Profile
Blog
Photos
Videos
Mt. HuangShan, een van de vijf bekendste bergen in china en naar het schijnt verreweg de mooiste van de vijf. Aangekomen na een bustripje van 8 uur, stoppen we een plaats waar we geen idee hebben waar we zijn. Alle chinezen die met ons in de bus zaten verdwijnen al snel in allerlei straatjes. Eventjes een momentje van 'lost' zijn. Uiteindelijk kwamen we een paar taxi's tegen, maar geen van allen wilde ons naar het treinstation brengen en geen wilde de meter gebruiken. Ja, deze trucjes kennen we...dan staan we straks weer bij een hotel waar we niet geboekt hebben en kunnen we ook nog eens bij de taxi aftikken. Uiteindelijk de weg gevonden!
In eerste instantie wilden we gelijk de volgende ochtend om zes uur naar de berg toe, het was immers nog een uur rijden. Het is goed dat het slechte weer ons tegen hield, want bergschoenen, een jas, handschoenen en extra warme kleding waren toch wel broodnodige inkopen die gedaan moesten worden. Daar hebbe we toch maar het eerste dagje aanbesteed. Een jas vor 5 euro en bergschoenen voor 25 euro, moesten mij in iedergeval een eind omhoog helpen. De volgende ochtend gewapen en al stonden we on half acht onderaan de berg, die voornamelijk met steile onregelmatige trappen ons omhoog zo brengen. Nou brengen, brengen...twas behoorlijk afzien. Het kabelbaantje wat er naast ging was voor mietjes. Het was koud, maar het zonnetje scheen, halverwege stonden we al hijgend ons af te vragen waar we aan waren we begonnen, maar het beetje Neerlandse trots marcheerden we uiteindelijk naar de steed bewolktere top. Uiteindelijk bovengekomen was het compleet mistig en ijzig koud geworden. We zijn om naar 6 uur traplopen maar richting ons hostel gegaan. Gelukkig stond er een tv, met StarTV, movies all the time, dus ik heb vier films achterelkaar gekeken, maar het weer werd er niet beter op! Om half negen slapen, want de wekker ging weer om half zes. De volgende ochtend bleek verrassend mooi te zijn. Heldere lucht, haastend met een bak noedels naar het uitzichtpunt waar we de zonsopgang wilden zien...we waren niet alleen, letterlijk honderden andere chinezen stonden met ons mee te juichen toe de zon haar eerste paar stralen gaven. Een verbluffend gezicht en voor het eerst zagen we ook de granietbergen...gladden rotswanden en versplinterde schelfen(?) die aan de zijkant hingen. Het was berekoud, maar toch besloten we de Westelijke kant van de berg af te dalen, dat was de moeilijkere en langere afdaling (10-15km). And we made it!!! Een zwaar vermoeiend trip, waar ik en Ralph nu het volgende aan over hebben gehouden: een verkoudheid, een spierpijntje hier en daar en magistrale uitzichten op en langs de toppen van deze joekel (1864m hoog). Maar ik kan geen trap maar zien!! :)
Vamuit de berg zijn we een paar uur later direct de trein in gestapt om naar Xiamen af te reizen...20 uur later aangekomen werk ik dan uiteindelijk mijn blog bij hier achter een pc in het Baijiacun Hostel.
Veel leesplezier! :P
- comments