Profile
Blog
Photos
Videos
Over zondag 4 & maandag 5 november valt weinig wereldschokkends te vertellen. Ik monteer de filmpjes van het uitstapje, en kijk werk na van de studenten. Na het teleurstellende begin, zijn de resultaten nu wel wat beter, maar ik kan zelden meer dan voldoende geven. Daar moet ik een volgende keer dus nog duidelijker eisen aan stellen.
Natuurlijk ben ik beide dagen 's avonds er op uit gegaan om te eten. Zondagavond heb ik lekker Indisch gegeten in het eetstraatje verderop; op de maandag heb ik een steak gegeten (wel erg duur in verhouding), samen met een student in Sagan.
Dinsdag 6 november ben ik 's morgens om acht uur al op Tumbuh 2, voor Sarella en Bianca. Leuk is dat het in de spits 's morgens op alle kruispunten, en bij belangrijke in- en uitritten agenten staan om de doorstroming te verzekeren. Heel actief zijn ze daar meestal niet in.
Sarella en Bianca doen regelmatig een rekenactiviteit in spelvorm als warming-up voor de rest van de rekenles. Daar zijn de kinderen heel actief en gemotiveerd mee bezig. Ze hebben in hun klas ook de kleindochter van de sultan, maar dat valt verder niet op.
Lastig vinden de beide dames, dat ze het niveauverschil moeilijk kunnen inschatten. Het door hen ingevoerde stoplicht werkt fantastisch en wordt door de leraar ook bijzonder consequent toegepast.
Mooi is, dat ze allebei aangeven ook veel te leren van de lerares van de klas: Zo hebben alle kinderen een dagboek, waarin ze elke dag wat schrijven. Alleen de juf mag dat lezen; verder is het privé. Mooie manier van reflecteren op kinderlijk niveau.
Voorts vinden ze het mooi, dat de kinderen overal voor bedanken.
Op verzoek van ouders, hebben ze de veranderingsdoelen ook naar hen toe gecommuniceerd, samen met de leraressen van de klas. Verder gaan ze nog kijken op de Nederlandse school, waar één van de ouders werkt.
Aan het begin van de middag heb ik een gesprek met de studenten van Tumbuh 2. Ze maken zich ongerust over het gesprek dat de dag erna volgt met de directeur, Dinah, en de vertegenwoordiger van Sanata Dharma, Elga. De laatste heeft vragen t.a.v. de afspraken die op deze school gemaakt zijn: In de praktijk zijn ze maar twee dagen hier bezig.
Ik kan ze gerust stellen t.a.v. deze afspraken, mits Dinah ook aangeeft dat ze samen met haar zijn gemaakt. Verder wijs in nogmaals op de noodzaak om meer contact met de kinderen te hebben, een band op te bouwen, meer met de kinderen te praten en te spelen. Volgens de studenten hebben ze door de gebeurtenis met het skateboard de vorige week ook zelf een verkeerd beeld gegeven. Aan de andere kant heb ik echter ervaren, dat de band er onvoldoende was. Ze zijn het er nu wel mee eens, dat voor werkelijke veranderingen niet alleen ene goede band met de leraren nodig is, maar ook met de kinderen, en dat je zelf in je handelen steeds het goede voorbeeld moet geven. Opvoeden zonder band te scheppen gaat niet lukken!
Daarna gaan we naar de teamvergadering, die na twee uur begint. Iedereen zit in de bibliotheek op de vloer. Dinah leidt de vergadering goed, en er is een fijne positieve sfeer. De studenten nemen het eerste deel van de vergadering voor hun rekening. Ze introduceren de belangrijkste regels m.b.v. grote posters, die je overal op kunt hangen. Ze illustreren e.e.a. met een rollenspel, waar de leraressen erg van genieten. Tenslotte geven ze - op verzoek van het team - een overzicht van mogelijke sancties, als kinderen zich niet aan de regels houden. Het zijn sancties die in Nederland worden toegepast. Ikzelf twijfel er aan of dit zal werken hier, en of dat wel bij iedere regel zo gewenst is. Tenslotte is het ook een sanctie als je na een paar overtredingen met een kind apart in gesprek gaat. Eén van de leraressen maakt een "gouden" opmerking door te vertellen, dat ze met de kinderen samen de sancties tevoren bepaalt. Dat is wel een heel mooi voorbeeld, en ik kan niet nalaten haar daarover aan het eind van de vergadering te complimenteren, omdat ze de kinderen zelf de verantwoordelijkheid geeft. Ook andere leraressen durven nu wat te vragen en te zeggen; dat is volgens de studenten al een heel verschil met de vorige keer.
Ze zijn dan ook erg tevreden over de gang van zaken tijdens de vergadering, en terecht!
Woensdag 7 november ga ik na weer nakijkwerk , mails en ec's doorgeven in de morgen in het begin van de middag weer naar Tumbuh 2. Daar hebben we een gesprek met Dinah, de plaatsvervangend directeur, en Elga, de vertegenwoordiger van Sanata Dharma.
Er wordt nog eens nagegaan hoe en waarom de afspraken op deze school zo zijn gemaakt:
- De studenten hebben een groot ordeprobleem ervaren
- Lesgeven in het Engels, kan maar heel beperkt (op deze scholen spreken maar weinig kinderen Engels; zelfs veel leraren hebben er grote moeite mee)
- Op maandag zijn de Indonesische studenten in de klassen, en het schoolbeleid is, dat er niet te veel volwassenen tegelijkertijd mogen zijn.
Het voorstel om twee dagen voluit mee te draaien en Engelse en wat andere lessen te geven; verder de plannen elke week in de teamvergadering te introduceren; de leraren in de klas te helpen bij de invoeren ervan; daar te observeren is gemaakt samen met Dinah. Zij bevestigt dat. De overige twee dagen worden gebruikt voor voorbereidingen en uitwerkingen.
Wel wordt door Dinah aangegeven, dat de studenten een goede band hebben met de leraren, veel minder met de kinderen. We zullen de studenten stimuleren meer met de kinderen bezig te zijn en ook wat meer les te geven. Naast Engels zijn er mogelijkheden voor sport, art, koken enz., behalve in de 6th grade.
Dinah is overigens zeer tevreden met de tot nu toe gettonde inzet en behaalde resultaten.
Ook kunnen de studenten op het eind van het traject bij de Midyearfestiiviteiten (midden van het schooljaar) op 10 en 11 december een dag of twee halve dagen (of meer voor hun rekening nemen.
Na afloop ga ik op de terugweg de wijk Kauman in, een wijk vlak bij de alun-alun en de kraton. Hier zijn schilderachtige smalle straatjes. De huizen stammen vaak uit het begin van d evorige eeuw en hebben soms mooie houten gevels of dakranden. Overal staan ook planten en bloemen. Een monument herinnert aan de slachtoffers van de strijd om d eonafhankelijkheid tegen Nederland.
Deze week gaat er veel aandacht en tijd naar Tumbuh 2. Donderdag 8 november ga ik zowel 's morgens als 's middags naar lessen van de studenten kijken en met hen praten.
Om acht uur zijn de eerste twee aan de beurt: Mandy en Angela.
Zij gaan meteen werken aan het opbouwen van een betere band door tijdens de Engelse les te beginnen met zichzelf: De kinderen wordt gevraagd welke dingen bij Mandy en welke bij Angela horen. Zo stellen ze zich kwetsbaar en open op, en dat wordt meteen gewaardeerd. De kinderen doen actief mee door kaartjes met activiteiten en kenmerken onder één van de twee namen te hangen.
Mooi is ook, dat een doof meisje uit de klas steeds geholpen wordt door een leraar, en dat ze zo alles op haar manier mee kan doen.
Daarna gaan de kinderen zelf aan de slag: Ze trekken op papier lijnen om hun hand en gaan in elke vinger in het Engels kenmerken en activiteiten van zichzelf schrijven.
Een volgende keer gaan Mandy en Angela hier verder mee. Ze hebben ervaren hoe snel je een beter contact met de kinderen krijgt, en zijn daar zichtbaar gelukkig mee.
Wat later op de ochtend zijn Brit en Marloes aan de beurt. Zij hebben een opdracht gekregen voor de Engelse les, nl. Om woorden te spellen. Daar hebben ze dan wel een speelse opzet voor bedacht: Eerst doen ze wat voorbeelden samen, en daarna zijn er voor alle kinderen kaartjes met woorden. Ze gaan daarmee door de klas en spellen dat voor wie ze maar tegen komen. Ook weer een goed voorbeeld van een actieve les, en met zichtbaar plezier door de kinderen uitgevoerd.
Hierna heb ik ruim anderhalf uur, en ik besluit even naar de Malioboro Mall te gaan, waar ik wat eet bij de Italiaans (champignonsoep met een korstje; bruschetta met kaas, tomaat, olijven en champignons).
Terug op Tumbuh 2 zijn aan het begin van d emiddag Adelien en Sanne aan de beurt. Ze hebben een verhaal, dat ze voorlezen. Vervolgens krijgen de kinderen in tweetallen strookjes met zinnen, waarbij ze dat verhaal op volgorde moeten leggen.
We bespreken deze les na afloop nog even, want ondanks de goede inzet zat er wat meer in, zoals een motiverende inleiding, differentiatie (tenminste voor kinderen die eerder klaar zijn).
Adelien en Sanne geven aan, dat ze ook hier het nog moeilijk vinden om het niveau te bepalen, de juiste groepen te maken enz. Maar ook hier weer een goede poging om echt iets van een les te maken!
Op Tumbuh 2 wordt dus goed gewerkt. Met vertrouwen kunnen we verder!
- comments