Welkom in Anangu land. De oorspronkelijke landeigenaren van het nationale park Uluru- Kata Tjuta zijn de Pitjantjatjara en Yankuntjatjara mensen, dit zijn twee verschillende stammen binnen het Aboriginal volk. De mensen van deze stammen spreken nog steeds hun eigen taal en leren dit ook aan hun kinderen. In hun eigen taal noemen ze zichzelf de Anangu (uit te spreken als arn-ung-oo).

Hieronder kunnen jullie lezen hoe deze twee stammen willen dat we omgaan met hun heilige plekken en dit ook moeten respecteren.

Ananguku ngura nyangatja, Anangu Tjukurpa tjutatjara.
Dit is een Aboriginal plek waar de Anangu rechten gelden.

Nganana panya Tjukurpa nyanga palula tjana-languru kulini.
We leren deze rechten van mensen die we kennen.

Kamilu, tjamulu tjana panya tjukurpa kunpu,
Onze grootmoeders en grootvaders,

Kanyiningi ara kunpu kanyinningi,
hielden zich strikt aan deze rechten en aan onze cultuur.

Munuya Anangu tjuta kunpu nyinangi.
Zij leefden sterk en gelukkig.

Ka kuwari nyanga nganana tjungu nyinanyi piranpa tjuta munu mara tjuta.
Nu leven we samen, blanke en gekleurde mensen.

Nganana tjungu waakaripai, piranpa munu maru palu purunypa.
We werken samen, blank en gekleurd, we zijn beiden gelijk.

Uwankara Ulurula munu Kata Tjutala tjukaruru ngaranyi.
Alles wat gebeurt rondom Uluru en Kata Tjuta verloopt volgens onze rechten.


Na heel lang wachten en er ontzettend naar uit zien was het dan eindelijk zover: De Outback! Vanaf Perth zijn we naar Alice Springs gevlogen en daar wachtte ons een zeer warm welkom. Een ontzettend hete wind vloog ons om de oren zodra we het vliegtuig uitkwamen en Eef die zich al niet helemaal goed voelde ging bijna van d'r stokkie. Onze taxichauffeur die ons naar het hostel bracht vertelde dat we 'mazzel' hadden want het was deze dagen wat kouder, maar 38 graden…pfieuuuw. Die avond zijn we vroeg ons bedje ingekropen want de wekker ging alweer om 5 uur in de ochtend.

Vroeg in de ochtend stonden wij al te wachten met onze bagage buiten het hek van het hostel. Nadat Eef er tijdens een laatste toiletbezoek nog achter kwam dat het fototoestel en de twee portemonnees nog in het kluisje lagen (pfiiieeew net op tijd) stond Lim al bij de poort te wachten met de kamersleutel nog in haar zak, dus die ook nog maar even snel terugbrengen (lekker bezig). Daar bij de receptie van het hostel begon het avontuur al voor Lim; aangevallen door een vogel die zo tegen haar hoofd vloog….. gelukkig geen schade, niet aan de vogel en ook niet aan Lim. Precies om 6 uur kwam daar onze tourguide aanrijden, we hadden het niet beter kunnen treffen. Een echte bushbusher met lang haar en een flinke sik stapte uit de bus. Hij stelde zich voor als Sauce, gelukkig voor hem was dit zijn bijnaam. De groep bestond uit totaal 20 mensen vanuit verschillende landen; Frankrijk, Zwitserland, Japan, Zweden, Denemarken, Italië en Engeland. Eerst moesten we nog even langs het kantoor rijden voor wat administratieve dingetjes. Daar kregen we nog de kans om een kleine python vast te houden, zie foto's. De volgende stop was bij een kamelenboerderij. Daar kon je voor een paar dollar op een kameel rijden, gezien Eef dit als eens had gedaan en Lim nog niet, is Lim er maar opgeklommen. Het laatste stukje ging nog even in 'galop' en nee dat voelt echt niet comfortabel. Vroeger is er een kamelenboerderij geweest in de outback waar ze kamelen fokten maar op een gegeven moment had de overheid gezegd dat de kamelen af moesten worden gemaakt (reden weten we niet meer). In plaats van dat de mensen de kamelen hebben afgeschoten hebben ze deze vrij gelaten, met gevolg dat er nu in centraal Australië ongeveer 1 miljoen wilde kamelen te vinden zijn. En wij zijn maar eentje tegengekomen!

Na 6 uurtjes rijden waren we aangekomen bij onze eerste overnachtingsplaats. Hier hebben we genoten van een overheerlijke lunch waar we wel aan toe waren, een lekker broodje hamburger! Vervolgens zijn we weer in het busje geklommen om naar een punt te rijden waar we uitzicht hadden over de Uluru (Ayers Rock) en de Kata Tjuta (De Olga's). Hierna zijn we naar de Kata Tjuta gereden om daar een wandeling te maken.

Kata Tjuta betekent 'Many Heads', bestaat uit 31 individuele 'bergen' en is zo'n 30km2. De keten staat in een soort van halve cirkel om zo de vallei te beschermen. Het hele gebied heeft een speciale betekenis voor de Pitjantjatjara en Yankuntjatjara bewoners. Mount Olga is de hoogste 'berg' van de keten met een top van 546 meter. Tussen de 'bergen' zijn kleine riviertjes en waterpunten te vinden waar de dieren kunnen drinken.

Het was inmiddels al laat in de middag dus snel richting de Uluru gereden om daar van de zonsondergang te gaan genieten. Onder het genot van een paar flessen champagne en snackjes hebben we gekeken naar een prachtige zonsondergang. Daarna was het nog tijd voor een echte aussie barbie (barbecue), een heerlijke kangoeroebiefstuk, kamelenworst en normale biefstuk lagen op de gril. Gezien het die dag zo ontzettend heet was geweest en je behoorlijk zweet in de outback is een douche elke dag echt noodzakelijk. Dit ging helaas niet geheel volgens plan, zodra we de douches instapten vlogen de sprinkhanen je om de oren en zat er in elke douche wel 1 of 2 kakkerlakken. Eef (de held) stapt gewoon de douche in maar ja Lim aan de andere kant voelde daar niet veel voor maar heeft uiteindelijk toch de stap maar gezet (Lim: het zijn echte vieze,smerige en grote beesten hoor !!)

De volgende dag moesten we alweer vroeg uit de veren om zonsopgang te kunnen bewonderen bij de Uluru. Wij waren natuurlijk niet alleen dus samen met nog een paar 100 mensen hebben we de grote steen bewondert. Op het programma stond de 'Base walk', een wandeling van 10.6 kilometer om de Uluru heen (ja zo groot is dat ding). Gelukkig was het nog vroeg en nog niet te warm (zo'n 33 graden maar) en zijn we deze wandeling vol goede moed gestart.

De Uluru betekent 'Meeting Place' de plaats waar Aboriginals samenkwamen. Hij is 348 meter hoog, 3.6 km lang en 2.4 km breed. Het staat in groot contrast met het vlakke landschap wat eromheen te vinden is. Volgens een populair geloof is Uluru een niet op zichzelf staande steen maar één van de drie overgebleven toppen van wat vroeger een bergketen is geweest. Ze zeggen dat de Uluru al ruim 600 miljoen jaar oud is en hetgeen dat wij kunnen waarnemen nog maar een fractie is van de daadwerkelijke grote is. Geologen geloven dat de 'wortels' van de steen tot wel 6000 meter onder de grond gaan. De oorspronkelijke kleur van de steen is grijs maar door erosie is dit langzaam veranderd naar de kleuren rood en goud. Deze twee 'nieuwe 'kleuren komen op bepaalde momenten van de dag het mooiste tot hun recht namelijk met zonsopkomst en zonsondergang.

Na de wandeling (die zo'n twee uur in beslag nam) zijn we doorgereden naar het culturele centrum, waar we gelukkig even een frisje konden doen en ook de opmerking van de dag kon worden gemaakt. Wij zaten aan een tafeltje en Lim was bezig met haar telefoon terwijl Eef het raam uitkeek en op een gegeven moment zei: 'Oh Lim, je moet even uit het raam kijken hoor '. Waarop Lim zei: 'Ben nog even bezig, maar als ik straks kijk is het er dan nog?' Waarop Eef echt in een lachbui kwam dus Lim zich meteen omdraaide en de Uluru zag staan, tsjah die verplaatst zich niet zo snel….. Daarna weer naar de camping gereden voor een goed vullende lunch: wraps oftewel zoals Lim haar vader zou hebben gezegd HEEEEEERLIJK!!!! Op naar de volgende overnachtingsplaats vlakbij de Kings Canyon, bij de camping nog een duik in het zwembad gedaan om enigszins af te kunnen koelen. Voor het avondeten stond er weer iets lekkers op het menu! Tijdens de maaltijd zijn we aan het wikken en wegen geweest……. zullen we nou wel of niet in een swag onder de sterrenhemel gaan slapen, gezien alle spinnen, slangen, dingo's en andere vieze beestjes. Na lang discussiëren met twee andere meiden uit de groep toch besloten het gewoon te gaan doen, we zijn hier namelijk maar één keer en als we het niet doen krijgen we er spijt van. Dus de swags (soort van slaapzak met een matras er in waar je je eigen slaapzak weer in kan doen) kwamen uit de schuur en een kleine demonstratie volgde. Eerst de swags goed uitgeklopt en gecheckt of er niet nog slangen of spinnen inzaten en hup er in! Eef had eerder die week nog een glow in the dark sterrenkaart gekocht (jaja de nerd kwam in Eef naar boven) dus dit was een zeer goed moment om deze te gebruiken. Het was die nacht super helder en gelukkig op de campingplaats pikkedonker. Hierdoor werd de hemel goed gevuld met sterren en was zelfs de Melkweg mooi te zien. Lim viel wonder boven wonder als een blok in slaap terwijl Eef nog van de sterrenhemel aan het genieten was. Tijdens de nacht werd Eef wakker van de Dingo's (wilde Australische honden) die in de verte aan het huilen waren en zag dat de sterrenhemel nog helderder was geworden. Gelijk heeft Eef maar een poging gedaan om Lim rustig wakker te maken, voordat ze misschien wel zou gaan 'flippen' omdat ze iets op haar arm zou voelen, maar meer dan wat gemurmel en een draai naar de andere kant zat er niet in, jammer maar helaas;).

De laatste ochtend weer vroeg opgestaan na een heerlijke nacht in de swag! Deze dag stond in het teken van de Kings Canyon. Hier hebben we een drie uur durende wandeling gemaakt. Om de warmte enigszins te vermijden stonden we om 7 uur al in de startblokken. Het eerste stuk was een vrij heftige klim en toen we eenmaal boven waren was ook al de eerste waterfles van 750ml leeg. Gelukkig hadden we goed het advies van Sauce opgevolgd met gevolgd dat we ieders nog bijna 2 liter over hadden. Boven was het uitzicht prachtig dus de klim was het ook meer dan waard. Tijdens de wandeling hebben er natuurlijk veel kodakmomentjes plaatsgevonden en was er zo nu en dan een 'ooeeeh' en een 'aaaaah' te horen als er iemand te dicht bij de rand kwam en hoorde we af en toe van onze gids 'Watch your head tall Dutchie'. Het gemiddelde dat iemand hier van de klif valt is 1 per jaar, maar dat komt meestal omdat ze dan te dicht bij de rand staan welke zo nu en dan nog weleens kan afbrokkelen. Daarom is het nu zo dat als je met een gids op pad bent je een afstand van minimaal 2m van de cliff moet houden. Na een mooie wandeling van 3 uur zaten we om 5 over tien weer in de bus richting Alice Springs. We hebben deze dagen ongeveer 20 uur in de bus gezeten, totaal 2500km gereden, elk wel 5 liter vocht verloren en wel 15 liter vocht gedronken, ruim 32.000 stappen gezet wat ongeveer 21km is en drie fantastische dagen gehad.

We vinden het nog steeds super dat jullie ons allemaal volgen en reageren op onze blog, dat doet ons goed! Ook is het een mooie aanvulling op het album wat we straks hiervan kunnen laten maken waar alle verhalen met reacties en foto's in komen te staan. Het volgende avontuur staat ons al te wachten in Nieuw-Zeeland. Hier zullen we in vier weken de mooiste plekjes van het land gaan ontdekken tijdens onze Kiwi-Experience.


Liefs Eef en Lim