Profile
Blog
Photos
Videos
How y'all doing folks?
Onze trip door Australië loopt jammer genoeg op zijn einde. Het gaat allemaal ook zo snel hé… Wij vinden het een superleuk land om in te reizen! Het is zo apart… We hebben hier in totaal bijna 6000 km afgelegd en nog hebben we maar een fractie gezien van wat het allemaal te bieden heeft. De Oostkust is mooi en heeft zeker zijn charmes maar kan soms toch ook te toeristisch zijn (met alle gevolgen van dien). Dit is leuk voor even, maar wij hebben meestal meer genoten van het rustigere en prachtige binnenland. De natuur, de dieren, de nationale parken en de gastvrijheid van sommige mensen in Australë hebben ons heel aangenaam verrast. Hopelijk komen we hier ooit nog eens terug!
Nadat we op dinsdag afscheid genomen hebben van Barry & Christine, beginnen we terug aan het vervolg van onze roadtrip. We zitten nog 2 weken in onze camper en hebben nog wel een paar dingen op ons lijstje staan. Onze volgende stop is Cape Hillsborough National Park, een klein natuurgebied aan de kust waar je kangoeroes op het strand kan zien.
In de namiddag doen we een korte boardwalk dwars door de mangroves, best wel mooi. Hierna rijden we door naar onze kampplaats, Smalley's Beach. Zoals de naam al doet vermoeden, slapen we vlak aan het strand. Omdat het vanaf november tot mei in (Far) North-Queensland stingerseason (een stinger = een mogelijk dodelijke kwal) is, kunnen we jammer genoeg niet in de zee. Tegen het vallen van de avond maken we nog een strandwandelingetje maar zien we geen kangoeroes. Jammer!
De volgende morgen willen we nog een korte wandeling maken voor we doorrijden naar Airlie Beach. Deze is geen groot succes: wanneer we plots door een stukje regenwoud moeten en we een spin zo groot als een vuist recht voor onze neus zien hangen, draaien we terug :-). Niet omdat we bang zijn, zeker Sige niet, maar gewoon omdat we niet echt de geschikte kledij aanhebben. Blote armen + blote benen + teensleffers = niet de juiste formule om door een regenwoud te wandelen…
We stappen terug in onze camper en rijden onder de stralende zon verder naar Airlie Beach, een toeristisch stadje aan de Whitsunday Coast.
Deze kust is vooral beroemd omwille van zijn paradijselijke eilanden, the Whitsundays. De oceaan is hier mooi blauw en de stranden zijn parelwit. Alleen jammer dat je niet zomaar in de zee kan zwemmen…
Het is al in de late namiddag als we er aankomen en we stoppen nog even aan een baai om te genieten van het zonnetje met een wijntje in de hand. Daar wordt ne mens nu blij van :-). Na het eten gaan we op zoek naar een gratis kampplaats. Dit is zo goed als onmogelijk… Omdat er zoveel campertjes in Airlie komen, is het overal streng verboden om te parkeren langs de weg. We rijden naar een afgelegen buurt boven op een heuvel en vragen aan een local of hij misschien een goed plekje weet om de nacht door te brengen. Hij zegt ons dat we wel voor zijn huis mogen komen staan, zolang we maar stil zijn. Geen probleem, denken we, en we parkeren de camper voor zijn deur. Na een halfuurtje horen we ineens stemmen. Het is de overbuurman die onze nummerplaat naar de security aan het doorbellen is. Je hebt zo van die mensen… We rijden dus maar weg en slapen bij een hostel. Bedankt overbuurman, zak!
Op donderdag brengen we de hele dag door aan de lagune, een mooie (iets te warme) zwemplas vlak naast de oceaan. 's Avonds rijden we naar Proserpine, een stadje dat op 20 minuten van Airlie Beach ligt. Hier mogen we logeren bij Koen & Christ'l, een Belgisch koppel dat al 28 jaar in Australië woont. We maken kennis met Koen, Christ'l is samen met Ilse (de dochter) tot vrijdag naar Townsville, en krijgen naar goede Belgische gewoonte al snel een pintje aangeboden, niet slecht! Er volgen nog een paar pintjes en uiteindelijk gaan we lichtjes beschonken naar bed :-). Het doet deugd om nog eens in een koele kamer te slapen…
Vrijdagmorgen vertelt Koen wat we nog allemaal kunnen doen in de streek. Op aanraden van hem rijden we naar Ceder Creek Falls, watervallen die nu na de regen van de laatste dagen zeker de moeite moeten zijn. Wanneer we er aankomen, zien we dat hij gelijk heeft:er kletteren bakken water van de rotsen naar beneden in het zwempoeltje. Het is hier lekker rustig, er zijn bijna alleen maar locals, en het water is zalig verfrissend. Een aanrader dus!
Na de middag rijden we nog even terug naar Airlie Beach en duiken we snel in de lagune. Tegen de avond komen we terug aan bij ons Belgisch gastgezin en ontmoeten we nu ook Christ'l en Ilse. We worden opnieuw heel vriendelijk ontvangen en krijgen een lekkere maaltijd met de nu al legendarische 'Christ'ls patatoes' voorgeschoteld.
De volgende dag helpen we Koen en Christ'l wat in de tuin en in de namiddag worden we nog even rondgeleid in de omgeving. We rijden onder andere naar Shute Harbour vanwaar je de Whitsundays kan zien liggen. Het uitzicht is mooi, al is het waarschijnlijk wel meer de moeite om op de eilanden zelf te zitten.
's Avonds worden we weeral verwend: na een aperitiefje (of twee, drie… ;-)) eten we scampi's in een heerlijke saus en hebben we daarna nog een gezellige avond. Het gaat wringen om terug kampeerkost te eten…
Op zondag nemen we afscheid van Koen, Christ'l en Ilse en rijden we door naar Townsville waar we mogen logeren bij Emma, de dochter van Barry. De rit zelf verloopt niet zonder problemen: we zitten 2 keer middenin een zware storm! Gelukkig kan onze Chubby tegen een stootje en komen we tegen 6 uur veilig aan bij Emma en haar leuke gezinnetje. Nadat we met de kinderen (Clay en Lilly) en haar man (Stef) hebben kennisgemaakt, krijgen we een korte rondleiding door het huis. De inrichting is supergezellig en helemaal ons ding! Na een gezellig etentje met z'n allen, doen we nog wat aan sport op de Wii en gaan we slapen. We zijn opnieuw heel gastvrij ontvangen!
Maandag vertrekken we vroeg en rijden we verder naar het Noorden, Far North Queensland in. Vanaf hier wordt het echt tropisch en zijn er maar 2 soorten klimaat: het droge en warme klimaat in de winter en het vochtige en heel warme klimaat in de zomer. Het regenseizoen is net begonnen en vanaf nu kunnen we ons elke dag wel verwachten aan een hevige regenbui. We stoppen in Ingham en rijden van hieruit naar de spectaculaire Wallaman Falls.
De Wallaman Falls zijn gelegen in Girringun National Park en zijn met hun hoogte van 268 meter de hoogste watervallen van Australië. Vanaf Townsville begint trouwens de Wet Tropics World Heritage Area. Dit gebied loopt tot Cooktown in het noorden en is 894420 hectaren groot. Het bestaat uit kustzones, moerassen, mangroves, eucalyptuswouden en natuurlijk tropisch regenwoud. Hoewel dit gebied slechts 0,01 % (!) van het totale Australische grondgebied is, herbergt het 36 % van alle soorten zoogdieren, 50% van alle vogelsoorten en 60 % van alle vlindersoorten!
De combinatie van de Wet Tropics samen met het Great Barrier Reef in het Oosten en de prachtige Atherton Tablelands in het Westen, maakt Far North Queensland echt wel de moeite waard.
Om bij de falls te geraken moeten we eerst een hele hoop koeien op de weg ontwijken en maken we een steile klim naar boven. De laatste 10 kilometer rijden we op een slibberig kleiweggetje. We stappen uit en horen het geraas van de watervallen al op de achtergrond. Dat beloofd! Het uitzicht op falls en de omgeving is prachtig: het water dondert echt naar beneden en stroomt dan verder door een groene vallei. We proberen nog naar de voet van de waterval te geraken maar jammer genoeg is het pad hierheen gesloten wegens instortingsgevaar.
In de late namiddag rijden we nog even langs Lucinda. Hier kan je een 6km lange 'Jetty' in de zee zien waarlangs al het suikerriet naar de boten getransporteerd wordt. Niet echt spannend, maar het is wel graaf om te zien hoe de Jetty een beetje gebogen is. De aarde is dus toch echt rond!?
's Avonds stoppen we langs de autostrade en moeten we door de warmte voor de eerste keer echt wel met onze schuifdeur open slapen. We hangen in survivalstyle ons muskietennet ervoor en doen een poging om lekker bezweet in slaap te vallen. Wij zijn nogal is keirels ze!
De volgende morgen zijn we al vroeg wakker en rijden we naar onze volgende bestemming: Mission Beach. Onze missie voor vandaag is best simpel: een strand vinden met een stingernet, afkoelen en een cassowary zien!
De cassowary is best bijzonder: een volwassen dier is zo groot als een mens, kan niet vliegen en heeft 3 tenen, een blauw-paars hoofd, een rood lelletje zoals een kalkoen en gekke zwarte veren. Het mannetje zorgt voor de kindjes en hoewel de cassowary ook bekend staat als 'the Southern cassowarry' komt hij enkel in North Queensland en Papua New Guinea ,gelegen ten Noorden van Australië, voor.
Het is een beschermd en bedreigd dier dat een heel belangrijke rol in het ecosysteem van het regenwoud vervult: het is het enige dier dat in staat is om zaden van meer dan 70 verschillende bomen en planten te verspreiden via zijn… stront. De cassowary slikt het fruit in zijn geheel in en scheidt vervolgens de zaden af waarna hij deze opnieuw uitkakt. De stront waarin de zaden zitten dient als mest en zorgt ervoor dat ze sneller groeien. Zonder de cassowary zou het regenwoud er echt anders uitzien.
We checken in op een camping en rijden naar de oceaan, op zoek naar een stingernet. Wanneer we bij het strand aankomen, zien we dat het een tropisch karakter heeft doordat het wordt afgebakend door een strook palmbomen en ander groen, best wel mooi! We zoeken een plekje onder een palmboom zonder kokosnoten en leggen ons lekker in de schaduw. Jasper krijgt het zelfs in de schaduw al snel te warm en loopt naar het afgespannen stukje oceaan om af te koelen. In het water blijkt het jammer genoeg al bijna even warm te zijn als uit het water, niet erg verfrissend dus…
We spannen ons voor de rest niet meer teveel in en houden een dagje strand. Tegen de late namiddag besluiten we om toch nog even iets actiefs te doen en maken we nog een klein wandelingetje door het regenwoud. We hopen hier misschien een cassowary tegen het lijf te lopen maar we zien er uiteindelijk geen.
Na het eten plannen we onze laatste dagen van de roadtrip een beetje en kruipen we in onze oven. 1 ding is zeker: we zullen het opnieuw niet koud hebben vannacht!
Op woensdag is het 'watervallendag' en staan de Atherton Tablelands op ons programma.
Dit heuvelachtige 'platteland' met hoogtes van boven de 1000 meter vormt de overgang tussen het tropische regenwoud aan de kust en de savanne van de Outback. De wegen zijn hier prachtig en de streek staat vooral bekend omwille van zijn prachtige natuur, meren en watervallen.
Wanneer we net uit Mission Beach weg zijn, zien we op het laatste stukje van een 'cassowarry conservation area' ineens iets zwarts oversteken. We rijden dichterbij en zien nu van heel dichtbij een volwassen cassowary langs de weg! We blijven even staan en zien hoe het beestje ons aankijkt en vervolgens in het regenwoud verdwijnt. Supervet!
In Innisfail draaien we linksaf en verlaten we de kust weer voor even. We moeten serieus stijgen en rijden dwars door het regenwoud naar onze eerste stop: het watervalcircuit van Millaa Millaa. Dit circuit brengt ons langs een paar van de mooiste watervallen van de Tablelands. Zo passeren we langs de Ellinjaa, Zillie en Millaa Millaa Falls. Deze zijn allemaal de moeite waard, maar de Millaa Millaa Falls zijn toch het meest spectaculair. Je kan hier zelfs zwemmen!
Vanuit Millaa Millaa nemen we vervolgens een 'scenic drive' naar Ravenshoe. Deze weg is niet geschikt voor trucks of mensen met een caravan en we begrijpen wel waarom. De ene bocht volgt na de andere en er kunnen maar amper 2 auto's elkaar passeren. Gelukkig komen wij geen tegenligger tegen en kunnen we genieten van de uitzichten over het heuvelachtige landschap rondom ons.
In Ravenshoe rijden we nog langs de Little Millstream en de Millstream Falls, de laatste watervallen voor vandaag. De laatste zouden de breedste watervallen van Australië moeten zijn, maar wij vinden ze een beetje tegenslagen. We rijden verder het binnenland in en stoppen ergens langs de snelweg om te slapen.
De volgende dag rijden we naar Undara Volcanic National Park en valt het ons plots op hoe anders het landschap hier is. We zien nu geen groen regenwoud meer maar wel termietenheuvels en droge savanne. De dorpjes liggen hier ver van elkaar vandaan en bestaan uit slechts een paar straten en huizen. De snelweg is minder druk dan een gewoon landweggetje van bij ons, al zien we soms een roadtrain (een camion die 3 opleggers achter elkaar trekt) passeren. Dit is de echte outback and we love it!
Undara Volcanic NP staat vooral bekend om zijn 160 km lange ondergrondse 'lava tubes'. Deze gangen werden ongeveer 190.000 jaar geleden gevormd tijdens een vulkaanuitbarsting die 3 maanden duurde. De lava stroomde via oude rivierbeddingen naar de zee en terwijl de bovenste lava afkoelde en stolde bleef er in het midden van de stroom hete lava vloeien waardoor de enorme gangen werden gevormd.
De camping in het nationale park is leuk. We slapen midden in de bush en zien onze dikke vrienden terug: we slapen opnieuw tussen de kangoeroes! Om de lava tubes te bezoeken, moet je een best wel dure guided tour boeken. Het lijkt ons slim om even rond te horen of deze wel de moeite zijn, vooraleer we er één vastleggen. Gelukkig zijn er voor arme mensen zoals wij ook een paar gratis wandelingen die vanuit de camping vertrekken. We kiezen voor de wandeling rond het moeras omdat je hier schijnbaar de meeste kans hebt om wildlife te zien. De tocht is jammer genoeg niet echt een topper: we zien maar amper dieren en worden continu aangevallen door een soort blindazen die blijkbaar niet vies zijn van ons insectenspul waarmee we ons hebben ingesmeerd. Het toffe is wel dat we nu nog maar eens in een heel ander type van landschap aan het wandelen zijn… Australië is wel heel divers!
We komen terug aan bij de camping en ontmoeten een leuk Nederlands koppeltje bij de kampkeuken. Zij hebben vanochtend de lava tubes bezocht en zijn een beetje teleurgesteld… Het komt er volgens hen op neer dat de tocht te duur is voor wat je krijgt. Zo nemen ze bij ons alle twijfels weg en besluiten we geen tour te boeken. Tours zijn sowieso toch al niet echt ons ding…
Na een frisse duik in het zwembad moeten we plots gaan schuilen voor een superstortbui. Het weer kan hier echt snel omslaan tijdens het regenseizoen! 's Avonds koken we samen met Iris en Merijn, onze nieuwe Nederlandse vrienden, en maken we daarna samen gezellig onze fles whisky soldaat.
Vrijdagmorgen vertrekken we zo vroeg mogelijk en zeggen we nog snel even dag tegen Iris en Merijn. Zij zitten net als ons binnenkort in Nieuw-Zeeland, dus misschien komen we hen nog wel tegen. Zou leuk zijn!
We doen weer heel wat kilometers, en op het einde van de dag komen we eindelijk aan op onze bestemming: Cape Tribulation.
Cape Tribulation is één van de enigste plaatsen ter wereld waar het regenwoud en de oceaan elkaar ontmoeten. Er is geen hier geen GSM-ontvangst en de tijd lijkt hier stil te staan. Captain James Cook noemde de Cape 'Tribulation < Troubles' omdat hij op een reef strandde met zijn schip nadat hij deze net gepasseerd had.
Om bij de Cape te geraken, nemen we de kabelferry over de Daintree River en rijden we op een smal, bochtig weggetje dwars door het regenwoud. Het lijkt wel of we op de set van Jurrasic Park of Lost beland zijn! Onder weg naar onze slaapplaats, Noah's Beach campground, zien we nog een cassowary samen met zijn kleintje oversteken. Echt gekke dieren! Wanneer we aankomen bij Noah's Beach wandelen we wat rond en plots gaat het dichtbegroeide regenwoud over in een mooi strand met daarachter de uitgestrekte oceaan. Er zijn zo van die plaatsen die je adem wegnemen, en dit is er één van. We besluiten om eens lekker decadent te doen en hebben een etentje op het strand. De sterrenhemel is hier prachtig en we hebben nog nooit zoveel sterren zien vallen op zo een korte tijd… We kruipen in de camper en vallen in slaap met de geluiden van het regenwoud en het geruis van de zee op de achtergrond. Raar, maar wel speciaal!
Zaterdags bezoeken we 's morgens Cape Tribulation Beach. Hoewel het strand hier best vuil is, is het uitzicht echt vet!We wandelen langs het heldere water van de oceaan en we zien zelfs een blacktip shark en 2 roggen voorbij zwemmen.
Om af te koelen van onze strandwandeling in de blakke zon, rijden we terug naar een klein riviertje waar je kan zwemmen. Het water is lekker verfrissend en voor we het weten zijn we omsingeld door nieuwsgierige vissen :-). We genieten hier nog wat van het zonnetje en de rivier vooraleer we doorgaan richting Cairns. De Captain James Cook Highway waarop we nu rijden moet wel de mooiste 'snelweg' zijn waarop we ooit gereden hebben. We rijden heel de tijd op een bochtig parcours tussen de oceaan, de bergen en de eindeloze uitzichten in.
's Avonds parkeren we de camper vlakbij Cairns in een straat. Het is superbenauwd en net wanneer we de schuifdeur open willen zetten barst er een hevig onweer los. Dit is zonder twijfel de meest bezwete nacht die we allebei al hebben meegemaakt. Gelukkig moeten we nog maar 1 nacht in dit klimaat in onze camper slapen…
Zondag en maandag brengen we door in Cairns. Onze roadtrip door Australië loopt ten einde! We laden onze tassen terug in, kuisen de camper, zetten hem af en gaan weer op pad met de rugzak. Back to Sydney!
We brengen de kerstperiode dus door in onze favoriet stad van Australië. Het gekke is dat we totaal geen kerstgevoel hebben. Alles is hier ook anders dan thuis: geen sneeuw, geen koude en donkere, gezellige dagen, geen familie, geen vrienden, geen cadeautjes (snik snik) maar wel zomer, zon, zee, strand en BBQ. Dat is ook eens wat anders hé?!
Het doet ons goed om nog eens even op een kamertje te zitten en terug ruimte te hebben. We doen het rustig aan en proberen onze batterijen terug wat op te laden voor het vervolg van de reis. Het is soms wel vermoeiend, dat rondtrekken :-).
Onze hostel ligt in een toffe, multiculturele buurt en we houden wel van de levendige sfeer die hier hangt. Op kerstavond hebben we geen zin om te koken en eten we superlekker in een Spaans tapas restaurantje hier in de straat.
We vullen onze dagen onder andere met naar het strand te gaan, te relaxen in het park, te lezen, dutjes te doen, te genieten van het lekkere weertje, een beetje te winkelen, blogs te schrijven, mails te typen, gratis internet te zoeken, pintjes te drinken in het zonnetje op het dakterras van de hostel onze kleren te wassen, pindanootjes te eten, supercheap softijs bij de McDonalds te halen, veel groentjes en fruit te eten, teveel te betalen voor de ferry om dan van ver de start van de Sydney to Hobart Yacht Sailing Race te zien, lief te zijn voor elkaar, elkaar te ambeteren, jullie te missen, gierig te zijn, veel te wandelen, films en seriekes te kijken,… Vanalles dus!
Momenteel maken we ons klaar om te vertrekken naar Nieuw-Zeeland. Hopelijk gaat het daar weer helemaal anders zijn als hier… We hebben er in ieder geval veel zin in!
Veel kusjes en zonnestralen!
Jasper & Sige
Wist je dat:
-We aan de kant van de weg moesten gaan staan toen we terugkwamen van Undara Volcanic NP omdat er een huis voorbij kwam gereden?
-We in totaal 4598 km met de camper hebben gereden?
-Dat de grootste boerderij van Australië bijna (beetje overdreven ;-)) even groot is als Belgie? Deze heeft een oppervlakte van 24000 km⊃2;, terwijl België 30528 km⊃2; groot is.
-Nero, het hondje van Christ'l en Koen, op een grappige manier geknipt was? Hij was precies een leeuwke (zie foto's).
-Australië, in tegenstelling tot Europa, niet echt een rijke (culturele) geschiedenis heeft? Voordat de Engelsen hier met Captain James Cook in april 1770 kwamen, waren er hier enkel Aboriginals. Gek genoeg hebben zij geen grote culturele rijkdom achtergelaten. Zij woonden in de natuur, meestal in grotten, en overleefden praktisch van de jacht, visvangst en bessenpluk. Misschien leefden ze nog steeds zo omdat ze zo geïsoleerd waren? Ze waren helemaal alleen op zo een groot eiland en hadden geen andere culturen om mee in contact te komen of om mee te vechten. Niet echt de beste omstandigheden voor vooruitgang…
- comments
Grote zus (wie anders :) ) Hey maatjes Elke keer weer fantastisch om jullie prachtverhalen te lezen. Met de sneeuw, vrieskoude en donkere dagen hier is het amper te geloven dat het daar zo anders is! Toch nemen jullie me helemaal mee in jullie verhaal! Ik zit hier bijna in bikini te lezen (NOT) hihi.... Geniet van de laatste dag daar in Sydney en een goede reis morgen richting Nieuw-Zeeland! Stiekem begin ik al een beetje af te tellen :p Dikke knuffel xxxxxxxxxxx
tante linda en nonkel leo hej Sige en Jasper,nog maar eens jullie avonturen gelezen.Man,man wat is de wereld toch nog schoon(buiten de Nieuwmoer en den Uil)Stiekem een beetje jaloers op de warme dagen die jullie daar hebben want hier zijn het al een hele tijd donkere,korte,koude,besneeuwde en nu weer natte,winderige dagen met vandaag eindelijk nogeens een zonnestraaltje.Tja kerst en nieuwjaar vieren in een warm land is toch helemaal anders waarschijnlijk.Dan lijkt het misschien niet echt.....We wensen jullie nog heel veel leuke,interessante,ontspannende dagen en stillekesaan,heel stilleskesaan beginnen we al af te tellen.Geniet nog maar daar met z'n tweetjes.Wij genieten ook van ons Joshka en jullie zullen zien hoe dat kleine babietje al een flinke meid is geworden.Dikke dikke XXXXXXXXXXXXXX van ons allemaal.