Profile
Blog
Photos
Videos
Roadtrip deel 3: de Wild Coast …
We vertokken vroeg op pad richting Umthatha om een derde passagier te gaan oppikken.
Sigrid was onze reisbegeleidster twee jaar geleden in Zuid-Afrika. Sinds wij in het land zijn, spreken wij om de twee weken met haar af wanneer ze Plett passeert. Nu heeft ook zij een weekske vakantie en reist ze samen met ons naar de Wild Coast (Voor de apartheid Transkei genoemd). Wanneer we haar hadden opgeladen reden we nog even langs het Nelson Mandela museum alvorens Port St Johns te bereiken. Vanaf het museum hadden we zicht op het huis waar Mandela is opgegroeid. Het viel ons onmiddellijk op dat de Wild Coast echt nog het 'zwarte Afrika' is. Constant geiten, schapen en koeien die de weg oversteken, potholes, … . Blanken zijn we hier niet tegengekomen…
Port St Johns is magnifiek. Je hebt hier een Zuid-Amerika-jungle gevoel. Palmbomen, bannenplanten, bloemen, beestjes en dit in combinatie met rotsen en bergen tot op het strand en de zee. Prachtig! De Amapondo backpacker was heel gezellig en vooral heel alternatief (lees: vol hippie's die de hele dag dagga (= canabis) rookten). Voor de campingplaats moesten we een 30 tal hoge trappen nemen, wat ons een plek gaf met zicht op het strand en zee. Nadat we lekker gegeten hadden besloten we op tijd in ons bed te kruipen. Ondertussen zijn we helemaal mee met het 'zwarte levensritme': opstaan als de zon opkomt (tussen 5u en 6u) en vroeger gaan slapen.
De eerste avond gingen we op uitstap naar het hoogste punt in Port St Johns. Het was 21 december en dus de langste dag van het jaar. Toen de zon onderging aan de ene kant van de bergen kwam de maan tevoorschijn langs de andere kant. De maan was daar zo groot en donker geel. Zoals de voorbije dagen stonden we de volgende dag rond 5u op, ontbeten en trokken met ons drieën naar het strand om te chillen. Port St Johns is door haar woud aansluitend aan de zee net een scene uit Expeditie Robinson. Het viel ons dan ook onmiddellijk op dat op het strand Afrikaanse koeien lagen te zonnen, arenden en vlinders rustig overvlogen en wij ook bijna de enige blanken waren die tussen de zwarte bevolking vertoefden. Na wat te zonnen en te plonsen, gingen we naar ons tent. Een Belgisch meisje dat hier werkt, vroeg ons of we een klein slangetje wouwen zien (4meter van tent). Ze had blijkbaar niet door dat dit een boomslang was (bijt in kleine dinge zoals oor of vinger, bestaat geen antigif tegen, max 36uur te leven). Wel prachtig om deze groen-blauwe slang te zien … . Verder was Sigrid niet helemaal op haar gemak door de wilde honden en aapjes die in den jungle rond de kampplaats rondsprongen.
Door het warme weer en het plakkende zand van de zee konden we wel een frisse duik in een zwembad gebruiken. We trokken naar een andere backpacker om daar een plonske te nemen en het zand af te wassen. 's Avonds kropen we vrij vroeg in ons tentje. Voor we het wisten zaten we weer midden in een onweer. Gelukkig stond onze tent hier meer beschermd en konden we rustig verder (proberen) slapen.
's Morgens kraamden we onze zeiknatte tent op en trokken we weer door Umthatha richting Coffee Bay. Twee uur voor we onze backpacker bereikte kwamen we de laatste winkel en bank tegen. Het vlees stonk jammer genoeg zo hard, dat we besloten om niet zelf te koken. De Coffee Shack zag er onmiddellijk heel gezellig uit. Omdat we eens wa langer wouwen slapen (en ff geen natte tent meer konden zien), kozen we ervoor om in een dorm te slapen.
Die eerste middag regelde de backpacker een gids om een hike te doen naar een Xhosa village. Drie en een half uur later stonden we versteld hoe prachtig deze streek is. Enorm veel rondavels (lemen ronde hutjes) gebouwd op felgroene hoge bergen met zicht op de marineblauwe Indische oceaan. Zoals de Xhosa traditie luidt hoeden de jongens hier de koeien en de schapen die op de bergen grazen. Nadat we een rondavel bezochten, gilde een vrouw dat er slang voor de hut zat. Deze pofadder (ook zeer gevaarlijk) werd snel door de gids met een stok wat verder weg gekatapulteerd.
Wat zo fantastisch was aan deze backpacker is dat ze elke dag een andere activiteit voorzagen. De dag nadien gingen we samen met bijna al de rest die er verbleef op een hike over de verbazingwekkende mooie kliffen en bergen die Coffee Bay te bieden heeft. Omdat het kerstavond was, organiseerde de backpacker die avond een sundowner op een klif met gratis oesters en gin tonic. We zagen de stralende zon ondergaan over de grote golven. Nadien praatten we verder met de andere gasten tijdens een buffet. Doordat we tot 's avonds laat in T-shirtje konde genieten, hadden we echt niet het gevoel dat we Kerst beleefden. Onze laatste dag in Coffee Bay chillde we samen met een Afrikaans koppel op het strand en rustte wat uit in de backpacker. Toch weer spannend toen we boven de zitplaats (strooien dak) weer een slang zagen kruipen. De Afrikaners zijn er nog niet uit of het the green mamba (na 10min dood en bijt overal) of een boomslang was. Met zekerheid kunnen we zeggen dat we bewust uit de buurt bleven. Na ons verblijf in Port St Johns en Coffee Bay was het zinloos om de muggenbeten te tellen die over heel Ben zijn lichaam verspreid stonden. Zelf zijn ooglid was opgezwollen. Itchie Itchie Itchie.
Na Coffee Bay reden we naar het laatste stuk van de Wild Coast, genaamd Cintsa. Hier is net als in Plett een prachtige baai. Het grote verschil is, wat typisch is voor de Wild Coast, er tropische planten groeien tot aan het strand. Wanneer we aankwamen maakten we een strandwandeling. 's Avonds aten we een typisch Xhosa buffet (Jak). We sliepen de eerste nacht in een dorm met adembenemend zicht. Doordat iemand de gordijnen was vergeten te sluiten, werden we gewekt door de oranje gloed van de opkomende zon. Dit gaf ons energie om direct naar het strand te vertrekken. Na een stevig ontbijt gingen we onze stranddag verder zetten onder een broeierig warme zon. In de namiddag vertrok Sigrid richting Joburg voor haar volgende groep klanten (jaja, zelfs al is Best Tours failliet, ze kan nog blijven werken). Omdat ze in de enige plaatselijke winkel niet echt maaltijdgericht voedsel hadden, bestond ons culinair avondmaal uit chips.
Na onze tweede nacht te kamperen, werden we om kwart voor 5 gewekt door de zon (na een verschrikkelijke nacht) en besloten we onze tent af te breken en te vertrekken. Hierdoor kwamen we nog in de voormiddag aan in Jeffreys Bay, de laatste stop van onze trip. Door een dubbele boeking van ons kamer (eindelijk een dubble room) werd van ons verwacht in een dorm te slapen (= tegenslag 1). We gingen in het slechte weer (= tegenslag 2) naar de overbevolkte Billabong winkels waar je amper kon bewegen (= tegenslag 3). Omdat Jeffreys Bay zo dicht bij huis ligt (amper 2uur rijden) besloten we ons boeltje te pakken en naar huis te bollen (= ciao Jeffreys Bay).
Na een quick stop in Natures Valley was het zalig om terug in ons vertrouwde huisje aan te komen...
Weetjes:
- we reden 3822km (Ben mag die voor 100% op zijn naam nemen)
- Sweet Chili heeft de hele rit overleefd en is klaar (na een stevige carwash beurt) voor Cape Town
- De rand blijft maar zakken...
- Is kerst al gepasseerd???
- comments
greet The wild Coast een stukje dat toeristen nog vaak overslagen maar misschien niet slecht zo blijft het toch een beetje beschermt. Want dat is daar zo zalig om te vertoeven. Leuk om te lezen dat jullie dat ook zo geweldig vonden daar!!!
remi lieve is een mooie streek jawoll .. en de rand blijft maar zakken , kerst was wit voor ons in belgie , 4 dagen vertraging thuis en kijken al uit om terug in Plett te zijn !! BIA huis ziet er helemaal nieuw uit ....... buitenkant toch . Geniet nog maar en tot in 2011
mama Ben Nee de ZAR blijft stijgen maw we krijgen der steeds minder voor onzen euro en dat wil zeggen dat onze reis steeds duurder begint te worden.Met dank aan de goudkoers en de problemen hier in Europa.