Profile
Blog
Photos
Videos
Vietnam 1.1 - Hanoi, Halong Bay, Cat Ba, Hoi An en Saigon
De reden dat ik naar Vietnam ben gevlogen is voornamelijk voor het weer. Het leek me een goed idee om na Hong Kong mijn weg te vinden naar Vietnam: héérlijk zon, zee en strand.. Een aantal van mijn reisgenoten zouden hier ook naartoe trekken en ze vroegen of ik hen wilde vergezellen. Zo gezegd, zo gedaan. Na enige research had ik mijn ticket, visum en hostel eenvoudig geregeld. Als ik nou ook zo'n helder licht was geweest om de Vietnamese Piet Paulusma te polsen voor het weer '..the weather forecast for the next couple of days in Vietnam.. SUCKS!! Oet moan..'
Bijzonder verkeer
Juist, zoals ik al had verteld was de vlucht met Vietnam Airlines erg prettig. Aankomst vliegveld was erg prettig. De transfer naar mijn eerste hostel en dormovernachting was al iets minder prettig. Ik dacht serieus dat ik in China de meest chaotische verkeerssituaties had meegemaakt, maar gelukkig kan het blijkbaar altijd nog erger. In Vietnam is het een kwestie van elkaar inschatten wie, welke kant opgaat etc. en zo rijdt iedereen om elkaar heen (of doet daar een poging toe). Toeteren is ter waarschuwing dat je eraan komt of wilt inhalen, dus na het aanschouwen van deze chaotische verkeerssituatie kon ik twee dingen doen: óf ik zou als een hysterische trut met mijn neus tegen het raam aangeplakt, mijzelf en de chauffeur een halve hartverzakking verzorgen óf ik kon achteruit gaan zitten en me kapot lachen om deze ongelofelijke, ongeorganiseerde verkeersbende. Ik ben voor het laatste gegaan en het 'loslaten' gaat me goddank steeds beter af.
Onveilig
Eenmaal veilig aangekomen in de dorm moest ik even wennen. Met in totaal zestien mensen op een slaapzaal, één toilet en twee douches. Het zag er gelukkig schoon uit, dus prima. Ik zat er samen met nog vier bekenden, dus kon me er niet echt druk om maken. Die avond Hanoi onveilig gemaakt, hoewel het meer andersom aanvoelde. Zoals mijn medereizigers tegen mij zeiden '..you're not easily scared?!', zo voel ik me negen van de tien keer. Iets wat ik van moeders heb meegekregen, maar niet altijd in mijn voordeel werkt. Nadat we de 'Funky Monkeys' waren uitgerold om één uur 's nachts met nog een paar andere backpackers, besloten enkel Phil, CP en ik naar huis te lopen. Dit is de eerste geweest dat ik me onveilig heb gevoeld. Waren de straten aan het begin van de avond gevuld met toeterende taxi's, een hoeveelheid scooters (zoals wij fietsen in Amsterdam hebben) en locals / backpackers.. was het nu uitgestorven. Had in de loop van de avond ook geen opbeurende verhalen gehoord over de veiligheid in Hanoi, dus toen we met z'n drieen terug liepen, was ik ook ineens messcherp. Moest er niet aan denken om alleen deze straten te moeten lopen, dus werd niet blij van Hanoi. Veilig thuis aangekomen, besloten om de volgende dag vroeg de stad te gaan exploreren en hopelijk deze avond snel te vergeten.
Where are your earplugs, when you need them?!
Kort samengevat heb ik nog nooit zo'n afgrijselijke stad meegemaakt! Smerig (vuilnis haalt nog net de stoep), stinkt, ongedierte, touristisch, onvriendelijke locals, lompe backpackers, weinig cultuur en de cultuur die ze hebben, de resten van de Vietnam Oorlog, buiten ze uit om geld aan te verdienen. Oftewel, met gierende banden weg uit Hanoi! Direct een sleepingbus voor de volgende dag geregeld met Phil en CP en bleek 's avonds, op het punt toen ik wilde gaan slapen, de juiste beslissing te zijn geweest. In de hostel kwam ik eerst kakkerlakken tegen in het toilet, om vervolgens een grote, zwarte rat te aanschouwen op de etage waar ik moest slapen. Hiep hoi, wat een gezelligheid! Aangezien ik me kapot schrok, kwam mijn schreeuwende reactie 'Holy s***!!' dan ook niet geheel onverwachts. Waarschijnlijk wel voor de andere dertien backpackers die op de zaal lagen te slapen. Deur goed gesloten en vanuit mijn bed hield ik met een half oog diezelfde deur in de gaten. Vervolgens kwam Manu, onze Duitse medereiziger, om vier uur 's nachts lekker lam binnen vallen: deur open laten staan , met zijn mobiel in mijn gezicht schijnend 'Alexxxxxxxxxxxxxxx' schreeuwen (alsof hij net het EK-voetbal had gewonnen) en met een zagend gesnurk, kleding aan, boven mij in slaap gevallen. 'Boven mij in slaap gevallen' is op het stapelbed doelend he.. Op zo'n moment zijn je earplugs natuurlijk nergens te verkennen en al met al erg weinig slaap gevat.
Cat Ba Island
Volgende dag fijn weer alles in mijn backpack ingepakt. Was nog geen twee dagen in Hanoi, maar toen ik de stromende regen buiten voorbij zag komen, was ik opgelucht dat we weggingen. Van Hanoi naar Halong Bay (Cat Ba Island) zouden we zo'n zes uur over doen, maar was het zo ongelofelijk waard! Ondanks dat het weer niet perfect was, hebben we uiteindelijk wel twee super mooie dagen gehad en kon ik eindelijk in mijn bikini op het strand liggen! Kajak gehuurd en tussen de rotsen gemanoeuvreerd en beentjes buiten boord gelegd om ze de kans te geven zich van hun witte schutkleur te ontdoen. Een dag een boottocht gedaan, kajakken, zwemmen, wilde apen aanschouwen en een typische Vietnamese maaltijd aan boord genuttigd. Eindelijk rust na die hectische maand reizen. China vind ik echt fan-tas-tisch, maar het reizen heeft wel een beetje zijn tol geëist en een dag alleen maar slapen was dan ook het gevolg. Laat ik nou net een groot fan zijn van slapen, gunde ik me dan ook eindelijk een rustdag.. Ter verduidelijking: tijdens de China-tour was het iedere ochtend acht of negen uur present zijn en vaak in de late uurtjes door. De indrukken en uit je tas leven zorgt dan niet voor rust in je geest&lijf, dus om dan aan te komen in een stad als Hanoi is dan geen pretje. Een rustdag had ik me dan wel gegund, maar Phil en CP zijn zo'n lekker actief stel, dus de volgende dag om acht uur aan het ontbijt en.. op motorscooters het National Park bezocht. Lachen, gieren, brullen, aangezien we met vier scooters de locals toeterend voorbij gingen, hoewel ik er niet aan moest denken dat dit het einde voor me zou zijn. De wegen waren slecht, geen profiel op de banden, een snelheid van zo'n zeventig km/u, mijn rechterhandrem bleek te haperen en het potdeksel wat als 'helm' fungeerde, was natuurlijk ook een hypocriete gedachte dat deze mij zou helpen bij een confrontatie met een mede-weggebruiker. 'Loslaten' was hierbij weer het motto en hadden in een halve dag dan ook het hele eiland bezocht.
Na vijf dagen Cat Ba Island hadden we het hier ook wel gezien en besloten we om met z'n allen naar Hoi An te gaan. Een klein stadje waar alle kleding op maat worden gemaakt tegen een kleine vergoeding. Iedereen ging helemaal los als we het hierover hadden, maar ik werd er niet bepaald warm of koud van. Ik wil geen avondjapon of pak laten maken! Ik wil hooguit een nieuwe bikini, aangezien mijn andere vanwege het vele zoute zeewater / dragen, my birthday-suit zou verhullen. Maargoed, The Lonely Planet gaf aan dat het een prachtig strand zou hebben en verder naar het zuiden afreizen zou beter weer 'moeten' betekenen.. Had inmiddels wat geleerd van mijn vorige 'assumption' en dus checkte ik vooraf het weer. Weather forecast was nog steeds drama en sloot een deal met mezelf af, dat als het weer slecht zou blijven, ik met twee dagen naar Saigon zou reizen en daar het vliegtuig pakken naar Bangkok - Thailand.
Belofte maakt schuld
Gisteravond ben ik in de stromende regen naar huis gelopen, nadat ik met een stel een partijtje pool had gespeeld in de enige bar van Hoi An. Letterlijk een koude douche toen ik thuis kwam en heb toen de belofte aan mijzelf ingelost: zo snel mogelijk naar Thailand. Vietnam gaat het nu niet meer voor me doen en zit nu in een sleepingbus naar Natrang om vanaf daar een city-bus te nemen naar Saigon. Zojuist voor morgenavond een hostel geregeld in Saigon en een ticket vanaf Saigon naar Bangkok, voor de volgende dag. Ik hoef Saigon ook niet te zien, ben er helemaal klaar mee! Momentje van bewustwording: als ik er eenmaal klaar mee ben, ben ik er ook klaar mee. Met mensen, situaties, you name it.. als je over mijn grens heen bent, is er geen weg meer terug. Het is zonde van Vietnam die waarschijnlijk zoveel moois heeft te bieden, maar mijn tijd is te kostbaar om vanwege de regen, binnenin een restaurant, waanzinnig, lekkere shrimp wontons te eten om naar buiten te kijken naar een verregend Vietnam!
In Bangkok ga ik mijn rust voor een paar dagen opzoeken. Een fijn hostel met leuke bomen van backpackers, hopelijk een fijne coffee-tent waar ik kan relaxen, een nieuwe bikini zoeken en Acda en De Munnik met Zonnestralen grijs draaien. Twee Nederlandse helden tegen gekomen die mij weer hebben voorzien in een dvd, wat muziek en Spanish for Dummies. Altijd handig in Thailand haha..
Keep you posted en dit keer weinig foto's, zal het goedmaken met Thailand. Inmiddels zit ik op Saigon Airport te wachten tot mijn vlucht naar Bangkok. Kijk naar mijn vliegtuig van Qatar Airlines en ben helemaal blij dat ik naar Thailand ga! Heb een rustig pension geboekt met een grote tuin en uitzicht op het water.. Ga een elephant hospital bezoeken en langzaam naar het noorden van Thailand reizen, waar ik Kerst in Chiangmai zal gaan vieren bij een vriend. Mocht iemand nog tips hebben voor Thailand, schroom niet om mij deze te mailen!
Liefs,
Lex
- comments
Mies Haha mis je toch nog iets aan NL? onze enige echte Piet Paulusma ontbreekt dus in Azie;) En kindkind, wat een narigheid in Horror Hanoi!!!! Kakkerlakken & een zwarte rat????!! Respect Lexy, dat je dat trekt.. Wel oppassen hoor, vind ik niks > jij op zo’n verrotte scooter op verrotte wegen enz. In de zon in je bikini heb je echt helemaaaal verdiend! Lekker bijkomen jij! Ook heerlijk dat je steeds beter wordt in ‘loslaten’.. lijkt me fijn, zou ook wel iets voor mij zijn denk ik haha. Genietze in Thailand!!! Nu al zin in je volgende verhaal! X
Mam Regen is bekend, maar die grote muis met lange staart vorig jaar op je kamer, die je hebt doodgeslagen met een hockeystick? Was dat z'n broertje die in de zon gelegen had. Geen hockeystick in de buurt. Beter weer in Thailand.
Juul Jeetje wat een verhaal weer ! Love it! Geniet lieverd en zeker veel zon in Thailand dat gaat goed komen! X Juul
Lot en Gerard forgot to breathe while reading your stories, so nearly choked, thanks Lex...lol, goh meid wel heel dapper van je allemaal, hope the sun shines for you in Thailand, hug Lot en Gerard.xx
Barry "Een dag een boottocht gedaan, kajakken, zwemmen, wilde apen aanschouwen en een typische Vietnamese maaltijd aan boord genuttigd.". Kost dat nou daar? Zo'n vietnamese loepmpia? :) Te gek daar zo te zien! Geniet lekker verder! Barry
anita Brrrr Ranzig Ratten!! Ben trots op je loslaat kunsten!! Na 8 maanden ben je er vast de Master in en kun je t me leren;)! Hope so!!! GEniet van Thailand schat!! Lekker tot rust komen!! Kussss
Robin Mooi verhaal Lex... enne klaar = klaar :)) Leuk om je verhalen te lezen en ik hoor je ze bijna vertellen. Ik hoop dat Thailand het voor je gaat brengen en ik ben behoorlijk jaloers op het hopelijk mooie weer aldaar. X-mas in swimsuit lijkt me wel wat. Bij deze alsvast fijne kerstdagen, Njoy!!
Cor Ha die Lex, weer volop genoten van je verslag. En ik sluit bij alle andere volgers aan. Stoer en dapper. Hoop,dat je een leuke kerst hebt gehad. En dan nu iets waar je lang op hebt moeten wachten, maar hoop dat je reis het wachten heeft kunnen verzachten. Probeer toch iets te dichten, En zo het gemis aan Nederland voor je kan verlichten. Een wereldreis helemaal alleen Hierdoor zet je je wel over heel veel zaken heen De reis is mooi en de verslagen worden gretig gelezen Maar het mooiste is toch de verandering in jou zelf, je innerlijke wezen Je was altijd al eigenzinnig en goed in een hoop dingen Maar hoe jij terugkomt tergt elke verwachting die we kunnen verzinnen. Je wou je zelf leren kennen en de grenzen verleggen Iets wat volgens mij gaat lukken kan ik je wel zeggen Denk dat de cultuur schok bij terugkomst groter is Dan die je dagelijks ziet daar in steden en wildernis. Wens jou een waanzinnig nieuw jaar En ik zie je graag weer terug op Hollandse bodem volgend jaar. Een super dikke knuffel van ons hier, En geniet van alles wat nog op je pad komt. Cor Iets wat bijzonder is