We zijn de vorige keer gebleven bij Hanksville. De dag daarna zijn we richting Bryce Canyon vertrokken. Uiteraard waren wij weer vergeten dat de Amerikanen zelf in het weekend de toerist gaan uithangen in eigen land, dus alles in de buurt van de canyon zat vol. Bij Tropic, een dorpje een paar minuten van de canyon besloten we toch te gaan vragen en toevallig was er net een kamer vrij gekomen, omdat die mensen besloten eerder te vertrekken. Wat een mazzel!

De volgende dag zijn we Bryce Canyon gaan verkennen. Bij Sunrise Point de auto neergezet en besloten avontuurlijk en sportief te zijn en een trail van 1,5 uur te lopen. En dat voor mensen die niet van wandelen houden, sporten, ja maar echt hiken, nee. Vol goede moed begonnen we aan de trail. Je ging een heel stuk naar beneden de canyon in, terwijl je uitkeek op allemaal hoodoo's (zie foto's). Einde van de trail hadden we met gemak gehaald (dit valt mee dachten we nog!) ennnnn toen moesten we omdraaien en weer naar boven... Eenmaal boven wisten we weer waarom we niet zo fan zijn van hiken. 's Middags onze weg vervolgd en door Zion National Park gereden. Je rijdt er over de bodem van de canyon, waardoor je omhoog kijkt naar de mooie bergen en bomen. Richard kon het geluid van de auto nog even testen in een tunnel. Die avond hebben we net buiten het park bij Hurricane overnacht. Omdat Zion National Park toch de moeite waard is om te zien en je maar de helft met de auto kunt bereiken, de rest is alleen te bereiken met een shuttle bus, besloten we toch nog een hike te gaan doen de volgende ochtend. We hebben weer een wat kortere gekozen en deze ging heel leuk naar een waterval. Onderweg zijn we nog twee herten en chipmunks tegengekomen. Door de bomen lopen beviel ons toch een stuk beter dan door de droge Bryce Canyon, waardoor we besloten niet terug te draaien aan het eind maar een andere trail eraan vast te plakken. Op de weg terug naar de auto zaten we in een overvolle shuttlebus, welke vanwege roadworks ook nog een verschrikkelijk vertraging had, en de meeste mensen wilden gewoon snel naar een plek met airco na het lange wachten in de brandende zon. Dit was waar wij zo goed het verschil tussen Amerikanen en Nederlanders merkten. We hadden al gemerkt dat de Amerikanen heel sociaal, aardig en behulpzaam zijn, ook tegen vreemden. In de shuttle bus zaten de Amerikanen leuk te kletsen en grapjes te maken over het feit dat het zo lang duurde en je vast zat in een overvolle bus. De Nederlanders tegenover ons daarentegen konden alleen maar zeiken, tot grote ergenis van Richard. Simoné was meer aan het proberen haar neus uit het raam te duwen om te ontsnappen van de zweetlucht die in de bus hing. We hadden de natuur nu wel even gezien en dus besloten we een dag eerder naar Las Vegas te gaan en via een super handige site (dankjewel Alieke) konden we voor maar 38 dollar (!) een kamer in het Luxor boeken voor die avond! Vegas it is! Als je aankomt in Vegas is het zoals je altijd hoort: eerst niks en dan opeens is daar een stad. Het is ook super warm en benauwd, maar gelukkig is er overal airco. Wij sliepen in de piramide van de Luxor, heel cool! De volgende dag konden we pas vanaf 3 uur inchecken bij de Flamingo waar we al voor 3 nachten een kamer (via dezelfde site, voor weinig) hadden geboekt, dus gingen we een buffet voor ontbijt/lunch te lijf! Om vervolgens met een overvolle buik van vooral de lekkere toetjes de Hoover Dam te gaan bekijken. We zijn over de dam gelopen, die kleiner leek dan verwacht, tot je wordt herinnerd aan hoe groot en breed de dam eigenlijk is. Ook zijn we de dam in geweest met de Power Plant Tour, alleen was de tourguide slecht verstaanbaar dus hoe alles precies weten we nog steeds niet.. De dag ervoor had Richard gelezen over de '20 dollar sandwich' truc. Hierbij geef je de meneer/mevrouw bij het inchecken 20 dollar tussen je id en creditcard, en dan vraag je om een 'complimentary' upgrade. Deze uitdaging kon Richard niet weerstaan en zodoende probeerde hij het bij de Flamingo. Met een 20 dollar bill onder z'n creditcard gaf hij het aan de vrouw achter de incheckbalie. Zonder te blikken of te blozen legde zij de 20 dollar bill snel onder haar toetsenbord. Richard stelde de vraag: " Do you have any complimentary upgrades?". Een snel antwoord van: "Sure, let me see" volgde en zo gingen wij van een normale kamer naar YEAHHH een mini suite! Absoluut de moeite waard! Sommige mensen zijn niet zo'n fan van Las Vegas, omdat het bv te toeristisch is, maar als je je daaraan over geeft is het juist leuk om dit alles te zien. Wij hebben dan ook de standaard toeristen dingen gedaan. Van een dag chillen bij het zwembad met cocktails, iedere avond een andere deel van de Strip verkennen en in de bekende hotels bekijken, gaan gokken bij de casino's, geld verliezen met gokken, de fonteinen show voor de Bellagio bekijken, shoppen in de mall bij Planet Hollywood en celebrities spotten. Eergisteren was de wereldpremière van de film Runner Runner bij Planet Hollywood. Half uur voor tijd kwamen wij aan en konden we met wat geluk nog wat plaatjes vooraan bij de red carpet scoren. Na een uur wachten, ze begonnen uiteraard later dan gepland, kwamen Meatloaf, Holly Madison, Carrot Top, Boyz 2 Men, Jessica Biel en de twee grote sterren van de film Ben Affleck en Justin Timberlake langslopen. Zij kwamen als laatste en de mensen gilden het uit. Helaas waren zij door zoveel bodyguards omringd en liepen ze snel door, zodat ze in oogwenk alweer verdwenen waren. Maar wel heel tof om mee te maken! De laatste dag in Vegas hebben we kaartjes voor de Jabbawockees Show in het Luxor gehaald. Iets wat Simoné al vanaf de eerste dag dat we aankwamen wou zien. Voor de mensen die ze niet kennen, het is een danscrew die het eerste seizoen van het MTV programma America's Best Dance Crew heeft gewonnen. De show was Awesome! Richard en ik werden nog naar voren gehaald. Na ons eerst samen te laten slowdancen werden we uit elkaar gehaald. Terwijl Richard werd afgeleid door een Jabbawockee, werd Simoné op een niet zo subtiele manier ' versierd' door een andere danser (gratis lapdance). Zo werden er een aantal grappen uitgehaald met mensen uit het publiek. Avond afgesloten bij de Fremont Street Experience in Downtown Las Vegas, helemaal aan het einde van de Strip. Als je dacht dat de Strip toeristisch was, dit lijkt nog een stap erger. Dit is een straat die helemaal overkoepeld is met LED-lampjes die samen een heel groot scherm vormen. Hier worden 's avonds liedjes op afgespeeld, een grote lichtshow. Vanochtend hebben we uitgecheckt uit de Flamingo, en nu gaan we op weg naar Yosemite Park! Zowel de foto's van dit blog als van de vorige kunnen jullie nu vinden bij de foto's!