Profile
Blog
Photos
Videos
Howdy,
Nou dat later werd toch wel even iets meer later dan ik had gepland. Ik zal verder gaan waar ik ben opgehouden, bereid je voor want het wordt een laaaaang verhaal.
S'avonds dus met de bus van Manhattan naar Chicago. Een heel avontuur. Eerst moesten we de goede gate vinden, het busstation in New York heeft er zeker 300 als het niet 400 is, en wij waren op zoek naar 70. Die bleek in onder-ondergronds te zitten, lekker benauwd en plakkerig. Daar konden we vervolgends nog 1.5 uur op onze bus zitten/staan te wachten, met uiteindelijk meer dan 100 andere mensen. En dat waren dan alleen nog de mensen die richting Chicago moesten. Uiteindelijk zaten we dan in de bus, lekker krap (bleek later het 'oude' model greyhoundbus te zijn). Vervolgens kwam er een man, niet in greyhounduniform zoals alle ander chauffeurs die nog zouden volgen, de boel een beetje regelen. Hij werd door ons omgedoopt tot de burgemeester van de bus. En hij bleek toch wel de buschauffeur te zijn. Voor de rest hadden we nog nodige andere boeiende medereizigers, die de reis interessant maakte. De volgende ochtend vroeg moesten we opeens overstappen in Cleveland (onze eerste kennismaking met de vrij onbegrijpelijke werkwijze van Greyhound). Maargoed we kwamen dan toch eindelijk, na +/- 18 uur, aan in Chicago, waar we vervolgens nog een uur erover hebben gedaan om bij ons hostel te komen.
Het hostel was prima, de buurt ook. We hebben zowel op de dag van aankomst als van vertrek in de buurt rondgewandeld, in een cafe gehangen, boodschappen gedaan, en natuurlijk Lake Michigan gezien! En ja, het is echt heeeel groot. Ook kwamen we in het hostel een drietal ierse jongens tegen die ook op rondreis waren door de USA. Joy joy! Eindelijk weer een moment van Europese vriendelijkheid.
S'avonds mochten we weer aan onze tweede busreis beginnen, deze keer helemaal van Chicago Illinois naar Bozeman in Montana. En dat was echt een hele hele hele lange busreis. Maar wel voor een groot deel overdag, waardoor we veel om ons heen konden kijken. Ik had daar erg naar uitgekeken, maar geen rekening gehouden met de wijdsheid van Amerika. Op een gegeven moment veranderd het landschap geleidelijk, en dan blijft het weer heel lang hetzelfde. Zo werden zelfs de eindeloze grazig groene heuvels van de Great Plains op den duur saai.
En toen was het moment daar. Na de tweede nacht in de bus de bus te hebben doorgebracht, kwamen dan eindelijk de Rockies in zicht. Een teken dat we er bijna waren. Bozeman ligt namelijk op een soort van vlakte omgeven door bergen. Daar was onze slaapplek gelukkig 150 meter van de bushalte, waar we na douchen en ontbijt, en een belletje naar de ouders dat we nog heel waren ;), fijn in konden storten. Na even bijgeslapen te hebben zijn we Bozeman gaan verkennen, een heel vriendelijk universiteitsstadje.
Jullie begrijpen wel dat na zoveel uren in de bus te hebben gezeten (ik denk dat van Chicago naar Bozeman 32-34 uur duurde...) we daar voor geen goud meer in wilde. Dus we hebben gisteren onze huurauto opgehaald op Bozeman Airport. We zijn al helemaal fan van hem/haar en hebben het de omgedoopt tot Hummel. Even voor de verduidelijking de auto's zijn hier allemaal 'humongous' en ons karretje niet zo, dus geen Hummer maar Hummel!
Inmiddels zijn we dan alweer in West Yellowstone aangekomen, logeren we in een geniaal hostel (foto's volgen nog) en hebben we vandaag door Yellowstone National Park gecruised. Echt geweldig mooi, en tot nu toe hebben gespot: chipmunk, ground squirrel, bisons (groooot), een soort van hertachtig iets en een eland. Morgen gaan we er heel vroeg op uit want we willen zeker nog beren, otters en... wolven! zien.
Ok, nu ben ik weer helemaal uitgetypt en jullie vast uitgelezen. Tot de volgende keer maar weer!
Groetjes Airen
- comments