Profile
Blog
Photos
Videos
Nieuw-Zeeland is een prachtig land, met maar een korte geschiedenis (héél erg kort als je net China hebt gezien!). De Maori kennen natuurlijk een langere historie hier, maar Nieuw-Zeeland zoals het er nu is, is pas ontstaan na het voet aan wal zetten van James Cook (1769). Abel Tasman was er eigenlijk al eerder (1642), maar heeft na enkele schermutselingen met de lokale Maori al snel weer het ruime sop gekozen. Toch is een van de mooiste National Parks naar hem vernoemd.
6 februari 1840 markeert een van de belangrijkste maar ook beladen momenten in Nieuw-Zeelands prille historie. Op die datum werd het Akkoord van Waitangi ondertekend, waarin zowel de Britten als de Maori Nieuw-Zeeland als Britse kolonie erkennen. Ook werd bepaald aan wie welk stuk land zou worden toebedeeld. Maar na het ondertekenen bleek er verwarring te zijn ontstaan over dat laatste, en bleken de Britten en de Maori ieder een eigen versie van het akkoord te hebben, die niet echt precies overeen kwamen.
Dit probleem leidde tot veel geweld over en weer tussen de beide groepen. Pas in 1975 heeft een tribunaal onderzocht welke stukken grond oneigenlijk van de Maori zijn geconfisqueerd, en zijn er regelingen getroffen om deze grond weer terug te schenken. Deze erkenning heeft veel betekend voor de Maori, en geeft ze tot op de dag van vandaag een gelijkwaardige positie in de maatschappij. In de praktijk blijken er toch nog veel problemen onder de Maori te bestaan (ze zijn het vaakst betrokken in criminele activiteiten, hebben de hoogste werkloosheid en zijn het laagst opgeleid), maar er wordt vanuit de regering veel aan gedaan om hun situatie te verbeteren.
Voor het zuiden van Nieuw-Zeeland is een ander jaartal van groot belang. Dat was namelijk 1861, toen in de provincie Otago voor het eerst goud werd gevonden. Dit leidde tot een goudkoorts waarbij de lokale bevolking in 6 maanden explodeerde van 13.000 inwoners naar 300.000 inwoners. En daar kwamen 3 maanden later vast nog een hoop "gouden" baby's bij... Enorme groei dus, waarbij dorpen van een paar duizend inwoners binnen soms enkele dagen ontstonden. Onder de migranten veel Chinese arbeiders, sommige dorpjes zijn dan ook echt Chinatown genoemd!
Al deze inwoners moesten ook bevoorraad worden, en zo werd eind 19e eeuw begonnen aan de bouw van de Taieri Gorge Railway, vernoemd naar de Taieri rivier en zijn gorge waar het spoor lange tijd doorheen gaat. In 1920 was het 220 kilometer lange traject tussen Clyde en Dunedin af, 55 jaar later werd de trein stop gezet. Inmiddels werd er nagenoeg geen goud meer gevonden, en waren de dorpen van enkele duizenden inwoners weer geslonken naar enkele tientallen, soms nog minder.
In 2000 is het traject officieel weer geopend, maar niet alleen voor de trein, voornamelijk voor de fiets. Over een totale afstand van 150 kilometer is de rails verwijderd en tot fietsroute gedoopt, de overige 70 kilometer wordt gereden door de originele treinwagonnen uit de jaren '20, en geeft prachtige vergezichten over de bergen, rivieren en vergezichten van Otago. De fietsroute is inmiddels zeer populair onder Nieuw-Zeelanders, die uit het hele land afreizen om de route te rijden. De dorpjes die ooit rijk waren door de goudvondsten, maar daarna voor lange tijd zijn verlaten, beginnen als gevolg van het toerisme weer te floreren. Hoewel de route zelf af en toe een tikje saai kan zijn (het landschap is prachtig, maar verandert niet veel over de route, en de gemiddelde leeftijd van de fietsers ligt rond de 50), zijn de dorpjes erg gezellig en leuk om te zien.
Nieuw-Zeeland, het was een eer en plezier om je land te bezichtigen. Zeker een reden om eens terug te komen, en het wat dichter bevolkte Noordereiland te bezichtigen. Hopelijk word je voorlopig gespaard voor aardbevingen, en blijf je zo opgewekt en vriendelijk als de eerste keer dat ik je zag.
Maar voor nu: cheerio!
- comments