Profile
Blog
Photos
Videos
Ninh Binh, Hue, Hoi An
Ninh Binh ligt ongeveer twee uur rijden van Hanoi. Dit wordt ook wel het Halong Bay van het land genoemd met zijn limestone kliffen die tussen de rijstvelden uitschieten. De bus zet ons hier 's avonds in the middle of nowhere af. Hier stond één man te wachten die om de hoek een privé auto had staan waarmee we naar het hotel konden. In Vietnam lijkt het vaak alsof er niks geregeld is, gaat het chaotisch, maar uiteindelijk blijkt het altijd geregeld en komt er weer iemand op je af die je verder helpt. Het werkt hier het beste om maar gewoon te volgen en dan komt het telkens toch weer goed.
De grootste attractie in Ninh Binh is een vaartocht over de Tam Coc. Hier ga je met een roeibootje tussen de rijstvelden en de limestonekliffen door. Dit roeien werd bij ons gedaan door een wat ouder vrouwtje met haar voeten. Dit doen ze hier allemaal en gaat sneller als verwacht. De zon scheen flink en wij hadden er uiteraard niet aan gedacht om iets van een hoed mee te nemen. Dit vrouwtje had hier de perfecte oplossing voor. Ik kreeg het mooie Vietnamese hoedje, Nón Lá, op en Myron werd opgedragen een lelieblad los te trekken en op zijn hoofd te zetten. Dit was vooral voor de Aziatische toeristen die in andere bootjes passeerden de grap van de eeuw. Telkens als er een bootje langskwam begonnen ze te lachen, wijzen, zwaaien en foto's te maken. Verder is er niet heel veel in Ninh Binh te zien en zijn we dezelfde avond nog met een nachttrein naar Hué gegaan. Deze treinrit duurt ongeveer elf uur, maar doordat het vooral bestaat uit slapen lijkt dit relatief kort. In Hué worden we uiterst gastvriendelijk opgevangen in het hotel. We krijgen verse fruitsapjes en een schaaltje met fruit.
Hué is ruim een eeuw de keizerlijke hoofdstad van Vietnam geweest waardoor dit een stad is met meerdere historische bezienswaardigheden. Wij hebben onze dag voornamelijk doorgebracht in Tu Cam Thanh: de Verboden stad. Dit was erg bijzonder, maar doordat we de verboden stad in Beijing al hebben gezien viel dit toch een beetje tegen. We beginnen te verwend te raken. Verder hebben we een beetje door het stadje geslenterd en hebben hier een motortour geregeld. Deze begint de volgende ochtend in Hué en eindigt in Hoi An. Dit gaat in totaal twee dagen in beslag nemen. Niet omdat dit nou zo ver weg is, maar omdat we een mooie omweg hebben over het Ho Chi Minh Trail. Deze heeft een grote rol gespeeld tijdens de Vietnamoorlog. De Vietnamezen gebruikten deze route om manschappen en materialen van Noord naar Zuid te vervoeren. Myron gaat zelf rijden en ik spring bij een Vietnamees mannetje achterop. Dit doen we samen met twee Engelsen die beide achterop de motor zitten bij twee andere mannen. Onderweg stoppen we om te zwemmen en koffie te drinken. De route is heel erg mooi en de wegen hier zijn verlaten. Dat hadden we nog niet eerder gezien in Vietnam. De tweede dag zijn we nog in een klein dorpje gestopt en kregen we een zaksnoep in onze handen gedouwd. De bedoeling was dat we dit aan de kinderen in het dorp zouden uitdelen. Zij wisten dit al precies want voordat we de zak snoep hadden stonden alle kinderen van het dorp al om ons heen. Verder hebben we nog een stukje langs de kust mee gepakt, een route die erg populair is geworden sinds een aflevering van Top Gear en eindigen we in de leuke stad Hoi An. Hier zeggen we iedereen gedag en gaan naar ons nieuwe guesthouse. Hoi An is voor ons een soort vakantie in een vakantie. Een relatief rustig plaatsje met mooie stranden in de buurt en een autovrij oud stadscentrum met overal vrolijke lampionnetjes. Ons guesthouse leverden gratis fietsen aan (wel met lekke band overigens) waardoor we zo bij het strand waren. Hier hebben we 'gewerkt' aan ons kleurtje en gezorgd dat we vooral niet te kort komen aan eten en drank. Om toch nog een beetje cultureel te doen zijn we de laatste dag naar My Son geweest. Dit zij ruïnes van de oude 'Cham Empire'. Een hete dag maar erg mooi gezicht de oude ruïnes met groene bergen op de achtergrond.
Na Hoi An staat ons een lange reis voor de boeg. De eerste plek waar we graag willen stoppen is Dalat. Dit ligt heel erg veel zuidelijker. De busrit neemt hier met een overstap ruim 20 uur in beslag. We vertrekken eind van de middag en gaan een sleeper bus in. De sleeper bussen zijn gevuld met een soort stapelbedjes. De bedden zijn echter stoelen waarin je bijna plat kan liggen. Helaas voor Myron zijn deze bussen totaal niet geschikt voor een beetje lengte waardoor het voor hem niet de meest comfortabele manier van vervoer is. Toch kwamen we minder gebroken uit de bus als verwacht aan op onze volgende bestemming Dalat.
- comments
Lidia Weer mooi geschreven Lies!! Haha Leuk dat blad op My zijn hoofd. Zeker een bezienswaardigheid ; )
Riet Geweldig weer nog n paar dagen en jullie zijn weer bij ons!!geniet er nog even van want hier moet je weer aan de bak !!
Riet Leuk hoor jullie belevenissen 'k zal 't missen!!
Annet schitterende foto's weer en mooie verhalen! Weer nieuw materiaal voor in jullie schatkist!!! xxx