Profile
Blog
Photos
Videos
Na de aankomst van Mieke in São Paulo blijven we nog een dag of twee acclimatiseren, vooral Mieke dan. De dingen die voor mij al min of meer vanzelfsprekend zijn na 2 maand, zijn voor haar nog even wennen. Zo zijn er de hitte en de smog in de stad, maar vooral de drukte in São Paulo.
We logeren nu in de buurt van het voetbalstadion, waar we op zondagmiddag verzeilen in een meute 'Corinthians' supporters, die op het punt staan hun wekelijkse portie voetbal te beleven tussen 80000 andere voetbalgekken. De politie is overal aanwezig, de helikopters cirkelen boven het stadium. Later die avond zien we toevallig op TV dat er serieuze rellen uitgebroken zijn na die match en dat er zelfs in het stadium hevig geknokt werd. Maar een Engelsman uit ons hotel die in São Paulo werkt, vertelt ons dat er wekelijks gewonden vallen en dat extreem voetbalgeweld de normaalste zaak is hier.
's Anderendaags vertrekken we met de bus richting Rio. Een rit van een uur of zes, waar niet veel te zien is onderweg. Maar de sfeer in Rio is helemaal anders dan in São Paulo, veel relaxter, alsof iedereen er op vakantie is, wat misschien ook wel zo is... Dankzij de gegidste tour die we maken in de stad, krijgen we toch een iets ander beeld van de stad. Naast de stranden, de bikini's, de corcovadoberg (met Jezus die met gestrekte armen klaar staat om te applaudisseren als de Carioca's aan het werk gaan) en de Suikerbroodberg zijn er ook de favela's. Veel meer nog en uitgestrekter dan in São Paulo, en vooral dichter bij het centrum en de stranden. Enkele keren komen we op onze tour in de buurt van een favela of krijgen we van bovenaf een zicht op de hellingen vol rode bakstenen krotten. Bij een aantal van deze wijken zien we heel prominent een politiepost, hetgeen wijst op een 'pacified favela', of een wijk waar geen wapens meer aanwezig zijn. Zo'n 90% van de favela's is echter nog niet pacified, maar het is de regering wel menens om komaf te maken met de zware criminaliteit. De drugshandel zelf bv. tiert wel nog welig, ook in de pacified favela's.
Ondertussen is het gaan regenen op onze tour, en zien we Jezus dus van heel dichtbij, maar met zijn hoofd en armen in de wolken. Tijdens onze passage in het Tijuca woud (een stuk tropisch regenwoud midden in de stad) worden we volledig uitgeregend. Wie had er ook weer beslist om deze tour in een open jeep te maken?
Gelukkig blijft het de volgende dagen en ook 's avonds min of meer droog. Zo krijgen we de kans om in een mini-cafeetje een soort samba-jam mee te maken. Geen carnavaleske samba toestanden, maar heel ingetogen, 5 gitaristen (op 7-snarige gitaren!) en 1 dwarsfluitist. Het café, de Bip Bip, zit stampvol met de muzikanten. Het publiek zit buiten op het trottoir en op de geparkeerde auto's voor het café. Bier of water ga je gewoon zelf halen en betalen doen we na afloop van de jam bij een half-ingedommelde grijsaard.
Samba is trouwens overal in de stad. In veel restaurants speelt wel een gitarist of een bandje, maar nooit echt opdringerig, laat staan aan je tafel. De stad telt ook een aantal samba dansgelegenheden. Op een avond belanden we in 'Rio Scenarium'. Daar betalen we wel een cover charge van ongeveer 10$ omgerekend, maar hoewel we ons zelf (nog) niet op de samba dansvloer wagen, loont het echt de moeite. Het gebouw is gigantisch: 3 verdiepingen hoog, met centraal een vide boven de dansvloer. Op de verdiepingen staat het dus vol met volk dat van bovenaf de dansers kan bezig zien. De muren hangen vol met curiosa uit vervlogen tijden, van accordeons tot verroeste kinderwagens, van oude grammofonen tot volledige victoriaanse kostuums en tussen de tafels staan oude piano's of staklokken. En... De caipirinha is de beste tot nog toe.
- comments
John the Barbarian Doe de groeten een 'Chica' Mieke en 'Samba'at' maar een beetje.