Dag 39, 40 - Lennox Head en Byron Bay

De voorbije 2 dagen waren absolute relax-dagen: zon, zee, strand, zwemmen in thee, terloops walvissen spotten en veel spelen met Olivia (het is vaderschapsverlof voor een reden he).

Eergisteren begon met de 7e keer lopen voor mij. Hanne haar teller staat nog steeds op 0 en zal daar ook blijven staan. De tocht van gisteren was langs het strand heel de baai van Lennox Head rond tot (bijna) boven aan één van de meest oostelijke punten van mainland Australie. Ik begin intussen aan een ok tempo te lopen: 5 min/km gedurende 6km (deels op strand). Voldoende voor mij. Langer dan een half uur lopen wil ik niet omdat het ons ritme (haha) teveel zou verstoren. Ons ritme is min of meer het volgende: ten laatste om 8u is Olivia haar tentje beu en staan we op, we ontbijten (intussen buiten, jippie) en douchen en maken de mobilhome gereed voor vertrek: water bijvullen, afval weg en alles in kastjes vaststeken. Tegen 10u begint de dag. Die eindigt trouwens meestal terug op een campsite tussen 19u en 20u, onze avondlijke tochten niet meegerekend. Reizen met een 1,5 jaar oude dochter betekent reizen met de zon: van 8 tot 20.

De rest van de dag hebben we al niets-doende doorgebracht. De camping lag aan Lake Ainsworth en daar hebben we een zwemmeke gedaan. "we" zijn Olivia en ik, want voor Hanne is het water nog niet warm genoeg. Lake Ainsworth is een speciaal meer: het is omringd door thee-planten die er een gigantische kop thee van gemaakt hebben. Het water is dan ook helemaal bruin van de tanines! En het zou daardoor heel goed voor de huid moeten zijn. Verwacht dus dat Olivia en ik met een baby-velletje zullen terugkomen! Of toch minstens één van ons twee.

S avonds zijn we lekker doch redelijk duur gaan eten met zicht op zee. Daar hebben de de camera helaas laten vallen en die gaan we vandaag moeten laten repareren. Het geluk met het weer wordt gecompenseerd door ongeluk met fotos en toestellen blijkbaar. Gelukkig is ons geluk de dag erna gekeerd terwijl de zon is gebleven!

Gisteren zijn we immers nog een dagje gaan people en walvis watchen in Byron Bay. We begonnen met een (schandalig duur) ontbijt van 50 dollar (auch) op de "see & be seen" Jonson Street, waarvan we uiteindelijk maar 29 betaald hebben. Reden: er zat een haar in Hanne haar "vegetarian feast" ontbijt en dus kregen we het gratis. Eerste geluk van de dag en bracht ons op ideeen voor latere dure etentjes. Het volgende geluk kwam niet veel later: mijn klaagmail(s) over de gebrekkige camper hebben het gewenste effect gehad! We krijgen 2,5 dagen gecompenseerd. Toch al gauw 400 dollar. En terecht (zie eerder frustratie-blogs :-)). En wat later alweer geluk: 2 walvissen waren wat aan het spelen in de baai van Byron Bay (what's in a name) terwijl wij er met Olivia op de speeltuin zaten. En zo hebben we in de voorbije weken Australie al mee walvissen gezien dan in Canada, waar we nochtans op walvis-tocht gegaan zijn. Verder hebben we nog wat op het strand gelegen waar onze eerdere blog bevestigd is: het knappere en jongere volk zit hier. En ze tonen het graag.

De 2 dagen waren top-dagen voor Olivia die veel gespeeld heeft: met de poes op de camping, met papa in het meer, met mama in de zee (mama enkel met de voeten uiteraard wegens bovenstaande reden), met andere kindjes op de speeltuin en met papa op de schommel. Ze begint zowaar beweeglijk te worden en glijdt alleen van de glijbaan. Ze klom er zelfs alleen terug op.

En nu komen we toe op een campsite bij Brisbane. De komende 2 dagen zullen we Brisbane verkennen, het fototoestel proberen te repareren en hebben we nog eens bij Belgen afgesproken. Meer daarover in de volgende blog.

Babaai mates.