Dag 20, 21, 22 - Adelaide, McLaren Vale, Second Valley, Victor Harbor

Het is alweer 3 dagen geleden dat we een blog de wereld ingestuurd hebben en de reden is simpel: zoals beloofd (voornamelijk aan ons zelf) gingen we het vanaf Adelaide rustiger doen en daar zijn we zowaar in geslaagd. Toch is er vanalles gebeurd: filosoferen over economie bij één der meest gerenommeerde wijnboeren, een mijlpaal in Olivia haar jonge leven gezet en pinguins in het donker.

Eergisteren was een "praktische dag". Een nieuwe mobilhome gaan halen en alles wat ermee gepaard gaat: inpakken in het hotel, uitpakken in de mobilhome, papieren regelen, ons kwaad maken dat ze 150 dollar extra vragen voor voorruit-verzekering terwijl we op mail hebben dat er "geen extra kosten zijn met onze package", de toer van de mobilhome doen, alles uitpakken en in kastjes steken, gaan winkelen en uitpakken en dan -eindelijk- op weg naar het zuiden van Adelaide.

Gelukkig waren we nog net op tijd in McLaren Vale om bij wijnhuis d'Arenberg te gaan proeven. D'Arenberg is een Belgische naam (zoals in het "Kasteel van Arenberg" voor de Leuvenaars - ze hebben er nog een rechtszaak over gehad) maar dat was niet de reden van ons bezoek. Wijnhuis d'Arenberg staat bekend om zijn zeer goede Shiraz en om zijn uitstekende (gratis) proeven bij bezoek. En uitstekend was het: we hebben hun top-wijn mogen proeven en deze "Dead Arm" Shiraz is echt bijzonder lekker maar ook de 3 andere wijnen en zelfs de 2 witte waren best goed. Uiteraard ook elk een fles gekocht. Niet de Dead Arm van 60 dollar :-)

Interessant om weten is dat d'Arenberg in de laatste jaren 30% duurder is geworden in Europa zonder dat het wijnhuis ook maar 1 keer zijn prijzen heeft verhoogd. De reden is simpel: terwijl heel Europa gebukt gaan onder de crisis en bijgevolg de euro zwaar in waarde gezakt is, is de Australische economie alleen maar sterker geworden. Allemaal te danken aan de enorme rijkdom aan (alsmaar duurder wordende) grondstoffen, maar (volgens de wijnboer) ook aan de sterke instroom van migranten in Australie die allemaal geld meebrengen om op te doen en die allemaal moeten investeren in grond, een huis, een auto... Zit zeker iets in. En het resultaat is dat deze reis ons 30% meer zal kosten dan indien we ze 5 jaar geleden gedaan hadden. Tja, we leven maar ene keer en het is nu :-)

Gisteren was een dag van (bijna) niets doen: de zon scheen (we hebben in South Australia alleen nog maar goed weer gehad!) en we hebben ons met een boekje buiten gezet en Olivia laten rondlopen en spelen. Maar niet na eerst een zeer belangrijk moment in Olivia haar leven meegemaakt te hebben: haar eerste haircut. Er is (nogal veel :-)) haar weg en ze kan terug zien!! Fotos komen op de blog. Oordeel zelf maar.

Daarna zijn we naar alweer een prachtig stukje strand gereden: Second Valley. Het strand was minuscuul klein maar de rotsen spectaculair. En veel mensen met hondjes dus Olivia heeft veel "aai" kunnen doen en "woef woef" gezegd. Ze kan intussen trouwens al een pak meer woorden. Ik denk dat we nog in Australie nieuwe boekjes gaan moeten kopen. Jef vroeg of we ook de mensen hier wat leren kennen. Het antwoord is ja en neen. Het voordeel van het reizen in de mobilhome is dat je continue mensen tegenkomt en met Olivia is het makkelijk om contact te maken. Het nadeel is dat we nergens langer dan een nacht zijn en dus nooit langer dan 15min met iemand praten. Dat is voldoende om te weten waar ze vandaan komen, wat ze hier doen en wat ze aanraden op onze route van de komende dagen. Maar onvoldoende om een oordeel over "de Australier" te vormen. Dat doen we later dus pas. Mike in de Bed&Breakfast in Busselton hebben we dan weer meer gesproken en bevestigde ons gevoel dat het open en vriendelijke mensen zijn, maar meer daarover dus wanneer we echt een oordeel kunnen vormen. Opvallend trouwens: in NT kwamen we op campings echte reizigers tegen. Hier zijn we tijdens een "school holiday" en is er niet zo een sterke trekpleister als Kakadu, Nitmiluk of Uluru en dus zijn het eigenlijk allemaal (ietwat marginalere) South Australians.

Vandaag was opnieuw een relax dag. Wat lezen, wat shoppen (supermarkt) en wat rondwandelen in Victor Harbor om af te sluiten met een "sunset pinguin tour" op Granite Island. Dit eilandje (in 45min ben je rond) ligt zo dichtbij het vaste land dat je ernaar wandelt via een aangelegde houten pier. Vooral Olivia vond het de max want er was een spoorweggetje waar ze in de breedte over kon kruipen, wat stappen, opnieuw over kruipen en omdraaien om te herhalen. En vooral, er lagen steentjes die ze kon oprapen en in de zee gooien. Super leuk! Na een half uur hadden we 50 meter afgelegd. Uiteindelijk is Hanne telkens 10 meter voor ons gaan staan, geroepen dat ze een steentje gevonden had en vervolgens liep Olivia volle gas naar haar om het steentje te krijgen en in de zee te gooien: opnieuw 10 meter gewonnen :-)

De "pinguins by sunset/night" toer was de moeite. Pinguins gezien en vooral veel uitleg gekregen. Veel zijn er niet meer en ze nemen in aantal af. De reden is... De Europese vos (en hond en kat)! Sinds die in Australie is ingevoerd, kunnen pinguins in Australie niet meer op het land nesten en vinden we ze bijna uitsluitend op eilanden terug. Daar hebben ze te weinig plaats om voldoende goeie nesten te vinden en vallen ze dan weer makkelijker ten prooi aan zeehonden. Niet gemakkelijk voor de kleine beestjes. Olivia is nochtans fan. Maar zij is fan van alle beestjes, behalve vliegen ("neeeee" + het vingertje) en vogels die ons eten komen pikken ("neeee" + hetzelfde vingertje).

Voila, 3 dagen in 1 keer. En dan nog in het Nederlands! Geen correcties toegestaan trouwens. D-t-fouten zullen gebeuren, hoofdletters kunnen verkeerd staan en er zal aardig wat Engels tussen zitten :-)

Ciao mates!