It was at copa.....copacabanaaaaaaaaaaaaaaaaaah..... (maar dan in Bolvia)

We hebben Peru achter ons gelaten en Bolivia ingetrokken. De eerste stop het toeristiche maar echt geweldige Copacabana, een welbekende naam in brazilie. Voordat we onze Backpacks (die overgens echt te zwaar zijn en alleen maar zwaarder worden) in Copa hebben neergezet, hebben we eerst nog de plaats Puno (Peru) aangedaan. Vanuit Puno hebben een boottocht gemaakt naar de Islas flotantes, zoals de naam al zegt: drijvende eilanden. Deze eilanden drijven op een soort turfblokken van 4 bij 4 meter op lake titicaca (het hoogst bevaarbaar meer ongv. 3800 m hoog), die bijelkaar worden gehouden door touwen en stokken. Niet echt betrouwbaar zou je zeggen, maar de bewoners leven erop alsof het vaste grond is. In plaats van een tour langs de 46 drijvende eilanden zijn op eigen houtje naar de haven gegaan om daarvandaan met een eilandbewoner en een kleinere groep een eiland te bezoeken. Na de nodige uitleg over alles wat er op het eiland gebeurt (niets.....) mochten we een ritje maken in traditionele rieten boot, echt bizar mooie ervaring. Naast deze mooie eilanden was Puno niet een stad om lang te blijven, we wilden CHILLEN, lekker even bijkomen langs het meer met mooi weer en rust. Na de Lonely planet geraadpleegd te hebben, kozen we voor Copacabana, wat een uitstekende keuze is gebleken. Nu de tweede dag in Copa, in een heel leuk hotel met hangmatjes en een uitzicht om van te smullen ( alleen de weg er naar toe is erg zwaar). In de planning zit een bezoek naar een eiland met eventueel een overnachting, nog meer chillen met mooie bijkomstigheid bruin worden, want onze witte melkflesjes en bleke gezichtjes beginnen erg uit te steken bij al die hippies met die backpacks, hahaha.....

Over 1 of twee dagen naar La paz, en dan snel door naar de zoutvlaktes van Bolivia. Veel meer kunnen we niet doen in dit land omdat het regenseizoen al zijn sporen heeft nagelaten (hebben van andere reizigers gehoord).

Foto's van deze laaste etappe volgen nog, door al de rust beginnen we vergeetachtig worden en laten we zo nu en dan de camera in het hostal liggen. Wederom tot blogs en de groeten van uit bolivia