Profile
Blog
Photos
Videos
In onze up-date hebben we al verteld dat we onze Salkantaytrek naar Machupicchu gered hebben. Deze 5 dagen lopen door het verschillende landschap van besneeuwde bergtoppen op 4600 meter hoogte tot bijna jungle op 2000 meter was erg mooi. De gezellige groep met de vele nationaliteiten maakte de 5 dagen alleen maar leuker. Met een kleiner groepje van 7 bleven we nog een extra dag in Aquas Calientes, ook wel Pueblo Machu Picchu genoemd omdat het dorpje het dichtbij Machu Picchu ligt.
Omdat we een dagje later dan de standaard planning weer terug naar Cusco keerden, konden we overdag met de trein langs de rivier naar Ollataytambo, een klein schattig oud dorpje met vele ruines. Vanwaar we een busje hadden terug naar Cusco.
Inmiddels begon de tijd voor ons te dringen. We hadden nog maar 10 dagen! Daarom probeerde we die avond meteen met een nachtbus naar Arequipa te gaan. We hadden nog niets geboekt, dus wij op goed geluk naar de Terminal. Daar aangekomen bleken we al vrij laat te zijn, zo makkelijk was het niet om nog een bus maatschappij te vinden die naar Arequipa ging. Todat Martijns oor een hoge vrouwenstem hoorde: Arequipaaaaaa! Arequipaaa! Deze bus was eigenlijk een beetje te luxe, maar omdat ze 2 minuten later vertrokken, mochten we met 33% korting in een Full-cama bus. Dat betekent een stoel die helemaal horizontaal gaat. Een mannetje met een stropdas die diner serveert en movies-on-demand. Zo'n luxe zouden we normaal niet nemen. Ook omdat bekend is dat luxe touristen bussen 's nachts nog wel eens overvallen worden. Toch bleken er meer (rijke) lokals dan touristen in te zitten en werden we tot onze grote verbazing bewaakt door een man met een geweer!
Al met al hebben we nog aardig kunnen tukken in de bus zodat we na aankomst meteen weer de volgende meerdaagse trekking konden gaan wandelen. Van onze groepsgenoten in de Salkantay trek hadden we al bergrepen welke trek we in de Colca Canyon moesten nemen. We hadden precies 1 middag om het uit te zoeken met welke van de ongeveer 132 reisagenten we dit zouden doen. Uiteindelijk vonden we er een en vertrokken we om 3.00 uur 's nachts met het bussie richting de afgrond.
De Colca Canyon is een reusachtige vallei in het landschap rond Arequipa, van wel 1 km diep. Onze vrolijke gids Wilbert leidde ons er in rond en liet ons allerlei fruit proeven en bijzondere bomen zien (en vertelde ook hoeveel toeristen er per jaar omkomen, oeps). Op dag 1 zakte we de diepte in naar de kolkende rivieren die beneden het landschap uitkloven. Er was nog verrassend veel fruit en gewas te vinden op de droge, rotsachtige en steile hellingen. Bij de eerste overnachtings plek was ook een (beetje half) warme water bron. Wel lekker om het zweet van ons af te weken. Het vrouwtje van het hostel, José, was een echt heerlijk knuffelbeest die elke gast persoonlijk begroette met een kus. Was het overal maar zo!
De volgende 2 dagen liepen we onder leiding van onze gids weer terug naar onze startplaats. Eerst een dag door het ravijn naar het volgende toeristische dorpje 'Oasis'. Hier vlakbij komt het water met bakken uit de droge berg zetten in een prachtige begroeide waterval. Een deel is afgetapt om een groene oase te vormen in het anders zo bruine landschap. De stroom water drijft generators aan en vult zwembaden. Ons geluk met het weer van de eerste maanden begint nu wel op te raken, het winterseizoen geeft ons steeds een beetje regen. Zelfs hier, waar het bijna nooit regent. Toch hield het ons niet tegen om een potje te voetballen met de gidsen.
De laatste dag moesten we alleen nog een stukje terug lopen: 1 km, omhoog wel te verstaan. Omdat de busjes terug 's morgens weer vertrekken begon de klim in het donker om 5 uur. Onze Wilbert heeft in het geniep nog een klein ontbijtje geregeld voor ons, normaal ga je op een nuchtere maag. Zodoende hobbelde we lekker naar boven. En het donker heeft ook het voordeel dat je niet ziet hoe ver je nog moet :)
Na een paar foto stopjes kwamen we terug in Arequipa voor een Turkse maaltijd (weer eens wat anders dan kip, patat met rijst!). We gaven ons zelf niet meer rust en vertrokken met de volgende nachtbus naar Nazca. In de woestijn rond dit stadje leefde lang geleden de Nazca's die de uitzonderlijke hobby hadden om figuurtjes in het zand te tekenen. En niet zoals wij op het strand, maar met afmetingen van tientallen meters. Niet dat ze het zelf konden zien, maar ze deden het voor ons, de generatie met vliegtuigen. Vanuit de lucht kun je ze prima observeren, zolang je het ontbijt binnenhoud. In de wachtruimte op het earodrome leerden we nog wat over het leven van de Nazca's van de documentaire die getoond werd. Veel weten ze er niet van, maar dat ze het lijnen trekken met onthoofden combineerden staat wel vast. Rare jongens, die Nazca's. Miscchien daarom, maar we bleven niet langer dan de lunch (die gelukkig wel bleef zitten). De volgende stop bereikten we in dezelfde middag: Huacachina.
Huacachina ligt midden in de zandwoestijn die voldoet aan alle droomplaatjes. Grote zandduinen strekken zover het oog reikt. Het plaatsje zelf ligt idyllisch rond een oase en is vergeven aan de toeristen. Behalve bijkomen van je vorige reizen, lekker eten en drinken kun je hier zandboarden en met een buggie door de duinen crossen. Dat hebben we dan ook allemaal afgevinkt met een prachtige zonsondergang in de woestijn.
Grappig genoeg kwamen we ook een paar oude bekende tegen. Met Steffi van de Salkantay en Allen (haar nieuwste scharrel) hebben we nog een avondje zitten pimpelen en van een mid-night-bbq genoten.
Van onze 10 dagen waren er nu nog maar 4 over die we over 2 verschillende plekken aan de kust wilden verdelen. Eerst hebben we Paracas met zijn poor-man-Galapagos-islands bezocht. Lekker beestjes kijken vanuit een 50 man grote speedboot.
Tot slot zijn we met de lokale bus naar Punta Hermosa gereden waar we hebben geprobeerd golven te bedwingen op een surfplank. Leuk geprobeerd zullen we maar zeggen :p De golven waren een beetje groot voor beginners, maar het was wel vet om te zien hoe die anderen het wel konden.
Deze laatste dagen waren wel heel anders dan de eerste 5 maanden waar we heel relaxed en ongepland ons leven leidden langs prachtige plekken en mooie mensen. Samen was het een ongelofelijke trip. Nieuwe culturen, natuurlijke wereld wonderen, eeuwenoude bouwsels, wilde dieren van heel dichtbij, regen zon en wind tijdens dagenlange trektochten, spierpijn, stiekeme heimwee naar iets wat bekend is voor hart en darmen, nieuwe vrienden maken en soms een veel te zware backpack. Het geeft een dubbel gevoel om weer terug te gaan naar ons vertrouwde Nederland. Het onbevangen leventje laten we achter; in Nederland moeten we ons weer houden aan regeltjes en moeten er dingen gebeuren. Aan de andere kant zijn we een onvergetelijke ervaring rijker en zijn we heel blij heelhuids aan te komen en jullie allemaal weer te kunnen zien en zelf te vertellen wat we beleefd hebben!
Iedereen bedankt voor het lezen van onze blog en dat jullie zo meegeleefd hebben met ons avontuur in Zuid Amerika.
Besos, grande abrazo y hasta la vista en Holanda!
dit avontuur werd mede mogelijk gemaakt door:
-
45 lange afstandsbussen
-
12 overtochten met de boot en 6 boot tripjes
-
7 vlieg tripjes
-
70 slaapplekken
-
60 steden en dorpjes
-
43.496 reis kilometers
-
waarvan 22.416 km met het vliegtuig, 1.583 km met de boot, 393 km trekkend, 132 km met de fiets en 18.972 km met de auto, taxi en bus
-
30 visa stempels uit 6 landen (en 1 van Machu Picchu!)
-
6.782 foto's en filmpjes
- comments
Janita Alvast welkom terug in Nederland! Het was om heerlijk om met jullie mee te lezen en mee te "reizen". Volgens mij hebben jullie fantastische maanden gehad :). Probeer dat gevoel nog zo lang mogelijk vast te houden ;) doeii en misschien tot snel!
Marije Ik ga jullie blog missen!!! :) Veel plezier weer in Nederland!