Het regent! Na meer dan 4 weken Nieuw Zeelandse zon nu eindelijk een regendag. Het heeft wel een paar keer gemiezerd, maar vandaag is het grauw en hangen hier in de bergen/vulkanen de wolken laag.
Ik ben in Tongariro National Park, centraal gelegen in het zuidelijk deel van het Noord Eiland. Gisteren heb ik de Tongariro Crossing gedaan, een wandeling die gezien wordt als de mooiste dagtocht van Nieuw Zeeland. Ik had enorm geluk, want deze wandeling is alleen te doen bij goed weer. En dat was het gisteren!
Om 7 uur werd ik opgepikt door de shuttlebus, die me naar het begin van de track bracht. De track start op 1100 m en voert je door het vrijwel onbegroeide landschap van drie 3 vulkanen: de Tongariro, Ngauruhoe en Ruapehu. (Dit gebied is in Lords of the Rings gebruikt als Mordor en de Ngauruhoe als Mount Doom.) Het eerste uur stijg je geleidelijk, daarna een fikse klim van ca. een half uur via de Devil's Staircase. Vervolgens loop je een deel vlak door het opgevulde oude kratermeer. Dan volgt de laatste klim die vooral lastig was door de opgestoken wind, die je bij omver blaast.
Ik kon opeens begrijpen waarom de tocht vanwege de wind regelmatig 'afgeblazen' wordt ;-). Je bent nu op het hoogste punt (1870 m) en wordt beloond voor je inspanningen. Je ziet het Blue Lake liggen en na een klein afdaling ook de Esmerald Lakes. Fantastisch! Wat een panorama!
Op dat moment besefte ik weer waarom ik hier in Nieuw Zeeland ben: wat een geweldige natuur. En ook wat een diversiteit.
De afgelopen weken heb ik prachtige stranden en strandjes gezien in Northland (het noordelijkste deel van het Noord Eiland), maar ook golvende groene heuvels met schapen en koeien. En nu dan dit maanlandschap in Tongariro. Natuurlijk 'doe' ik ook toeristische attracties, zoals een culturele show van de Maori's en een bezoek aan Wai-O-Tapu, het Thermal Wonderland in de buurt van Rotorua.
Maar tijdens een wandeling in die prachtige natuur geniet ik het meest. Daarna wil ik dan natuurlijk wel graag op een terrasje genieten van een cappucino, maar dat zit er niet altijd in. In dit land is niet op iedere hoek een 'pannekoekenhuis' te vinden (in tegenstelling tot Nederland: "Kijk een pannekoekenhuis, dan kan de natuur niet ver zijn!"). Hier in het Skotel waar ik nu verblijf is de espressomachine al 2 weken stuk en moet ik voor een cappucino naar het nabijgelegen Chateau Tongariro.

De afgelopen maand is snel gegaan: het weerzien met mijn oude vriend Ruud in Auckland was in het begin wat onwennig, maar al snel hadden we onze draai weer gevonden. Ik kon een week bij hem, zijn vrouw Julie en zoon Tristan in huis verblijven en de omgeving verkennen. Tussen zijn drukke werkzaamheden door hadden we gelukkig wel tijd om wat tripjes te maken oa naar Rangitoto een vulkanisch eiland in de baai van Auckland dat zo'n 600 jaar geleden opeens op kwam 'borrelen'. Zoals vanouds raakt Ruud niet uitgepraat over de natuur en het belang van sustainability (duurzaamheid). Het was een warm onthaal en warm weerzien: old friendships never die!
Op zaterdag 12 december bracht Ruud me naar Auckland Airport om mijn zusje Annelies, haar man Ian en kinderen Julia en Lily op te halen. Erg leuk dat Ruud en Annelies elkaar nog even konden zien, de laatste keer was denk ik 30 jaar geleden!
Met z'n vijven vertrokken we in een huurauto naar Russell (Bay of Islands), zo'n 300 km ten noorden van Auckland. Daar hadden mijn broer Gert en zijn vrouw Irene al kwartier gemaakt in een geweldig huis, dat we met z'n allen gehuurd hadden. (Gert en Irene wonen nu al weer 6 jaar in Nieuw Zeeland.) Ze stonden ons samen met hun kinderen Joren en Kes al op te wachten. Wat geweldig om elkaar in deze omgeving weer te zien!
De daaropvolgende week hebben we genoten hebben van het bijpraten, de prachtige omgeving en het heerlijke weer: elke dag wel even naar ons bijna prive strandje en daarna voor een ijsje naar Russell. De kinderen vermaakten zich opperbest: met elkaar maar ook met oom Cees, die hen als Cees de vleesvreter regelmatig achterna moest zitten!
Na een week vertrokken Annelies en Ian met kinderen richting Rotorua en ik huurde een auto om het Northland te verkennen.
Kerst vierden we weer met Gert en Irene in hun huis in Whangarei (met cadeautjes onder de kerstboom) en daarna op het strand in Matapouri, waar we kennismaakten met Irene's oom Toon en tante Klaske en hun kinderen en kleinkinderen, die kerst traditioneel op het strand van Matapouri vieren. Het was een heerlijke dag: zwemmen, zonnen en sporten: oa petanque, dat hier veel gespeeld wordt. Gert en ik moesten het in de finale helaas afleggen tegen David (Irene's neef) en zijn vriendin Christina.Vreemde ervaring: Kerst op het strand!. We hadden 's ochtends nog gewed hoeveel roodwitte kerstmutsen we zouden zien, maar dat viel mee.
Annelies en Ian vertrokken na kerst naar Auckland voor hun vlucht naar het Zuid eiland, ik bleef nog een paar dagen bij Gert en Irene. Lekkere uitstapjes naar het strand en 's avonds BBQ-en in de tuin. Gert en ik maakten nog een prachtige, inspannende wandeling bij de Whangarei Heads (we hadden nog dagen spierpijn!).
Op 30 december vertrok ik richting Rotorua, we spraken af elkaar weer te zien op 9 januari in Auckland om Annelies, Ian, Julia en Lily uit te zwaaien. Roturua was wel wennen: nogal toeristisch en vol met attracties: kabelbaan, Kiwi encounter, Maori zang/dans en natuurlijk de thermische bronnen. Gezellig maar wel druk dus. Na 2 dagen had ik het daar wel gezien en via Wai-O-Tapu en Taupo reed ik richting Whakapapa Village in Tongariro National Park.
De wolken beginnen op te trekken, ik denk dat ik vanmiddag een wandeling naar de Taranaki Falls ga maken.
Tot zover Nieuw Zeeland! Voor jullie een heel goed en gezond 2010 toegewenst! (In Nederland of waar je dan ook bent)