Galapagos eilanden (geschreven door Arno)

We zijn al even terug van de eilanden, maar zonder internetverbinding kan er weinig gepost worden...

De Galapagoseilanden. Ik denk de belangrijkste reden dat we voor Zuid Amerika gekozen hebben om rond te reizen. De eilanden horen bij Ecuador en liggen 1000 km van het vasteland in de Grote Oceaan.

Wij zijn er heengevlogen vanaf Quito met tussenlanding in Guayaquil, de grootste stad van Ecuador. Na een uurtje of vier vliegen landen we op het eiland San Cristobal. Voor de landing wordt alle bagage ingespoten met een één of ander middel om alle levende organismen te doden. Ze willen hiermee voorkomen dat er geen insecten en zaden worden meegenomen naar de eilanden die daar niet thuis horen. Grappig genoeg vloog er ook een vlieg in het vliegtuig die gewoon rond bleef vliegen...

San Cristobal is het meest oostelijke eiland, hier begint onze trip. Het is er mistig en het ziet er treurig uit. Het begin is dus niet al te best.

Na alle formaliteiten op het vliegveld en nadat we entree hebben betaald voor het nationaal park worden we opgewacht door Enrique. Onze gids voor de komende acht dagen. We gaan met hem en een paar andere gasten met een bus naar de haven. In de haven springen we in een panga (speedboot) en worden we naar de cruise gebracht wat de komende acht dagen ons thuis is.

Op de cruise zitten zestien gasten en wat bemanningsleden. Het blijkt dat één van de twee moters kapot is. Deze proberen ze de komende nacht te repareren. We gaan eerst een stuk varen naar Sealions Island. Een klein eilandje voor de kust van San Cristobal. Hier gaan we snorkelen. Het water is in deze periode vrij koud (graadje of 19) en wat ruiger. Het snorkelen gaat verder prima, maar we hebben nog niet heel veel bijzonders gezien. Er dook wel ineens een zeehond voor mijn neus op. Was even schrikken... maar super gaaf!

Na het snorkelen terug naar de haven. Hier wordt de moter gemaakt, wat uiteindelijk niet lukt. Met één moter kan er ook prima gevaren worden, het duurt alleen wat langer. De grote afstanden worden 's avonds en 's nachts gevaren, dus we hebben hier weinig last van. Behalve dan dat de nachtrust wat langer verstoord wordt...

De volgende dag zijn we aangekomen aan de andere kant van San Cristbal, Punta Pitt.

Hier zien we de eerste Red Footed Boobies (vogel met rode poten) en wat andere vogels. We lopen een stuk over het eiland en de gids vertelt ons van alles over het landschap. Interessant! Vervolgens hebben we gesnorkeld vanaf het strand. Er zijn veel verschillende vissen te zien in het water, erg mooi. In de middag zijn we met een panga een stuk langs een rotsformatie gevaren. Hier zien we de eerste waterschildpadden en pelikanen. Ook zien we de Blue Footed Boobie (deze heeft dus blauwe poten). Na de pangaride varen we een stukje met de boot richting Kicker Rock. Een rotsformatie voor de kust van San Cristobal. Hier gaan we snorkelen met haaien! Uiteindelijk zien we er twee. Overdag zie je op deze plek alleen babies. 's Avonds kan je hier beter niet komen....

In de nacht zijn we naar Española gevaren. Dit was een tochtje over open zee. De boot ging behoorlijk heen en weer, van voor naar achter. We zijn niet zeeziek geworden (de hele cruise niet), maar het is niet echt fijn om zo te slapen. We gaan 's ochtends aan land bij Gardner Bay. Hier liggen aardig wat zeehonden op het strand. Ze lijken op die in Nederland, alleen ze zijn niet bang voor je. Veel van de zeehonden zijn gewoon fotogeniek, ze gaan mooi voor je zitten, echt grappig.

Vanaf het strand kan er ook gesnorkeld worden en hier zien we onder een rotsblok een White Tipped Reef Shark. Dit is een vegetariër volgens onze gids. We gaan er maar van uit.... voor het gemak ;-) Na het strand gaan we naar Gardner Island, een eilandje een stukje uit de kust. Hier gaan we wederom snorkelen en zien we veel mooie vissen. Op de Galapagos zie je weinig rif, het snorkelen of duiken doe je voor de dieren die je kunt zien. Na het snorkelen varen we een uur of twee naar Punta Suarez. Hier doen we een wandeling over het eiland en zien we veel nieuwe dieren. Zeeleguanen. We hadden ze groter verwacht. Ze zijn een centimeter of 50, waarvan de helft staart is. Ze zijn erg lelijk. Deze op Española hebben een rode rug, op de meeste andere eilanden zijn ze over het algemeen helemaal zwart. Ze liggen allemaal bij elkaar en spugen iedere paar minuten. Opletten dus tijdens het foto's maken. Dit doen ze om zout uit te spugen. Ze drinken namelijk veel zout water, hierdoor hebben ze ook een wittige plek boven op hun hoofd. Española is één van de twee eilanden ter wereld (andere is een eilandje voor de Ecadoriaanse kust dat niet tot de Galapagos behoort) waar Albatrossen aan land komen. De vogel met de grootste spanwijdte ter wereld. Er zijn op dit moment veel kuikens op het eiland. Een grote pluizebol die zich amper kan voortbewegen. Ze zitten dagen op dezelfde plek en huppen af en toe een paar meter naar een andere struik. Er zijn ook veel volwassen albatrossen. De vogels zijn niet bijzonder mooi, maar ze zien er wel imposant uit. Wanneer ze landen schijnen ze in 70% van de gevallen te vallen op hun borst. Ze leven namelijk bijna hun hele leven op zee en zijn dus geen land gewend. Wij zien twee foutloze landingen. De vogels lopen erg komisch en hebben een heel paringsritueel dat we ook hebben kunnen zien. Naast de Red en Blue Footed Boobies zijn er ook nog Nazca Boobies. De grootste van het stel Boobies. Deze is minder bekend, maar het is best een mooie vogel. Wit met zwart zoals je ziet....

Op de eilanden woont ook een roofvogel. De Galapagos Hawk (havik). De komt voor op de meeste eilanden en zorgt ervoor dat de natuur in evenwicht blijft. We zien er een aantal rondvliegen en zitten op een rotsblok.

Donderdag zijn we aangekomen op Floreana. We gaan hier aan land. Vlak achter het strand is grote lagoon. In deze lagoon zien we een stuk of twaalf Flamingo's. Ze zijn niet erg dichtbij, maar we hebben ze toch maar weer gezien... We lopen een stuk verder en komen op een ander strand. Hier is het verboden te zwemmen. Er zwemmen hier erg veel haaien (die wel gevaarlijk zijn), Stingray's en Eagleray's (roggen).

Onder begeleiding van Enrique lopen we tot onze enkels in het water. Het is belangrijk om stil te staan wanneer je in het water staat. Bij iedere golf worden de roggen richting het strand gespoelt. Wanneer je per ongeluk op ze staat kunnen ze je behoorlijk verwonden met hun staart, hier zitten scherpe punten aan. Er spoelen er twee tegen mij aan, maar ze doen niets... Na de wandeling gaan we terug naar de boot en gaan we met de panga naar Devils Crown. Een ingeklapte vulkaan voor de kust van Floreana. Hier kan je omheen en doorheen snorkelen. Tijdens het snorkelen zien we weer veel mooie vissen en een aantal apart gekleurde zeesterren. In de middag worden we afgezet op Post Office Bay. Dit is het oudste postkantoor ter wereld. We mogen ieder een kaartje verzenden. Het idee erachter is dat je hier een kaartje kan achterlaten. De volgende mensen die langskomen controleren alle kaarten en nemen eventueel kaartjes mee die ze kunnen bezorgen wanneer ze thuis zijn. We zijn benieuwd wanneer onze kaart aankomt. Vervolgens gaan we verder het eiland op en gaan we een lavatunnel in. Er zijn veel meer van deze tunnels, alleen deze is toegankelijk voor toeristen. De tunnel is 150 meter diep en de laatste 50 meter moet er gezwommen worden. Terug naar het strand gaan we nog even snorkelen. We snorkelen voor het eerst met een grote zeeschildpad. Erg mooi om te zien.

De volgende nacht moet er behoorlijk veel gevaren worden. We gaan naar North Seymour. Een eilandje ten noorden van het centrale eiland Santa Cruz. Na een 'zware nacht' gaan we aan land. Op dit eiland nest de Frigate Bird het hele jaar door. Op de andere eilanden alleen maar in het voorjaar. Het nesten opzich is niet bijzonder, maar de paring vooraf wel. De mannetjes hebben een rode zak op hun borst die ze opblazen.

Hiermee proberen ze indruk te maken op de vrouwtjes. De vrouwtjes kiezen uit welk mannetje hun eitjes mag bevruchten. Wanneer de keuze is gemaakt wordt de lucht weer uit de zak geblazen en zie je bijna niets meer van de zak op hun borst. We zien op Nort Seymour ook voor het eerst de landleguaan. Deze is groter als de zeeleguaan. De kleur is zwart met geel. Deze zijn een stuk mooier als de zeeleguanen en spugen ook niet. Ze kijken ook altijd vrolijk J. Rond de middag worden er wat mensen afgezet en opgehaald van Baltra-eiland, het tweede vliegveld van de Galapagos. Vervolgens varen we een behoorlijk stuk naar Bartolomé. Hier gaan we weer eens snorkelen. Het snorkelen gaat niet vervelen, het is elke keer weer anders. Vandaag zijn er wat Pinguïns. De Galapagos is de noordelijkste plek ter wereld waar Pinguïns voorkomen. Op het land huppen ze langzaam, op het water zijn het net eenden, maar onder water zijn ze erg snel. Het ziet er erg mooi uit onder water, proberen ze bij te houden is onbegonnen werk. We zien ook nog een haai en een zeehond. Deze gaat vlak voor het strand heen en weer zwemmen en lijkt met ons te willen spelen J Na het snorkelen terug naar de boot om vervolgens weer naar het eiland te gaan voor een wandeling. In de panga naar het eiland gaan we nog even langs de Pinguïns op een rotsblok, het zijn er een stuk of tien. We gaan aan land, het is bijna zonsondergang. We lopen naar het hoogste punt van het eiland en hebben uitzicht over het eiland met de zonsondergang op de achtergrond. Het eiland heeft weinig begroeiing, het ziet eruit als Mars. De zonsondergang is prachtig.

We gaan varen richting Genovesa, één van de noordelijkste eilanden. We gaan de evenaar over. De volgende morgen zijn we hier aangekomen en gaan we aan land. Dit is het eiland waar erg veel Red Footed Boobies zitten. De Blue Footed hadden we bijna iedere dag wel gezien, maar de Red Footed alleen een paar de tweede dag. Nu zien we er erg veel. De Red Footed Boobies nesten in bomen. De andere Boobies doen dit niet. Hierdoor kan je de rode poten extra goed bekijken. Uiteraard wordt er ook weer gesnorkeld. Eerst vanaf het strand. We zien vlak bij het strand een groepje van vier White Tipped Reef haaien. Ze liggen te rusten op de bodem van de baai. Aan de andere kant van de baai komen we nog twee van deze haaien tegen, het begint gewoon te worden ;-) Bijna uit het water wordt Heidi gebeten door een kwalletje. Een kleine blauwe. Ze heeft een wetsuit aan en je ziet bijna geen huid, maar ze wordt nog net even gebeten in haar pols. Volgens Enrique kan het geen kwaad, hij raadt een warme douche aan. Van een andere passagier (een apotheker) krijgt Heidi een pilletje tegen zwellingen. Het lijkt te helpen, want ze heeft bijna nergens last van gehad. Een wonder! Tijdens het douchen van Heidi ga ik weer snorkelen, dit keer vanaf de Panga een stuk verder in de baai. Er wordt gesnorkeld met hamerhaaien! Ook een vegetariër volgens ons gids. Hij zegt dat ze bang lijken te zijn voor bubbles in het water. Tijdens het duiken wordt een keer of negen een hamerhaai gespot. Erg grote haaien, tot een meter of drie lang. Ze komen ook tot een meter of drie afstand. Wel even wat anders dan de haaien die we tot nu toe gezien hebben.... Ze doen gelukkig niets J Na het snorkelavondtuur gaan we nog een stuk wandelen op Genovesa. We gaan op zoek naar een uil. De tweede roofvogel van de Galapagos. Uiteindelijk vinden we er één met een verrekijker.

Ze zijn nogal moeilijk te vinden doordat ze dezelfde kleur hebben als de ondergrond.

Vanaf Genovesa varen we weer zuidwaarts, terug over de evenaar, naar South Plaze. Een kleine eilandje voor de oostkust van Santa Cruz. Wanneer we hier aan land gaan valt ons direct wat op. Het landschap heeft kleur. Omdat we er in het droge seizoen zijn, zien bijna overal alle struiken en bomen er dood uit. Op South Plaza staan veel cactussen, deze zijn groen, en er groeit en plant/struik die in het droge seizoen rood kleurt. Op South Plaza zien we ook weer landleguaan. We zien er één die een stuk fruit uit een cactus eet. Dit fruit heeft ook allemaal dorens. Ziet er lekker uit... Op dit eiland is ook een 'bachelors kolonie' zeehonden. Dit zijn allemaal 'losers'. Een normale zeehonden kolonie bestaat uit tien tot dertig vrouwtjes en één, soms twee, mannetjes. De mannetjes die overblijven trekken zich terug in een 'bachelors colony' om aan te sterken, te rusten en te trainen. Wanneer ze denken sterk genoeg te zijn gaan ze proberen om een mannetje van een kolonie te verslaan en de kolonie op te eisen. 's Middags varen we naar Santa Fé. Op Santa Fé zien we een hele groep Galapagos Hawks.

De gids kijkt er ook wat van op, het zijn er zeker meer dan tien. Vrij ongebruikelijk... We komen op dit eiland voor de Santa Fé leguaan. Dit is een andere landleguaan dan op de andere eilanden. Deze is groter en de mannetjes zijn helemaal geel. We zien er een stuk of vier, deze zijn wederom mooier dan de vorige... Wanneer we terug naar de boot willen en we over het strand lopen lijkt er een zeehond te gaan bevallen. We blijven even kijken. Enrique is er zeker van dat het gaat gebeuren. En het gebeurt... We zien live dat een zeehond bevalt van haar baby zeehondje. Het gaat allemaal vrij vlot en zonder gekrijs. We zitten er als paparazzi omheen en maken een boel foto's.... Terug naar de boot. We gaan weer snorkelen. Tijdens het snorkelen zien we hele groepen Spotted Eagleray's. Wat een mooie beesten zijn dat. We zwemmen een stuk met ze mee. De grootste heeft een spanwijdte van een meter of twee. Na de ray's zien we ook nog drie zeeschildpadden rond een stukje rif zwemmen. Dit blijft ook apart om te zien.

De laatste dag. We missen nog één dier die we nog niet hebben gezien en waar de Galapagos eilanden misschien wel het meest bekend om zijn. De landschildpadden. We gaan aan land op Santa Cruz. We stappen hier in een bus en gaan naar een "schildpaddenfarm" in de heuvels van het eiland. Dit is geen fokker of zo, maar een boer die zijn land beschikbaar heeft gesteld om de schildpadden te komen bekijken. De schildpadden zijn geen eigendom van de boer. Hier zien we een stuk of tien immense schildpadden. Er zijn op dit moment alleen mannetjes. De vrouwtjes zijn bezig met de trip naar de nestplaatsen. De mannetjes doen hun hele leven bijna niets. Ze eten, rusten, verplaatsen een paar meter en één keer per jaar bevruchten ze een vrouwtje. Na de nodige foto's konden we zelf ook nog in een schild kruipen, en ervaren hoe het is in zo'n 'huisje'.

Na de schildpadden in de bus richting de noordkant van het eiland, hier stappen we in de watertaxi die ons naar Baltra-eiland brengt, het vliegveld. We hadden al gehoord dat onze vlucht overboekt was, maar we zouden blijkbaar op een andere vlucht kunnen. Om kwart over tien waren we bij de balie van de maatschappij. Daar werd gevraagd of we met een andere maatschappij wilden vliegen. Deze vlucht vertrok over 20 minuten. Leek ons prima. We vroegen ons af of we niet langs de rijen heen konden lopen, want waren bang die vlucht te missen. Volgens de stewardess was dit allemaal niet nodig: "go with the flow". We stonden door de lange rijen om 11 uur bij de gate, het vliegtuig stond er nog. Het zou wel de normaalste zaak van de wereld zijn geweest ;-) Na een vlucht met weer een tussenstop in Guayaquil landen we weer in Quito.

Al met al was de Galapagos echt supergeslaagd. Erg mooie beesten gezien, erg mooi weer gehad, op de eerste dag en de laatste ochtend na en het gezelschap was ook nog eens gezellig. Of het het hoogtepunt van onze trip is weten we pas over een maand of twee, maar die kans is wel aanwezig....

Op naar de jungle!