Hallo Allemaal!!!

Het gaat super goed met ons, we zijn lekker van het leven aan het genieten!

Hong Kong was de start van de trip. Joppe (neef van Michiel) en Marike zouden we 's avonds meeten voor een hapje als de baby er nog niet was, want het was primetime! Erg gezellig gegeten en lekker met de stokjes zitten klunzen (haha, dat gaat nu al veeel beter!) De stad ademt succes en werklust dus na t eten met Joppe weer terug riching het kantoor en wij met de ferry terug naar ons stekje bij Kowloon. De volgende ochtend het heugelijke bericht dat Joppe als troste vader van Jesse op weg terug naar huis reed!!! Nogmaals gefeliciteerd!!!
Hong Kong hebben we verder als ware toeristen op de slippertjes met de poncho verkend (haha, we kregen vet rare blikken, want niemand loopt daar in pncho...)Hong Kong had nl te maken met de invloeden van orkaan Ketsana, dus erg droog hebben we Hong Kong niet meegemaakt...en we moesten wel naar buiten want onze kamer was 3 bij 3 en te bereiken via een shabby binnenmarkt, een soort klein India in Hong Kong.

Na Hong Kong de lijn doorgetrokken want Ho Chi Minh (Vietnam) was al even druk als Hong Kong, met het verschil dat er hier ook nog ontelbare scootertjes rijden. In het begin denk je dat je nooooooit over kan steken, maar de truc is gewoon gaan lopen en de hele zwerm ontwijkt je toch wel...

In Ho Chi Minh hebben we op de lokale markt kennis gemaakt met het Vietnamese gerecht 'PHO' , een noodle soep met beef of shrimpies, wat je maar wil, groenten en chili's. Je eet, of liever, slurpt het met stokjes naar binnen en een lepel krijg je er bij voor de soep. Ook de vruchtensapjes die ze verkochten waren heeerlijk! (thanks Wim :) )
De Highlights van Ho Chi Minh in een fietstaxi waren absoluut de moeite niet waard, wat een lelijke stad en daarbij zijn we nog afgezet ook door de eerst zo aardig uitziende mannetjes. Hier hebben we gelukkig wel van geleerd, de afgesproken prijs (50.000 dong) drie keer herhalen inclusief gebarentaal om te voorkomen dat ze later zweren dat ze 350,000 hebben gezegd :( Want hoe aardig iedereen ook lijkt, uiteindelijk willen ze toch aan je verdienen en liefst drie keer zo veel dan normaal is...

Na alle drukke steden zijn we verder naar het noorden getrokken, de palmbomen, kokosnoten, witte stranden en shrimpies riepen ons, niets aan te doen :) En het fijne is dan ook, dat we dat ook gewoon kunnen doen. Nha Trang voldeed aan die eisen. Het gekke was dat we allebei heeeel erg moesten wennen aan het onder de palmboom liggen en helemaal niets te hoeven....(ja,we missen jullie en ons oude leventje ook wel een beetje hoor :)

Maar daar is verandering in gekomen, we hebben onze eerste echte avonturen beleefd!!!:
We zijn nl net terug van een twee daagse trip achterop de motorbike van twee 'easy riders', twee lokale mennekes Ahn en Chahn, die ons door de hoogvlaktes en bergen van Vietnam hebben gereden. The ' real Vietnam experience' zoals ze het noemden, 'Never Go, never know' , 'Easy come easy go' , 'take a picture, why not!' , dat waren DE teksten van Ahn onze vriendelijke Vietnamese praatjesmaker.
Maar hij had gelijk, het was GEWELDIG!!!De eerste tijd konden we alleen maar smilen en vonden we het racen al geweldig. Maar toen we de bergen in waren werd het mooier en mooier! Door groene rijstvelden met de hoedjes en buffalo's er tussen die we van de plaatjes kennen, zagen we nu echt: real Vietnam! De easy riders stopten overal waar me waar wilden en lieten ons zoo verschrikkelijk veel mooie ' echte plaatjes' zien (check de foto's) echt onvergetelijk!

Een van de mooiste dingen van deze trip was dat we ons tussen de locals begaven: Tussendoor aten we in local restaurants (lees: kleine tentjes aan de weg met miniatuur plastic stoeltjes) Hier maakten we kennis met het fenomeen dat Vietnamezen al hun afval, al dan niet uitgekauwd, op de grond gooien en alles zo snel mogelijk naar binnen slurpen. Voor een backstage experience spreken de foto's meer tot de 'verbeelding' . We vroegen eigenlijk alleen om een 'happy house' (wc) en niet om een kijkje in Hell's Kitchen. Ook de blikken van de locals bij binnenkomst waren goud waard.

Ohja we hebben ook nog een bakstenen fabriek, koffieplantage, theeplantage, houtbewerkplaats, rijstvelden
Nee, het was niet wat jullie denken: geen toerist in de buurt en geen tenenkrommende rondleiding, maar gewoon over de schouder mee kijken bij de dagelijkse bezigheden.
Waar ze zich verder niet zo mee bezig houden zijn de gaten in de weg. We hadden een behoorlijke 'monkey bum' (het spreekwoordenboek van Ahn kent geen grenzen) aan het einde van de rit... maar who cares, het was onvergetelijk!



Dagdag, volgende keer weer een nieuw avontuur met Chiel en Daan ;)


ps. Ons hotel ligt honderd meter van paradise beach en kost nog geen 5 euro per nacht! :)
ps2. Twee deuren verderop kan je een liter bier drinken voor 7000 Dong (30 cent) :)
ps3. Vietnamezen eten echt alles... Voor een vissekop draaien ze hun hand niet om!
ps4. We hebben nog maar 179 dagen te gaan.... vervelend... :)