Profile
Blog
Photos
Videos
Cambodja, Ko Chang, Ko Kut, Bangkok, Ko Phangan en Krabi.
Na Phnom Penh zijn we afgereisd naar Thailand. Het was nog een wonder dat we de grens overkwamen aangezien er in het noorden hevig gevochten werd tussen Cambodja en Thailand (het land van de glimlach).
De reden voor deze plaatselijke oorlog? Een tempel. Nu hebben deze landen miljarden tempels in hun land staan, op iedere straathoek staat wel zo'n afhaalchinees, toch kunnen ze er niet over uit bij wie het heilige object nu hoort.
Inderdaad erg vreemd. Nadat we ons de grens over gestempeld hadden gingen we naar Ko Chang. Op dit eiland zaten we op Lonley Beach, toch was het ons niet "lonley" genoeg. Vandaar dat we zijn doorgereisd naar Ko Kut. Hier werden we met een speedboot voor ons "resort" gedropt, dat bestond uit 7 rietenhutjes, en werden hartelijk ontvangen door mr. Oofice (een Office maaaaaaanager met dyslexie dachten wij). Ons rieten hutje had uitzicht op het mooiste strand van onze reis (tot nu toe). Hier hebben we heerlijk genoten van de gastvrijheid van voornamelijk Big Mama die met haar zes onderkinnen en innemende glimlach de lekkerste gerechten bereidde. Het "hospitality" gevoel bereikte helemaal zijn climax toen ons werd verteld dat we alles zelf maar moesten opschrijven (op de rekening). Je eigen biertjes uit de koelkast pakken en zelf onthouden wat je had gegeten, ontzettend gastvrij dus.
Na drie dagen niks doen begon het toch weer te kriebelen en vroegen we aan Mr. Oofice hoe lang het lopen was naar de beroemde waterval van het eiland. Ongeveer een half uurtje zei hij, nadat we berekend hadden dat we dan voor de lunch terug waren (want die wilden we voor geen goud missen!) gingen we waardeloos voorbereid op pad. Met een half flesje water en een onduidelijk vodje, wat voor kaart moest doorgaan, kwamen we er na dik 2 uur lopen achter dat we toch niet helemaal goed zaten. Nadat we chagerijnig de "kaart" vervloekt hadden en in de hitte stonden uit te puffen, hoorde we ineens, van heel dichtbij, twintig geweerschoten! We zaten definitief verkeerd.
Gelukkig hebben we uiteindelijk de "junglebook" waterval gevonden en kwamen vlak voor het avondeten helemaal uitgeput terug bij ons prive hutje. Inmiddels waren we de enige gasten op het resort.
Friso is nog 1 dag er ziek geweest; koorts warm/koud en hevige hoofdpijnen. Door zuster Lijanne was hij na een dag weer de oude :).
Na het rustige Ko Kut reisden we naar Bangkok. Deze stad heeft ongeveer 12 miljoen inwoners en 4 miljoen auto's. Een wereld van verschil met ons paradijsje van de vorige dag. In Bangkok zijn we o.a. naar een weekendmarkt geweest ook wel bekend als de grootste markt ter wereld, het duurt alleen al vier uur om er omheen te lopen! We zijn naar het paleis van de koning geweest waar Lijanne zich voornamelijk verwonderde (en ergerde) over het aantal kledingvoorschriften, een kleine greep; geen wortelbroeken (skinny jeans), geen petjes, geen leggings, geen minirokjes, geen broeken met gaten, geen korte broeken, geen topjes, geen doeken, geen voetbalshirts, geen Mart Smeets truien enz.
Keurig dat we zijn kwamen we er gewoon in!
Verder zijn we in Bangkok naar een aantal enorme shoppingmalls geweest, sommige met onvoorstelbare afmetingingen (550.000m2!!).
Ook hebben we de in Nederland wereldberoemde Co van Kessel fietstocht gedaan. Nu is Co allang miljonair, doet alles per limo en gaat van zn leven niet meer op een fiets zitten, de andere gids was ook erg aardig. De groep bestond uit twee Nederlandse meiden; Ke en Virginie, twee engelse meiden en een dikke amerikaan die door ons verdacht werd van teveel "Hofnarretjes" liefde. De fietstocht ging door kleine nauwe steegjes en door Chinatown. We zagen achterbuurten en we reden over markten. De tocht werd vooral gemaakt door de "niet-Nederlanders" die totaal niet konden fietsen, het hoogtepunt van de dag was dan ook dat een engels meisje, rechtdoor, de sloot in fietste! (ze had niks).
De laatste avond zijn we wat wezen drinken op een dakterras met geweldig uitzicht over de stad. Daarna zijn we (heel romantisch) met z'n tweetjes naar een Muay Thai wedstrijd geweest. Dit is de nationale sport van het land, een soort boksen waarbij alle lichaamsdelen (behalve het hoofd) gebruikt mogen worden om punten te scoren. We hadden ring seats dus we konden de bloed- en zweetspetters opvangen. Na drie uur thaise herrie, bier, vieze wc's, dansrituelen, bloed en popcorn had Friso het wel gezien. Het was die Lijanne die per se het laatste halfuurtje wilde afkijken. En op het eind zijn we zelfs, na enige bedreiging van Friso, met de "champ" op de foto (zie foto's) geweest!
Na Bangkok zijn we naar Ko Phangan gegaan. Reizen is erg leuk, maar het reizen tijdens het reizen is verschrikkelijk: we deden meer dan 23 uur over deze reis. Ter vergelijking: de reis van Schiphol naar Sydney ging sneller. Naja.
We hebben twee dagen liggen bijkomen van deze helse tocht. Op dit eiland zaten we op een rustig resort wat de naam "Mai Pen Rai" droeg wat staat voor "geen probleem". De mensen zijn hier zo ontzettend rustig, elke bestelling werd apart opgenomen en elk drankje werd apart gebracht, voor de beun hazen onder ons, van een dienblad hadden ze echt nog nooit gehoord. De Burn Out moet hier nog uitgevonden worden. Het hutje dat we hadden lag op de rotsen met prachtig uitzicht op zee (zie foto's), alleen om dit prachtige plekje te bereiken moest er zowel geklauterd als getijgerd worden. Een sportief plekje dus. Een groot everzwijn deed af en toe een bezoekje aan ons strand, tot grote schik van sommige gasten die lagen te slapen en ineens een snuivende neus in hun nek voelde. Een gek gezicht zo'n enorm beest op het strand.
Uiteraard zijn we naar de Pre- en de Full Moon party geweest. Samen met Casper en Richard zijn we twee avonden achtereen met een houtenbootje naar deze waanzinnige uitgaansplek gebracht. Het was met afstand het meest idiote feest waar we ooit zijn geweest (en we hebben wat vergelijkingsmateriaal). Mensen onder de lichtgevende verf, brandende springtouwen, halfnaakte engelse meisjes, mensen die lagen te slapen tussen het feestgedruis door, ladyboys met zware stemmen, muren van muziek boxen. We keken onze ogen uit.
De laatste twee dagen hebben we liggen bijkomen op het strand en gezellig met Willem en Annet zitten kletsen.
Na Ko Phangan zijn we naar Krabi gegaan. Over een stukje (180 km.) waar de gemiddelde Corsa-rijder een uurtje over zou doen, deden wij er 13 uurtjes over. We kunnen niet wachten tot we weer met de NS mee mogen!!
In Krabi hebben we een boottocht gedaan naar het James Bond eiland ("The men With the Golden Gun"). Tevens hebben we drijvende dorpen, een tempel met apen en een waterval bezocht. Na dit boottripje kwamen we er wel achter dat het ook wel weer tijd wordt om naar huis te gaan. Met 80 tempels en een miljoen watervallen op foto maakte de laatste twee dingen totaal geen indruk meer (vreselijk verwend, ja we weten het!).
Zometeen gaan we naar Railey West (met het op een na mooiste strand van Thailand). En na drie keer opnieuw deze blog getypt te hebben (rot computers) is dit misschien ook wel het laatste verhaal van onze reis.
Mees komt ons de laatste week nog opzoeken en met hem gaan we naar Ko Phi Phi en Patong.
Nog even genieten voordat het echte leven weer begint!
- comments
Syb Hoihoi! Klinkt erg goed allemaal! Friso, heb je je kempo skills nog laten zien in de ring? Ben daarnaast ook erg benieuwd naar het enorme pakket wat is aangekomen bij Ma. Hoe hebben jullie er dat in godsnaam in gekregen:p? zie jullie sowieso de 17e weer! X
Annemiek Mooi verhaal, geniet nog even de laatste dagen en dan weer veilig thuis.
bir Lang leve de NS! Geweldig weer om alle belevenissen te lezen. Bijna weer terug, wat zullen jullie het straks missen ;-)
Marja Ha avonturiers, hahaha, verlangen naar de NS dat heb ik niet eerder gehoord. Met zulke uitspraken krijg je zo een mooie functie op hun afdeling PR!!! Dan heb je die hele Master niet meer nodig. Wat een geweldige belevenissen weer om mee te mogen beleven. Geniet van de laatste weken.
Jorrit Mooi weer! Have fun die laatste dagen en dan inderdaad back to real business! X
Aad Bennie Mooi al de ervaringen hier van jullie te mogen mee genieten.Fijne tijd nog even .
Karsten Mooie foto's en verhalen weer!!
Martin Ellen en Claire Heerlijk om jullie verhalen te lezen. Echt heerlijk voor zo'n druilerige zondag in Nederland. NA zo'n lange tijd is het wellicht ook wel weer leuk om terug te komen in dat leuke en over-georganiseerde Nederland