Profile
Blog
Photos
Videos
Tijd voor een update!
Een van de mooiste Maleisië ervaringen voor ons was het (oudste) tropish regenwoud, Taman Negara: Waar liaanslingeren echt mogelijk is en een van de langste/hoogste canopy walks die je (mij) trillende benen oplevert. Je kan er op eigen houtje een dagtocht maken zonder een mens tegen te komen, allerlei onbekende geluiden, olifanten footprints, meest vreemde insecten, vogels en natuurlijk REGEN. Er werd ons verteld dat er wel 200 tijges rond lopen... Maar onze grootste obsessie waren toch wel de enorme aantallen bloedzuigers die van alle kanten in hoog tempo op je af komen 'rupsen': Nasty!!! De nachttour was potdomme spannend, veel insecten waar je geen weet van hebt en... schorpioenen!
Verder had Chiel nog een ervaring die niet door de blog-censuur kon, maar laten we zeggen dat het duidelijk is dat er een markt is voor oude, jolige mannetjes zonder gebit die je bij het busstation graag een vriendendienstje bewijzen...! (en dat in een land waar homoseksualiteit verboden is) Chiel wist niet hoe snel ie weg moest komen...haha!
Toen was het tijd voor ongeveer de enige tip die we voor Maleisië hadden: de Jungle Train, een treinrit door de jungle - voor ons had de rit geen eindbestemming maar was de trein de attractie, we zouden heen en weer gaan. Ondanks de geplande vertrektijd van 12 uur 's middags konden we pas na 7 uur wachten de trein nemen door een uitgevallen én ontspoorde trein. Vlak voor tijd kwamen we er ineens achter dat de rit terug óók 's nachts zou zijn waardoor het een donkere rit (van 20 uur totaal) zou worden. We kregen dan ook hele vreemde blikken toen de trein langzaam wegpufte en wij nog steeds op 't perron zaten...
Verder was Maleisië voor ons:
- Formule 1 busritten waar je maar beter je ogen dicht kon hebben, maar dan wel in een kingsize stoel...!
- Koloniaal stadje Melaka wat wel het vermelden waard is, jammer van de hordes chinezen (waarom zóveel foto's, en dan ook nog eens altijd dat peaceteken??? )
- Het kerstgevoel opzoeken in de enorme shoppingmalls.
- Bijna overal waar je komt enorm aangestaard worden...
Kerst hebben we gevierd met donuts en jus op bed en 's avonds een heerlijk 5-gangen seafood menu in Singapore met als klapper op de vuurpijl DE Singapoorse specialiteit Chili Crab: smullen met een hoofdletter 'S' met dank aan oma'tje Schepers! De dierentuin van Singapore mocht er ook wezen met brulapen die je door het hele park hoort en chimps die boven je hoofd aan een touw alles rustig gadeslaan!
Nu zijn we al ruim 2 weken aan het chillen in duik/strand/snorkel paradijs de Fillipijnen. Het is hier echt ongelooflijk mooi en we vragen ons af waarom niet iedereen hierheen op vakantie gaat. Echt de mooiste tropische, verlaten stranden om te ontdekken.
Een van onze favorieten was Pandan Island, een eiland voor de kust van het eiland Mindoro: Het is 20 jaar gelden door een fransman 'ontdekt' en hij heeft er een soort resort op gebouwd maar dan allemaal in natuurlijke stijl, beetje tegen het abgeëckte aan. Maar echt super stijlvol en ook niet meer dan 20 huisjes. Het eiland was heel klein en dus soort van onbewoond. Er liep een paadje naar de andere kant van het eiland waar nog twee mooie heldere baaitjes waren. Echt heel bijzonder en zulke lieve filipino's die daar werken. We hadden daar een budgetroom met echt het beste uitzicht van het hele eiland, onze hangmat draaide overuren! We konden daar snorkelen, echt niet normaal wat je dan ziet: soort van 'national geografic' met bij de eerste snorkelsessie al een reuzen schildpad, een stingray die door het water 'vloog' een octopus en echt zulke mooie vissen. En dat alles voor gratis! We hebben daar dus heeeel veel gesnorkeld en gezwommen en zons op- en ondergangen gekeken. Je had er alleen een zoute douche, dus we hadden een goede 'coupe de pandan', een duik stond dus gelijk aan een douche ;)
Het enige minpuntje van de Fillipijnen is het feit dat het niet echt een backpack bestemming is. Ook het reizen is iets lastiger, wat ook weer voor gouden momenten zorgt. Zo moesten we om bij Pandan te komen een locale, brakke bus nemen (ipv van pick-up service door het Pandan resort op het vliegveld van Mindoro voor de rest van de gasten met een wat breder budget, backpacken is een keuze ;)... Wat een ervaring! Als je denkt dat het vol zit passen er altijd nog meer mensen bij, mensen/tassen op het dak, hanen in de hand mee (cockfighting is hier DE mannelijke sport/aangelegenheid en de haan is de man zn grootste bezit...) iedereen staart je met grote ogen aan en kindjes blijven maar aan je plukken, of gingen over hun nek. De bus stopt voor iedereen langs de weg die mee wil, dus het duurde even voor we er waren...Halverwege was er ook geen weg meer dus gingen we door een vlak lanschap waar normaal de rivier loopt, over stenen, door sloten/riviertjes, wat gepaard ging met veel stof happen. Bij de haltes van alles te koop, door het raam wordt er van alles aangeboden.
Door het reizen met de boot en lokaal vervoer komen we in dorpjes waar wij echt de enige attractie zijn... Deze klein dorpjes zijn de grote tegenstellign met de toeristische eilanden die vaak echt overbevolkt zijn door veelal aziatische toeristen. Zo zijn we met oud&nieuw op White Beach (Puerto Galera) beland waar alle bars letterlijk bemand werden door omgebouwde gasten, de ene geslaagder dan de andere. De eerste avond was dat voor chiel even wennen, toen de charmante serveerster in de verte eenmaal aan tafel iets minder vrouwelijk bleek te zijn... Lachen! Gelukkig had ze wel een kort rokje aan, zodat zijn billetjes er lekker onderuit hupsten - het dansje bij de rekening als standaard ritueel was even slikken maar wel hilarisch. De honger verging dit keer op straat, maar eten moet je toch he?!
Oud en nieuw tussen de filipino's op een wit strand was weer een aparte ervaring, wel oppassen geblazen voor alle brakke vuurpijlen (die zelfs in België nog verboden zouden zijn).
Het vervoer is hier dus een attractie op zich, een man zijn jeepney of tricycle wordt (na de haan) het meeste gekoesterd. Even uitleggen, een jeepney is een omgebouwde WOII truck vol glimmend staal en andere dubieuze tirelantijnen, een tricycle een zijspan volgens hetzelfde esthetische principe. Als je aan een chauf vraagt "wanneer vertrekken we" is het antwoord vaak "by and by" wat zoveel betekent als een paar minuten tot een paar weken. Als je vraagt hoeveel mensen er in een jeepney passen is het antwoord: altijd eentje meer! Dat is toch effe wennen maar wel knus... Tenslotte is het vervoer (vooral over zee) iets spannender dan we in Nederland gewend zijn, vaak is het enige redmiddel een bordje met iets als 'In God We Trust'.
We maken zo veel mee en genieten volop van dit grote avontuur. Het lijkt echt een oneindige tijd voort te duren, zó tjill! Als we nu naar huis zouden gaan, zou de wereldreis al meer dan geslaagd zijn. Wat ons te wachten staat in Midden-Amerika voelt dan ook echt als een soort toegift, maar waar we maar al te graag voor blijven zitten!
Heel veel liefs en nog een happy 2010!
Chiel en Daan
- comments
Taco Hi Chiel en Daan! Gave avonturen. Ik ga denk ik vast een ticket fillipijnen boeken! Die Chilli Crab in Singapore is echt een van de mooiste belevingen in die stad (voor mij dan) ! COOL! Ciao, en nog veel plezier!
Jessica Gatsiedarrie ... wat een verschrikkelijke verhalen weer allemaal!!! Bah, begin nu wel toch echt een beetje jaloers te worden! (behalve op die bloedzuigers!) Het ziet er echt allemaal prachtig uit! Geniet ervan!!! xxxx Jes p.s. Het is hier echt harstikke koud!!!!!
Soof Ik sluit me maar weer bij Jess aan: erg eentonig al die bounty eilanden.... Maar vooruit jullie ook een happy 2010, kan al niet meer mis gaan met zo'n stralend begin! Genietze genietze genietze!!!
Kirsten Jongelui, wat een spanning en sensatie! Graag hoor ik achteraf het ongecensureerde verhaal over mannetjes zonder gebit:) Jullie worden wel gemist, liefs
mamsje ali Wat een avonturen!!!!fantastisch.Wat een contrast met Holland in de sneeuw!Mis jullie!!!dikke kus ,mamma
Inge Wowie, wat een mooie dingen zien jullie! Jaloers!!! Gelukkig gisteren een fijne oefensessie met Juicy rocks gehad, dat maakt een hoop goed;). Geniet er nog van!! xx Inge
Eelke "... en we vragen ons af waarom niet iedereen hierheen op vakantie gaat." Chiel en Daan, Fantastisch weer om jullie verhalen te lezen, hoeveel mooie dingen kun je wel niet meemaken, terwijl wij hier in Nederland iedere dag door de regen en kou fietsen. Ook de foto's zijn erg mooi, en die grijns verdwijnt maar niet van jullie gezichten, heel goed gedaan! Jammer dat Chiel toch nog af en toe zijn pleziertje zoekt tussen de charmante serveersters en vieze oude mannetjes bij bushaltes. Gewoon afblijven hè ;). En over die vraag die jullie blijkbaar bezighoudt, daar zou ik je niet al te druk over maken, wij genieten van het water uit de kraan ;). Keep up the good work!! Viel Spass, Eelke