boot heeft David natuurlijk z'n spelletje gespeeld en hebben we geslapen en niks gedaan. Aan het eind van de tocht hebben we nog een discussie gehad. Waarom zijn de mensen hier zo aardig? En waarom zijn ze hier zo gastvrij naar onbekende? Waarom hebben wij dat niet in Nederland? Je leven kan je zelf richting geven. Waar word je nou echt gelukkig van? Jep, typische discussies voor ons. In plaats van 10 uur hebben we er 11,5 uur over gedaan maar we waren eindelijk in Bagan! Het is veel toeristische dan Mandalay en dat blijkt uit alles. De mensen speken hier beter Engels en er zijn internationale restaurantjes. We zijn benieuwd naar de komende dagen hier!
Quote:
Op de boot richting Bagan krijgen we ontbijt bestaande uit 2 toastjes met jam en een gekookt ei.
David: 'hoelang moet een kip op een ei zitten voordat het ei een kuiken wordt?'
Roos: 'ehh, een week of zo?!'
David: 'hoe kan dat nou want een ei is langer dan een week houdbaar..'
Roos: 'ja maar dan zit er toch geen kip op?'
David: 'ohja, maar in legbatterijen poepen er elke dag wel een paar uit.'
Roos: 'oh echt?! Maar waar heb je dan een haan voor nodig?'
David: 'om je te laten weten als je ei klaar is.'
Roos: 'hahahahaha, wat een inhoud.'
- comments
Kees Hi Lieverds, wat een mooi verhaal weer en wat geweldig dat jullie dit doen en meemaken. Na het lezen van jullie verhalen is het bij ons meteen even googlen om de beelden erbij te krijgen voor een complete indruk. We hebben ook het advies van David opgevolgd en gekeken naar "balloons over bagan". Wat een geweldig uitzicht moet dat zijn. Ga vooral zo door en zorg goed voor elkaar. xxxxx Kees & Caroline
kees En dat van die kip en het ei is ongeveer als dat van de bloemetjes en de bijtjes geloof ik, maar dan iets anders.
Thomas Great stories en vooral op het eind het dialoog tussen jullie twee...zie het een beetje voor me! Hahahaha! Nou veel succes nog!!! Groetjes Thomas