Sabadiee!

Ongemerkt vergeet je hier gewoon de dagen en ben je alweer een paar weken verder. Het is dus wel weer eens tijd om een update te geven hoe het hier allemaal vergaat.

Na de 6 daagse trekking ben ik nog twee 2 dagen in Luang Prabang gebleven. Om deze dagen te vullen met helemaal niets doen. Was zo moe! De trekking was een aardige aanslag op mijn luie lichaam. Dus zitten, praten, biertjes drinken ect. Je kent het wel, het allerdaagse! Wel ben ik tot een vervelende conclusie gekomen in Luang Prabang. Tijdens het herschikken van mijn backpack ben ik er achtergekomen dat ik te weinig lenzen heb meegenomen. Een paar te weinig is niet zo'n big deal maar ik heb met mijn stomme kop de helft van het aantal wat ik nodig heb meegenomen. Oeps!! Dus de 1 dags lenzen zijn nu 3 daagse lenzen geworden.

Na Luang Prabang ben ik verder afgezakt naar het zuiden. Eerst naar Vang Vieng en daarna naar de hoofdstad, Vientiane. Vang Vieng staat hier bekend als de plaats voor tubing en party. Tubing is het dobberen op een grote binnenband in de rivier. Langs deze rivier hebben ze in het begin alemaal barretjes gebouwd, waar vooral Engelsen en Aussies zich helemaal klemzuipen. Stomdronken en wel arriveren ze na ongeveer 2 uur dobberen weer in Vang Vieng en lopen daar laveloos en schreeuwend door de straten. Het deed mij denken aan Salou. De een blijft een hele tijd hangen en de ander is het na een aantal dagen wel zat. Zo ook ik. Eerlijk is eerlijk, ook ik heb gedobberd op een tube. Vroeg in de ochtend samen met mijn Zweedse roomy. Om te kijken waar het nou allemaal om ging. Het is wel chill, je zo af te laten zakken door de rivier, genieten van de omgeving en tegelijkertijd te zonnen in de ochtend zon. Dit alles zonder alcohol.

In Vang Vieng heb ik mij ook voor het eerst begeven op een motorfiets. Een super manier om de omgeving te verkennen. De wegen (vooral de dirtroads) waren die dag wel behoorlijk slecht. Heel erg modderig en onwijze grote diepe plassen water. Dit was omdat we de nacht ervoor een gigantische storm hadden. En wat voor 1! Nog nooit heb ik zoveel regen en lichtflitsen gezien. Echt achter elkaar door! Het was zo spectaculair dat mijn roomy en ik wel 2 uur op onze veranda hebben gezetten om dit geweld te aanschouwen, midden in de nacht! Dus, door die storm was de motortoch een hele onderneming. Een avontuur opzich, zo ook het oversteken van een vrij grote rivier over een hele smalle bamboe brug zonder reling! Dat kon ik 2 keer doen, omdat mijn Canadeese metgezel het niet aandurfde. Ondanks alle dronken pipo's was Vang Vieng wel heel relax. Dit kwam vooral door de bungalow die ik had. Vrijstaand op een top locatie met uitzicht op de rivier en de bergen. Echt helemaal geweldig. Duur!? Wel nee, omdat ik het deelde met die Zweed koste het mij 1,50 Euro per nacht! whahahaha!!!!

Vientiane was een ander verhaal. Vientiane is gewoon een stad waar niet zo heel veel bijzonders is. Was al gewaarschuwd door andere reizigers. Ondanks dat, genoeg gezien en gedaan. Als overal ontmoet je zoveel mensen, dus vervelen doe je niet zo snel. In Vientiane bij de Vietnamese ambassade ook mijn visum voor Vietnam geregeld. Nu ik zo deze route had gedaan, kreeg ik wel het gevoel dat ik alleen maar tussen de toeristen zat en niet het "echte" Laos meekreeg. Hierop heb ik besloten om maar naar het Noord-Oosten van Laos te reizen. Nachtbus geboekt en hup naar Phonsavan.

Phonsavan is vooral bekend om de Plain of Jars. Veld der kruiken wel ter verstaan. Er zijn daar een aantal gebieden waar hele gote stenen kruiken liggen. Tot op de dag van vandaag is nog steeds niet duidelijk waar deze kruiken voor gebruikt werden en hoe ze er precies terecht zijn gekomen. Je kan 3 van deze gebieden bezoeken en in deze gebieden moet je binnen de aangegeven paden blijven. Dit omdat er nog veel onontplofte bommen kunnen liggen. Dit is overblijfsel van de Amerikaanse inmenging in Zuid Oost Azie. Laos is het meest gebombardeerde land te wereld. Er zijn hier meer bommen gedropt dan in heel Europa tijdens de 2e Wereldoorlog. Bizar! Wat misschien nog bizarder is is dat de mensen hier de onontplofte bommen hergebruiken. Bijvoorbeeld voor een plantenbak, als onderdeel van een tuinhek, als decoratie in de tuin of als olielampjes (kleine clusterbommen). Dit is niet zonder gevaar. Gemiddeld valt er 1 dode per dag door die bommen. En de oorlog eindigde in 1975! Heel triest! Verder heeft Phonsavan niet heel veel te bieden. Wel weer een prachtige omgeving. Deze ben ik maar weer per motor gaan verkennen. Ik denk dat er wel een motorrijbewijs aan zit te komen in Nederland. Krijg de smaak aardig te pakken!

Vanuit Phonsavan ben verder naar het noorden gegaan. Sam Neua en Vieng Xai. Sam Neua is eigenlijk meer een noodzakelijk tussenstop. Dit stadje heeft echt helemaal niets, wel lekker volgens Sovjet stijl gebouwd. De rit per minibus was wel prachtig. Wat een natuur! Wauw! Vieng Xai daar in tegen is een klein dorpje in een ontzettend mooi gebied. Heerlijk rustig. Hier ben je voor je gevoel echt heel ver van de bewoonde wereld. Vieng Xai is ook de plaats waar het huidige Laos is ontstaan. Hier schuilde de Pathet Lao (het vrijheids leger, communistisch) 9 jaar lang in grotten tegen de constante bombardementen. Hier ook een toer gedaan naar die grotten met alle toeristen van het dorp. Inclusief mijzelf, 4 personen! Was heel indrukwekkend. Dus zoals jullie begrijpen komen hier niet zo heel veel toeristen. Je moet hier echt met handen en voeten praten want Engels spreken ze nauwelijks tot niet. Gelukkig had Vieng Xai 1 restaurant. Kon ik toch nog Nederland zien spelen! In mijn oranje shirt met een Franse jongen en twee jongens van het restaurant. Volle bak!

Na 1 dag en nacht ben ik nu weer terug in Sam Neua. Dit omdat morgen hier de bus weer vertrekt naar Phonsavan. Vanuit daar heb ik weer een bus geboekt die mij rechtstreeks naar Hanoi (Vietnam) Brengt. Na bijna 4 weken ga ik Laos dus verlaten. Om eerlijk te zijn vind ik dat best jammer. Het is zo'n mooi land en de mensen zijn super relax en vriendelijk. Je wordt er zelf ook rustiger van. Je moet wel, want alles gaat op Lao tijd. Dat betekend geduld hebben want uiteindelijk komt het wel goed. De officieele naam is Lao PDR en de Lonely Planet heeft daar een mooie vertaling voor: Lao Please Don't Rush.

Ciao Lao!