Vorige week woensdag stond ik om 5.30u op en toen ik mijn gordijnen open deed bleek het al een klaarlichte dag. De zon komt hier blijkbaar al ruim voor 5 uur 's ochends op. Zo vroeg opstaan doe je natuurlijk niet voor je lol, die ochtend om 8.00u kon ik namelijk een tewaterlating van een schip in Kobe bijwonen. Kobe is een stad op 50km van Osaka en ligt aan dezelfde baai. 50 km klinkt als een eind verderop, maar eigenlijk zijn Osaka en Kobe twee verstrengelde steden. In Kobe aangekomen gingen we naar de scheepswerf van Mitsubishi Heavy Industries, waar we op een afstand het schip al op de helling zagen liggen. Met 300 meter lang, 43 meter breed en 25 meter hoog is het het grootste type schip wat ze daar kunnen maken.

Ondertussen hebben jullie al van het filmpje moeten kunnen genieten en zo niet dan zou ik snel even op de filmpjes pagina van deze blog kijken!

De rest van de zonnige dag heb ik ingevuld door Kobe te verkennen, het havengebied is beroemd. Er staat een grote uitkijktoren waarvanaf je het hele gebied kunt zien, erg indrukwekkend vond ik het echter niet ;)

In Nankimachi, het chinatown van Kobe, werd mij een Bao Zi aangeraden. Het lijkt op een dimsum-achtig iets, maar smaakt naar een echt broodje gehaktbal! Even later heb ik mij er tegoedgedaan aan een hamburger gemaakt met echte Kobe Beef erg lekker! De zon stond ook aan, dus een biertje erbij deed het erg goed!

Even later deed een bezoek aan het Hakutsuru sake museum mij afvragen hoe Japanners ooit het sake brouwen uitgevonden hebben. Sake wordt gemaakt van rijst, maar simpelweg wat bewerkingen op één handjevol rijst loslaten is het niet. Je hebt rijst dat wordt bewerkt tot een soort gist, rijst dat wordt bewerkt tot smaakstof, rijst dat moet verschimmelen etc. Uiteindelijk wordt alles samengevoegd en gekookt. De gekookte rijstkorrels wordten uitgeperst en wat eruitkomt noemen we sake.

De dag sloot ik af op Mount Rokku, met een mooi uitzicht over Kobe en Osaka.

Afgelopen weekend ben ik voor het eerst met de Japanse hogesnelheidstrein, de Shinkansen, op reis gegaan. De reis ging naar Hiroshima, natuurlijk wereldberoemd vanwege die ene bom in 1945. De reis met de Shinkansen was erg plezierig, ik vond er zo'n beetje de eerste ziplaats in Japan waar ik mijn benen wél kwijt kon, maar het was ook zeker de meest soepele treinrit die ik ook heb meegemaakt!

Hiroshima zelf is een grote stad die erg Amerikaans aandoet met brede avenues en grote kantoorpanden. Middenin de stad ligt het Peace Memorial Park vlakbij de plek waar de atoombom is gevallen. In dat park zijn allerlei monumenten om de slachtoffers te herdenken en je vind er ook de A-Bomb Dome. Dat is één van de weinige gebouwen die na de kernbom nog gedeeltelijk overeind stond, inmiddels het laatste dat nog staat en tot symbool verworden. In het park is ook een grote ondergrondse hal te vinden voor de herdenking van alle slachtoffers, je kunt er ook vele ooggetuigenissen lezen en zien. Erg indrukwekkend.

Aan het eind van de middag ben ik naar Miyajima vertrokken, het is een eiland vlakbij Hiroshima. Het eiland werd vroeger als heilige grond beschouwd, in een baaitje staat de bekendste torii van Japan. Torii zijn een soort Shinto (=Japans geloof) toegangspoorten. Normaal staan die torii als toegangspoort van een tempel op het land, maar omdat het eiland heilig is, staat deze in het water. De tempel op de oever van de baai staat dan ook op palen.

Dat de torii erg beroemd is, is erg begrijpelijk, het levert namelijk erg mooie plaatjes op!

Na de reis terug naar Osaka met de Shinkansen ben ik samen met Sahbi, een phd-student van mijn lab naar Namba gegaan. Namba is het uitgaansdistrict van Osaka. Samen met een groep vrienden van Sahbi hebben we daar de vele barretjes, kroegjes en cafeetjes verkend. de gelegenheden zijn allemaal erg klein, waardoor wanneer je met 10 mensen een kroeg ingaat het vol, maar instant gezellig is! Omdat de treinen 's nachts niet rijden, kon ik pas 24 uur na opgestaan te zijn, na een geslaagde dag en nacht gaan slapen :)

Mijn onderzoek verloopt ondertussen goed en de laatste fase is aangebroken. De regelaar die ik ontworpen heb voor het schip mag ik gaan testen met een écht model in een free-running test in één van de vijvers op de campus.

Daarvoor moet ik eerst al mijn geschreven code compatibel maken met die van het besturingsysteem van het modelschip, maar als het een beetje meezit kunnen we ergens volgende week modelbootje spelen met dit 4 meter lange 70cm brede monster :D