Zeven uur in de morgen vertrekt de boot naar Bagan. Goed nieuws: het is geen roeiboot uit de tijd van Kipling's 'Road to Mandalay'. Hij is van staal, een meter of twintig lang en voorzien van drie dekken, al met al groot zat voor de ca. vijftig passagiers. En uitgerust met een zware dieselmotor. We installeren ons in de bamboe stoelen op het tweede achterdek, hopend op schaduw en een frisse bries. Het eerste lukt.

De tocht over de brede Ayeyarwady rivier van Mandalay naar Bagan is ongeveer 170 kilometer lang, als de boot rechtdoor zou varen. Door de lage waterstand is de kapitein vooral het eerste kwart van de reis gedwongen om in grote lussen van de ene naar de andere oever te zwieren. We zien mensen in het midden van de rivier op een zandbank staan. De twee pensionada die we bij het Inle Meer spraken, hebben hier vier uur vastgezeten. Wij doen 'slechts' tien uur over de hele reis.

Op de boot beginnen we te begrijpen waarom de schoonheid van Myanmar wordt geroemd. De oevers staan vol tropische bomen en kleine hutjes, af en toe zien we een witte tempel met een gouden puntkoepel. Mensen en dieren leven aan, op en in het water. Overal bootjes met vissers, een kudde geitjes holt naar het water om te drinken. We stoppen twee keer gedurende de gehele reis, gewoon aan het zandstrand. Bij de eerste stop staan er vrouwen tot hun middel in het water. Zij gooien bananen omhoog naar de boot en de passagiers gooien geld in het water.

We logeren in het luxe Amazing Bagan Resort. De TV heeft geen CNN, dat hebben ze vrijwel nergens. Wel Al Jazeera en het Duitse DW. En het Spaanse TVE, waar 'Españoles en el Mundo' een aflevering heeft over Róterdam. We zien 'los molinos de Kienderdaik', klompen en haringen.

In de tegenwoordig onafhankelijke Myanmar Times staat dat president U Thein Shein bezig is met 'courtesy visits' aan o.a. België, Noorwegen en Finland. Vorige week waren nog twee Finse ministers hier op bezoek, we zagen ze op de staats TV. Na complimenten over de positieve ontwikkelingen betreffende "human rights, rule of law and democracy" volgt een belofte van de Finnen over een paar miljoen ontwikkelingshulp en daarna héél snel de mededeling dat ze hier graag zaken komen doen. Het wordt nog een uitdaging om de Chinezen bij te houden, die zijn hier al decennia actief. Een restauranthouder, die de regering overigens 'one big crazy family' noemt, vertelt dat de overheid en het Chinese bedrijfsleven volledig zijn vergroeid. Hij had een eigen bedrijf maar werd plotseling onteigend; de grond was nodig voor een Chinees bedrijf. Niet voor niets staat Myanmar bijna onderaan de Corruption Perception Index, maar vier landen scoren slechter.

Op woensdag lenen we bij het hotel twee oude damesfietsen van het merk Hero. Een goed gekozen naam, want op het heetst van de dag is het veertig graden. Het 'heetst van de dag' duurt overigens van tien tot zes. Eerst rijden we door het kleine dorp Nyaung U, dan naar het oude Bagan. Daar zijn meer dan duizend tempels, het dorre land staat vol grote bouwwerken van rode baksteen met puntige torens die naar de hemel wijzen. Indrukwekkend gezicht. De rit terug valt niet mee, het is al rond twaalf uur en de weg is niet vlak. De trapper van Yvonne haar fiets valt er steeds af en mijn fiets is veel te laag, dat helpt ook niet. De volgende dag nemen we een taxi naar een van de grootste tempels, de Shwe Sandaw Paya. Je kunt langs hele steile trappen omhoog klauteren, steeds hoger, tot je op het derde plateau staat, een meter of veertig van de grond. Vanaf de westzijde heb je een magistraal uitzicht over een immense, rode vlakte vol tempels, op de achtergrond de ondergaande zon.

De terugvlucht naar Yangon gebeurt in een TRA 42 van Air Bagan, met iets meer dan 42 stoelen aan boord. Beetje turbulentie, verder prima. We logeren in Hotel Yangon, een stalinistische kolos aan de rand van de stad, niet te ver van de luchthaven. In het restaurant bestellen we eerst een voorgerecht en pas als we dat op hebben een hoofdgerecht. Inmiddels hebben we geleerd dat we zo voorkomen dat voor- en hoofdgerecht tegelijk op tafel komt.

Tijdens het eten proberen we een oordeel te vormen over de huidige situatie in Myanmar. Gaat het nu echt de goede kant op, of is het één grote show die wordt geregisseerd door de oude machthebbers? We komen er niet goed uit, we hebben meer vragen dan antwoorden gekregen. Ondertussen raast het drukke verkeer voorbij, een onophoudelijke stroom stampvolle bussen en pick up trucks. Wat een land...