Profile
Blog
Photos
Videos
10-11-2010
's Ochtends werd ons verteld dat de pickup om 08.30 uur zou zijn voor de busrit naar Vientiane. Het busje waar we mee werden opgehaald was van voor de 1e wereldoorlog. Met op de achterbank alleen houten planken. Gelukkig was deze niet bestemd voor de totale rit, maar kwamen we bij een verzamelpunt, waar we uiteindelijk in een bus stapten met rood-zwarte skylederen zetels.
Om 13.00 uur waren we ter plaatse en gingen we op zoek naar de accomodatie die we op het oog hadden. Deze hadden nog maar 1 kamer, die er niet echt aantrekkelijk uitzag. Dus zijn we op zoek gegaan naar iets anders, dat enige moeite kostte. Uiteindelijk werd het hotel KP2. Er werd wel gebouwd naast dit pand, maar het zat in een zijstraat, dus hopenlijk hadden we geen verkeersoverlast en zou het werken tijdig stoppen. 's Avonds zagen wij vanaf het terras op de 1e verdieping, waar we zaten te eten, Werner en Erika voorbij lopen, waarmee we uiteindelijk gegeten hebben. Er kwamen weer veel reisverhalen naar boven (allemaal nieuwe ook). 's Avonds op de kamer, bleken de overburen in een onafgebouwde flat de tv lekker hard te hebben staan en om dat te overstemmen moesten zij redelijk hard praten. Jammer, toch weer overlast!
11-11-2010
Na een ontbijt bij deel I van dit hotel om de hoek, de Sis (13-11-2010 en toen was er plotseling de man die ons op kwam halen voor de transfer naar het busstation naar Pakse, terwijl we ons blog bij zaten te werken in de lobby van het hotel). De Sisacet Wat dus om het verhaal te vervolgen. Een heel mooie Wat, met gallerijen met boeddhabeelden van o.a. hout, brons, beton en ijzer. Hierna zijn we doorgelopen naar de Patuxay, de Arc de Triomphe van Vientiane. Een ontzettend protserig bouwwerk van beton. Met de trap kan je de zeven verdiepingen omhoog lopen, met op elke verdieping van de Arc veel winkeltjes. Boven aangekomen heb je een uitzicht over de stad, nou ja alleen kantoorpanden en een lelijke fontein. 's Avonds is alles ook nog uitgelicht en zijn de bomen versierd met kerstboomlampjes...
Bij het hotel hadden we 's morgens de was afgegeven en de bus laten boeken voor onze busirt naar Pakse, zodat we onze reis weer konden vervolgen. Bij terugkomst in het hotel 's avonds bleek dat de tas met vuile was nog altijd bij de receptie stond. Normaal gesproken wordt de was per kilo afgerekend, in dit hotel echter niet! Er moest een lijst ingevuld worden per type kledingstuk, en vervolgens werd er een prijs aan ons doorgegeven in Baht, heel vreemd want we zijn toch niet in Thailand??? Gezien het getreuzel van het personeel van het hotel besloten we maar af te zien van de "wasservice" omdat we de volgende dag weer zouden vertrekken.
12-11-2010
Vandaag stond de Wat Ho Prakeo, de Ing Peng en het nationaal museum op het programma na een ontbijt van seizoensfruit (5 bananen). In ieder geval nog leuke dingen om te doen voor ons vertrek 's avonds met de slaapbus. Het vervelende was echter dat we niet duidelijk kregen van de mannen van de receptie hoe laat de pick up was bij het hotel en hoe laat de bus vertrok. Goed ..... ons eerste programma-onderdeel was nu ingericht als museum en we waren al snel klaar. Vervolgens een foto gemaakt van de Ing Peng, de oude bibliotheek bij een inmiddels nieuwe kitscherige tempel. Als bonus hebben we na een forse lunch het museum nog bezocht over de geschiedenis van Laos, waar we achtergrondinformatie kregen bij de dingen die we al gezien hadden en nog zullen zien. Erg interessant. Na een hoop gehang terug naar het hotel voor ons vertrek. Helaas was er om 20.30 uur nog niemand om ons op te halen en werd ons vermoeden bevestigd. We gingen niet! Wel naar boven naar een andere kamer op kosten van de manager. Dus .............. nog een dag extra in Vientiane terwijl we eigenlijk wel uitgekeken waren. Deze kamer bleek tegen de hydrofoorinstallatie aan te liggen, die om de haverklap aan- en uitging, daarnaast leek er ergens een toilet continue door te lopen. Tja echt een toppertje!
13-11-2010
Na een poging om uit te slapen (helaas hadden de bouwvakkers daar een ander idee over) toch weer vroeg uit de veren voor een kermisattractie met de naam Pa That Luang. Na ca. 4 km lopen kwamen we aan bij de gouden stoepa met een haar van Boeddha (of was het nou een stukje borstbeen). Echt ............ Eurodisney is er niets bij. Na een rondje om de stoepa hebben we nog wat andere opzichtige boeddhabeelden gefotografeerd (ten minste Eric, want Brenda had geen batterijen opgeladen). Teruggegaan naar het hotel, uitgebreid gedouched en geslapen en uitgecheckt en alles weer ingepakt voor vertrek. Daarna nog HET standbeeld van de grootste laotiaanse held aller tijden bij zonsondergang aanschouwd, met de lokale bevolking die maar wat graag op de foto gaat met deze man (fotografen lopen hier bij attracties rond en printen ter plekke het kiekje uit). Vervolgens een quiche gegeten en terug naar het hotel, waar dan geheel voor de verwachtte tijd DE man binnenkwam. De rit naar het busstation ging per extended tuktuk, met uiteindelijk ca. 14 personen en koffers en rugzakken erin. Bij het busstation stonden de
"sleepers" al klaar met ronkende motoren. Wij hadden legplaats 42 en 44, die door de hulp van de lookalike van
8-Med bleek geheel achterin en onderin de bus te zijn bij 3 scandies. Echt sehr gemütlich op een matrasje van 30 cm p.p. Niet geslapen, veel ge-ipod en brak als een paddo kwamen we om 06.10 uur aan in waarschijnlijk Pakse. Niemand vertelt dit namelijk. Na een tuktuk met zijspan te hebben gechartered bleek hij inderdaad hotel Pakse te kennen, dus blijkbaar zaten we in de goede plaats. Het blijft een gok. Koffie, croissant, internet, inchecken om 10.00 uur, slapen, douchen, bier...............................
- comments