Vroeg ontbeten en uitgechekt bij Hotel Salak waar we de rekening van onze alcoholische versnaperingen betaalde a 4884.000 Rp. De twee gazen wijn kostte iets meer dan gedacht. Reken maar met een weekloon!
Keurig o tijd was onze niet Engels sprekende chauffeur in de lobby en we stapten in de Toyota non Blanda. Vanwege het lange weekend, dag van de arbeid was op vrijdag, verwachtten we nogal een drukte richting de Puncak Pas. En het was druk, erg druk. Een half uur later zei Waaju, de chauf, good traffic, no jam! Ok het was niet druk.
Na een uur of twee kwamen we aan op de Pas en stopte we voor een foto. Eenmaal weer in de auto probeerde ik Waaju uit te leggen dat we naar de poffertjes warung wilde. Dat begreep hij, wat hij niet begreep was dat we het restaurant op de route bedoelde en niet in Bandung....

Op de grens an de provincies Bogor en Bandung stopten we en wij gingen te voet over de brug en de chauf wachtte aan de overkant. Het was best een drukke route vol met brommers, busjes en vrachtwagens. Naast de enkele fietser zag je groepjes brommerrijders. Ze hadden de zelfde jasjes aan.

De grootste bezienswaardigheid op de bug dat waren wij. Jonge mensen stopten en wilde met ons op de foto. Twee meiden reden er zelfs voor terug.

Toen we Bandung inreden, een modernere stad dan Bogor, begon het echt tropisch te regenen. Alle brommerrijders stopten in de bocht om hun plastic pakken aan te trekken. Eenmaal vlak bij het hotel, zijn we eerst wat gaan eten in een bistro met heerlijke curry schotels en een vegetarische section op de kaart. Sorry, curry out of stock! Toen dus maar een stapje terug en nasi ajam gegeten.

Op naar het hotel, Grand Salak. Het bleek 100 meter terug te liggen, maar het was een 1 richtingsverkeer weg. Josien en ik hadden dit hotel uitgezocht boven het Savoy Herritage Hotel, omdat het t.o. het station lag en een mooi zwembad op de 7e verdieping had.

Met Waaju afgesproken dat hij ons op kwam pikken om 8.00 uur en wij gingen even tukken. Dat even duurde eigenlijk te lang en het was alweer avond. Omdat het zo hard regende zijn we binnen gebleven en hebben we in het hotel gegeten en Bintangs gedronken. Vroeg onder de wol voor morgen.