Bula! Gister hebben we dus de dag 'proberen' door te brengen in suva. Idd proberen. Suva is de hoofdstad van de Fiji eilanden, maar afgezien van de mcdonalds leek het weinig op een hoofdstad zoals wij dat kennen. Emily en ik waren opzoek naar een paar shorts. Niet te vinden! Nergens waar ze roxy of billabong spullen verkochten, en als we vroegen aan mensen in de winkel zeiden ze dat ze zoiets echt niet hadden in Fiji en dat we een langer model moesten pakken. Na drie uur ploeteren in de hitte, gingen we het zoveelste indische winkeltje binnen, en ja hoor ze hadden wel 4 verschillende! Na wat afdingen hebben we die maar gepakt, en de eerste beste taxi terug naar het hostel. phew... Bahalve dat het een beetje vreemde stad is kun je er ook niet rustig rondlopen. Je bent namelijk de enige blanke persoon die je ziet. Mensen staren naar je, en veel proberen je aan te spreken. Ze lijken heel vriendelijk, vragen waar je vandaan komt, of je Fiji leuk vindt blablabla. Maar uiteindelijk zijn ze altijd ergens op uit, je geld. Zeer frustrerend omdat je maar heel moeilijk meteen kunt zeggen of iemand het echt leuk vindt om gewoon un praatje met je te maken, of iets van je wil. Vanmorgen zijn we vertrokken richting een of ander dorpje. Daar hebben we een sevusevu ofwel kava ceremonie meegemaakt. Dat is een soort welkoms ceremonie. Als je een dorp bezoekt neem je een ons kava-wortels mee als cadeau. Je zet zonnebril, caps enz. af,en trekt een sarong en een t-shirt aan Vervolgens doet iedereen zijn schoenen uit en neemt in een cirkel plaats in de bure van de chief. Mannen eerst en dan de vrouwen. Mannen zitten in kleermakerzit en vrouwen met hun benen aan de zijkant. De bezoeker vraagt om de zege van kavawortels, en de chief begint kava poeder te mizen met water om te drinken. Hij doet dat in een grote kava-kom die gemaakt is van heilig hout. Hij doet het poeder in en soort stoffen zak, en wast de kava eruit met water. Degene in de kring die recht tegenover de kavakom zit is de chief van de bezoekers, en krijgt als eerste de kava. Wanneer ze je de kava aanbieden, klap je een keer en zegt bula (als in; welkom). Dan drink je de kava uit de kokosnootschil in een keer leeg, als je dat niet doet wordt dat als zeer beledigind beschouwd. (Ook al ziet de kava eruit als groene modder). Is de kom leeg dan klapt iedereen 3 keer en zegt mada, wat leeg betekent. Wanneer iedereen gedronken heeft moet je om de beurt opstaan, je voorstellen aan de chief en vertellen waarom je naar Fiji bent gekomen. Als laatse teken je het gastenboek als dat er is. Zo'n dorp lijkt trouwens in niks op onze dorpen. Er is geen winkel ofzo, en meestal geen elektriciteit of stromend water. Na de ceremonie zijn we naar een school gegaan. Was errug leuk. De kinderen vinden het maar wat sjiek om op de foto te gaan. We hadden wat schoolspulletjes gekocht in een stadje om aan de kinderen te geven. Wij kregen van hun kokosnoten om uit te drinken. De kinderen krijgen al hun lessen in het engels, omdat dat de officiele taal is. Toen wij aankwamen renden de meeste rond met hun tandenborstel, ze hadden net hun 'toothbrush-drill' gehad! Na het bezoek aan de school gingen we met een paar kinderen van het dorp naar de rivier. Waar ons bamboevlotten (billibilli's) wachten. Meer dan zo'n 6 bamboestokken naast elkaar waren het niet. Daar hebben we met de hele groep een race gedaan in de rivier. Was wel sjiek, wij hebben natuurlijk niet gewonnen ;) Vervolgens reden we 2 uur over vreselijke 'wegen', en nog vreselijkere bruggen. Sommigen bruggen bestonden enkel uit wat planken, niks brugleuning, het was net breed genoeg om met de bus overheen te gaan. Dan houdt je toch wel je hart vast! Na een tijdje kwamen we op een plaats waar ze aan de 'weg' (lees modder, verharde wegen waren er niet) aant werken waren. Grondverzetten dus. En toen begon het tropisch te regenen, modderstromen overal! Dacht echt dat we vast zouden komen te zitten. Het leuke van het rijden over dat soort wegen is, dat de kinderen die de bus zien, met de bus proberen mee te rennen en blijven zwaaien en renne. Heb daar un paar leuke foto's van. En toen kwamen we dan eindelijk bij de werf waar we de boot naar het eiland zouden nemen. Bij een werf moet je je een mini aanlegsteiger voorstellen. We waren met zo'n 30 man, en daar kwam de boot..... zeg maar bootje, een middelgroot speedbootje zou ons allemaal en onze bagage wel naar het eiland brengen. Vreemd genoeg pasten het ook nog, oke we lagen wat diep in het water, maar who cares, dat is Fiji ;) Na zo'n 20 minuten kwamen we aan op nananu i-ra island, ook wel dagdroomeiland. Op zo'n eilandjes hebben ze meestal helemaal geen aanlegsteiger, en je loopt dus met je bagage een stukje door het water. We blijven tot dinsdagmorgen op dit eiland, relaxt.... =) Kus,