Profile
Blog
Photos
Videos
Suki Japan
Woooooooooooooooooooooooooooooow (@ Marijke, dit is echt een dikke vette WOW, hoor)! Daar zitten we in Japan. Suki Japan, ofwel: I like Japan. Zelfs naar de supermarkt gaan, vind ik helemaal het einde. Die verpakkingen. Te gek gewoon. De badkamer bij Honcha en Kayo, die knopjes, de wasmachine. Super high tech, I love it. En het eten. Ik heb nog nooit zo lekker gegeten in mijn leven. Arigatto, Arigatto Kayo zeg ik voortdurend (dankjewel). Ze spreekt alleen Japans en ik spreek Engels. Dus we lullen gewoon tegen elkaar, heel grappig. Heb haar foto's van het ijs laten zien (met nicht en Ree) en dat vond ze prachtig. Die Nepalese vrouw die dat klompje bleef kussen vond dat ook al zo bijzonder. En ons huis, ze vroeg of we een interieurontwerper hadden. Ik zei dat ik dat leuk vond om te doen. Of het mijn beroep was. Nee, ik verbouw graag huizen, en als het klaar is maar weer naar het volgende huis… Dat zorgde ook voor heel veel oeh en aah-kreten. Ze is wel Japanse ouderwetse stijl. Dus als er een vriendin op bezoek komt staat ze met haar in de keuken, en de mannen in de woonkamer. Ze buigt ook soms voor me en zo, maar ik krijg het er niet uit. Jullie zullen op de foto's wel zien wie Kayo is, altijd netjes, laat zich nooit gaan. Dat schijnt Japans te zijn, emoties binnenhouden. Dat badderen van hen is wel bijzonder, je wordt ook door zo'n computertje met een Japanse vrouwenstem geroepen als het bad vol is. Ik MOET elke avond in bad, en die badkamer, ja, dat is gewoon heel apart. Stoeltjes en zo, en allerlei tangen en scrubtoestanden.
Eén nachtje in Manilla, uren in een taxi rondgereden, omdat de chauffeur het hotel niet kon vinden. Om half zes 's ochtends eindelijk ons bed in, om de volgende middag naar Japan (Osaka) door te vliegen. Vanaf Osaka de trein genomen naar Toyohashi, waar we nu dus zijn. Het platteland van Japan. Na een week platteland zijn we naar Motoki, die een bar heeft in Tokyo, gegaan. Dat is dat aapje die we in de trein in Zuid India hebben ontmoet (hij zat namelijk opgevouwen met de benen in zijn nek in het bagagerek in de trein, hij kan ook in spagaat en zo). Het lijkt net of er een trein over zijn gezicht is gereden, want het lijkt wat ingedeukt. Heel apart ventje. Maar goed, hij lag dus onder de TL-verlichting in de trein. Dat vond ik zielig. Dus ik zei tegen Mies: "zullen we niet kijken of we dat licht uit kunnen zetten voor hem?" Mies vond dat het erop leek dat hij zich prima redde. Heb toch het licht uitgezet, en dat werd ontvangen met een vette smile. En toen waren we vrienden. Twee dagen met elkaar doorgebracht in Kochin, en zeven maanden later lig je in zijn bed en slaapt hij op de grond. Dat is reizen! Met de bus naar Tokio gegaan. Dat duurde zes uur, en het was een bijzondere bus. Alsof je in een ouderwetse kinderwagen werd gelegd met een kap boven je hoofd. En dan kon je liggen. De trein duurt maar anderhalf uur, maar is twee keer zo duur (100 euro per kaartje, enkeltje). Motoki heeft ons overal mee naartoe genomen. Hij heeft zijn bar verkocht (omdat hij een alcoholprobleem heeft/had) en dus had hij alle tijd om met ons door Tokio te sjezen. Dikke vette tien krijgt ie. Wat een stad. Ik zeg altijd dat New York number one is, heb daar met Mies toch wel behoorlijk wat weken doorgebracht (twee keer, Mies zijn oom woont daar), maar Tokio is toch echt wel da bomb, zoals Chee zou zeggen. De eerste avond zijn we meteen in een soort kast beland wat dan een soort barretje is voor locals, piepklein. Komt de buurt keihard zuipen, want ja, Japanners drinken extreem veel. Een mannetje die cherry blossom heet (ik weet het Japanse woord even niet meer) maakte allerlei sushi voor ons klaar. Maar niet wat je in NL krijgt, nee, alleen maar nieuwe dingen. En Mies? Die ging helemaal los op de sushi en sashimi. De meest bijzondere dingen heeft ie gegeten en dat voor iemand die al zijn hele leven vegetarisch is. Later werden er muziekinstrumenten gepakt, Motoki de gitaar (hij schijnt een heel goede speler te zijn, heeft in een metal band gespeeld en speelt vanaf heel klein jongetje omdat hij amper kon horen, om zijn gehoor te stimuleren). En die cherryblossom vent pakte de klarinet. En een ander begon na zes pure showtzu (Japanse wodka) te zingen. Ik vond het zo mooi dat er gewoon tranen over mijn wangen liepen. De volgende dag vond ik alles wat minder mooi, dikke vette kater! Pffffff….. Met Motoki hebben we elke avond een programma gemaakt, we zijn overal geweest. Harajuku, de bridge, de rock 'n' rollers, door de vele parken, elke dag sushi en sake, het was fantastisch. Tempels, manga (porno vooral), electric city, old town, musea, drinken. Na zes dagen Tokio zijn we met de snelste trein ter wereld terug naar Honcha en Kayo gegaan om de volgende dag met zijn vieren naar Kyoto te gaan, de meest culturele stad van Japan. De stad van de geisha's! Ik ben al heel lang gefascineerd door hoeren, junks, zwervers, mensen in de gevangenis en dus ook geisha's, wat eigenlijk geen hoeren zijn. Geisha betekent art, en er gaat een opleiding van 5 jaar aan vooraf. Je bent dan eerst maiko (die zijn wit). Als je eenmaal geisha bent, ben je ouder en dan ben je niet meer wit geschminkt. Het gaat vooral om het beheersen van dingen als thee inschenken, muziekinstrumenten bespelen, dans, praten en flirten. En ik heb ze gezien. Als de avond valt, snellen ze zich naar de theesalons, waar heel veel limousines stoppen en heel rijke mannen uitstappen. Ik geloof dat die rijke (getrouwde) mannen vroeger voor de maagdelijkheid van een geisha betaalde en dat werd dan haar danna. Geld kreeg ze door middel van kimono's, die zijn heel duur. Maar goed, opeens waren ze er dus, keihard lopen ze, bijna niet echt. En dan allemaal mensen met camera's springen ervoor. Allemaal flitsen en toestanden. En zij lopen heel snel. Maar ik heb ze, hoor, thanks to Mies en een heel grappig ander Japannertje Yoko, het grappigste mens dat ik ooit heb ontmoet. Ze kleedt zich soms als Maya de bij. Heel aparte stijl. Ik dacht dat ze de hele dag limonade uit blikjes dronk, maar later bleek dat het showtzu was. Chifuyu en Hatha waren ook naar Kyoto gekomen, we hebben hen ook in India ontmoet. Was een heel gezellige reünie. Wat een schatjes die Japanners. En toen ik aan Honcha vroeg: "Do you have a harddrive?" (wilde wat muziek op zijn harde schijf zetten), antwoordde hij: "Yes sometimes i have hard life." Scchatjes zijn het, die zitten in mijn hart.
Ik zat na een flinke slok per ongeluk ook nog op de mannen-wc gevangen. Het begon al toen ik naar de wc liep dat er personeel achter me aan rende met slippers. Je doet natuurlijk overal je schoenen uit, maar om naar de wc te gaan, krijg je blijkbaar slippers. Ik kon die Japanse tekens op de deur niet lezen dus ging op goed geluk een wc binnen. Supermodern, ik dacht nog: wat een moderne wasbakken zeg, wat bijzonder! Dat bleken dus pisbakken te zijn. Er was niemand, en er waren ook toiletten. De wc-bril gaat vanzelf omhoog en naar beneden trouwens en is verwarmd. En ook weer allerlei stemmen en muziek. Het stonk er niet, dus ik dacht: dit moet het vrouwentoilet zijn! En toen, ja, toen kwam er een groep jongens binnen. Dronken. f***, en toen kreeg ik de deur niet meer open. En opeens viel ik dus naar buiten en stond ik dus tussen al die gasten. "Sorry, I can't read Japanese" heb ik maar gezegd. Gingen ze me allemaal aanstaren en Japans tegen me praten en heel hard lachen. Wilde ik natuurlijk heel snel die wc uit, ik trekken aan die deur, bleek dat ik moest duwen. Had toch wel iets met de showtzu te maken. Daarna hebben ze de hele avond om me gegiecheld. Japanners zijn trouwens lekker schoon, het grootste contrast met India. Als ze verkouden zijn, doen ze een kapje voor hun mond. Iedereen keek ook zeer geschokt toen Mies en public zijn neus ging sneuten. Schijnt een van die dingen te zijn die je niet moet doen. Net als je stokjes rechtop in de rijst zetten, heeft iets met een dodenritueel te maken. Heel beledigend. Heb trouwens elke dag met stokjes gegeten. Oja, we zijn ook nog naar een hot spring geweest. Maar ik moest een lapje voor mijn kruis. Kayo knoopte dat met gemak om. Maar ik bendenk ik nogal aangekomen, want dat paste bij mij niet. Liep met zo'n halve lap daar in dat bad. En dan wassen mensen elkaars rug en zo. Wel mannen en vrouwen gescheiden. Heel veel mensen gaan dagelijks nog naar zo'n public bath, zoals Motoki in Tokio. Ik heb ook nog getennist in Tokio, en ik kon het nog. Verder nog een vlooienmarkt, ik hou van vlooienmarkten. Japan was niet duur, alleen het openbaar vervoer wel. Eten en zo niet. Australië is veel duurder. Na Australië waren Mies en ik compleet uit ons reisritme, in een keer familie en zo. En een heel Westers land waarin we onze draai eerlijk gezegd niet echt konden vinden. Daarna NZ wat qua natuur prachtig was, maar verder heel koud en duur en eenzaam. Japan was helemaal te gek, hoewel het heel, heel vermoeiend was. Steeds op de grond slapen, geen privacy, dertig uur reizen om er te komen, en na twee weken weer dertig uur terug in het gaarste vliegtuigje ooit, stoelen konden zelfs niet naar achter. Gelukkig ben ik het nu een beetje vergeten, maar we zaten tegen een scheiding aan, hoor. Poe Poe! En dat kwam door een supermoderne en superdure hengel, die Mies in Japan voor D., de tattoo gast in Bangkok heeft gekocht. Ik zal jullie er niet mee vermoeien, maar neem nooit een hengel mee als handbagage, dat is namelijk heel verdacht, je wordt als crimineel behandelt, mist er bijna vliegtuigen door en als je denkt dat je er bijna bent, raakt-ie kwijt! Nu zitten we met onze reet op de Perhentians, je weet wel, en alles is weer rozengeur en maneschijn. Iedereen kent ons nog, het is een geweldige reünie, wel wat ongezond, aangezien er nogal veel wordt gedronken. Maar laatst kwam de politie en werden alle (illegale) barretjes leeggehaald (het blijft een Moslimcultuur). Veel gesnorkeld, Mies gedoken, heel veel haaien gezien tijdens het snorkelen en megagrote bumbhead parrotfish (zo groot als ikzelf), barracuda's, pufferfish, angelfish, batfish, triggerfish, nemo's, eigenlijk alles zie je hier, teveel om op te noemen. Schildpadden. Tis dan ook een van de beste duikplekken ter wereld. Die haaien freaken me alleen wel de pan uit. Soms zijn ze groter dan Mies. Het zijn black tip haaien. Een agressief soort, maar in principe niet naar mensen toe. Maar toen Mr Underpants (onze buurman) met een bloedende teen ging snorkelen, werd hij flink omsingeld en moest ie snel het water uit en toen kwam een bootje hem later van de rots ophalen. En sinds dat meisje op de Andaman eilanden is opgegeten door een krokodil in de zee, geloof ik gewoon dat die haaien mij ook opeten. Schrok me elke keer dood man. Pfff, enge beesten.
Het was een reis van extremen. Heb dertig vluchten gemaakt in negen maanden. In ruim tweehonderd verschillende (supergare) bedden geslapen, een paar keer op de grond. Van snikheet (40 graden) naar minus zoveel in de sneeuw (NZ). Van straatarm en stinkend (India) naar rijk en high tech (Japan, Aussie). Steeds weer aanpassen, dat kost wat energie, het is zeker geen vakantie geweest, maar een groot avontuur. Ga bijna mijn vrienden zien (jippie!), wordt er verder nogal onrustig van, de terugkomst, wat staat ons allemaal te wachten? Een extreem hoge schuld (aan mezelf), mijn pensioengeld is namelijk op, ik hoop dat er geen blauwe enveloppen liggen, heb mijn hele zakelijke rekening geplunderd. Niks nakkes nada over! (tot Azie kwamen we met zijn tweetjes rond van 25 euro per dag, jaja!, dat was ons budget). Hoop dat het qua werk allemaal een beetje meezit voor me. Maar hé, wel een vette reis achter de rug. De rest is eigenlijk bijzaak, geld maakt niet gelukkig, toch? Laten we het daar maar op houden. Lieve mensen, dit was mijn blog, ben er klaar mee! Dikke kus en bedankt voor al jullie lieve berichten. Het is werkelijk waar heel fijn om reacties van het thuisfront te krijgen. THANKS!!!!!!!!!!!! Tot zo!!!!!
PS Duizendmaal dank aan Mies, die na negen maanden op elkaars lip in niet altijd de meest relaxte omstandigheden nog altijd van me houdt. En dat na (heel bijna) twaalf jaar.
- comments
marloes Hee Sjaan, De updates van killroy kwamen steeds in mijn spam, dus zie nu pas je blogs. Echt geweldig opgeschreven! Ik geniet van je verhalen. Kijk er ook naar uit dat je weer terug bent x Marloes
Wetass Wat een vette afsluiter je tekst!!!!!!! Welcome back!!!
Dre He Chant, je moet iets gaan doen met je schrijftalent ;-) Wat heb ik moeten lachen om het 'harddrive' verhaal. Ik ga Tokyo op mijn verlanglijstje zetten. Alvast welkom thuis. xxx
juliette heb van jullie verhalen genoten. Tot snel. xxxxx
Marijke Sjant, te gek verhaal weer hoor! Tot over een paar daagjes SCHAT! POPEL en een HEEEEEEEELE dikke WOW in koor, ALLEMAAL!!! Kusss
watje Woehoe! Bijna terug... Nog een paar dagen en we zien je weer :) xxx
liedia Heej Shanti! Het is altijd genieten als ik je verhalen lees... :-) Nog veel plezier. x Lie