Sa-Su-Dieeeeeee allemaal!!!

Mijn goede voornemen voor het nieuwe jaar: wat vaker een blog schrijven!! Je zou zeggen dat ik niets te doen heb elke dag van elke week van elke maand, en dat klopt ook, maar toch kost het heel wat moeite om mijn luie lijf van mijn luie stoel te halen en achter een sloom computertje te kruipen…. De afgelopen maand hebben Bonny en ik appart van elkaar gereisd en ik zal dus mijn avondturen in Laos en Thailand beschrijven.

Ik zal beginnen met het begin: Laos. Ik heb daar onwijs genoten van de natuur (ik blijf een bioloogje..) en de lieve mensen. Vooral een lokaal kaartspelletje spelen met de mannen uit het dorp was fantastisch! Ik had de regels van het spel leren kennen, maar na wat Lao Lao (rijst whisky) bleken de regels andere vormen aan te nemen en uiteindelijk zelfs helemaal te vervagen. Ik -als enige blanke en Engels sprekende van het gezelschap- had dat niet door en verloor dus de hele tijd terwijl ik dacht te winnen... Uiteindelijk kreeg ik het spel door en ben ik maar gewoon hard gaan roepen en schreeuwen elke keer dat ik mijn laatste kaart op tafel gooide. Dit bleek effect te hebben en ik begon wat vaker onder luid gejubel van de mannen en met een goedkeurende blik van de dorpsoudste spelletjes te winnen! Hoewel ik geen idee had waar zij het over hadden en ze mij waarschijnlijk ook niet begrepen heb ik echt een fantastische avond gehad!!

Ik ben in Laos geëindigd op de 4000 Eilanden (ze overdrijven hier een beetje, ik telde niet meer dan 40 eilanden), een groep eilandjes in de Mekong rivier waar je werkelijk alles "Happy" kunt maken. Zo kan je hier voor slechts 50 cent extra je brood, pizza, pannenkoek, shakes, sigaretten en zelfs je rijst "Happy" maken. Op het eiland Don Det ben ik direct mijn nieuwe vrienden (letterlijk!) tegen het lijf gelopen: muggen! Ze zijn ondanks de deet, geurkaarsen en klamboe tijdens mijn hele verblijf niet van mijn zijde geweken. Gelukkig heb ik ook contact weten te leggen met wat backpackers en heb ik met een Canadees en een Fin lekker gekletst, gegeten en in hangmatten op mijn balkon aan de Mekong rivier gechilled.

Vervolgens heb ik mijn reis voortgezet in Thailand. Op het eiland Ko Tao (duikersparadijs-voor-de-kleine-portemonnee) ben ik heerlijk wezen duiken met een leuk duikgroepje bestaande uit Denen en Ieren die ik daar ontmoet heb. Na een week met 2-3 duiken per dag was ik een paar diploma's rijker. Tijdens de advanced cursus heb ik onder andere leren navigeren, nachtduiken, onderwater fotograferen en heb ik met het concept stikstofnarcose kennis mogen maken. Klinkt eng, maar het komt er op neer dat als je diep duikt de stikstof je hersenen tijdelijk aantast en je een soort van dronken wordt. Zo zijn er verhalen bekend dat een meisje op mijn duikschool spontaan een vis wou redden en daarom haar regulator (het ademapparaat) aanbood. Gelukkig viel bij mij de schade mee en vond ik het zand vooral erg zacht en warm, mijn buddy extreeeeem lief en mijn instructeur maar een beetje druk met al zijn grappige oefeningen. Ook moet ik eerlijk toegeven dat ik echt een beetje de nerd van de klas was. Ik was het meisje dat bij elke vraag haar handje opstak om vol trots het goede antwoord te geven op de vragen van de leraar. Was ik maar zo fanatiek geweest op de middelbare school!

Na een week duiken ben ik met een deel van mijn duikmaatjes en wat aanhang naar Ko Phangan afgereisd om met zijn alleen kerst te vieren. Omdat de Denen een andere Deen kende die op dat eiland een erg gezellig Restaurant/Guesthouse had werden wij bij hun uitgenodigd om als we dat wilden te helpen in de keuken. Dit hield in dat ik op 24 December gezellig in de keuken mezelf stond uit te sloven voor ruim 90 mensen. Gelukkig kon ik mezelf niet erg nuttig maken (ik had echt geen idee hoe je in godsnaam een kalkoen "stuft" (nou ja... ik kan er natuurlijk wel wat bij bedenken...)) en mocht na het aarappels schillen in de middag en af en toe helpen serveren meedoen aan het Kerstfeest! Na het heerlijke eten -vooral de aardappels - hebben we met de 90 mensen daar een Kerstspel gespeeld. In groepjes van 5-8 mensen werd gedobbeld en als je een 6 gooide mocht je bij een andere tafel een kadotje wegpakken. Mede door de wijntjes en biertjes resulteerde dit in totale chaos! Nadat het spel werd afgefloten en iedereen vol verwachting het kado papier van het pakje haalde, bleek dat de kadotjes allemaal zeer nutteloos waren maar toch erg grappige atributen voor op het full-moon-strand-kerst-editie feest. Op dit feest gingen de buckets (die verschrikkelijke emmers vol drank en red bull) als een dolle rond en alle duizenden mensen leken elkaar en mij te kennen en iedereen vond vooral alles erg gezellig. De volgende dag vervloekte ik die verdomde buckets en heb ik gezworen ze noooooit meer aan te raken, maar gelukkig keek ik door mijn kater heen wel terug op een geweldige avond!!

Een paar dagen later heb ik mijn tasje weer op de rug genomen (die dankzij schoppen in bangkok is verdrievoudigd!!), afscheid genomen van mijn vrienden daar en ben ik richting Cambodja vertrokken. In mijn volgende blog zal ik dus alles vertellen over Cambodia (in speciaal de erg komische Cambodiaanse mode en nachtclubs), Vietnam, waarom ik me net een kikker voel in Saigon, Kong-Fu Oma en helaas... berovingen deel 6!

Veel liefs en knuffels,

Wiets

Ps. Ik ben een paar dagen geleden in Saigon weer herenigd met Bonny. We zitten ondertussen op een idillisch eilandje Phu Quoc in het zuiden van Vietnam (waar het strand net zo wit is als de sneeuw bij jullie ).