Profile
Blog
Photos
Videos
Om 06.00 uur uit bed om lichtgevende wormen door een grot te zien krioelen, leuke gedachte. We reden richting Waitomo, ongeveer 2 uur rijden vanaf Raglan. Onderweg stopten we in een klein dorpje met een moeilijke naam om alvast wat lunch te kopen. Ik zag ren 'tamarillo' bij het fruit liggen, een soort tomaatachtige pruim die ik nog nooit eerder heb gezien. Deze heb ik ook maar als lunch meegenomen om uit te proberen. Aangekomen in Waitomo stapten we in een busje met onze tourguideq die ons naar de grotten bracht midden in de uitgestrekte landschap van Waitomo. Alles is groen en heuvelachtig met op de achtergrond de slapende maar nog wel actieve vulkanen. We liepen de grot in langs een klein beekje die de grot in ging. Het was pikkedonker maar de wormen op het lage plafond gaven genoeg licht. Het waren miljoenen wormpjes met een groen of blauw lichtje wat op een LED lampje lijkt. We stapten in een grote rubberboot en dreven zo het beekje af wat inmiddels een rivier was geworden. Het was net een sterrenhemel, zoals ik heb gezien in the grand canyon of monument valley. Miljarden lichtjes van de wormen gaven een mooi weerspiegeling in het water. De wormen gven licht door een chemische reactie in de buik van de worm wanneer het eet. Helaas waren de lichtjes zo klein dat ze niet te fotograferen waren met mijn camera. Ook zagen we slipholes waar het dak van de grot ingestort is en dat er allerlei botten van koeien en grote vogels in de grot lagen omdat zij door het gat naar beneden zijn gevallen.
Terug in Waitomo moesten we een uurtje wachten op een paar anderen die een andere activiteit gekozen hadden. Er stond een piano in het café en natuurlijk kon ik het niet laten om Für Elise te spelen, wat is het lang geleden en wat heb ik zin om weer piano te spelen als ik thuis ben. De oudere man achter de kassa deed even zijn schort af en nam ook plaats achter de piano. Het was duidelijk dat hij heel zijn leven al speelde en even wilde laten zien dat hij Für Elise helemaal uit kon spelen. Ik heb toch wel genoten hoor!
We reden van Waitomo nar Rotorua maar stopten onderweg bij wat thermaal baden en modderpools. Door de vulkanisch activiteit is het water en modder tot 99 graden Celsius verhit en komt er een ongelofelijk rotte eieren lucht vrij, sulfaat. Ook was hier de aardkorst maar 5 km dik! Ondertussen raakten we de Ierse April kwijt die in haar eentje de thermaal baden ging bekijken en niet meer terug kwam. Na een grote zoekpartij hadden we haar gevonden en konden we richting een Maori dorp waar Shilo op ons stond te wachten. Hij is 'The Guardian' van hun heilige huis in het dorp en leidde ons rond. We mochten hun heilige huis binnen, het huis van de ancester 'Tama te kapo'. In het huis mogen de gasten die het eerste verwelkomt worden, geen schoenen of petten/mutsen dragen. We namen plaats en luisterden hoe Shilo ons verwelkomden in Maori taal. Vervolgens zong hij een verwelkomingslied en hierna waren wij aan de beurt. Wij hadden de Oostenrjker Markus aangewezen om onze Chief te zijn. Hij bedankte Shilo dat wij in zijn dorp mochten rondkijken en vervolgens telde hij af in het Maori en zongen wij het liedje wat we al eerder hadden geoefend. Shilo was onder de indruk omdat we een lied in zijn taal gekozen hadden. Vervolgens vertelde Shilo over al zijn ancesters en wat allerlei graveringen en tatoeages betekenen in zijn cultuur. De graveringen eren de doden, want in Maori cultuur zijn de overledenen pas dood als de levenden hun zijn vergeten (The dead are dead when the living forget them). Hierna deed iedereen de 'hungi' bij Shilo. Een traditie bij de verwelkoming is dat iedereen om de beurt naar hem toe loopt, een hand geeft, en de andere hand op zijn schouder legt. Vervolgens druk je twee keer jouw neus tegen die van hem, waarbij je de tweede keer diep door de neus inademt. Zo is iedereen met elkaar verbonden via 'the breath of life' en doordat de voorhoofden tegen elkaar drukken deel je kennis!
We bedankten Shilo en reden naar de hostel waar we wederom luxe 4 bed dorms kregen toegewezen. We aten een 'hangy', een typisch gerecht die Maori maken. Ze graven een gat in de grond en leggen hier heet gesteente in met het eten daar bovenop. Vervolgens gooien ze het gat dicht en zo kookt het eten heel langzaam. Zo aten we aardappelen, zoete aardappelen, kip, kool en stuffing. Het was veel en lekker, alvast wat energie voor morgen. Hierna zijn we maar gelijk boodschappen gaan doen voor de hike morgen, 19,4 km. We gaan de Tangarero Crossing lopen, de mooiste hike in NZ en de tweede mooiste 1-dag hike in de wereld. Het is een berg en dus zal het koud en misschien ook wel zwaar worden. De noten, bananen, brood en mueslirepen helpen hopelijk! Welterusten en wat hoop ik dat ik goed slaap!
- comments
Mam Wat geweldig, die lichtgevende wormen. Ik ben blij dat de Maori je nog wat slimmer hebben gemaakt. Misschien kies je er daardoor wel voor om weer trompet te gaan spelen ;-). Succes met de wandeltocht, volgend jaar samen 80km? Xxx
Dad the worms sound fantastic but meeting the Maori people and learning of their culture must of been fascinating, though I must disagree that the hike you are doing is the 2nd best in the world, there are many many to do in the UK, enjoy xxx