Profile
Blog
Photos
Videos
Beste allemaal,
Om het blog compleet te maken zal ik jullie ook mijn laatste ruime week nog even beschrijven!
7 maart, vrijdagnacht, ons laatste nachtje in Adelaide. Toch wel een beetje een raar gevoel omdat het toch een stad en huis is waar je mee vertrouwd bent geraakt. Al met al heb ik zo'n beetje mijn halve reis hier doorgebracht. Nadat zaterdagochtend rond 9:00 uur de auto gereed gemaakt was voor vertrek en Jaina net naar zijn werk vertrokken was was het tijd om er nog even voor te zorgen dat hij ons niet snel zou vergeten. Tijd voor een paar grapjes dus;-). Zo draaiden we de koelkast om met de deur tegen de muur aan, legden we er een aantal spullen bovenop, waaronder een zak appels op z'n kop, draaiden we het knopje van het warm water uit, verstopten de gaspitjes in de oven, de magnetron en tussen de drogende afwas en verstopten we de twee koekenpannen die Jaina iedere avond in beslag nam in onze voormalige slaapkamer. Na ook nog de airconditioning een beetje ontregeld te hebben, de dopjes van de zout- en pepervaatjes losgedraaid te hebben en zijn doos cornflakes vermengd te hebben met overgebleven pasta en chips van Aala en Cassim was het inmiddels half 10 en de hoogste tijd om te gaan. Helaas konden we het gezicht van Jaina bij het thuiskomen niet zien. Wel hadden we vanaf het moment dat hij thuis kwam geen bereik op onze mobiele telefoons aangezien we ons midden in het Grampians National Park bevonden. Hopelijk heeft hij zelf het warm water knopje en de pannen en gaspitjes kunnen vinden. Zo niet dan moet hij tot hij contact met ons op kan nemen zien te overleven met koud water wat ook wel zal lukken;-)
Zaterdag stond voornamelijk in het teken van rijden. We hebben op onze weg van Adelaide naar het Grampians National Park, waar ik eerder met Maaike geweest ben eind januari twee stops gemaakt. De eerste bij Murray Bridge, de eerste brug die eind 19e eeuw over de langste rivier van Australië gebouwd werd. De totale lengte van de Murray River bedraagt zo'n 2500 km. en loopt van South Australia vlak langs de grens van Victoria door New South Wales tot ergens in Queensland. Vlakbij de brug stond een huis waar we een rondleiding kregen van twee dames. Het huis werd vroeger bewoond door de persoon die er voor gezorgd heeft dat de Murray Bridge gebouwd werd. Veel delen van het huis waren in de originele staat gelaten. Verder hingen er talloze krantenartikelen die de historie van de brug en de rivier goed in kaart brachten. Al met al een leuke tussenstop om even te pauzeren. Cassim had tot hier gereden en na deze stop reed ik tot we onze lunchpauze inlasten. Na het tanken wisselden we een laatste keer en zodoende legden Cassim en ik de ruim 500 km samen af onder leiding van onze rijbewijsloze kaartlezer Aala.
Rond 20:00 uur plaatselijke Victoriaanse tijd (onze horloges gingen weer een half uur vooruit bij het oversteken van de grens tussen South Australia en Victoria) kwamen we na al een groot stuk van het park overgestoken te hebben op een caravanpark aan. Aangezien het regende en inmiddels ook al aardig donker was hadden we weinig zin het door Aala en Cassim meegebrachte tentje op te zetten. Helaas vertelde de vrouw achter de receptie ons echter dat er geen caravans en ook geen overige plaatsen waar we zelf ons tentje op konden zetten meer beschikbaar waren. We reden 5 kilometer terug en zetten daar in de miezerige regen het tentje op waar ik in mocht slapen. Aala en Cassim sliepen in de auto. Aangezien de auto erg volgeladen was moest ik ook nog eens wat spullen mee de tent in nemen… Daarbij kwam ook nog eens dat het tweede zeil dat normaal als bescherming tegen onder andere de regen dient ontbrak. Daar lag ik dus om 21:00 uur dubbelgevouwen in een tentje waarvan de helft volgeladen was met bagage en moest ik maar hopen dat het water er niet dwars doorheen zou komen zetten. Gelukkig viel dit reuze mee en aangezien ik van de lange reis ook wel aardig moe was geworden viel ik vrij snel in de mij door Cassim geleende slaapzak in slaap. Om 1:00 uur werd ik nog even wakker en verbouwde ik het interieur van het tentje omdat mijn benen begonnen te protesteren tegen het dubbelgevouwen liggen in dezelfde houding. Na de spullen in de tent anders opgesteld te hebben kon ik de rest van de nacht languit liggen en heb ik tot half 8 aan één stuk door heerlijk geslapen!
Even na half 9 hadden we alles weer in de auto geladen en waren we gereed voor vertrek. We bezochten kort de McKenzie Falls en The Balconies Lookout waar je een prachtig uitzicht hebt over het landschap tientallen meters onder je. Op al deze plaatsen was ik samen met Maaike tijdens onze tour ook al geweest maar desondanks blijft een tweede bezoek aan het park zeker de moeite waard.
Na het Grampians National Park in sneltreinvaart afgelegd te hebben vervolgden we onze weg richting de Great Ocean Road. Deze keer zouden we de weg in vergelijking met de tour die ik eerder met Maaike deed in tegengestelde richting afleggen. Het voordeel van onze eigen auto is dat we zo vaak kunnen stoppen als we willen. Tijdens de tour stopten we alleen op de belangrijkste plekken langs de Great Ocean Road, deze keer plakten we er een aantal stops aan vast waardoor ik zelf ook nog wat nieuwe dingen te zien kreeg. Tegen het einde van de middag kwamen we aan bij de twaalf apostelen, het hoogtepunt van de Great Ocean Road. Twaalf zandkastelen, waar er inmiddels enkele van vernietigd zijn door de zee. Helikopters stonden klaar voor een 10 minuten durende vlucht over de twaalf apostelen. Het weer werkte echter niet echt mee. De lucht was zwaar bewolkt waardoor we besloten de gok te nemen om voor de volgende ochtend te reserveren en in de buurt van de twaalf apostelen te overnachten. Het weerbericht gaf geen goed weer aan voor de komende dagen dus de kans dat we de helikoptervlucht alsnog op een bewolkte ochtend af zouden leggen was groot.
Na een camping gevonden te hebben en weer vrolijk mijn tentje opgezet te hebben werd de lucht ineens wel heel erg donker. Een zeil dat we nog in de auto hadden liggen hingen we over de tent heen als extra bescherming aangezien we Piet Paulusma niet nodig hadden om te zien dat het flink los zou barsten binnen niet al te lange tijd. Even later, op het moment dat we op een klein gaspitje ons avondmaal aan het bereiden waren onder het afdak van het toiletgebouw barstte inderdaad de hel los. Onweer en een enorme regenbui waren het gevolg. In de verte zag ik het tentje heen en weer schommelen en de regen uiteenspatten op het reservezeil. Aan de andere kant zagen we in paniek zijnde kangaroes wild springend het weiland oversteken op zoek naar een schuilplaats.
Na een uur gewacht te hebben was de ergste regen achter de rug en keerden we terug richting ons plekje. Na de tent geïnspecteerd te hebben viel de schade mee. Het water was alleen bij de entree een klein beetjenaar binnen gelopen en had een klein gedeelte van de slaapzak bereikt. We spraken voor dag drie alvast af dat we naar Melbourne door zouden rijden en daar in een hostel zouden slapen. Misschien iets duurder maar dan zou ik in ieder geval ook een nacht in een compleet droge omgeving doormaken.
Nadat we 's ochtends wakker werden zagen we tot onze grote vreugde dat de hemel onbewolkt was. We besloten, voordat dit zou veranderen, zo snel mogelijk richting de twaalf apostelen te rijden waar de helikopter op ons wachtte. Voor ons alle drie betekende dit onze eerste helikoptervlucht ooit. Na wat veiligheidsinstructies gekregen te hebben vlogen we zo'n 10 minuten in een rondje over de twaalf apostelen en Loch Ard Gorge heen. Een supermooi uitzicht en een geweldige ervaring in de helikopter waarin we gewapend met koptelefoons en natuurlijk onze camera's een prima uitzicht over de omgeving hadden.
Na de helikoptervlucht legden we de rest van de Great Ocean Road in een iets sneller tempo af aangezien we 's avonds Melbourne wilden bereiken. De totale rit langs de mooiste kustweg van Australië bedraagt zo'n 350 km. Melbourne ligt ongeveer 70 km. verwijderd van Geelong waar de Great Ocean Road voor ons eindigde. De allerlaatste stop maakten we op Bells Beach, een strand met golven tot wel 4 meter hoog. Aangezien het vrij hard waaide waren de golven deze keer, in tegenstelling tot de vorige keer met Maaike wel erg actief. Enkele goed geoefende surfers gingen de uitdaging aan met de wilde zee onder ons toezien.
Rond het spitsuur bereikten we Melbourne, de stad die zo'n 4 miljoen inwoners telt. Aan mij de eer om midden door de drukke stad het vlakbij het Federation Square gelegen YHA hostel te vinden. Geen gemakkelijke opgave, maar na een uurtje in en rond de stad gereden te hebben kwamen we uiteindelijk aan op de plaats waar we een kamer gereserveerd hadden. Aangezien ik nog vouchers voor overnachtingen had hoefden we slechts voor twee personen te betalen. De prijs deelden we door drie waardoor we toch nog relatief goedkoop overnachtten.
's Avond maakten we nog een rondje door de stad. We aten kebab bij een kebabzaak waar ze Halalvlees verkochten (moeilijk om met Aala ergens in de stad wat te eten) en bezochten de laatste dag van een soort kermis. De volgende dag keken we nog wat rond alvorens ik halverwege de middag door Aala en Cassim naar het vliegveld werd gebracht. Tegen 18:00u stond mijn vlucht naar Launceston, op Tasmanië gepland.
Aangekomen in Launceston, de tweede stad van het eiland na hoofdstad Hobart, werd ik van het vliegveld met een busje naar het hostel gebracht. Aala en Cassim namen dezelfde avond de (dure) ferry en haalden mij de volgende dag in Launceston op met de auto om het eiland te gaan verkennen. In drie dagen zouden we zoveel mogelijk van het eiland moeten gaan zien aangezien ik met het oog op de terugvlucht van Sydney naar Nederland helaas niet meer tijd had. Mijn ticket terug naar het vaste land stond gepland voor 13 maart om 10:25 uur van Hobart naar Sydney.
Tasmanië is compleet verschillend qua natuur dan wat ik de voorgaande 4 maanden in Australië gezien had. Het is voornamelijk groen en bergachtig. De hoogste bergen van Australië zijn te vinden op Tasmanië. De eerste dag reden we richting de westkust en zouden we in Strahan, op een camping, overnachten. We begonnen de dag met een bezoekje aan een park in Launceston en bezochten verder onder anderen een grot. Dit deden we onder begeleiding van een gids. De eerste keer in m'n leven dat ik een grot bezocht! De reden dat we in Strahan overnachtten was omdat Aala ergens gelezen had dat in Strahan het zuiverste water ter wereld wordt geschonken. Waar Cassim en ik een soort van bron verwachtten zei Aala dat deze er niet was. Volgens hem zou het water gewoon in flesjes verkocht worden. Het verhaal werd steeds vager en toen we besloten om het in winkeltjes te vragen had werkelijk niemand aan wie we dit vroegen hier ooit van gehoord. Toen Aala een flesje water met "Pure Natural" erop tegenkwam besloot hij deze te kopen. Ik heb het zelf ook geproefd maar voor mij was er totaal geen verschil. Later toen ik op veel producten deze slogan tegenkwam vond ik het verhaal al helemaal ongeloofwaardig worden. Volgens mij zijn we een beetje voor Jan met de korte achternaam helemaal naar de westkust gereden.
De tweede dag zetten we de weg naar Hobart in. Hobart ligt in het zuidoosten van het eiland. Op de weg richting Hobart waren onze twee belangrijkste stops bij de twee grootste nationale parken van Tasmanië te weten Franklin Gordon Wild Rivers NP en Cradle Mountain/Lake St Clair NP. Vooral het tweede park was heel erg mooi. We liepen een rondje om een stuk water met uitzicht op een mooie berg. Cradle Mountain/Lake St Clair is de plaats die ik het mooiste vond op Tasmanië.
De nacht brachten we wederom door op een camping, deze keer in Hobart. Nadat ik de jongens getrakteerd had op een pizza gingen we niet al te laat slapen. De volgende dag begonnen we met een ontbijt bij "de beste bakkerij van het zuidelijk halfrond". Deze keer werd ik getrakteerd door de Franse jongens. Wie de prijs voor beste bakkerij toegekend heeft weet ik niet maar Aala had deze informatie in zijn boekje gevonden en de bakkerij was inderdaad erg goed! Deze keer klopte de informatie dus wel;-) Na grondig ontbeten te hebben zetten we de weg in naar Port Arthur, de plaats waar de ruines van een oude gevangenis staan. De Britten waren baas over "de ergste strafkolonie die Australië gekend heeft".
Waar we verwachtten een uurtje of twee uurtjes in het park rond te brengen bleek dit park toch iets groter dan verwacht. Het geheel nam ruim 100 hectare in beslag. Bij navraag aan de servicebalie werd ons verteld dat mensen hier gemiddeld 5 uur verblijven om alles te kunnen zien… Helaas was dit voor ons niet mogelijk aangezien we nog naar een dierenpark wilden om de Tazmanian Devil te spotten. Dit diertje komt alleen op Tasmanië voor en is in het wild amper te spotten. Vandaar dus deze wens.
Na een zogeheten Bronze Entree aangeschaft te hebben kregen we eerst een uitleg van zo'n 40 minuten over de historie van Port Arthur en kregen we later nog een rondvaart van zo'n 20 minuten langs wat eilandjes die bij het park hoorden. Tussendoor hadden we ongeveer een half uur de tijd om wat ruines van dichterbij te bekijken. Al met al een indrukwekkend geheel maar door het gebrek aan tijd konden we helaas lang niet alles bezoeken wat we wilden.
De laatste stop maakten we zogezegd bij het dierenpark. Nadat we wat Devils gespot hadden werden er twee om 17:00 uur gevoerd door een van de gidsen. Prachtig om te zien hoe deze beesten werkelijk met elkaar vechten om het grootste stuk vlees te bemachtigen. Na het avondmaal van de Devils liepen we nog een snel rondje door het park alvorens we de zo'n 100 km terug naar Hobart aflegden. De laatste nacht sliepen we in een hostel in Hobart vanwaar de volgende dag om 10:25 uur mijn vlucht naar Sydney zou vertrekken.
Cassim en Aala brachten mij de volgende ochtend naar het vliegveld. Dit betekende na ruim 2 maanden met deze jongens te hebben doorgebracht het afscheid. Echt twee super goeie gasten! We hebben veel lol samen gehad en ze hebben me prima geholpen met onder anderen de verschillende baantjes die ik eigenlijk allemaal aan hun te danken heb en het huis waar ik goedkoop heb kunnen verblijven. Ik heb me geen moment de nummer 3 gevoeld in ons samenzijn terwijl zij toch samen reizen. Ik vond het dan ook mooi dat ze me zeiden dat ook zij een superleuke tijd met mij gehad hebben en dat ik de enige was met wie ze echt voor langere tijd goed hebben kunnen optrekken zonder dat er problemen zijn ontstaan. Aangezien deze twee jongens allebei in Parijs wonen ga ik ze zeker nog een keer opzoeken! Zij vervolgen hun reis langs de kust (Melbourne, Sydney, Brisbane) en vliegen daarna naar achtereenvolgens Nieuw Zeeland, Canada en de VS. Een mooie reis dus nog in het verschiet!
Na een goede vlucht richting Sydney te hebben gehad heb ik hier de laatste 2 nachten doorgebracht in het hostel waar ik ook in ben begonnen. De cirkel is rond dus zoals Louis van Gaal het in een gedicht zou schrijven;-). Ik heb eigenlijk bijzonder weinig uitgevoerd in Sydney. Een kort laatste bezoek aan City Market (een soort zwarte markt) en Opera House + Harbour Bridge zijn de uitstapjes die ik heb gemaakt. Verder heb ik tijdens mijn laatste nacht Ajax-psv gevolgd via internet. Tot slot heb ik me uiteraard klaargemaakt voor de reis terug naar Nederland.
De terugvlucht gaat bijna plaatsvinden! 15 maart om 15:50 Sydney time ga ik de lucht in om via 2 tussenstops op Hong Kong en Londen naar Amsterdam te vliegen waar ik 16 maart om 10:30 land als alles goed gaat! Bij mijn vertrek uit Sydney heb ik in ieder geval alvast geen vertraging!
Tot snel allemaal en bedankt voor de vele reacties die jullie op mijn blog hebben gegeven!!
Groetjes Daan
- comments