Vrijdag 12-2-2010

Wekker 7.45 uur, opgestaan en alles ingepakt. Naar beneden voor het ontbijt,en………….wat denk je, het begint te sneeuwen, en niet zo'n beetje ook. Het heeft sowieso weinig zin om naar Muktinath te gaan, want er is totaal geen uitzicht en het gaat ook nog eens steeds harder sneeuwen. We hebben nog een jeep overwogen, maar dan zouden we zelf nog zeker 500 meter moeten dalen, stel dat er een jeep zou rijden, en dat is in dit weer dus geen optie.a;;es dus maarweer uitpakken en lekker in bed gaan liggen, want van verwarming hebben ze hier nog nooit gehoord. Alleen onder de tafel is een gat waar ze hete kooltjes in doen, deken over de tafel en je voeten eronder, zijn die in ieder geval warm, dat is tijdens de maaltijd wel lekker, nu om 3 uur liggen we nogsteeds in bed, we gaan zo theedrinken, knoflooksoep en een sandwich eten. Knoflook is goed tegen hoogteziekte, en met ook nog pillen hoop ik dat het goed gaat. 7 uur weer naar bed omdat dat toch het warmste plekje is, wanneer er nog power is nog wat lezen en lekker vroeg maffen.

Zaterdag 13-2-2010

Wekker niet afgegaan, wakker geworden van iemand die op een trommel aan het slaan was om 8 uur. Op naar Jharakot, 6 uur berg op door de sneeuw, afzien dus, 2x ventolin gebruikt, dat was wel nodig ook, gelukkig onderweg een theestop gehouden! In Jharakot aangekomen gingen we naar het New Plaza Hotel, nou, wat denk je, binnenplaats open, sneeuw op de grond,kamers aan de binnenplaats 1 hoog, en het toilet, 10 meter verder, een gat in de vloer, en door de buitenlucht erheen in je pyjama met je bergschoenen en je jas aan!! We zitten op 3700 meter, dus hier vriest het, en zit te bibberen op het toilet,-4graden, uitkijken, want er ligt ijs op de vloer!! wilden we dit echt?????

De dames wilden nog naar Mukhtinath, maar ik zag dat absoluut niet meer zitten, wilde er wel heen, maar niet nog eens een 200 meter klimmen in de sneeuw. Maar…….waar een wil is is een weg, of een paard!! Dat kon geregeld, dus Carla te paard naar boven, had het rijden nog niet verleerd. Uiteindelijk bleek dat ik niet naar beneden kon op het paard omdat dat te gevaarlijk zou zijn, moest ik toch nog weer lopen. Terug in ons "riante" hotel gelijk in bed gekropen met misselijkheid en hoofdpijn, te veel zon? Of hoogteziekte? Werd goed verzorgd, kreeg knoflooksoep en thee! Saske kwam ook al snel, had niets gegeten, was ook misselijk en ook hoofdpijn, morgen weer een dag, wellicht gaat het dan wat beter, we gaan in in ieder geval dalen, naar Marpha, maar of we dat halen met al die sneeuw is nog maar de vraag.

Zondag 14-2-2010

Op weg naar Marpha, maar zover zouden we niet komen want er lag zoveel sneeuw, 35 cm, dat we maar langzaam vooruit konden komen. Het eerste gedeelte over de "weg" en daarna over een 2 schoenen breed pad langs een afgrond, en daar stapte ik in een stuk verse sneeuw met daaronder een gat waardoor mijn knie kraakte, toch maar doorlopen, want je kunt moeilijk boven op een berg in de sneeuw blijven zitten!! Het grootste probleem bleken de afdalingen, en we waren pas 1 uur onderweg van de 6 die we zouden lopen. Het uitzicht maakte veel goed, en de bergen waren prachtig met al die ongerepte sneeuw, echt een cadeautje, want normaal sneeuwt het niet in deze tijd van het jaar. Wat meer gerust tussendoor en lekker crackertjes met pindakaas gegeten. In een dorpje gestopt voor thee en soep.

Na 6 uur lopen kwamen we in Jomsom aan, de pauzes niet meegerekend. Dal bath gegeten, die er 's avonds net zo hard weer uitkwam, dat eet ik dus niet meer, op deze hoogte heb je sowieso niet zo'n zin in eten, afvallen wordt dan wel erg makkelijk!! In bed een film gekeken, James Bond, de volgende film heb ik niet meer gezien, lekker vroeg slapen. (soms is er een wat luxer hotel, maar het kost nog steeds weinig, pp tussen de 0.40 cent en 2 euro, daar doen wij Nederlanders het wel voor, ha, ha!!!) ja, we hadden TV op onze kamer, en een heerlijke warme douche volgens Saske, want na haar douche was het warme water op, jammer, maar bij de eerst volgende stop met een warme douche ben ik aan de beurt.

Maandag 15-2-2010

Gisterenavond nog naalden in mijn knieen gezet,links tegen de pijn en rechts tegen de spierpijn. Ik ben gelukkig niet de enige die spierpijn heeft, Saske heeft ook last van haar kuiten. Vandaag een tocht van zo'n 5 uur naar Larjung, we hebben de 2 dagen die we verloren hadden bijna ingehaald!! In 1 ½ uur waren we in Marpha waar we oorspronkelijk geslapen zouden hebben, daar zijn de anderen een klooster gaan bezoeken, ik ben lekker onder aan de trap blijven zitten, je moet je beperkingen kennen, toch? Heerlijk zonnetje, goed leven!! Eerst gedacht dat ik hier een jeep of een bus zou nemen, maar eigenlijk liep ik op een paracetamolletje lekker door, dus wat let je dan. Het lopen is heerlijk, al blijft het uitkijkengeblazen met al die stenen op de weg, en alles lekker onregelmatig. Mijn poles bewijzen dagelijks hun diensten, en Saske en Lara delen de bergstokken. Zeker in de sneeuw waren die hard nodig. ½ 9 vertrokken en ½ 1 gelunched met een kop noedelsoep en………een heerlijke kop nescafé koffie, ¼ voor 2 weer verder, de wind was al opgestoken, maar die wakkerde nu aan tot zeer krachtig, 8 à 9, met enorme stofvlagen en poles die je goed vast moest houden. Wind tegen natuurlijk, je kon gewoon leunen in de wind! Ongeveer ½ 4 waren we in Larjung, en ja hoor, ik kon eindelijk douchen en mijn haar wassen, lekker weer schoon, voel je je toch weer een beetje mens. (morgen wel weer stink kleren aan, maar ja je kunt ook niet alles hebben). 's Avonds gezellig zitten kletsen rond de tafel met hete kooltjes eronder voor de warme voetjes, het begint al te wennen, gewoon veel kleren aan en een deken omslaan, voetjes onder de warme tafel, wat wil een mens nog meer!! Er was een Engels echtpaar uit Bristol waar we een leuke avond mee hebben gehad. Om ½ 9 naar bed, want morgen weer vroeg op voor een lange dag ,6 uur, lopen. Nog 2 dagen en dan…….HOT SPRINGS!!!!!!

Dinsdag 16-2-2010

Vanochtend de dag lekker begonnen met diarree, dat waren de spring-rolls van gisteravond, die worden nu dus ook van mijn menu geschrapt net als de dal bath. Steeds minder keus dus, want spaghetti met yak kaas trekt ook niet zo, trouwens van kaas van koeien hebben ze hier niet gehoord, YAK dat is je van het!! Vandaag toch weer ruim 5 uur gelopen, ging vrij goed, maarer zijn afdalingen bij waarbij de Preikestolen in het niet valt, en toen dacht ik nog dat ik een hele prestatie had geleverd, volgende keer Noorwegen wordt een eitje!!

We hebben 4 loopbruggen over de rivier gehad, dieieieiep!!bij de laatste stormde het weer behoorlijk,altijd in de middag steekt de wind op, dus met zijwind over de brug, wiebelen!!

Wel weer veel zon, en nu we wat lager lopen komen we door naaldbossen, volgens Saske ruikt het naar Elspeet (hadden we niet zover gehoeven). Bij de vlakke stukken en bij het klimmen heb ik gelukkig weinig last van mijn knie en kan ik de anderen weer een beetje inhalen, want bij het dalen ga ik een stuk langzamer dan de rest, ben ook extra voorzichtig.

Ondanks de kleine handicap genieten we met volle teugen, de zon schijnt alle dagen en zelfs de dagen in de sneeuw kon ik gewoon in mijn T-shirt lopen. De anderen hadden meestal wat meer aan, maar ik heb het altijd heel snel warm, dus gewoon alles uit en T-shirt of hemdje aan en genieten van de zon!! Om 3 uur gearriveerd bij het guest house en lekker met beide benen omhoog gaan zitten, het laatste stuk was erg vervelend, allemaal losliggende stenen en afdalen, kon niet erger, maar ……even slikken en dan maar weer gewoon doorgaan.

's Avonds lekker pannenkoek met appel gegeten en natuurlijk een grote pot mint thee, dat is overal vaste prik, je moet nl erg veel drinken. Vanavond maar weer een paar naalden in mijn knieën gezet, en maar hopen dat het helpt! Morgen naar Tatopani, zo'n 6 uur lopen en 800 a meter dalen, dan krijgen we een verdiende dag rust, en hopelijk een massage, daar gaan we voor!!!! Ik heb al besloten dat ik terug in Pokhara Tom (fysio) ga bellen voor nog een paar extra afspraken wanneer ik weer thuis ben.

Woensdag 17-2-2010

Op weg naar Tatopani, het leek eerst nog erg makkelijk, maar toen……….de hangbrug over, want de gewone weg is nog niet klaar. Nou dat was dan een klim en afdaling van zeker 8x de Preikestolen!!! De arm en beenspieren werden weer flink getraind. Onze kuitspieren hadden het zwaar te verduren. Maar het uitzicht was grandioos, daar moest je trouwens wel even stil voor staan, want anders had je de kans om de afgrond in te storten. Lang leve de ventolin en de paracetamol. Het laatste stuk konden we flink doorlopen, dat was relatief gemakkelijk, af en toe door stroompjes soppen die van de berg afkwamen en natuurlijk stukken met veel stenen maar daar raak je zo langzamerhand wel aan gewend. Tussendoor lekker thee gedronken en aan het eind van de middag in Tatopani aangekomen. Daar eerst wat boodschappen gedaan, chips en chocolade en natuurlijk water.

Samen met Saske afgedaald naar de hot springs, 1 bad van 4x5 meter, wel héél lekker warm water. Eerst even wassen onder de overloop en dan lekker plonzen, maar..oh jee, maar 50 cm diep, zwemmen kun je dus wel vergeten, maar dat warme water is een weldaad voor de spiertjes!!! Gezellig met allerlei mensen zitten kletsen en toen weer naar boven om te eten en te slapen. Ik sliep met mijn hoofd bij het raam, nogal koud, dus de slaapzak omgedraaid en heerlijk geslapen tot ½ 10 de volgende morgen.

Donderdag 18-2-2010

Vandaag dus om ½ 10 opgestaan en lekker rustig aan gedaan. Na wat kleren te hebben gewassen zijn we naar de hot springs gegaan, voor de lunch weer even terug, heerlijke burrito's gegeten, hier kunnen ze gelukkig behoorlijk koken. Na het eten gelijk weer naar beneden want ik had om 2 uur een massage afgesproken. Masseur was er niet, ik had nog iets van: zeker Nepali tijd, dat is zoiets als een Luthers of stief kwartiertje, maar hier is het dan minimaal een ½ uur! Maar nee hoor, hij was gewoon niet komen opdagen. Gelukkig was er bij toeval een Nepalese meneer die masseur in Dubai is, en die wilde het wel overnemen. Nou, dat was dus een perfecte massage, en daarna wilde Saske dus ook wel, hij verdiende er vast nog geen kwart mee van wat hij normaal in Dubai krijgt maar dat is dan niet ons probleem. Heerlijk na de massage weer het warme water in, daarna haren wassen, eindelijk weer lekker helemaal schoon. 's Avonds ook weer lekker gegeten, de eigenaar is getrouwd met een Française, wellicht heeft dat z'n invloed op het eten. Er was daar een mooie grijze poes die alleen maar bij niet Nepali op schoot wilde zitten, dus zodra we aan tafel gingen krulde ze zich op op je schoot.

Nog even een paard geregeld voor morgen naar Shikha, want dat redden mijn arme benen denk ik niet meer! Morgen en overmorgen is het zo'n 1000 meter stijgen!!!! Overmorgen ga ik wel lopen, dat doe ik ook liever, maar….ik ken mijn beperkingen en wil wel grenzen verleggen maar niet ten koste van alles. Nu lekker slapen en morgen 8 uur ontbijt en ½ 9 vertrekken.

Vrijdag 19-2-2010

Waren op tijd voor het ontbijt, nog lekker 2 glazen mandarijnensap gedronken en crackers gegeten. De mandarijnen groeien hier gewoon aan de bomen, gisteravond is Saske nog in een boom geklommen om er wat te plukken om mee te kunnen nemen.

Op weg op een schattige hengst, om aan te sporen roep je chou-chou en dan spurt hij vooruit de trappen op. Naar boven is minder eng dan naar beneden, maar steile paadjes van 50 cm breed blijft een beetje griezelig. Gelukkig dat ik vaker op een paard heb gezeten, want zonder ervaring zou je anders bezwijken aan een hartstilstand!!2x onderweg gerust, ook voor het paard, en vanaf de 1e rustplaats is Saske met ons meegelopen, stoer hoor!!Bij de 2e rustplaats een pannenkoek gegeten en natuurlijk weer thee gedronken. Om ½ 3 gearriveerd bij een nogal krakkemikkig theehuis waar ik nu zit te schrijven.de rest van vandaag morgen maar weer.

Morgen is ondertussen dinsdag 23 februari, en we zijn al terug in Pokhara, maar ik zal de andere dagen nog netjes invullen.

Het theehuis waar we slapen heeft kamers die schuin naar de ramen aflopen, we zouden dus vannacht zo door het raam naar buiten kunnen schuiven!! De eerste kamer die we kregen had een buitenwand van schrootjes met reten van 1 à 2 cm ertussen, dat bij een nachttemperatuur van -2 graden leek ons niet zo prettig!! De volgende kamers dus maar bekeken, daar waren wat plastic zakken voor de schrootjes gespijkerd, véééél beter dus,ha, ha !! de WC???....natuurlijk via buiten, hééél goed bukken, grote stap naar beneden, dan trappetje op en hurken maar. Gelukkig was er wel de hele nacht licht, maar koud!!! Dus eerst je schoenen en je jas aan, en niet je WC-papier vergeten, zo snel mogelijk heen en weer, weer uitpellen en gauw je warme bedje weer in en tukken maar weer.

Zaterdag 20-2-2010

Weg uit Shikha, op naar Gorepani, het was een redelijk makkelijke klim, rum 900 meter, wel wat trappen maar ook veel geleidelijk omhoog wat veel prettiger is voor de spieren. En met wat ventolin lukt het prima om boven te komen. Wel wat last van de 4 uur op het paard van gisteren, dat zijn je billen toch niet meer gewend!!

We kwamen nog een hele groep schoolkinderen, 3e en 4e klassers, uit Mill tegen, waar je al niet heen kunt gaan met school, even 2 weken Nepal!

Eenmaal boven in Gorepani had een groep Duitsers al de beste kamers ingepikt, maar ja, wezijn ondertussen wel aan minimale voorzieningen gewend, en wanneer je je ogen dicht hebt maakt het allemaal toch niets meer uit. Ook geen douche, dus maar een beetje poedelen, alles begint wat te ruiken, maar gelukkig doen we dat allemaal!!! WC gelukkig aan de binnengang. Om 4.45 uur opgestaan en om 5.15 uur nog even 400 meter klimmen naar Poon Hill voor de zonsopgang. Nou, vergeet het maar, zonder ontbijt lukte me dat dus echt niet. Op 200 meter blijven steken, ik vond het mooi genoeg, Saske en Lara zijn wel helemaal naar boven geklommen. Ach, 200 meter maakt op die hoogte, 3210 m, ook niet zo veel uit qua zicht, en wanneer ik geweten had wat er nog ging komen was ik mooi helemaal mijn bed niet uitgekomen.

Zondag 21-2-2010

Deze dag wil ik het liefst uit mijn leven bannen, 's ochtends 2 paracetamollen genomen, knieband en enkelbanden om, enkelbanden na een tijdje toch weer afgedaan omdat het niet lekker liep. Het eerste stuk van Gorepani naar Hille was nog goed te doen, lekker door de bossen en heel geleidelijk. Maar toen kwam het…………de traptreden……..ruim 2.000.000, ja, 2 miljoen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! bedenk wel dat het niet een gewone trap is, maar stenen in hoogte verschillend van 5 tot 50 cm, en breed van 10 tot 40 cm. Ook nog vaak glad door waterstroompjes, dus héééééel voorzichtig naar beneden, 8 uur lang, 9 km!! Saske, Lara en de draagsters waren 3 uur eerder beneden, maar ik wilde geen enkel risico nemen, en dan….toch opeens BOEM! En dan zit je op je op je kont, met naar wat later bleek een blauwe bil en een geschaafde arm. Gelukkig liep ik op dat moment aan de kant van de berg. Uiteindelijk toch beneden aangekomen, hangbrug over, dacht dat ik er al was, maar moest nog 20 minuten klimmen naar het guest house. Kamer voor 3 personen, paste ook maar net die 3 bedden. Ben direkt mijn bed in gerold, dat hadden de dames al voor me klaargelegd. Mok thee van Saske gekregen en even lekker liggen schelden op al die traptreden en mezelf getroost met een halve doos pringels. Op trek zo weinig gegeten en zoveel ingespannen dat ik en op mijn heupen en in mijn taille 10 cm kwijt ben, en van boven 6 cm, dus totaal 26 cm!!!! Ben benieuwd wat ik weeg, want al die spieren wegen natuurlijk meer dan vet, even indekken!!!

WC natuurlijk weer buiten, en nu met pijnlijke knieën en stijve kuiten hurken om te kunnen plassen, ha, ha, dat is pas moeilijk!! Je leert hier in ieder geval wel doorzetten. Gelukkig was er in het guest house een Amerikaan die diclofenacbij zich had, daarvan heb ik er 2 gekregen, 1 voor 's nachts en 1 voor de volgende morgen, kan ik zonder pijn de laatste afstand afleggen. In ieder geval goed geslapen.

Maandag 22-2-2010

Ontbeten na om 8 uur te zijn opgestaan Op de diclofenac als een tierelier naar beneden gelopen, alles is relatief hoor!! Het eerste stuk was nog met trappen, het 2e deel een stuk eenvoudiger op één deel na waar ze met een nieuwe weg bezig waren. Een grote graafmachine was daar bezig en had de oude weg versperd met een gigantische boom en rotsen. Gelukkig wilde de man even stoppen en konden wij onder de boomstam doorkruipen en via stenen , rotsblokken en schuivend zand langs de afgrond weer op de weg komen. Even later hoorden we een groot geraas en viel er een enorm rotsblok naar breneden waar wij net langsgekomen waren, geluk gehad zullen we maar zeggen.

Beneden aangekomen konden we een jeep krijgen voor Nepali prijs, 250 rupi (2.50 euri) pp naar Pokhara, 2 uur rijden, en dan werden we bij ons hotel afgezet. Prima dus, de man gelukkig met z'n 2000 rupi en wij gelukkig dat we snel en voor de deur afgezet werden.

Lekker gegeten in ons favoriete restaurant, het Olive, en Lara heeft betaald als dank dat ze met ons mee op trek was, zij is de volgende dag naar Kathmandu vertrokken.

Saske en ik hebben nog 3 volle dagen hier en dan een dag reizen naar Kathmandu, daar nog 2 dagen en dan vliegen we 28 februari om 11.30 uur naar Hong Kong waar we om ½ 7 's ochtends aankomen en 's nachts om ½ 1 vertrekken naar Amsterdam daar zijn we dan om 6.30 uur dinsdag 2 maart.

Hoera!!! De reis was geweldig, maar we verlangen naar lekkere groenten, fruit, brood en kaas.