Profile
Blog
Photos
Videos
Joehoe!! Zoals beloofd nog een geinig verslagje van m'n trip to paradise!
Zondagochtend 15 december stapten Marieke en ik op het vliegtuig naar Johannesburg. Aangekomen in Johannesburg hebben we direct een Kombi (minibus, lokale manier van transport) gepakt naar Swaziland. In Swaziland werden we opgepikt door ons huisgenootje Sabine, die samen met een vriend van haar, onze tourgids zou zijn voor de komende drie dagen. Ondanks het slechte weer (25 graden, maar veel regen) hebben we toch een goede indruk gekregen van dit kleine groene landje dat tussen Zuid Afrika en Mozambique in ligt. Zo zijn we de Lobamba township ingegaan, waar we hebben gedanst met de locals, het meest gore zelf gebrouwen bier hebben gedronken en niet te vergeten een fotosessie met de kids hebben gehouden. Verder zijn we nog naar een uitvoering van de traditionele Swazi dans geweest en hebben we gezien hoe een typische Swazi familie (bestaande uit 1 man met meerdere vrouwen) leeft. Ook zijn we de bergen ingetrokken om daar drie uur lang te gaan ziplinen. Sabine heeft een leuke compilatie hiervan gemaakt. Als je op www.youtube.com zoekt op 'Ziplining Swaziland, Malolotja' dan staat hij bovenaan (helaas werkt de link niet). Na het ziplinen zijn we nog naar een glass factory geweest, waar we de volledig op handarbeid beruste productie van een glazen olifantje konden aanschouwen. Om de complete Swazi ervaring af te sluiten hebben we Chicken Dust gehaald langs de weg. Chicken Dust is een bordje met kip langs de stoffige zandweg (dust = stof) en is een fenomeen in Swaziland.
18 december was het tijd om door te reizen naar Mozambique. Na een nachtje in de hoofstad Maputo geslapen te hebben, stond om 5 uur 's ochtends de bus richting Tofo alweer klaar. Tofo zou onze thuisbasis worden voor de komende 5 nachten. Na een lange busreis in een overbepakte bus, kwamen we na 11 uur aan in het paradijs op aarde. WAUW! Eigenijk is Tofo niet meer dan een nog vrij onontdekt Rastafari dorpje aan de Mozambicaanse kust, waar weinig meer te doen is dan op het parelwitte strand te liggen, een duik te nemen in de azuurblauwe oceaan en oja voor duikers zijn er nog een aantal mooie duiken te vinden. Er is één lokale club, Dino's, waar je in 1 avond direct kennis hebt gemaak met alle locals. Waar je overigens erg blij mee bent als je de volgende ochtend met een flinke kater over de markt loopt...NOT... Voor de dichtstbijzijnde ATM moet je al liftend naar een tankstation een paar kilometer buiten Tofo, waarbij je mazzel moet hebben dat hij niet toevallig buiten gebruik is. Maar oke, naast een beetje lui twee boeken gelezen te hebben op het strand, hebben we ook nog een gave quad tour gedaan door de dorpjes naast Tofo. Dwars door het mulle zand, waar de lokale bevolking leeft in hutjes en de kinderen achter de quad aan komen gerend. Het is toch wel heel bizar om te zien hoe armoede dit land overheerst. Dan kun je wel leven in een paradijs, maar veel heb je er niet aan. Verder hebben we echt genoten van de heerlijke lokale gerechten hier. Zijn we op onze wenken bediend in een net geopend Mozambicaans tentje, waar we de service en kwaliteit van een Michelin restaurant kregen en uiteindelijk iets meer dan 5 euro moesten afrekenen. Verder hadden we nog gepland staan om met whale sharks te snorkelen, maar helaas werd deze trip door omstandigheden gecanceld. Erg jammer, want dat was echt een unieke ervaring geweest.
Eigenlijk werd ons voordat we aan onze vakantie begonnen verteld dat we door politieke rellen in Mozambique slechts tot Tofo mochten reizen en dat alle plaatsen verder naar het noorden gevaarlijk voor toeristen waren. Maar goed, aangekomen in Tofo bleek al snel dat het gros van de backpackers in ieder geval tot de volgende plaats, Vilanculos, reisde, dus ja dan doen wij dat ook. Samen met onze Finse vriendin Laura, die we in Tofo hadden opgedoken, vertrokken we op 24 december met de Chappa (minibus in het Mozambicaans) richting Vilanculos. Na nog een stukje afgelegd te hebben als een stel vluchtelingen op een overvolle ferry kwamen we in het kustplaatsje Vilanculos aan. Aangezien het kerstavond was en wij onszelf toch wel wilden trakteren op een heerlijk kerstmaal, gingen we op zoek naar een gezellig restaurantje. Helaas waren die zeldzaam en hadden we al bijna genoegen genomen met een Duitse hamburgertent boven een stripclub, toen we ineens aan tafel belandden met een complete Mozambicaanse & Portugese familie. De eigenaresse van het restaurant had het restaurant niet dicht willen gooien, dus in plaats daarvan had ze een compleet buffet gemaakt voor haar hele familie en konden wij zo aanschuiven. Toch nog een klein beetje kerstgevoel gehad. Voor de volgende twee dagen hadden we een eilandtrip gepland staan naar de Bazaruto Archipel, een eilandengroep bestaande uit 6 bounty eilanden in de Indische Oceaan. De Malediven zijn er niets bij... Een betere plek om de kerstdagen te besteden was er niet. De hele dag een beetje chillen op de mooiste stranden, snorkelen tussen de zeesterren en de meest kleurrijke vissen bij het 2 Mile Reef en genieten van de prachtige zandduinen en de kristalheldere oceaan om je heen. Op het moment dat wij met z´n 3en lekker van de zon aan het genieten waren, waren onze 2 tourgidsen druk in de weer met het bereiden van heerlijke maaltjes. Helaas hield de decadente droom waar we in leefden op toen bij aankomst op onze overnachtingsplek bleek dat er geen tent, slaapzak of luchtbed aanwezig was. Dat werd slapen onder de sterrenhemel op een verlaten stuk grond 20 meter van het strand verwijderd. Op zich geen probleem voor een nachtje, alleen een beetje jammer als het ´s nachts ineens keihard begint te regenen... Uiteindelijk met z´n allen een luxe jacht ingedoken die daar opgeslagen stond op een trailer. Na uiteraard geen oog dicht gedaan te hebben, werden we ´s ochtends wakker gemaakt door een dakloze oma die honderduit verhalen tegen de boom aan het ophangen was. Tja, dan maar snel weer de oceaan op en nog wat bijslapen op het strand.
Maar goed, naast deze paradijselijke eilandengroep heeft Vilanculos weinig te bieden. En aangezien 100 kilometer naar het noorden sprake was van één groot oorlogsgebied moesten we een plan maken om weer richting Kaapstad te komen zonder te veel afstanden dubbel af te moeten leggen. De 28e vertrokken we daarom maar om 3.30 uur in de ochtend met de local bus richting Maputo, om vanuit daar een chappa naar Johannesburg te pakken. Het is echt hilarisch wat je allemaal mee maakt als je alles met het openbaar vervoer doet. Denk bijvoorbeeld aan geiten op het dak van de bus, levende kippen als handtassen bij mensen op schoot, 50 man die tegelijkertijd in de berm gaat wildplassen of gewoon een chauffeur die je 30 km lang al pratend wakker moet houden en uiteindelijk bij de eerste de beste stop in coma belandt. Gelukkig hadden wij op weg naar Johannesburg besloten dat we nog wel een dagje Kruger (safaripark) mee zouden kunnen pakken en moesten we er 4 uur voor Johannesburg in Nelspruit al uitgegooid worden. Hoe de rest van de inzittenden thuis zijn gekomen is nog steeds een raadsel... De taxi die ons vervolgens rond 10 uur 's avonds bij de backpackers afgooide, wilde ons de volgende dag wel voor een klein prijsje de hele dag rondrijden door het Kruger park. PRIMA! Helaas zat het weer niet helemaal mee, maar we hebben toch heel wat olifanten, giraffen, zebra's, apen, impala's en zelfs twee leeuwen gespot. Slechts 2 van de Big 5, maar gelukkig zit m'n tijd hier in Afrika er nog niet op!
De 30e was het toch echt tijd om naar huis te gaan. Ondertussen hadden we een vlucht geboekt voor half 7 's avonds naar Kaapstad. Ruim op tijd vertrokken we vanuit Nelspruit richting de airport, weliswaar low budget gezellig met het openbaar vervoer. Ook dit tochtje kon weer niet geheel normaal verlopen, waardoor we 1 minuut voordat de incheckbalie sloot de vertrekhal in kwamen rennen en de deuren van het vliegtuig voor onze neus dicht zagen gaan, omdat we nog zonodig wat moesten eten. Eén grote chaos, maar tja, we moesten de reis toch in stijl afsluiten.
Zo, dat is nog een vrij lang verhaal geworden. Eigenlijk wil ik jullie maar één ding meegeven: als jullie ooit in de buurt zijn van Mozambique dan is dit paradijsje op aarde zeker de moeite waard om te bezoeken! Ik ga me voorbereiden op een midweekje Jeffrey's Bay.
Aweee!
xxxxxxxxxxxxxxxx
Ps. Oohja meiden! Mijn handdoek valt zeer in de smaak hier. Die mannetjes hier zijn niet verliefd op mij, maar gewoon op m'n handdoek! Heb al veel biedingen gehad...
- comments
M.R. Ide Lekker gabbertje, goed verhaaltje weer! MIS JE! En gelukkig dat de handdoek het ook zo goed doet. Niet ingaan op die biedingen hoor!