Maandagochtend 20 februari vroeg eruit om de bus te halen naar Copacabana. Gelukkig vroeg genoeg, want die bus-terminals in Zuid-Amerika, daarvoor moet je gestudeerd hebben. Ik zag onmiddellijk vier 'boarding gates' (sic), maar nergens staat aangeduid welke bus vanaf welke gate vetrekt. Uiteindelijk blijkt dat je via alle vier de gates gewoon buiten op hetzelfde punt uitkomt, daar waar alle bussen geparkeerd staan. Dat je ook nog 1 boliviano (0,10€) tax moet be...

De 10 uur durende treinrit van Cuzco naar Puno was magnifiek. Lang op de trein zitten is leuk: muziek in de oren en genieten van de voorbijglijdende film. Algauw zaten we in een soort tibetaans decor, met besneeuwde bergtoppen boven de 6000 meter. De trein hield zelfs even halt op het hoogste punt (La Raya, 4300 meter) om het obligate marktje te bezoeken. Tja. Vanaf La Raya ging het dan bergaf richting Puno en passeerden we verschillende dorpen. Bizar genoeg li...

Ondertussen ben ik volledig verlost van de hoogteziekte, en stillaan krijg ik ook meer adem, al word ik 's nachts nog wel eens naar adem happend wakker. Batterijen opgeladen dus om naar Machu Picchu te gaan. De 14e 's ochtends rond 10h neem ik de bus naar Ollantaytambo, van daar gaat het verder met de trein naar Aguas Callientes, aan de voet van de Machu Picchu. Al snel verneem ik dat er een stuk van het spoor bedolven geraakt is onder aarde en rotsen van een l...

De busreis van Nazca naar Cuzco is mij niet echt bevallen. Enerzijds lag mijn maag nog volledig overhoop, anderzijds was er de hoogte. Ik heb dat hoogteverschil van bijna 3000 meter (Nazca ligt op 4 à 500 meter, Cuzco op 3300 meter) overbrugd op 15 uur tijd en dat was toch iets teveel van het goede. Het gevolg was dat ik de eerste 3 dagen in Cuszco niet zoveel gedaan heb, buiten acclimatiseren. De koppijn en misselijkheid trokken dan uiteindelijk weg, en in de p...

Verleden dinsdag 7 februari vertrok ik dan naar Nazca. Eindelijk. 8 Uur rijden met de bus, maar in comfortabele omstandigheden, zelfs met internet op de bus. Onderweg prachtige landschappen. Links zandduinen, steenvlaktes en in de verte het Andesgebergte, en rechts de zee. Hier zie je pas echt in welke omstandigheden de mensen leven, soms in niet meer dan wat gestapelde bakstenen en golfplaten. Rond 22h kwamen we daar aan. Nazca mag dan wel wereldberoemd zijn...