Profile
Blog
Photos
Videos
Zo, weer een nieuwe blog! Sorry dat er telkens een tijdje tussen zit, maar het is nog best lastig om daar de tijd voor te nemen af en toe! Daarom nu gelijk twee ;)!
Onze reis naar Phnom Penh was zeker niet niks, uiteindelijk heeft de reis ons 18 uur gekost. Vanuit Bangkok reden we in een busje waar gemiddeld vriesproduct het prima in zou uithouden naar de grens van Thailand/Cambodja. Met een vuilniszak (leftover van Songkran) als deken en van alles te proberen om het maar een beetje warm te krijgen kwamen we uiteindelijk aan bij de grens van Cambodja. Voor een land waar het zo heet is, is het toch bijzonder dat het telkens zo ijskoud is in de bussen! Daar stapte we uit en werden we vriendelijk ontvangen door een Thaise jongen. We hoefden alleen maar wat formuliertjes in te vullen en foto's te geven en binnen de kortste tijd hadden we ons visum (jeej weer een plaatje in ons paspoort haha :)!). Daarna werden we begeleid naar de Thaise grens en daarna de grens in Cambodja. Zodra we de grens overstapte waren we opeens in een andere wereld. Waar het in Thailand nog helemaal netjes en betegeld was met redelijke auto's en gebouwen, was het hier zanderig met vervallen oude gebouwen en vervallen auto's. Echt bizar dat dit zo verschillend kan zijn binnen een paar honderd meter. We moesten ons visum laten zien in een veel te klein en te warm betonnen gebouwtje (inclusief boom erin die door het dak heen was gegroeid) en daarna waren we officieel in Cambodja! We werden op een bus gezet naar het busstation (go figure), waar we op een bus werden gezet naar Phnom Penh. Eerst werd er gezegd met een privé busje, toen waren we met acht andere volgens de gids, en later werd het toch weer een andere bus. We stapte de bus in en dan na een paar stops en nog even verder te lezen in de lonely planet merkte we, we zijn opgelicht. Teveel betaald voor ons visum (naïef als we waren gaan we er vanuit dat bij zo iets "heiligs" als een grensovergang je gewoon bedragen krijgt die kloppen, leermomentje) en daarna, terwijl we betaald hadden voor een privé airco bus die ons rechtstreeks naar Phnom Penh zou brengen, op een local bus gezet die overal zou stoppen. Dit zorgde ervoor dat onze busreis in totaal 4 uur langer heeft geduurd.
In het begin baal je nog, maar al snel merk je dat het zo slecht nog niet is. Cambodja is zo anders dan Thailand! Er zijn hier maar een paar grote wegen, voor de rest alleen maar zand, natuur, huizen etc. Langs de weg wonen allemaal mensen in huizen op palen en meeste mensen zitten op een soort veranda met heel de familie samen te eten of spelen. Langs de weg zijn veel kleine winkeltjes met benzine (in melkflessen), fruit, manden of andere handige dingen voor als je daar woont of onderweg bent. Verder zag je dat hier sommige mensen nog steeds Songkran aan het vieren waren! Jongeren op scooters en langs de weg hadden zakjes gevuld met water en gooide het naar voorbijgaande voertuigen, het liefst scooters. Ik vind het toch een briljante feestweek, ik stem ervoor dat we dit ook moeten gaan invoeren in de zomer in Nederland, is toch leuk!? Een week lang watergevechten houden! Keerzijde is wel dat er tijdens Songkran veel doden zijn in het verkeer, dus misschien moeten we de scooters wel maar even met rust laten ;). Ik heb alleen maar om me heen lopen kijken gedurende de hele trip, zoveel te zien, echt een hele andere wereld. Cambodja is ook echt duidelijk een stuk armer dan Thailand. Ik was wel erg blij dat ik met Quintie was, want denk dat het anders allemaal een stuk meer shocking was geweest.
Na ons korte busreisje kwamen we uiteraard helemaal fris en fruitig aan. Verlangend naar airco was dat ons doel van de avond, hostel met airco! Gelukkig gevonden dus de dagen daarna hebben we heerlijk geslapen in beide ons eigen twijfelaar.
Eerste dag zijn we de markjes afgestruind waar we gelijk al merkten dat afdingen hier een stuk leuker is dan in Thailand. Alles gebeurd hier met een glimlach, de mensen zijn heel vriendelijk en vinden het vaak gewoon leuk om te proberen je veelte veel te laten betalen. In de avond wilde we wat eten dus we stapten een restaurant (plaats met witte tegels, tl-lichten en plastic tafels en stoelen) binnen waar veel Cambodjanen zaten. Na wat verbaasde gezichten kregen we te horen "soup?". Aangezien we er we er niet van uit gingen ze een Engels menu tevoorschijn gingen toveren of hun Engels verder reikte dan soup en ons Cambodjaans nou ook niet echt te best is, was het antwoord al snel "yes soup". En dan maar afwachten. Er werd een soort gasstel op onze tafel gezet en allemaal rauwe groenten, noodles, ei en vlees. Later kwam er ook nog een pan op het gastel te staan met vlees en bouilon er in. Na maar exact dezelfde processen te volgen als onze buren (alleen het rauwe vlees en ei wat er intussen al een uur lag maar even gelaten voor wat het was) hadden we onszelf een heerlijk maaltijdje gemaakt! Voor de nieuwsgierigen, het proces was: maak jezelf een sausje, laat het water koken, gooi je groenten en noodles er in, gooi het in je bakje saus als het gaar is, en eet het op. Gourmetten maar dan anders ;). Daarna een fijne avondwandeling door de stad, nou eigenlijk niet dus, want waar we verbaasd om waren is dat Phnom Penh in de avond zichzelf in de avond omtovert tot een ware hoerentent voor toeristen. Overal zijn er barren met namen zoals Hot Candy, Pleasurebar en Sweet kiss met schaars gekleden vrouwen. In barren zitten veel oudere mannen alleen. Krijg je een beetje kriebels van.
De dag daarna gingen we nog vrolijk weg om naar de killingfields te gaan, Royal Palace en de Silver Pagoda. Die vrolijkheid werd alleen snel weggeslagen zodra we onze koptelefoons hadden opgezet bij de killingfileds. Misschien dan mensen rond de leeftijd van mijn ouders dit wel weten maar ik heb echt helemaal niks gehoord over de geschiedenis van Cambodja, en wat voor verschrikkelijke dingen daar allemaal zijn gebeurd nog geeneens zo heel erg lang geleden.
In 1975 kwam de Khmer Rouge aan de macht in Cambodja, onder leiding van Pol Pot. Pol Pot wilde weer terug naar een maatschappij waar alles in teken stond van de staat, iedereen die daar niet voor stond was een bedreiging. Dit betekende dat gelovigen, geleerden, mensen die verschillende talen spraken, en zelfs mensen met bijvoorbeeld gladde handen en een bril niet goed waren voor het land. Tijdens zijn regeren werden dit soort mensen opgepakt onder valse beschuldingen en gemarteld of bedreigd (dat bijvoorbeeld je hele familie vermoord zou worden) totdat mensen eindelijk toegaven voor misdaden die ze niet hadden begaan. Deze kenmerken waren namelijk voor de Khmer Rouge genoeg redenen om mensen te vermoorden. De overige bevolking werd gedwongen te werken als slaaf op het platteland, maakt niet uit wie je was of hoe oud of zelfs of je ziek was. In grote optochten moest iedereen hun huizen verlaten en werden de vervoerd naar het platteland. Ze kregen een keer per dag wat rijstenpap en dat was het, daarop moesten lange dagen werken. Ook alles wat te maken had met het geloof werd verwoest, ze gingen het land af en verwoeste de inhoud van meeste tempels, met name door alle hoofden van de beelden af te halen, er werd gezegd dat het enige geloof dat je hoorde te hebben, was geloof in de staat. Cambodja was en is een erg arm land, heel veel ongeschoolde, Pol Pot verzamelde vooral jonge jongens om als soldaat voor hem te werken en bedreigde of overtuigende hen dat ze het voor iets goeds deden. Mensen die gearresteerd werden werden van hun dorpen vervoerd naar een van de velen gevangenissen in het land, om vervolgens doorvervoerd te worden naar een van de velen killingfields. Wij waren bij de grootste killingfield, Choeung Ek. Bussen vol werden hier maandelijks heen gebracht om vermoord te worden. Mensen wisten niet waarom ze daar heen gingen, en de Khmer Rouge probeerde ook zoveel mogelijk te voorkomen dat mensen doorkregen waarvoor ze daar waren. Overdag werkte de gevangen op de velden en in de avond stonden hen afschuwelijke dingen tegemoet. Ze draaide harde communistische muziek in de avond, om de gevangen te laten geloven dat ze aan het vergaderen waren, maar de realiteit was dat zo de mensen het geschreeuw van de andere mensen die werden gemarteld en vermoord niet konden horen. In totaal zijn hier 200.000 mensen vermoord. Kogels waren te duur en waren de mensen niet waard, dus mensen werden voornamelijk doorgeslagen, vaak werd daarvoor hun keel doorgesneden zodat ze niet meer konden gillen. Vervolgens werden ze in een massagraf gegooid, maar aangezien nog niet iedereen helemaal dood was werden er chemicaliën over de lichamen heen gegooid. Een gruwelijke dood dus.
Op Choeung Ek zijn na in totaal 68 massagraven gevonden en opengegraven, daarna zijn ze gestopt om de mensen in vrede daar te laten liggen en omdat het er gewoon teveel zijn. Er zijn nog 44 graven over die ze niet hebben opgegraven. Het is heel bizar om daar rond te lopen. In het begin zie je eigenlijk gewoon een best mooi veld met gras etc., af en toe wat kleding, maar dat zie je wel vaker. Alleen als je verder loopt kom je uit bij alle massagraven en wanneer je dan wat meer naar de grond kijkt, merk je dat er iets niet klopt. Je ziet allemaal grote kuilen waar vroeger de massagraven lagen die door de regenvallen zijn ingezakt. Als je over de paden loopt zie je allemaal oude stukken kleding, die duidelijk van onder naar boven zijn gekomen door regenval etc. In het begin hadden we alleen nog tanden zien liggen, beetje gek, maar goed te handelen. Alleen later zagen we een glazen kist waar ze de nieuwgevonden kleding en botten in bewaarde, en toen kwam ik erachter dat die wortels van bomen die ik af en toe zag op grond, helemaal geen wortels waren maar stukken bot, toen werd het wel heel vreemd. We kwamen ook op een stuk gewoon op het pad en zagen we kleding en van alles half naar boven komen uit de harde grond. Ik keek beter rond en zag een stukken kaak liggen, botten en stukken kleding, terwijl ik gewoon op het pad liep (ik denk ook niet dat ze dit in Nederland zo beloopbaar hadden gehouden). Overal waar ik keek zag ik wel iets. Zo een gek idee, daar word je echt naar van, zoveel doden hier dat eigenlijk gewoon overal waar je loopt een massagraf is. Iedere keer als het heeft geregend komt er weer van alles naar boven, dus wij waren nog erg blij dat we in het droogseizoen waren en de grond heel hard en droog was, dit vonden we al heftig genoeg. Het meest verschrikkelijk was nog toen we op een stuk uitkwamen met een hele mooi dikke boom, iedereen had daar allemaal gekleurde armbandjes achter gelaten. Daarnaast zat een overdekte omheining dat ook vol zat met gekleurde armbandjes. En dan hoor je het verhaal: op deze plek zijn alleen maar naakte vrouwen en kinderen/baby's gevonden. Baby's werden hier voor de ogen van hun moeder doodgeslagen tegen de boom, daarna werd de moeder vermoord en werden ze samen in het graf gegooid. Pol Pot geloofde dat om een probleem goed aan te pakken je tot de wortels moest gaan, daarnaast wilde hij ook voorkomen dat er later nog mensen wraak kwamen nemen.
Khmer Rouge heeft van 1975 tot 1979 geregeerd. In deze tijd zijn er ongeveer 3 miljoen mensen vermoord, waarvan 1 miljoen mensen op de killingfields en de rest aan ondervoeding en het harde werken op de velden. Op een bevolking van maar 8 miljoen mensen. Khmer Rouge heeft dus in een paar jaar bijna de halve bevolking vermoord en dat nog maar iets meer dan dertig jaar geleden! Ik vond het zo raar dat ik hier gewoon niks van wist! Waarschijnlijk is er wel iets van bekend geweest destijds, maar blijkbaar te onbelangrijk voor mensen om nu nog te delen. Heb veel mensen gesproken, en meeste wisten hier niks van voordat ze gingen reizen. Ze zijn op dit moment nog steeds bezig met rechtszaken over deze periode. Meeste, ondertussen hoogbejaarde, ministers van die tijd zijn nog steeds op vrije voet. Pol Pot zelf was ook pas in 1997 opgepakt en onder huisarrest gezet, uiteindelijk in 1998 overleden op 82 jarige leeftijd (wat voor Cambodjaanse begrippen echt heel erg oud is). Pol Pot was nog hertrouwd en had kleinkinderen etc., nog een heerlijk leven kunnen leiden dus. Veel mensen beginnen nu pas hun huizen terug te krijgen die ze tijdens de Khmer Rouge hadden moeten verlaten en in hebben moeten leveren. Naast dat het dus verschrikkelijk is wat er destijds is gebeurd, is de nasleep ook heel lang.
Wat ook niet heel verstandig was, is dat de Cambodjaanse regering Choeung Ek voor 30 jaar hebben verkocht aan Japan, zodat zij het voor toeristische doeleinden kunnen gebruiken. Gelukkig hebben ze het eervol gehouden, maar je kan begrijpen dat de Cambodjanen het niet al te leuk vonden dat ze dit hebben verkocht om even snel wat geld te kunnen verdienen.
Na deze confronterende geschiedenis les kan je je misschien wel voorstellen dat we daarna wat minder onder de indruk waren van het te patserige paleis en de Silver Pagoda van de koning.
Na Phnom Penh zijn we naar Siem Reap afgereisd. Na wat pech met de bus (Hij deed boem en er kwam rook in de cabine, na net een verhaal gehoord te hebben dat de week daarvoor twee Fransen waren overleden in een bus die in brand was gevlogen was dat even een stressmomentje), en wat pech met mijzelf (was in het donker in een nest grote rode mieren gaan staan toen we aan het wachten waren totdat de bus het weer deed, niet aan te raden, prikt als een gek) kwamen we uiteindelijk aan in een hele leuke stad. Siem Reap is duidelijk wat meer toeristisch dan Phnom Penh, en je kan er alles vinden. Je kan er ook makkelijk andere backpackers ontmoeten en de buckets kwamen hier ook gezellig weer tevoorschijn in de feestjes in Ankor What!?, nee niet Ankor Wat ;). Wel veel armoede, hoop jonge kindjes op straat die met van alles geld proberen te verdienen, ook met scams, dus mocht je er nog naar toe gaan, probeer niet te helpen door melk kopen voor een zielige baby'tjes in de armen van kleine meisjes want dan sta je snel al buiten met een pot melk van $25 die vervolgens vrolijk weer verkocht wordt, en daar krijgt dat baby'tje toch echt niks van.
In Siem Reap zijn we naar het Ankor Wat gebied geweest, en wat is dat mooi zeg! Het is een heel groot gebied buiten Siem Reap wat volledig bestaat uit natuurlijk en de meest prachtige tempels! Het is daar zo mooi en zo rustgevend, ik had daar nog wel langer kunnen blijven. In totaal zijn we twee dagen in het gebied geweest, de eerste dag hebben we de grote tempels bekeken (O.a. Ankor Wat zelf) en de tweede dag zijn we naar de omliggende kleinere (maar toch nog best grote) tempels geweest. Ik vind het lastig te omschrijven wat ik er nou zo leuk aan vond maar ik vond het gewoon prachtig en werd er erg blij van. Meeste tempels staan achter mooie grote en bewerkte muren met mooie poorten en verhalen er in, en dan moet je vaak nog een tijdje door een hele mooie en rustige omgeving met gigantische bomen en kleine details lopen voordat je bij de tempel aankomt. Tempels hebben ook allemaal zoveel verhalen. Veel koningen hebben hier tempels gebouwd, maar een hele fanatieke koning is verantwoordelijk voor maar liefst 30 tempels. Dus vaak was zo een tempel ook speciaal voor een iemand gebouwd, bijvoorbeeld de vrouw van de koning, of voor iedere dochter eentje (alle acht). Helaas heeft de Khmer Rouge hier ook veel schade aangericht, meeste beelden hebben geen hoofd meer of zijn in totaliteit verwoest. Naast de snelle ravage van Khmer Rouge, zijn er ook veel oorlogen geweest in Cambodja, waardoor het hele Ankor Wat gebied voor 200 jaar verlaten is geweest. Hierdoor zijn veel tempels helemaal verwilderd en vervallen. Midden in de tempels staan dan opeens mega grote bomen met wortels die zich helemaal door te tempelmuren hebben gegraven, echt super mooi. Zulke grote bomen hebben we geeneens in Nederland, laat staan dat ze gewoon in tempels kunnen groeien. Helaas is daardoor wel ook veel verwoest en ingestort. Ze zijn nu bij veel tempels ook bezig om het een beetje restaureren, in ieder geval zo, zodat het niet verder instort. Het is zo mooi dat in er relatieve korte tijd zoveel mooie gebouwen op een prachtig stuk grond zijn gebouwd! Mogen ze trots op zijn, en dat zijn ze gelukkig ook!
Cambodja vond ik heel cool, en ik zou er eigenlijk nog wel meer van willen zien. Maar het is een erg arm land en op een paar plekken na nog niet heel erg toeristisch, dus alleen hier doorheen reizen leek mij toch niet zo een goed idee. Quintie moet over een paar daagjes alweer weg, dus hadden we besloten om nog even naar een andere plek samen te gaan :)!
Laos!!
- comments
Daphne Ge-wel-dig!! Wat hebben jullie al veel gezien en meegemaakt! X
Quintie Hè schattepatat. Mooi verhaal. Ik zou in mijn blog n link naar jouw pagina maken, scheelt weer:). Ik ben inmiddels weer veilig thuis. Morgen naar de dokter want m'n voet wordt nog niet echt beter. Ben zo benieuwd hoe t met je gaat. Waar ben je nu? Al leuke mensen ontmoet? Kus!