Alweer 2 weken verder..de tijd gaat echt super snel hier! Donderdag 12 januari de bus genomen richting the Catlins..was een leuke rit want de chauffeur maakte veel stops; nugget bay ( een bay die de naam gekregen heeft omdat de rotsen in de zee volgens de ontdekker op goudklompjes leken) en een stop bij een dorpje waar een tuin volgepland stond met poppen (scary!). Pas laat aangekomen in het hostel, ik was de enige van de bus die deze tussenstop maakte, en de rest van de bus ging door richting Invercargill.
Was een ontzettend leuk hostel: meer een soort van huis met een huiskamer waar iedereen gezellig ging zitten, dus je leert elkaar snel kennen. 's Avonds met een Israelisch stel naar het strand gereden en de yellow eyed penguins' bekeken..die kwamen 's avonds het water uit om hun jongen te voeren.

De volgende dag samen met een Franse jongen, Valentine ( jep dat is zijn echte naam :) ) , richting de Niagra Falls gelopen..niet de echte hahah het was een heel schattig watervalletje. En 's middags had ik mijn eerste surfles! Vanwege de regen was ik de enige die les kreeg, dus ik had gewoon prive les ..vet relaxed!
Moet zeggen dat het surfen met name in het begin best frustrerend was, want je wilt graag staan maar je moet een beetje feeling krijgen met je board en de golven. Maar aan het einde toch een paar keer op mijn board weten te staan en dat gaf me hoop om verderop in mijn reis nog eens een lesje te nemen ;).

's Avonds werd Charlotte, een meisje in het hostel, opgepikt door haar collega's om naar een lokale bar te gaan, zo'n 25 km verderop. Toen haar collega Valentine en mij zag zitten riep ze dat we ook mee moesten gaan, dus wij snel onze spullen gepakt en de auto in gejumped. Het was echt een local bar: iedereen keek ons aan toen we binnenkwamen en het licht stond vol aan ( heel gezellig :p). Muziek kwam uit de jukebox, dus als je muziek wilde dan moest je betalen voor een liedje haha echt ouderwets! Was wel lachen..sta alleen wel echt verbaasd om het drinkgedrag van de kiwi's: de meesten gaan helemaal tot het gaatje en rijden rustig weer terug naar huis. Datzelfde gold voor onze chauffeusse, dus gelukkig reed er een busje vanuit de bar die we toen maar genomen hebben.

Volgende dag niet al teveel gedaan..werd rond 17.00 uur opgehaald door de kiwibus en via een heel Hollands landschap ( vlak en met koeien) richting Invercargill gereden, waar ik door Uli en de kids opgehaald werd: op naar mijn volgende wwoofing adres!
Het adres bevond zich 1,5 uur rijden van Invercargill in Tuatapere; een klein dorp aan de kust. Het strand was er alleen niet 1 waar je lekker op gaat liggen, heel ruig, harde wind en vol met grote stenen.

Het gezin waar ik bij verbleef had een beetje aparte structuur :) : Uli en Peter, zij hadden samen 3 kids; Tessilo ( 10 jaar), Samuel ( 8 jaar) en Oliver ( 5 jaar) , en daarbij had Peter een open relatie met Mirjam. Het duurde even voordat ik het door had haha J, maar ik geloof dat Mirjam mij dit al vanaf de 2e dag probeerde duidelijk te maken :P. Met zijn 3en runnen ze een bee-farm, een hele andere wereld als dat ik gewend ben maar super leuk om te zien! In de afgelopen 2 weken 2x mee geweest om honing op te halen en bijen te verzamelen, de koe gemelkt, gevist, honing uit de raten gehaald en zelfs op de quad gecrossed!
Omdat er in de omgeving niet zo heel veel te doen was hielp ik al snel een paar uurtjes extra mee..liever dat dan dat ik niks aan het doen ben, en dat werd heel erg gewaardeerd. Peter zei zelfs dat ik het vanaf nu voor alle andere Wwoofers verpest had, want ze zouden nooit meer zo'n goede wwoofer krijgen.. :) . Ik was zelfs pas de 2e wwoofer die op zijn quad mocht rijden..dus dat vertrouwen te krijgen was wel heel leuk!
Hier ook mijn cultuurverschil mogen meemaken: ik kwam de huiskamer in waar een ouder stel mij aanbood het adres te geven van hun dochter in Australie. Ik kende dat stel helemaal niet..laat staan hun dochter! Dus ik zeg: no thanks, I'll be fine! En vanuit haar en Uli's reactie had ik blijkbaar iets verkeerds gezegd..bleek dus redelijk onbeleefd te zijn om zo'n aanbod te weigeren. Uli legde later uit dat we zoiets ook helemaal niet in Europa gewend zijn, maar het in Aus en NZ heel normaal is om het gegeven adres een bezoekje te brengen en als het klikt een nachtje over te blijven. Hmm..heb het aanbod dus maar geaccepteerd, je weet maar nooit.

Vanmorgen vroeg door Uli afgezet in Invercargill en vandaag alles geregeld voor de aanstaande dagen op Stewart Island. Heb besloten om Steven zijn advies op te volgen en op zoek te gaan naar de Kiwi birds ;) ( hoop alleen niet dat ik een Engels meisje tegen kom die stampt als een olifant haha). Voor morgen een lastminute vlucht weten te regelen..om 8 uur vlieg ik voor een vlucht van zo'n 15 (!) min :). De ferry was duurder dan een vlucht dus waarom niet met het vliegtuig haha. Ik blijf 1 nachtje in een hostel..pak evt morgen de ferry naar Ulva Island, een beschermt eiland met heel veel vogels. Woensdag begin ik dan aan de Rakiura track..track duurt 3 dagen en is 37km..valt dus erg mee! Heb vandaag de hutten geboekt..ideaal..gewoon soort van hostel op de looproute met toiletten en een keuken. Denk dat ik tot zaterdag dan blijf en zondag de bus vanuit Invercargill richting Milford Sound neem. Voelt weer goed om een beetje te reizen na 2 weken harde arbeid :p ( ben niks meer gewend heh ;) ).

Wil jullie allemaal nog super bedanken voor alle leuke berichtjes..!! Ook al schrijf ik meestal niet terug: het doet me veel om jullie reacties te lezen!

I'll keep u in touch! Xxléonie