你們好！

Good morning Belgium! Het is hier 9 uur 's ochtends en wij zitten momenteel op het vliegtuig naar Shanghai. De komende tien dagen wordt dit onze uitvalsbasis om de omgeving te verkennen. Onze exacte planning staat nog niet vast, maar we hopen om enkele traditionele, kleinere steden te kunnen bezoeken die er volgens de reisgids nog volop te vinden zijn in de buurt van Shanghai. Onze topper wordt alvast Suzhou, het Vënetie van het oosten, waar we twee nachten zullen verblijven. Na twee dagen regen, belooft het vandaag opnieuw een mooie dag te worden: 30 graden en geen wolkje aan de lucht. Ideaal dus voor een eerste verkennende wandeling in Shanghai.

Bij het schrijven van mijn vorig verslag waren we op weg naar Emeishan, één van de vijf bergen (=shan) die in het boeddhisme als heilig wordt beschouwd. Door de jaren heen is dit niet enkel een pelgrimsoord geworden, maar vooral ook een toeristische attractie die dagelijks door enkele duizenden Chinezen wordt bezocht. We waren in elk geval blij om even uit de stad weg te kunnen en wat meer van de Chinese natuur te zien. Onze jeugdherberg was niet super, waar wel zeer proper! Gelukkig geen beestjes hier. Het eten daarentegen was van lage kwaliteit en veel te duur voor wat het maar was, maar aangezien hier weinig andere restaurants waren, moesten we het hier toch mee stellen ( tip: rijst met groenten is altijd een veilige keuze). Aangezien we pas tegen de middag aan de voet van de berg waren, besloten we om te starten met een 'kortere' wandeling, om dan de tweede dag helemaal naar de top te trekken. Het was een prachtige, leuke wandeling, maar hoewel we slechts tot een hoogte van 1000 meter klommen, was deze toch al niet te onderschatten.

In de voormiddag was er wat regen gevallen en door de hitte (35 graden) begint deze regen nu te verdampen. De berg was dus in een dik pak mist gehuld. Hierdoor konden we spijtig genoeg niet meer dan 50 meter ver zien en het spectaculaire uitzicht bleef dus voor ons verborgen.

We hadden gehoopt op beter weer voor onze beklimming de tweede dag, maar de boeddha was ons niet goed gezind. Al van 's ochtends viel er een fijne regen, die onze tocht tot 3100 meter hoogte zeker niet eenvoudiger zou maken. Gelukkig was het toch iets minder warm, maar het bleef zweten onder onze regenjas. De beklimming van Emeishan van aan de voet tot aan de top neemt ongeveer 3 dagen is beslag en je moet dus meerdere keren overnachten op de berg. Wij hadden die tijd niet en dus konden we niet anders dan vals spelen. We namen de bus tot aan het busstation op 2400 meter hoogte. Nadien volgde een amusante wandeling door het gebied van de wilde apen tot aan de kabelbaan. Deze apen zijn hilarisch. We hadden er op voorhand over gelezen, dus waren we voorbereid, maar de Chinezen duidelijk niet. De apen stelen alles van voedsel waar ze aan kunnen en ze weten zelfs hoe ze een rugzak kunnen openen. Dit leverden enkele grappige scènes op :) jammer genoeg werd ook hier weer duidelijk dat de Chinezen toch nog wat opvoeding kunnen gebruiken.... Zo gooien ze niet enkel voedsel naar de apen, maar vooral ook lege blikjes en ander afval. Tijdens onze wandeling wordt al snel duidelijk dat het hele park vol met afval ligt. Daarnaast hebben de Chinezen blijkbaar ook een heilige schrik voor regen: allemaal hebben ze een paraplu vast en doen ze tevergeefse pogingen om elkaar met tientallen tegelijk op het pad van 2 meter breed voor te steken. Wij 'waiguoren' (buitenlanders) zijn ook hier weer een echte attractie. Dit draagt echter enkel bij tot onze ergernis en na een halfuur van paraplus ontwijken zijn we blij wanneer we zien dat wij als enige te voet verder gaan. De Chinezen betalen allemaal de 120 yuan om zich naar de top te laten hijsen met de kabellift. Wij maken ons ondertussen klaar voor een steile klim van bijna 3 uur. Na de eerste 100 meter trappen doen, zijn we al buiten adem. De lucht bevat hier weinig zuurstof en dit zal er niet op verbeteren naarmate we verder stijgen. Na ongeveer een uur beginnen we aan onze beslissing om te voet te gaan te twijfelen. We hebben er geen idee van hoe ver het nog is en we zijn buiten adem. Ondertussen zijn we ook doorweekt. Vanbuiten zijn onze jassen nat van de regen, vanbinnen van het zweet. Toch besluiten we verder te gaan, trapje voor trapje. Na nog een hele tijd komen we Chinezen tegen die ons zeggen dat we op een half uur van de top verwijderd zijn. Dit half uur wordt 50 minuten, maar we zijn trots op onszelf wanneer we boven geraken. Op de top staat een gigantisch gouden beeld van de boeddha, maar spijtig genoeg gaat dit helemaal verhuld in een dik pak mist en regen. Ook van het legendarische uitzicht kunnen we niet genieten.

Spijtig, maar de voldoening alleen al na de lastige klim maakt het de moeite waard. Nadien besluiten we om te voet terug te keren en na een uur en een half staan we terug aan de bus. (naar beneden gaan gaat stukken gemakkelijker). We zijn ondertussen doorweekt en we kijken al uit naar een maaltijd en een warme douche. Het was een geslaagde tocht, alleen jammer van het slechte weer.

Tijdens onze wandeling hadden we heel wat tijd om na te denken (praten was te lastig) en beide hadden we onze bedenking bij ons plan om morgen naar Leshan te gaan. We hadden hier graag de grote boeddha gaan bezoeken die uitgehouwen is in de bergen. Volgens de weersvoorspellingen zal het echter opnieuw veel regenen en we lazen al op internet dat de zichtbaarheid dan ook zeer slecht is. Bovendien is het morgen zaterdag en zullen heel wat Chinezen dus ook naar Leshan trekken. We lazen al getuigenissen over wachtrijen van 2 uur. En we moeten morgen natuurlijk ook in Chengdu zien te geraken, aangezien we daar een hotel geboekt hebben voor onze laatste avond in sichuan alvorens door te vliegen naar Shanghai.

Als we de volgende ochtend opstaan, regent het inderdaad opnieuw (nog steeds). We nemen dus maar meteen dus bus naar Chengdu, waar we genieten van een rustige namiddag. Ons hotel is gelegen in het oude stadsgedeelte waar je nog een heel aantal kloosters, tempels en tuinen terug vindt. Zo zien we de mooie kant van Chengdu toch nog. Een goeie beslissing dus en een mooie afsluiter voor dit deel van China.

Groetjes en tot in Shanghai!