Ik ga mijn best doen er weer een leuk verhaal van te maken, maar ik ben een beetje lui dus waarschijnlijk is de creativiteit wat ver te zoeken. Maar eigenschuld dikke bult, ik wou gisteren natuurlijk weer op stap. En echt als ik hier (in zuid amerika) denk dat de avond nog maar net is begonnen is het altijd al weer een uurtje of 5. Zo dus ook gisteravond.

Tja en echt uitslapen doe je ook niet in een hostel. Ten eerste omdat het natuurlijk 's ochtends redelijk rumoerig is met alle mensen die niet uitslapen, maar de tweede en minstens net zo belangrijke reden, je hebt altijd wel iets beters te doen.

Dus toch redelijk op tijd mijn bedje weer uitgegaan om met een cabinelift de berg (heuvel) naast Salta op te gaan. Vanaf daar heb je een mooi uitzicht over de stad en de omliggende bergen.Tja en verder zijn ze zelf redelijk lyrisch over de watervallen die ze hebben gecreëerd. Tja je moet er van houden denk ik. Wel knap hoor dat ze een systeem hebben bedacht waarmee ze al dat water naar boven kunnen pompen (de hele berg op) om het vervolgens weer naar beneden te laten lopen. Maar echt spectaculair was het niet.

Dus nu maar even een beetje relaxen in het hostel voordat ik straks nog even voor de laatste keer het centrum in loop. Morgen om 7 uur (in de ochtend) gaat mijn bus vanaf hier naar San Pedro de Atacama. Dit is de laatste keer dat ik vanuit Argentinië de grens overga met Chili. Erger nog, Salta is de laatste stad in Argentina die ik bezoek. Ik voel het einde van mijn reis nu een klein beetje aankomen. Maar wil er nog niet teveel aan denken. Ik heb nog 3 weken te gaan.

Maar ik ben hier dus nu alweer voor de derde dag. Gisteren heb ik een tour gemaakt door de omgeving. Wow het is hier echt weer heel anders dan de rest wat ik heb gezien. In dit geval niet alleen de natuur, maar hier hebben de mensen ook duidelijk een andere achtergrond. De mensen hier zijn minder gemengd met andere culturen en stammen in de verte af van de Inca's. Je ziet dit aan het gelaat van de mensen, ze zijn allemaal een stuk donkerder en hebben een ronder gezicht. Ik vind het wel hele mooie mensen om te zien, ze hebben vaak hele uitgesproken trekken in hun gezicht.

De bergen zijn hier ruig en hoog. Het hoogste punt waar ik gisteren ben geweest lag boven de 4.000 meter. En hoe verder van Salta en hoe dichter bij de Puna waar de Salinas Grandes zich bevindt, hoe droger het wordt. Groene wouden gaan over naar droge bergen waarop alleen soms Cardones (dit zijn de dingen die wij Cactus noemen, maar een cactus is alleen met van die bladeren) groeien.

Onderweg hebben we een aantal stops gemaakt. Te beginnen in purmaranca. Hier was een markt waarop allerlei handycraft werd verkocht. Omdat veel van deze handycraft bestaat uit geweven kleden met allerlei kleuren, oogt het gelijk heel gezellig wanneer je het marktje op komt lopen.

Daarna was onze stop op het hoogste punt van de tour (4170 meter boven zeeniveau). Om vandaar na het hoogtepunt van de tour te gaan (hahaha leuke woordgrapjes), de Salinas Grandes. Dit is een opgedroogd zoutmeer. Het is eigenlijk een soort woestijn maar dan helemaal van zout in plaats van zand. Heel bizar.

Vanuit daar nog een paar plekken bezocht waaronder een dorpje waar ik Lamavlees heb gegeten (ja dat is best lekker, nee ik kan het niet ergens mee vergelijken) en een ruïne stad(pre-inca). Dit is echt een grote stad geweest, maar ze hebben geen idee wat hier gebeurd is en waar de mensen gebleven zijn. Het schijnt dat de overheid geen geld beschikbaar wil stellen om hier verder onderzoek naar te doen. Terwijl dit na Machupichu de grootste vondst is van Zuid Amerika (aldus onze gids).