In de sleeperbus rijden we door tot in Phnom Penh. De hoofdstad van Cambodja. De bus is donker, maar half leeg. De 2-persoonsligstoel heb ik dus voor mezelf, maar hij is zo glad dat ik in elke bocht van de ene naar de andere kant glij en ik mezelf helemaal opkrul en klem probeer te zetten zodat ik stil kan blijven liggen. In PP ruilen we van bus en vertelt de Cambodjaan in de stoel voor mij over de problemen van de jeugd van Cambodja. Vanuit Birma en Thailand kom...

Deze ruimte is gereserveerd voor een verhaaltje over Ho Chi Minh City, een bruisende stad die een stuk ruimer en schoner lijkt te zijn dan Hanoi. In deze stad bezoek ik het War Remnants museum in Vietnam waarbij veel aandacht uitgaat naar de "crimes against humanity" van de Amerikanen. Na het zien van tientallen foto's van Agent Orange-slachtoffers wandel ik met een misselijk gevoel in mijn maag terug naar het Hostel. Midden in de stad kom ik Nouchka weer eens t...

In Nha Trang zijn we er even niet zeker van of we nog wel in Vietnam zijn. Met Nouchka, Wytske en Heleen gaan we op zoek naar een slaapplek. Waar we in eerste instantie terecht komen vinden we de kamers niet mooi genoeg, er is geen ontbijt en het personeel lijkt onvriendelijk. Doorzoeken dus. Het volgende hotel waar we binnen stappen wordt gerund door Russen, zoals veel tenten in Nha Trang. De stad blijkt een soort Cherso voor de welgestelde Russen. We worden beg...

De Top Gear Experience Om 4.30 uur komen we aan in Hanoi. Het is nog donker, de kranten worden in trucks geladen en de meeste mensen beginnen wakker te worden. Samen met Bobby loop ik terug naar het Hostel. Onderweg wordt Bobby wiet aangeboden en krijg ik vooral veel "Hello lady, how are you?" en een of twee "Boom, boomś". Gelukkig mag ik ook voor 5 uur s ochtends inchecken in het hostel waar ik al eerder verbleef. Overdag spreek ik af met Wytske en Jackson om ...

De busrit (in een sleeper bus) naar Sapa was een avontuur op zich. Ik lag naast Bobby, een Amerikaan met een lengte van zo'n 1.95m die bij lange na zijn benen niet kwijt kon. Onze bestuurder was gestoord. Vol gas, vuisten op de claxon, vol op de rem, en weer gassen. Bochten zijn gemaakt om zo hard mogelijk doorheen te jagen, rechte stukken zijn voor bizarre inhaalmanouvres. Welkom in het Vietnamese verkeer. Na een rit van 12 uur, zonder slaap, komen we aan in Sap...