Profile
Blog
Photos
Videos
hallo ben ik weer!
Ik kan van iedere dag wel een heel blog schrijven geloof ik. Zeker nu ik nog alles aan het ontdekken ben. Allereerst wil ik jullie bedanken voor de leuke reacties op mijn vorige blog. het deed me goed om te horen dat het met plezier gelezen werd, schrijf ik tenminste niet voor niks ;). ook ikzelf vind het leuk om te schrijven en mijn verhalen te delen, zeker omdat ik alleen reis. Trouwens, mijn blog was gister het verhaal van de dag op de hoofdpagina, leuk! Inmiddels zit ik in kanchanaburi (huh waar?! Meer later) en heb ik weer veel te vertellen. Eigenlijk wilde ik niet zulke lange blogs schrijven, heb het probeeren in te korten maar niks mocht weg.
Donderdag, tsja wat zal ik erover vertellen.. weer een hele wereldreis afgelegd om bij de tempel te komen. Zou poging 2 dan gelukt zijn? haha, faal. Ik vond het zonde om steeds geld te besteden aan een tuktuk als het ook goedkoper kon. Ik kreeg het gekke idee, laat ik met de bus gaan, kost vast geen ene moer. Achteraf kan ik zeggen, ja dat was een gek idee. Op internet had ik na veeeeeel zoeken uitgevonden dat bus 1 naar de tempel ging, moest ik alleen naar de grote weg lopen. Ik had namelijk tijdens het lopen al vaker bushaltes gezien met '1' erop. Zo gezegd zo gedaan, vol goede moed ging ik op pad. Nou bleek, op iedere bushalte stond een '1' ,maar de bussen hadden andere nummers. Ik liep een seven eleven (soort AH to go, alleen 100000 in een straat) in en besloot om te vragen welke bus naar de tempel ging. Nadat 3 mensen in de winkel mijn plattegrond gezien hadden, kreeg ik het advies om bus 25 te nemen. Geduldig ging ik wachten op bus 25. Weer na 20 minuten dacht ik, toch maar een tuktuk of een taxi pakken want zo kom ik te laat! Net toen ik weg wilde lopen zag ik: BUS 25! Voor maarliefst 8 baht (20 ct) mocht ik mee. Een oud krakkemikkig busje reed kriskras door Bangkok. Het was een aparte belevenis. Ik zag dat er geen 'stop'knopjes in de bus zaten en vroeg me al af hoe ze wisten waar ze moesten stoppen. Ik hoopte dat er mensen uit moesten zodat ik onder het motto watch and learn kon zien hoe het eraan toe ging. Mensen gaan gewoon staan en dan stopt de bus bij de eerstvolgende halte. Levensgevaarlijk zag het eruit, een scheurende bus door Bangkok met open deuren die op elk moment kan remmen, en er niet echt handgrepen hangen. Het verbaasde me dan ook dat niemand viel.Halverwege een zijstraat stopte de bus, it's finished! De buschauffeur vroeg nog vriendelijk waar ik heen wilde. 'Yeah, then you have to walk' kwam er met een tikkeltje leedvermaak uit. Daar stond ik, midden in het centrum van Bangkok. Gelukkig voor mij, was het volgens de chauffeur een rechte weg en kon ik niet verkeerd lopen. Ik moet zeggen, hij heeft niet gelogen, hij zei er alleen niet bij dat het nog een half uur lopen was. Onderweg kwam ik door chinatown. Ik snap niet waarom Chinezen het zo leuk vinden om met 100 op een vierkante meter te zitten. Alle kraampjes en winkeltjes zaten dicht op elkaar gepropt. Wat een chaos! Het was er zo smal dat 2 mensen al niet naast elkaar konden lopen. Toch fijn dat ik maar alleen was dus. Kriebelig werd ik ervan. Er waren ook nog eens wegwerkzaamheden waardoor het verkeer een grote chaos was en de voetgangers door de smalle straatjes geleid werden (op z'n minst toch fijn dat je geleid werd, anders was mijn orientatie weer weg). Nadat ik uit de drukte van chinatown was, kwam ik een tempel tegen. Ik was immers alweer 2 uur onderweg en zou niet op tijd zijn voor de grote tempel. Hier baalde ik wel van want wederom liep ik in te warme kleding. Deze tempel was wel open en voor 50 cent mocht ik naar binnen (Jeej ik mocht naar binnen). Toch niet helemaal voor niks warm gekleed. Ik liep onvoorbereid naar binnen en ik werd aangenaam verrast. Een metershoge, gouden Boeddha. Meteen viel er een oase van rust. Ik nam er even de tijd en ging erbij zitten om te genieten van de rust. Ik besloot verder te lopen. Het was inmiddels 5 uur en ik was moe, moe van de hitte en moe van het lk vond het genoeg geweest voor vandaag en besloot om zonder gedoe een taxi voor 2 euro terug te nemen. Wederom volgde er een discussie in de taxi, thanon pan? Om spraakverwarring te voorkomen had ik het nog opgeschreven. Hij keek me aan alsof ik gek was. Gelukkig kon ik de taxichauffeur dit keer precies vertellen waar het lag vanaf de grote weg en zou ik bewijzen dat thanon pan toch echt bestaat. Trots wees ik: Look, here is thanon pan en ik wees op het straatnaambordje. Wederom keek hij me aan alsof ik gek was en ik liet het er maar bij zitten.
Het alleen reizen bevalt me prima. Heb onderweg al minstens 3 stelletjes ruzie zien maken waarbij de vrouw chagarijnig was en de man zijn best deed om het leed te verzachten, een beetje leedvermaak kreeg ik er wel van. Ook voel ik me hier op mijn gemak en thuis. Na 5 dagen bangkok voelt het al een beetje als thuis. Bij het verlaten van de stad dacht ik ook, aahw doei en tot snel. Ik voel me niet alleen, ik maak genoeg mee in mijn eentje. Een beetje sociaal contact is altijd gezellig dus ik had gehoopt op een iets gezelliger gezelschap in het hostel, dit viel de eerste dagen wel tegen. Ieder deed z'n eigen ding en had geen behoefte aan contact. Prima, heb ik weer tijd en zin kunnen vrijmaken voor mijn blog.
Wat mij aan het straatbeeld opvalt is dat het er erg schoon is en dat ze lief zijn voor dieren. Katten liggen prinsheerlijk op de afgebroken kraampjes in de avonden en liggen heerlijk te relaxen en eten de restjes op. honden liggen gewoon midden op de stoep te slapen en trekken zich ook nergens iets van aan, geen gewonde dieren of vieze onverzorgde dieren. doet me goed om te zien, als ik ergens niet tegen kan is het dierenleed. De mensen doen hun best om de straten schoon te houden, nergens wordt afval gegooid en de straten worden regelmatig schoon gespoten.
Goed, verder met mijn avonturen in Bangkok. Vrijdag zou mijn laatste dag zijn en ik zou op aanraden van velen een fietstocht door bangkok maken. Omdat ik anders op en neer zou blijven gaan besloot ik om de tempel een andere keer te bezoeken, kom immers nog vaker hier. Om half 5 besloot ik om naar het centrum te gaan na een middagje wassen en oriënteren op de komende dagen. Zou dit een geslaagde poging worden om iets te ondernemen? Taxi 1: i dont know, taxi 2: huh where? Taxi 3: no i dont want to traffic too busy. Taxi 5: no traffic too busy. Niemand wilde er dus heen rijden of wist het. Het waren wee goeie discussies. Ik was op tijd vetrokken maar helaas ik kon er niet komen. Na een tijdje realiseerde ik me dat ze waarschijnlijk geen engels konden lezen en mijn poging om het thais uit te spreken niet begrepen. Andere aanpak: in het hostel op zn thais laten opschrijven! In de helft van de pogingen werkte dit. Ik moet er eigenlijk wel om lachen dat ze gewoon klanten weigeren en zeggen i dont want to drive there. Het zijn wel vaak de chinese mannen die dat doen. Een thaise chauffeur probeert het en als hij het niet weet dan rijd hij heen waar hij denkt dat het is. Communicatie is dus lastig, je weet nooit of ze je begrepen hebben of dat je op de goeie plek komt. Altijd weer spannend.
Lichelijk teleurgesteld liep ik terug naar het hostel. In de kamer waren 4 nieuwe mensen aangekomen, allemaal alleen met hetzefde doel: reizen zonder plan en lol maken. Eindelijk weer sociale mensen! Na een half uur zaten we op het dak een biertje te drinken en te praten. De samenstelling was erg divers, zo hadden we het over onse landen en het leven daar. Een australiër, eentje uit new york, een duitser en een zwitser en dan de kleine nederlander. Zelfs hier denken ze dat ik een duitser ben, het wordt helemaal erg als zelfs een duitser het denkt. Binnen een paar minuten kwamen de eerste nederlands-duitsers grappen al. Shoppen over de grens, luidruchtige nederlanders in de caravan op de camping, braatworst, bier, alle vooroordelen werden genoemd. Ik had naast de missie om te bewijzen dat thanon pan echt bestond nog een missie gevonden. "it's the Netherlands, not Holland". Dit heb ik vaak gecorrigeerd. Tot ze het eindelijk doorhadden en ineens zei iemand zelfs, "the voice of the netherlands", yeah no it's the voice of holland. Toen waren ze het spoor bijster (en terecht want toen klopte mijn verhaal ineens niet meer). Al snel werd geopperd om een barretje in de buurt te zoeken. Ze hadden jetlag en wilde niet naar de hoofdstraat khao san road. Prima, ik wist de weg en ze vertrouwden dus volledig op mij. Na een kwartier door de regen gelopen te hebben kwamen de eerste mopper geluiden "you knew it, right?" het was te ver om te lopen en ze vertrouwden 'de nederlander met de plattegrond niet meer'. dus besloten we om naar een andere bar te gaan met de taxi. Weer een interessant ritje. We noemden een straat en hij knikte, meer niet. En voor we het wisten.. stonden we alsnog..midden op khao san road. Dat was niet de bedoeling, maar nu we er toch waren.. Overal muziek, livemuziek en gezelligheid op straat. We eindigden bij een rasta reggae tentje op straat en proosten hier op onze eerste echte nacht bangkok. Hierna kwamen we in een rustige zijstraat een geweldig klein kroegje tegen met mooie livemuziek. Rasechte muzikanten speelden met hart en ziel een breed scala aan genres. Het was een genot om naar te luisteren. Hierna was het tijd om het echte nachtleven te ontdekken. Pingpongshows, gaybars, ladyboys, alles kwam voorbij. Wat een gekkenhuis! Geniaal om mee te maken. Ze werden zo vaak aangesproken op straat het was niet normaal, you want girl? No, o you want boy? NO! You want 2 boys? Ik had de grootste lol hierom. Totdat ze mij hetzelfde gingen vragen. In de gaystreets waren ze op hun hoede dat ik het aanspreekpunt werd en overal mee naar binnen genomen werd. We waren blij dat we weg waren. Als ik terugdenk, is het enige wat in me opkomt, wat een gekkenhuis! En dat terwijl we alleen iets wilde drinken. Om 3 uur besloten we terug te lopen naar huis. Iedereen zou de volgende dag namelijk vertrekken, inclusief ik.
Meer volgt :)
- comments
Annemarie Toch ff wat anders dan Stratums Eind als ik 't zo lees. Wel leuk het ontmoeten van zoveel verschillende mensen. Soms worden vooroordelen bevestigd; leuk is ook als het niet klopt. Fijn dat je je thuis begint te voelen. Jouw verhalen zijn erg boeiend om te lezen, dus je blog te lang? Uh, nee dus, vooral lekker blijven vertellen....
Guido Je kunt inderdaad blijven schrijven over belevenissen in zo'n stad. Leuk blog om te lezen over wat je allemaal meemaakt. De taal is dus een groot probleem maar met gebaren en een beetje Thais gemixed met Engels kom je er wel. Het leuke van reizen is andere mensen ontmoeten en er een tijdje mee op te trekken. In je dagelijks leven hier zie ik je niet met een Australiër, een New Yorker en nog wat andere nationaliteiten in een cafe zitten. Je hebt een leuke tijd samen en dan gaat ieder z'n eigen weg weer. Totdat je ze ergens anders weer ziet opduiken. Je kunt altijd nog taxichauffeur worden in Bangkok, je weet immers al waar Thanon Pan ligt. Of gids voor nieuwelingen om een cafeetje te zoeken. Maar je zit nu in de jungle of niet? Pas maar op voor de " beestjes", vooral spinnen!!! Ben benieuwd naar je verdere avonturen. xxx
Guido Ik zie nu pas de foto's die je geplaatst heb. Zitten mooie tussen. Is die krokodil echt op foto zestien? Lijkt mij niet, of wel soms.
Ieke Tof Amber! Kanchanaburi is heeeeel gaaf. Vond ik echt één van de leukste paatsjes! Ik zou alleen geen olifantjes bezoeken daar, zie zijn vet zielig en worden niet goed behandeld:( Verder, geniet ervan daar!! Erawan waterfalls zijn prachtig :D Liefs
Suzanne Sprooten Hoi Amber; heel leuk om je te kunnen volgen zo. Eigenlijk reis je niet echt alleen als je bedenkt dat veel mensen je blog lezen en erop reageren; is idd veel 'veiliger' dan met een kibbelende reisgenoot waar je altijd rekening mee moet houden! Leve de technologie wat dat betreft:-) Je neemt de omgeving in al haar facetten goed in je op en staat er relaxed in, hoewel dat zoeken en regelen vast vermoeiend zal zijn. Tot je volgende verslag, veel groeten van iedereen! (En een knuffel voor alle dieren die je tegenkomt). Suzanne.
Laura Hee Amper! Leuke verhalen! En ik zag net wat foto's: is dat bed links achterin toevallig van jou? :P Ik vind het nog steeds stoer dat je als kleine Limburger zo in je eentje rondjes loopt! Mega veel plezier nog komende maanden, ook namens Joost :) Had je je nog aangemeld op het couchsurf netwerk? Toedeloe!